Ο Δημήτρης Πουλικάκος είναι ένας γνήσιος ροκάς. Πρόκειται για μια καθ’ όλα καλλιτεχνική φύση: τραγουδιστής, συνθέτης, συγγραφέας, ηθοποιός. Πάνω απ’ όλα, όμως, είναι ένας «περαστικός παρατηρητής», όπως δηλώνει και ο ίδιος. Έζησε μια πολυτάραχη και δημιουργική ζωή και παραμένει ενεργός μέχρι σήμερα. Παίρνει θέση στα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα και με τον ιδιαίτερο λόγο του στηλιτεύει πρόσωπα και καταστάσεις.
Το Ξεκίνημα Ενός Ροκά
Ο Δημήτρης Πουλικάκος γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 1943 στην Αθήνα. Οι γονείς του ήταν γιατροί, καρδιολόγος-παθολόγος ο πατέρας και μικροβιολόγος η μητέρα. Διατηρούσαν το ιατρείο τους στην περιοχή του Κολωνακίου και ο πατέρας του είχε πολύ καλή φήμη ως γιατρός. Το οικογενειακό του περιβάλλον ήταν εύπορο και μπορούσε να του παρέχει με ευκολία όσα χρειαζόταν. Ο πατέρας του είχε συγγενικούς δεσμούς με τον πρωθυπουργό της ΕΡΕ Παναγιώτη Κανελλόπουλο, αλλά και με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος νυμφεύθηκε την ανιψιά του, Αμαλία. Αντιλαμβανόμαστε πως μεγάλωσε σε ένα μεγαλοαστικό περιβάλλον, του οποίου όμως δεν έγινε ποτέ πραγματικό κομμάτι και μέλος λόγω της ροκ ιδιοσυγκρασίας του. Οι γονείς του είχαν όνειρο να ενταχθεί στο διπλωματικό σώμα, καθώς η μόρφωση που λάμβανε είχε αυτό τον προσανατολισμό. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και καταλαβαίνει πορτογαλικά. Φοίτησε στο Αμερικάνικο Κολέγιο ως την τετάρτη γυμνασίου που αποβλήθηκε λόγω της διαγωγής και του ατίθασου χαρακτήρα του.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 βλέπουμε το νεαρό Δημήτρη Πουλικάκο να είναι μέλος των «Beatniks του Κολωνακίου». Οι Betaniks ήταν ένα κίνημα που ξεκίνησε στην Αμερική και σήμαινε αριστερός, αντισυμβατικός, επαναστατικός. Οι Έλληνες Beatniks διοργάνωναν διαλέξεις και συζητήσεις, πήγαιναν εκδρομές και ως ορμητήριο είχαν το καφέ «Βυζάντιο». Το 1963, σε ηλικία 20 ετών, ο Δημήτρης Πουλικάκος με την ομάδα του πλησιάζει τον Νάνο Βαλαωρίτη και του ζητούν να γράψουν στο λογοτεχνικό περιοδικό «Πάλι». Ο Πουλικάκος γράφει κείμενα που εκφράζουν την ιδεολογία του και μέσα από αυτά αναδεικνύεται το λογοτεχνικό του ταλέντο. Καθίσταται βασικός συντάκτης του περιοδικού, κάνει μεταφράσεις και δημοσιεύει και ένα διήγημα με τίτλο «Το Μικρό Υποδηματοπωλείον». Την ίδια χρονική περίοδο, εμβαθύνει στο ρεμπέτικο. Πηγαίνει στις λαμαρίνες του Πειραιά και ακούει τη Σωτηρία Μπέλλου, τον Περπινιάδη στο Αιγάλεω και τον Τσιτσάνη. Στο rock ‘n’ roll είχε μυηθεί ήδη από το 1955 που πρωτοεμφανίστηκε ως μουσικό είδος.
