Ο Mister «Dance me to the end of love», Leonard Norman Cohen, γεννήθηκε στο Μόντρεαλ του Καναδά στις 21 Σεπτεμβρίου 1934. Σε ηλικία έξι ετών ο Cohen έχασε τον πατέρα του, έναν ευκατάστατο Εβραίο έμπορο υφασμάτων, και το γεγονός αυτό τον σημάδεψε για όλη του τη ζωή. Ήταν ακόμη έφηβος, όταν ξεκίνησε να μαθαίνει κιθάρα, ενώ πολύ σύντομα έγινε μέλος του μουσικού γκρουπ Buckskin Boys, το οποίο έπαιζε μουσική κάντρι. Αν και λάτρευε τον κόσμο της μουσικής, ο Cohen είχε και άλλα ταλέντα. Τον καιρό που ήταν σπουδαστής στο Πανεπιστήμιο MacGill, εξέδωσε τα πρώτα του ποιήματα, που τον έκαναν ευρέως γνωστό στους καναδικούς λογοτεχνικούς κύκλους.
Η αγάπη του για την Ύδρα
Ο έρωτας που τον σημάδεψε στο νησί του Αργοσαρωνικού
Τον Απρίλιο του 1960, ο Cohen, περπατώντας στην Bank Street του Λονδίνου, είδε μπροστά του την πόρτα της Τράπεζας της Ελλάδος. Όπως δήλωσε και ο ίδιος σε συνέντευξη του στο περιοδικό Les Inrockuptibles το 1991: «Μπήκα και είδα κάποιον ταμία αρκετά μαυρισμένο πίσω από το ταμείο». Τον ρωτάω: «Τι καιρό κάνει στην Ελλάδα;» και μου λέει: «Είναι άνοιξη».«Δύο ημέρες αργότερα έφυγα για την Ελλάδα».
Βέβαια, ούτε ο ίδιος ήξερε ότι η γνωριμία του με το μικρό νησί του Αργοσαρωνικού, θα ήταν καρμική. Με χρήματα από την κληρονομιά της γιαγιάς του, αγόρασε το ξακουστό πλέον σπίτι του στην Ύδρα, μόλις 1500 δολάρια. Ένα σπίτι που του χάρισε τον έρωτα και την έμπνευση, ώστε να γράψει μερικά από τα πιο σημαντικά του έργα. Αργότερα, όπως και ο ίδιος παραδέχτηκε, η αγορά αυτού του σπιτιού ήταν ότι πιο έξυπνο είχε κάνει, καθώς ήταν ένα κομμάτι από τη ψυχή του. Το σπίτι ήταν ένα παλιό, ξεθωριασμένο οικοδόμημα, ηλικίας δύο αιώνων, με πέντε δωμάτια σε διαφορετικά επίπεδα και δεν είχε καν ηλεκτρισμό, υδραυλικά ή τρεχούμενο νερό. Όμως, με τον καιρό, και αφού εγκαταστάθηκε μόνιμα μέσα σε διάστημα 3 χρόνων, όλα άλλαξαν.
Το 1963, λοιπόν, εγκαθίσταται μόνιμα στην Ύδρα, όπου συνεχίζει να γράφει. Με το μυθιστόρημα «Beautiful Losers», που δημοσιεύθηκε το 1966, θα γνωρίσει την παγκόσμια επιτυχία ως συγγραφέας. Εκεί γνωρίζει και τον έρωτα της ζωής του, όπως την χαρακτήρισαν αρκετοί, Marianne Ihlen. Τη νεαρή Νορβηγίδα τη γνώρισε σε ένα παντοπωλείο στην Ύδρα, και έγιναν αμέσως ζευγάρι. Επί χρόνια, η Marianne και ο γιος της Αxel μοιράστηκαν τη ζωή του Κοέν στην Ελλάδα και στον Καναδά. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Leonard, ήταν σα θεόσταλτο δώρο, που του χάρισε δέκα χρόνια ευτυχίας και δημιουργικότητας.
Το 1967 ο Cohen γράφει το περίφημο «So Long, Marianne», το οποίο συγκαταλέχθηκε στη λίστα με τα πιο δημοφιλή τραγούδια του 1960, αλλά και το «Bird on the Wire».
