Σάββατο, 19 Μαρτίου 1983
Μια αγαπημένη συνήθεια του 71χρονου εκδότη της εφημερίδας «Η Βραδυνή», Τζώρτζη Αθανασιάδη, ήταν να μένει στο γραφείο του τα σαββατόβραδα και να παίζει τάβλι με τον φίλο του, Βαγγέλη Κουρλιμπίνη. Το Σάββατο της 19ης Μαρτίου 1983 δεν αποτελούσε εξαίρεση. Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης είχε τελειώσει με την δουλειά του στην εφημερίδα και χαλάρωνε παίζοντας τάβλι με τον καλό του φίλο και κουβεντιάζοντας μαζί του. Εκείνο ήταν το τελευταίο σαββατοκύριακο της αποκριάς. Η ώρα κόντευε 20:00, όταν ο τηλεφωνητής Τάκης Αναγνωστόπουλος, άκουσε την πόρτα να χτυπά. Την άνοιξε και αντίκρυσε έναν χλωμό άνδρα με κοντά μαλλιά και ύψος 1,75μ. Ήταν περίπου 35 ετών.
Ζήτησε να δει τον εκδότη στο γραφείο του για να του παραδώσει ένα επείγον μήνυμα. Δεν αποκάλυψε ούτε το όνομά του. «Σαββατιάτικα;», αναρωτήθηκε ο Τζώρτζης Αθανασιάδης. Στο κτήριο εκείνη την ώρα βρίσκονταν μονάχα οι τέσσερις άνδρες. Τον δέχτηκε στο γραφείο του, ενώ την ώρα που έμπαινε ο άγνωστος μέσα, ο Κουρλιμπίνης έφευγε και δεν πρόλαβε να ακούσει το όνομά του. Άκουσε λίγο αργότερα όμως τον διευθυντή να φωνάζει: «Δεν είναι δυνατόν, δεν γίνονται αυτά»! Μερικά λεπτά μετά άκουσε πυροβολισμούς και έτρεξε μέσα στο γραφείο. Βρήκε τον διευθυντή νεκρό και τον δολοφόνο να πυροβολεί προς το μέρος του. Ο Κουρλιμπίνης δεν κατάφερε να τον εμποδίσει να διαφύγει και κανείς ποτέ δεν έμαθε ποιος ήταν. Πολλές θεωρίες ειπώθηκαν, αλλά μέχρι σήμερα η δολοφονία του εκδότη παραμένει ένα μυστήριο και κανείς δεν τιμωρήθηκε γι΄αυτήν.
Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης
Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης γεννήθηκε το 1912 στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Παρότι στην αρχή ασχολήθηκε με τον τομέα της λογιστικής, εντούτοις σύντομα τον κέρδισε η δημοσιογραφία. Το 1936 ανέλαβε την διεύθυνση της εφημερίδας «Ναυτεμπορική» και το 1963 ανέλαβε και την «Βραδυνή», το «άτακτο παιδί του», όπως έλεγε. Διατηρούσε στενή φιλία με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και ήταν θερμός υποστηρικτής του. Μάλιστα, το βράδυ της 23ης Ιουλίου 1974, μια ημέρα δηλαδή πριν επιστρέψει στην Ελλάδα από το εξωτερικό ο Καραμανλής, κυκλοφόρησε το ιστορικό φύλλο της «Βραδυνής» με τον μεγάλο τίτλο «ΕΡΧΕΤΑΙ» και μια ολοσέλιδη φωτογραφία του πολιτικού. Η «Βραδυνή» τότε πούλησε 320.000 αντίτυπα, αριθμό ρεκόρ που δεν μπόρεσε να ξεπεράσει μέχρι τώρα καμία άλλη ελληνική εφημερίδα.
Η γραμμή της «Βραδυνής» ήταν συντηρητική. Πολλές φορές η προσήλωση στον Καραμανλή άγγιζε τα όρια της προσωπολατρείας και του μεσσιανισμού. «Ο αναγνώστης πρέπει να ξέρει ότι διαβάζει μια ανεξάρτητη, φιλελεύθερη, και ΠΛΗΡΗ εφημερίδα και όχι ένα προσευχητάρι του Καραμανλή», είχε γράψει ο δημοσιογράφος της «Βραδυνής» Χρήστος Πασαλάρης, λίγο πριν υποβάλλει την παραίτησή του από την εφημερίδα, λόγω διαφωνίας για την συντηρητική αυτή γραμμή. Η εφημερίδα δεν ηθελε την αποχουντοποίηση, ούτε την νομιμοποίηση του ΚΚΕ. Αρνούνταν να ασκήσει αυστηρή κριτική και να κατηγορήσει τα πρόσωπα της δικτατορίας (όπως τον δικτάτορα Δημήτρη Ιωαννίδη). Και φυσικά ήταν βασιλική. Αργότερα, με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, εξαπέλυε συχνά μύδρους κατά του Ανδρέα Παπανδρέου και αντιπροσώπευε την αντιπολίτευση. Γι΄αυτούς τους λόγους η δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη χαρακτηρίστηκε πολιτική.