Η Πολυτάραχη Νιότη
Το 1964 απολύθηκε από φαντάρος και μετέβη στο Λονδίνο εξαιτίας ενός έρωτα. Παντρεύτηκε με την Βρετανίδα Σάρα και έμεναν στο Notting Hill Gate. Έκανε διάφορες δουλειές την περίοδο αυτή, όπως πορτιέρης και κράχτης σε στριπτιτζάδικο στο Soho, μετέφερε με ένα βαν πράγματα και ανθρώπους που δε μπορούσαν να μετακινηθούν εύκολα με τα συνηθισμένα μέσα και εν τέλει εργάζεται ως φροντιστής αεροσκαφών στην Ολυμπιακή του Ωνάση. Κάνει ορισμένα ταξίδια ως φροντιστής και με τα πρώτα χρήματα από τη δουλειά αυτή φεύγει για διακοπές στη Μύκονο με φίλη του. Το γεγονός αυτό σηματοδοτεί και τη λήξη του γάμου του με τη Σάρα. Έπειτα από αυτό, λαμβάνει μέρος σε ένα πείραμα του BBC, κατά το οποίο κάνει χρήση LSD και καταγράφεται από κάμερες προκειμένου να γυριστεί ένα ντοκιμαντέρ. Το 1967, επί χούντας, μεταφέρει οδικώς από την Αγγλία στην Ελλάδα 250.000 κρυστάλλους LSD, τους οποίους ήθελε να ρίξει στη λίμνη του Μαραθώνα για να προκαλέσει παραισθήσεις σε όλη την Αθήνα, αλλά δεν το έκανε – και καθώς έχει δηλώσει – θυσιάστηκε ο ίδιος και τους χρησιμοποίησε. Την ίδια χρονιά, πηγαίνει στα Μάταλα και ζει για μερικούς μήνες σε μια σπηλιά. Κάνει αγροτικές εργασίες για να βγάζει τα προς το ζην και συναναστρέφεται με τους χίπηδες που ζουν επίσης στις σπηλιές την περίοδο αυτή. Τον Μάιο του 1968 συλλαμβάνεται με την παρέα του μετά από έφοδο της αστυνομίας σε φιλικό σπίτι, όπου τους βρίσκουν να κάνουν χρήση κάνναβης. Οι αρχές και ο Τύπος τους παρουσιάζουν ως μεγαλοεμπόρους και τους εμπλέκουν με μια σπείρα λαθρεμπόρων που συνελήφθη την ίδια περίοδο.
Το 1969 ο Δημήτρης Πουλικάκος ερωτεύεται κεραυνοβόλα και παντρεύεται τη Λίλη Παπαδάκη. Ο γάμος τους διαλύθηκε πολύ σύντομα, αλλά απέκτησαν μία κόρη. Το 1975 η τέως σύζυγος του Πουλικάκου ταξιδεύει στην Ολλανδία, προκειμένου να παντρέψει ένα φιλικό ζευγάρι και πεθαίνει στον ύπνο της από αναρρόφηση. Ένα χρόνο μετά, ο πατέρας της Παπαδάκη κατηγορεί τον Δημήτρη Πουλικάκο ως ηθικό αυτουργό. Υποστηρίζει πως ο Πουλικάκος έδωσε εντολή από την Ελλάδα να εκτελέσουν την Παπαδάκη με υπερβολική δόση ηρωίνης. Στοιχεία παραποιούνται, ο Τύπος εμφανίζει καθημερινά φρικτά σενάρια κατηγορίας και ο Πουλικάκος προφυλακίζεται για 6 μήνες. Εν τέλει απαλλάσσεται με δικαστικό βούλευμα. Το δικαστήριο του είχε στερήσει όμως την κηδεμονία της κόρης του, την οποία απομάκρυναν από κοντά του οι γονείς την πρώην συζύγου του. Είδε ξανά το παιδί του έπειτα από 17 χρόνια, όταν πήγε να τη βρει στην Αγγλία.
Η Μουσική Πορεία του Δημήτρη Πουλικάκου
Το 1965 ο Δημήτρης Πουλικάκος γίνεται μέλος του συγκροτήματος MGC. Αρχικά προοριζόταν ως μπασίστας, ανέλαβε όμως το ρόλο του τραγουδιστή. Έπαιζαν στο club «Λεωνίδας» στην Πλάκα και ευχάριστη αίσθηση προκαλούσε η καλή αγγλική προφορά του Πουλικάκου, η οποία απείχε κατά πολύ από αυτό που άκουγε μέχρι τότε το κοινό από ελληνικά συγκροτήματα. Οι MGC γνώρισαν μεγάλη επιτυχία διασκευάζοντας το τραγούδι «Foxy Lady» του Jimmy Hendrix. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 το συγκρότημα διαλύθηκε.
Το 1970 δημιουργεί το μουσικό σχήμα Εξαδάκτυλος, το οποίο απαρτίζεται από: Δημήτρης Πουλικάκος (τραγούδι), Νίκος Πολίτης (κιθάρα), Λεωνίδας Αλαχαδάμης (ντραμς), Αντώνης Τριανταφύλλου (μπάσο) και Κώστας Δουκάκης (κιθάρα). Πρόκειται για το πρώτο συγκρότημα στην Ελλάδα που τραγούδησε ροκ με ελληνικό στίχο. Εμβληματικό είναι το τραγούδι «Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη» που θίγει την εικόνα του μέσου εργαζομένου και σχολιάζει τον καταναλωτισμό που κάνει με τα πρώτα του βήματα.
