Το τραγούδι «Αν Μ’ Αγαπάς» ήταν η αφορμή της «γνωριμίας» μου με τον Δήμο Αναστασιάδη! Είναι από τους καλλιτέχνες που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς είναι ήδη γνωστός και ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό. Θα τον χαρακτήριζα αντισυμβατικό, καθώς κινείται σε πολλές μουσικές τροχιές, καθώς όπως αναφέρει και ο ίδιος του αρέσει να πειραματίζεται και να εξερευνά διάφορα στυλ μουσικής. Πιστεύει ότι η αγάπη είναι ένας αγώνας αντοχής και όχι μια παθητική, ρομαντική κατάσταση, ενώ αν είχε την ευκαιρία να πετάξει στο χωροχρόνο θα ήθελε να βρεθεί στη σκηνή μαζί με μουσικές προσωπικότητες που δεν είχε την τύχη να γνωρίσει. Η επιστροφή του στη δισκογραφία μετά από 2 χρόνια απουσίας είναι ένα γεγονός που χαροποιεί ιδιαίτερα όλους εμάς που τον θαυμάζουμε και τον ακολουθούμε. Έχοντας ήδη ακούσει ένα πρώτο δείγμα της νέας του δουλειάς και θέλοντας να μάθουμε περισσότερα για όλα όσα μας ετοιμάζει, φροντίσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί του και να κάνουμε αυτή εδώ τη συνέντευξη!
- Η ενασχόλησή σου με τη μουσική ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Πότε όμως αποφάσισες ότι θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με αυτό το χώρο;
Το αποφάσισα όταν κατάλαβα ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, παρά μόνο αυτό. Φυσικά η μουσική έχει πολλά παρακλάδια, δεν είναι μόνο το τραγούδι. Είναι η σύνθεση, ο στίχος, η ερμηνεία και πολλά άλλα. Αυτό είναι άλλωστε που κάνει αυτή την εμπειρία τόσο ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερη. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που ασχολούμαι με κάτι που λάτρεψα από μικρό παιδί.
- Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν τη σύνθεση των τραγουδιών σου, δηλαδή σε εμπνέουν;
Οι άνθρωποι είναι αυτοί που δίνουν ουσία και έμπνευση στη ζωή μου -όχι μόνο στη μουσική και τη σύνθεση, αλλά σε κάθε πρόκληση που συναντώ και σε καθετί που βιώνω. Το μεγάλο ζητούμενο, λοιπόν, για ‘μένα είναι με ποιους ανθρώπους συνδιαλέγομαι και ποιους επιλέγω να έχω στη ζωή μου. Είναι σημαντικό από ποιον μεταφορικά γεννηθήκαμε και ποιον γεννάμε.
- Ποιο από τα τραγούδια σου σου χάρισε τη μεγαλύτερη χαρά/συγκίνηση; Για ποιο λόγο;
Τα τραγούδια που γράφεις ή ερμηνεύεις είναι περίπου σαν ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες. Όταν κοιτάς τις φωτογραφίες συνήθως σου φαίνονται παρωχημένες, αλλά παράλληλα σε συγκινούν. Γελάς ή κλαις γιατί πίσω από κάθε μία κρύβεται και μια ιστορία -όπως ακριβώς και σε ένα τραγούδι. Είναι, λοιπόν, πολλά τα τραγούδια που οι ιστορίες τους με συγκινούν.
- Θα δανειστώ μερικούς στίχους από το τραγούδι μέσω του οποίου σε γνώρισα ως καλλιτέχνη: «Αν μ’ αγαπάς, γίνε ζωή μου, όσο θα ρίχνει το σώμα μου σκιά…» Αναζητούμε διαρκώς την αγάπη, τη μοναδική, την παντοτινή… Υπάρχει άραγε; Πόσο εύκολη είναι η εύρεσή της τη σημερινή εποχή;
Ποτέ δεν ήταν εύκολη η αγάπη. Σε καμία εποχή. Έχουν χυθεί τόνοι μελάνης, έχουν ειπωθεί εκατομμύρια «Σ’ αγαπώ» και οι λέξεις έχουν φθαρεί. Όλοι μπορούμε να προφέρουμε τα λόγια και να συνεπαρθούμε για λίγο ή περισσότερο. Αισθάνομαι, όμως, πως η παντοτινή αγάπη δεν είναι μία παθητική, ρομαντική κατάσταση, όπου δύο κοιτάζουνε τ’αστέρια κι ο ουρανός είναι ανέφελος. Για την ακρίβεια, νομίζω πως η αγάπη δεν είναι καθόλου ρομαντική. Είναι ένας αγώνας αντοχής. Είναι ενεργητική κατάσταση, είναι αναπόσπαστη από τη φροντίδα για την ύπαρξη του άλλου. Με λίγα λόγια η αγάπη δεν εμπιστεύεται έναν τεμπέλη άνθρωπο. Αγαπά κανείς αυτό για το οποίο κοπιάζει και κοπιάζει γι’αυτό που αγαπά. Παντοτινά!
