Ο Σταύρος Ξαρχάκος γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου του 1939, στην Αθήνα. Με καταγωγή από την Μάνη, ξεκίνησε τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών, συνεχίζοντας τες στο Παρίσι με την Νάντια Μπουλανζέ και στην συνέχεια στην σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης. Από πολύ μικρός αρχίζει να γράφει μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, κάνοντας επιτυχία την δεκαετία του ’60.
Η αρχή της λαμπρής του πορείας
Πρώτη του σημαντική επιτυχία ήταν η μουσική που έγραψε για την ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Κόκκινα Φανάρια», στην οποία συμπεριλαμβάνονται δύο πολύ σημαντικά τραγούδια της δισκογραφίας του: «Άπονη ζωή» και «Φτωχολογιά», που ερμήνευσε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Έγραψε μουσική και για τα θεατρικά έργα «Το Πάρτυ» (1961) και «Τα κόκκινα φανάρια» (1961), όπως επίσης και για τις ταινίες «Ταξίδι» (1962), «Τρίτος δρόμος» (1963) και «Λόλα» (1964).
Την ίδια δεκαετία, θα αναδειχθούν μερικές από τις πιο μεγάλες του επιτυχίες όπως τα τραγούδια: «Τα δάκρυά μου είναι καυτά», «Όνειρο δεμένο», «Χάθηκε το φεγγάρι», «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή», «Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι», Τα τρένα που φύγαν», «Τι έχει και κλαίει το παιδί», «Υπομονή», «Μάτια βουρκωμένα», «Άσπρη μέρα» και «Στου Όθωνα τα χρόνια». Ο Σταύρος Ξαρχάκος θα συνεργαστεί και με τον δημοσιογράφο Λευτέρη Παπαδόπουλο, που τότε έκανε τα πρώτα του βήματα στην στιχουργική, και τα τραγούδια θα ερμηνεύσουν τελικά ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και η Βίκυ Μοσχολιού.
Η συνέχεια της καριέρας του
Κατά την δεκαετία του ’70, ο Σταύρος Ξαρχάκος συνεχίζει την ανοδική του πορεία, κυκλοφορώντας τους δίσκους: «Χρώματα», «6+6», «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας» σε στίχους Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, «Διόνυσε καλοκαίρι μας», «Νυν και αεί», και «Συμφωνία της Γιάλτας». Το Νοέμβρη του ΄73, ο Ξαρχάκος πηγαίνει παρέα με τον Ξυλούρη στο Πολυτεχνείο και συνθέτει τη μουσική για την θρυλική παράσταση «Το μεγάλο μας τσίρκο» των Καζάκου-Καρέζη, το 1973. Θα γράψει μουσική και για τις θεατρικές παραστάσεις «Πειρασμός», «Κόκκκινα τριαντάφυλλα για μένα» και «Κομέντια» όπως επίσης και για τις ταινίες «Κορίτσια στον ήλιο» (1968) του Βασίλη Γεωργιάδη και «Γυμνοί στο δρόμο» (1969) του Γιάννη Δαλιανίδη.
Την δεκαετία του ’80, η δισκογραφική του παρουσία ελαττώνεται χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν διακρίνεται για κορυφαίες της στιγμές, όπως για αυτή της ταινίας του Κώστα Φερρή, «Ρεμπέτικο» και τις μουσικές που γράφει. Η δημιουργική του περιέργεια τον εξωθεί στην εξερεύνηση διαφορετικών μουσικών ειδών, όπως αυτό της κλασικής. Έτσι, η δισκογραφία του θα περιλαμβάνει σουίτες μπαλέτου, κοντσέρτα αλλά και συμφωνικά έργα. Την ίδια δεκαετία επίσης, ξεκινά και την πορεία του στην πολιτική, η οποία διήρκησε μέχρι και τις μέρες μας. Το 2000 εξελέγη και Ευρωβουλευτής με την Νέα Δημοκρατία.
Η ακαδημαϊκή αναγνώριση
Το Μάϊο του 1994 ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Adelphi της Νέας Υόρκης, ενώ στις αρχές του 1995 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση της «Κρατικής Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής». Στις 19 Δεκεμβρίου του 2019, αγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Σταύρος Ξαρχάκος θεωρείται ένας από τους κορυφαίους έλληνες συνθέτες της έντεχνης λαϊκής μουσικής, μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι. Η μουσική του σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά και παραμένει εξαιρετικά πολύτιμη και σημαντική μέχρι και σήμερα.
Ακολουθεί βίντεο με τα σημαντικότερα τραγούδια του:
Πηγές
Σταύρος Ξαρχάκος, ανακτήθηκε από www.sansimera.gr, τελευταία πρόσβαση 13/3/2022
Σταύρος Ξαρχάκος, ανακτήθηκε από el.wikipedia.org, τελευταία πρόσβαση 13/3/2022
Σταύρος Ξαρχάκος: Η σπουδαία μουσική καριέρα, ο γάμος στα 76 και τα γεννητούρια στα 77 του, ανακτήθηκε από www.boro.gr, τελευταία πρόσβαση 13/3/2022