Η Marianne πέθανε στις 28 Ιουλίου 2016, σε ηλικία 81 ετών, στη Νορβηγία, τρεις μήνες πριν «φύγει» από τη ζωή και ο Cohen. Στον επικήδειο της διαβάστηκε το γράμμα που έγραψε για εκείνη ο Cohen, συγκινώντας τους πάντες. Μεταξύ άλλων, έγραφε τα εξής: «Tα σώματα μας καταρρέουν και νομίζω ότι θα σε ακολουθήσω πολύ σύντομα. Γνωρίζεις ότι είμαι τόσο κοντά σου και αν τεντώσεις το χέρι σου, νομίζω ότι μπορείς να αγγίξεις το δικό μου».
Η καριέρα με την ανοδική πορεία
Θρησκεία- Έρωτας-Μοναξιά
Επιστρέφοντας στην καριέρα του, το 1967, αποφασίζει να εγκατασταθεί στις Η.Π.Α για να αφοσιωθεί πλήρως στη μουσική. Ο Cohen κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Songs of Leonard Cohen». Ακολούθησαν πολλοί άλλοι δίσκοι, μεταξύ των οποίων και ο δίσκος «Songs of Love and Hate» που περιέχει το τραγούδι – ύμνο στην αγάπη και τη μοναξιά «Famous Blue Raincoat», το οποίο κυκλοφόρησε το 1971 με τη φωνή της Jennifer Warnes.
Το 1992 κυκλοφόρησε τον πολιτικοποιημένο δίσκο του με τίτλο «The Future». Οι επιρροές του προέρχονταν από τη θρησκεία, τον έρωτα και τη μοναξιά, χωρίς ωστόσο να λείπουν και οι τοποθετήσεις σε κοινωνικοπολιτικά θέματα, όπως ο πόλεμος και οι εκτρώσεις.
Το 1994 ο Κοέν αποφασίζει να ασπαστεί το Βουδισμό, μέχρι που χειροτονείται μοναχός. Το 1999 θα εγκαταλείψει το μοναστικό βίο, με σκοπό να εκδώσει δύο ακόμα δίσκους. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ένα από τα πιο γνωστά του κομμάτια, το «Hallelujah», που ηχογράφησε το 1984, τραγουδήθηκε πάνω από 200 τραγουδιστές παγκοσμίως. Βέβαια, στη νεότερη γενιά έγινε ακόμα πιο γνωστό, μέσα από την ταινία κινουμένων σχεδίων «Shrek», το 2001.
Το 2006 κυκλοφόρησε μία συλλογή από ποιήματα και ζωγραφιές, ονόματι «Book of Longin», ενώ δύο χρόνια αργότερα, ξεκίνησε την παγκόσμια περιοδεία του, που κράτησε μέχρι και το 2010. Το 2010, μάλιστα, ήταν που τιμήθηκε με τιμητικό Grammy για τη συνολική προσφορά του στη μουσική.
Εξαιτίας του ότι λάτρευε την επαφή του με το κοινό, την περίοδο 2012-2013 πραγματοποίησε την ευρωπαϊκή του περιοδεία με το όνομα «Old Ideas». Λόγω της μεγάλης επιτυχίας, θέλησε να την ολοκληρώσει, ταξιδεύοντας στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, με τελευταίο προορισμό τις Η.Π.Α, και φυσικά τη γενέτειρα του, τον Καναδά.
Ο τελευταίος δίσκος του Leonard Cohen ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2016 και είχε τον τίτλο «You Want It Darker».
Dance me to the end of love
Μπορεί το «Hallelujah» να είναι ένα κομμάτι που μας έρχεται κατευθείαν στο μυαλό, αλλά το «Dance me to the end of love» είναι ένα τραγούδι – ύμνος στον έρωτα.
Γράφτηκε το 1984 για το άλμπουμ «Various Positions». Μπορεί το βιολί και το τάνγκο να μας έρχονται πρώτα στο μυαλό, αλλά σύμφωνα με τον ίδιο τον Cohen, οι επιρροές του τραγουδιού είναι ελληνικές. Όσον αφορά τη μουσική, οι επιρροές του προέρχονται από τον ελληνικό χορό «χασάπικο», ενώ τους στίχους τους εμπνεύστηκε από το «Ολοκαύτωμα».