- Είσαι ένας καλλιτέχνης που τολμά τις αλλαγές και φαίνεται ότι σου αρέσει να πειραματίζεσαι με διάφορα στυλ μουσικής. Πλήττεις εύκολα και γι’ αυτό επιζητάς την αλλαγή ή αυτός είναι ένας τρόπος να κρατάς συνεχώς το ενδιαφέρον του κοινού σου αμείωτο;
Δεν «αλλάζω» για να κρατήσω το ενδιαφέρον του κοινού. Αντιθέτως προβληματίζομαι με το πώς προσλαμβάνει ο κόσμος τις αλλαγές και πολλές φορές αισθάνομαι ότι οι άνθρωποι που με παρακολουθούν κάπως μπερδεύονται. Από την άλλη, δεν μου αρέσει να ακολουθώ συνταγές ούτε καν τη συνταγή της δική μου επιτυχίας, παρόλο που αυτό είναι κάτι που το ζητούν συχνά στους καλλιτέχνες. Σαφώς μου αρέσει να πειραματίζομαι και να εξερευνώ στυλ. Η μουσική μου αλλάζει, όπως αλλάζω κι εγώ! Αυτό δεν συμβαίνει επιπόλαια και εύκολα, γι ‘αυτό ελπίζω ο κόσμος να παραμείνει μαζί μου σε αυτή τη διαδρομή.
- Αυτή την περίοδο υπάρχει μια έξαρση των μουσικών talent shows στην ελληνική τηλεόραση. Έχοντας ζήσει στο παρελθόν την εμπειρία του διαγωνιζόμενου σε ένα αντίστοιχο show, θα θέλαμε να μας πεις αν η προβολή σου μέσω αυτού σε βοήθησε στην μετέπειτα πορεία σου… Σου δόθηκαν ευκαιρίες ή τελικά η συμμετοχή σε τέτοιου είδους talent shows είναι «χάσιμο χρόνου»;
Επειδή οι εποχές είναι δύσκολες κι επειδή υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι καλλιτέχνες που δεν έχουν πρόσβαση στο χώρο, ένα talent show μπορεί ίσως να είναι μία πόρτα. Όταν ο ίδιος ήμουν απολύτως άπειρος μου έδωσε τη δυνατότητα να βιώσω την εμπειρία ενός live, να αναμετρηθώ με το ζωντανό κοινό και τους άλλους καλλιτέχνες, εμπειρία για μένα τότε ριψοκίνδυνη αλλά και πολύ χρήσιμη. Αυτό όμως που πρέπει να γνωρίζουν τα νέα παιδιά είναι πως ένα τέτοιο παιχνίδι σου δίνει την ευκαιρία απλώς να συστηθείς σε κάποιους ανθρώπους. Η συνέχεια είναι θέμα προσωπικής δουλειάς και επιλογών και κανείς δεν σου παρέχει εγγυήσεις, ακόμα κι αν βγεις νικητής. Και σίγουρα η έκθεση απαιτεί λεπτούς χειρισμούς και έναν υψηλό βαθμό συνειδητότητας.
- Μετά από 2 χρόνια απουσίας μαθαίνουμε ότι ετοιμάζεις νέο άλμπουμ! Σε τι μουσικά μονοπάτια θα κινηθεί και ποιες οι επιρροές που οδήγησαν στη δημιουργία του;
Είχα τη χαρά να συναντήσω μια στιχουργό που τη θαυμάζω πολύ και ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο, τη Λίνα Δημοπούλου και να γράψουμε έναν πολύ ωραίο δίσκο μαζί μετά από πάρα πολλή δουλειά. Δεν μπορώ να βάλω εύκολα μια ταμπέλα… Μπορώ να πω ότι είναι ένας pop-rock δίσκος, αλλά σίγουρα όχι αμιγώς. Η μουσική μας παράδοση μου ασκούσε πάντα μεγάλη γοητεία και είναι ισχυρή επιρροή, οπότε σε κάποια κομμάτια του καινούριου δίσκου υπάρχει και ένα τέτοιο πάντρεμα!
- «Δεν θέλω να φοβάμαι» λες στο νέο τραγούδι σου με τίτλο «Θα Πετάξω» που κυκλοφόρησε πρόσφατα και αποτελεί το πρώτο δείγμα από το άλμπουμ. Φοβάσαι; Aν ναι, ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Φοβάμαι την ανάγκη! Τρέμω την ιδέα ότι θα χρειαστεί να κάνω κάτι που δεν αγαπώ επειδή υπάρχει ανάγκη. Η πολυτέλεια της ζωής που με συγκινεί περισσότερο είναι η δυνατότητα να προσφέρω το χρόνο μου και την ενέργειά μου εκεί που επιθυμώ: στη μουσική και στους ανθρώπους που αγαπώ! Πάνω στη σκηνή νιώθω σ’ επαφή και με τα δύο…
- Αν μπορούσες για μια μέρα να πετάξεις, πώς θα εκμεταλλευόσουν αυτή τη δύναμή σου;
Θα πετούσα στο χωροχρόνο και θα συναντούσα μουσικές προσωπικότητες που δεν είχα την τύχη να γνωρίσω. Ιδανικά, θα ήθελα να προσγειωθώ στη σκηνή μαζί τους. Σε αυτό το σημείο μήπως θα έπρεπε να γίνω και αόρατος; Πολλές υπερδυνάμεις μαζί!
- Γράψε μας μερικούς στίχους από κάποιο τραγούδι που αγαπάς και θα ήθελες να αντιπροσωπεύουν (ιδανικά) αυτή τη χρονιά…
Δεν θα μπορούσα να πω κάποιο άλλο από το «Ιmagine» του John Lennon:
Ιmagine all the people
Living life in peace…
[punica-divider]