Το 1974 τον βρίσκει μέλος του συγκροτήματος «Αχ Βαχ». Αυτή την περίοδο γράφει το τραγούδι «Ο Γιατρός Παιδιά», θέλοντας να καυτηριάσει την κατάσταση της Ελλάδας που «έχει μπει στο γύψο» λόγω της δικτατορίας του Παπαδόπουλου. Το 1976 έρχεται ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Δημήτρη Πουλικάκου με τίτλο «Μεταφοραί Εκδρομαί Ο Μήτσος». Πρόκειται για ένα δίσκο σταθμό για το ελληνικό ροκ, μέσα στον οποίο συναντάμε τη σουρεαλιστική και ψυχεδελική διάθεση του καλλιτέχνη. Το 1979 λαμβάνει χώρα η θρυλική «συναυλία της βροχής». Οι μαθητές ενός Λυκείου της περιοχής του Ζωγράφου ζητούν από τον Δημήτρη Πουλικάκο να δώσει μια συναυλία προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα για την πενθήμερη εκδρομή τους. Ο Πουλικάκος συγκεντρώνει τη μουσική elite της εποχής για τη συναυλία αυτή. Μαζί του τραγουδά ο Παύλος Σιδηρόπουλος. Η συναυλία ακυρώθηκε δύο φορές λόγω βροχής και εν τέλει πραγματοποιήθηκε στις 10 Ιουνίου. Από αυτή προέκυψε και η ζωντανή ηχογράφηση του δίσκου «Crazy Love στου Ζωγράφου». Την ίδια περίοδο ασχολείται με το ραδιόφωνο, καθώς ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις του δίνει εκπομπές. Έτσι, ο Δημήτρης Πουλικάκος γίνεται ο ραδιοφωνικός «θείος Νώντας». Συμμετέχει σε πολλούς δίσκους και το 1998 έρχεται με ένα προσωπικό άλμπουμ που φέρει τον τίτλο «Ο Θείος Νώντας Ξέρει» και περιέχει 16 τραγούδια. Το 2004 παρουσιάζει το δίσκο «Αδέσποτα Σκυλιά» και το 2010 την «Ύδρα των Πουλιών».
Ο Ηθοποιός Δημήτρης Πουλικάκος
To 1975 ο Δημήτρης Πουλικάκος πρωταγωνιστεί στην πρωτοποριακή ταινία του Ανδρέα Θωμόπουλου «Αλδεβαράν», την οποία «ντύνει» και μουσικά. Το 1978 τον βλέπουμε ως πρωταγωνιστή στην ταινία «Οι Τεμπέληδες της Εύφορης Κοιλάδας», η οποία απέσπασε το δεύτερο βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1982 συμμετέχει στην ταινία του Νίκου Περάκη «Άρπα Κόλλα».
Το 1983 βλέπουμε τον Δημήτρη Πουλικάκο στην εμβληματική ταινία «Ο Δράκουλας των Εξαρχείων», μαζί με τους Τζίμη Πανούση, Αντώνη Καφετζόπουλο, Ισαβέλα Μαυράκη και άλλους. Η ταινία πρόκειται για ένα θρίλερ-παρωδία που σατιρίζει την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της σύγχρονης Ελλάδας. Στο τέλος της ταινίας εμφανίζεται το συγκρότημα «Μουσικές Ταξιαρχίες», δίνοντας μια συναυλία. Στην ίδια συναυλία ο Δημήτρης Πουλικάκος ερμηνεύει διασκευασμένο το λαϊκό τραγούδι «Υπάρχω» του Στέλιου Καζαντζίδη.
Το 1991 συμμετέχει στην ταινία «Το Μετέωρο Βήμα του Πελαργού» του μέγιστου Έλληνα σκηνοθέτη, Θόδωρου Αγγελόπουλου. Το 1995 εμφανίζεται στην ταινία του Νίκου Ζερβού «Σαπουνόπετρα» και το 1997 στην ταινία «Made in Greece». Το 1999 τον βλέπουμε στην ταινία του Νίκου Περάκη «Θηλυκή Εταιρεία».
Από την καριέρα του θείου Νώντα δεν έλειψαν και οι τηλεοπτικές εμφανίσεις. Χαρακτηριστική είναι η συμμετοχή του στη σειρά «Οι Αυθαίρετοι» του Mega, το 1990. To 1997 υποδύθηκε τον καθηγητή Λεούση στη σειρά «Είμαστε στον Αέρα».
Ο Δημήτρης Πουλικάκος φέτος γίνεται 77 χρονών και παραμένει ένας γνήσιος και ενεργός ροκάς, αλλά πάνω από όλα ένας πραγματικός καλλιτέχνης. Ο ίδιος έχει δώσει τον ορισμό του πραγματικού καλλιτέχνη ως εξής: «Ο πραγματικός καλλιτέχνης πρέπει να ‘χει αλητεία μέσα του και να ‘ναι ελεύθερος άνθρωπος. Χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει Τέχνη».
Παρακάτω βλέπουμε ένα απόσπασμα από την ταινία «Αλδεβαράν» του Ανδρέα Θωμόπουλου, όπου ο Δημήτρης Πουλικάκος ερμηνεύει με το συγκρότημα Εξαδάκτυλος το τραγούδι «Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη».
Χρόνια πολλά Θείε Νώντα.
Πηγές
www.mixanitouxronou.gr
el.wikipedia.org