Σε συνέντευξη του, ο Leonard Cohen ανέφερε πως γράφοντας τους στίχους, σκεφτόταν τη δραματική καθημερινότητα των κρατουμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ενώ η αγωνία και ο πόνος στα πρόσωπα και στις καρδιές των ανθρώπων που έχαναν τους αγαπημένους τους, χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι για να τους σώσουν, ήταν κάτι σαν χορός, που περνούσε από πολλά κύματα, αλλά στο τέλος έμενε μόνο η αγάπη.
Κατέκτησε την κορυφή των charts παγκοσμίως. Το 1996 οι Welcome Books δημοσίευσαν το βιβλίο «Dance me to the end of love», ως μέρος της σειράς «Art & Poetry», που περιλάμβανε τους στίχους του τραγουδιού μαζί με τους πίνακες του Henri Matisse. Επίσης, το τραγούδι αυτό χρησιμοποιήθηκε ως soundtrack στην ταινία του 1995 «Strange Days», σε σκηνοθεσία του βραβευμένου James Cameron. Βέβαια, από τις πιο γνωστές σκηνές, που χρησιμοποιήθηκε το κομμάτι αυτό ήταν στην ταινία «Scent Of Woman», με πρωταγωνιστές τους Al Pacino και Gabrielle Anwar, σε ένα συγκινητικό τάνγκο. Τέλος, και ο δικός μας τραγουδιστής του έρωτα, Γιάννης Πάριος, ηχογράφησε το κομμάτι του Cohen στα ελληνικά, με τίτλο «Μόνο Αγάπη».
Οι τελευταίες στιγμές ενός χαρισματικού αρτίστα…
Ήταν 7 Νοεμβρίου 2016, όταν αυτή η ρομαντική ψυχή άφησε την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 82 ετών, στο Λος Άντζελες. Τρεις μήνες μετά το θάνατο της αιώνιας αγαπημένης του, Marianne Ihlen, πήγε να τη βρει, όπως ακριβώς της είχε άλλωστε υποσχεθεί.
Αν και είχε ήδη προσβληθεί από επιθετική μορφή καρκίνου, η αιτία του θανάτου του ήταν μία πτώση στο σπίτι του, με αποτέλεσμα να έχει τον πιο γλυκό θάνατο. Να πεθάνει στον ύπνο του.
Η τελευταία του επιθυμία ήταν να κηδευτεί σε εβραϊκή τελετή στη γενέτειρα του, το Μόντρεαλ. Ένα μήνα αργότερα, διοργανώθηκε μια συναυλία – αφιέρωμα στον Cohen, με τίτλο «God is Alive, Magic Is Afoot», το οποίο ήταν απόσπασμα της νουβέλας του, «Beautiful Losers».
Αξίζει να σημειωθεί, ότι αν και δεν παντρεύτηκε ποτέ, ήταν πάντα ένας εξαιρετικός σύντροφος και πατέρας. Απέκτησε δύο παιδιά με τη σύντροφο του, Suzanne Elrod, από την οποία εμπνεύστηκε το χαρακτήρα «Dark Lady», για το βιβλίο του «Death of a Lady’s Man», (1978).
Ήταν ένας αρτίστας που αγαπούσε τον αγνό έρωτα και τα απλά καθημερινά πράγματα. Δε θαμπώθηκε από τη δόξα, αλλά αγάπησε ένα μικρό ελληνικό νησί, στο οποίο φέτος το καλοκαίρι διοργανώθηκε φεστιβάλ για να τιμήσουν τη μνήμη του. Το μικρό, παραδοσιακό του σπίτι, με μυρωδιά από Αιγαίο και ταπεινές γεύσεις, παραμένει ακόμα εκεί, για να μας τον θυμίζει πάντα, και για την προσφορά, αλλά και για το έργο του.
Παρακάτω μπορείτε να απολαύσετε τον υπέροχο Leonard Cohen να ερμηνεύει τον ύμνο στον έρωτα.
Info
www.wikipedia.com
www.leonardcohen.com