Το μεγάλο μυστήριο
Ο Τζώρτζης Αθανασιάδης ήταν ένας άνθρωπος που δε φοβόταν εύκολα. Δεν είχε προσλάβει ποτέ φρουρούς και οδηγούσε πάντα ο ίδιος το αυτοκίνητό του. Ωστόσο, η οικογένειά του είχε παρατηρήσει κάποιες αλλαγές στην συμπεριφορά του τις τελευταίες εβδομάδες. Είχε προσλάβει οδηγό και του ζητούσε να τον πηγαίνει σπίτι από διαφορετικό δρόμο κάθε φορά. Επίσης, έπαψε να κάθεται δίπλα στο παράθυρο όταν έπινε τον καφέ του το πρωί και προτιμούσε να μένει μέσα στο γραφείο. Άραγε είχε δεχθεί απειλές; Σίγουρα ένιωθε πως βρισκόταν σε κίνδυνο, γιατί οι κόρες του είπαν πως ήταν ιδιαίτερα ανήσυχος το τελευταίο διάστημα. Όπως και να έχει, πέντε μέρες πριν από την δολοφονία, ο οδηγός του είδε έναν περίεργο άντρα που ήταν ντυμένος για τις απόκριες με στολή ντόμινο με μάσκα, να στέκεται δίπλα στο αυτοκίνητό του και να το περιεργάζεται. Δεν το θεώρησε σοβαρό και το είπε στην οικογένεια του εκδότη αργότερα.
Μετά την δολοφονία, μια μυστηριώδης γυναίκα τηλεφώνησε στην εφημερίδα και ενοχοποίησε την οργάνωση «Αντιστρατιωτική πάλη» για ό,τι έγινε. Πότε δεν αποκαλύφθηκε ποια ήταν. Πράγματι όμως, βρέθηκε σε κάδο απορριμάτων προκήρυξη της οργάνωσης, στην οποία δήλωνε πως η δολοφονία ήταν δικό της έργο. Μια μέρα μετά ωστόσο, αποποιήθηκε την ευθύνη. Πολλοί τότε υποψιάστηκαν και τα μέλη της «17 Νοέμβρη», ούτε όμως γι΄αυτούς υπήρξαν ενοχοποιητικά στοιχεία. Οι ίδιοι οι άνθρωποι της οργάνωσης σχολίασαν τότε πως η δολοφονία έμοιαζε με έργο μυστικών υπηρεσιών, συγκεκριμένα δε της CIA και της ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών). Ως ύποπτος εξετάστηκε ο πράκτορας της ΕΥΠ Ντάνος Κρυστάλλης το 1985, στο σπίτι του οποίου βρέθηκαν αδημοσίευτες προκηρύξεις της «Αντιστρατιωτικής πάλης». Το δικαστήριο αποφάνθηκε τελικά πως ο Κρυστάλλης δεν ενεπλάκη στην δολοφονία. Είναι μάλιστα άξιο αναφοράς, το γεγονός πως υπήρχε μια άλλη οργάνωση με το όνομα «Αντιστρατιωτική πάλη», η οποία ήταν ειρηνική και δήλωσε πως ουδεμία σχέση έχει με όλα αυτά. Κάποιοι πίστεψαν τότε πως η δεύτερη «Αντιστρατιωτική πάλη», που πήρε την ευθύνη της δολοφονίας, ήταν ψεύτικη και φτιάχτηκε από άτομα της κυβέρνησης για να αποπροσανατολίσει τις έρευνες.
Το πολιτικό σκηνικό
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πληροφορήθηκε εμβρόντητος την είδηση της δολοφονίας του καλού του φίλου και επισκέφτηκε την οικογένειά του μια μέρα μετά. Συμβούλεψε μάλιστα τους οικείους του να κάνουν κρυφά την κηδεία για να μην υπάρξουν αναταραχές. Ο εκδότης κηδεύτηκε με την ελληνική σημαία στο φέρετρό του, στις 23 Μαρτίου 1983 στην Μητρόπολη Αθηνών. Στην κηδεία παρέστησαν εκατοντάδες άνθρωποι, κυρίως μέλη της Νέας Δημοκρατίας, αλλά όχι ο Καραμανλής. Η ατμόσφαιρα έγινε ακόμα πιο βαριά και υπήρξε ένταση, όταν πολλά πρόσωπα από την κηδεία έκαναν διαδήλωση, κατηγορώντας την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την δολοφονία. Δεν ήταν λίγοι φυσικά αυτοί που πίστευαν πως ηταν έργο της κυβέρνησης και έκαναν λόγο για εγχώρια τρομοκρατία. Άλλοι βέβαια υποστήριξαν πως η Νέα Δημοκρατία εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, πως επωφελήθηκε από τα γεγονότα ώστε να ανελιχθεί και πως πάτησε πάνω στο πτώμα του Αθανασιάδη για να αποκτήσει περισσότερους υποστηρικτές. Το μόνο σίγουρο είναι πως σήμερα, 36 χρόνια μετά από το στυγερό αυτό έγκλημα, η αλήθεια ακόμη δεν έχει βγει στην επιφάνεια. Ήταν έργο τρομοκρατών; Ήταν έργο της κυβέρνησης; Ήταν έργο ανθρώπων του υποκόσμου; Γιατί και ποιους φοβόταν τον τελευταίο καιρό ο Αθανασιάδης; Κανείς δεν ξέρει αν θα μάθουμε ποτέ.
Παρακολουθήστε το αφιέρωμα για την δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη, από την εκπομπή «Απαγορευμένη ζώνη» με τον Γιώργο Τράγκα (1995)
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο αυτό:
Η μυστηριώδης δολοφονία του εκδότη της «Βραδυνής» Τζώρτζη Αθανασιάδη – Γιατί παραμένει ακόμη άλυτη (2018). Ανακτήθηκε από: https://www.iefimerida.gr/news/403743/i-mystiriodis-dolofonia-toy-ekdoti-tis-vradynis-tzortzi-athanasiadi-giati-paramenei (τελευταία πρόσβαση 19.3.2019)
Τζώρτζης Αθανασιάδης. Ανακτήθηκε από: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%8E%CF%81%CF%84%CE%B6%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82 (τελευταία πρόσβαση 19.3.2019)
Η ανεξιχνίαστη δολοφονία του διευθυντή της εφημερίδας «Βραδυνή» Τζώρτζη Αθανασιάδη. Γιατί ο Καραμανλής ζήτησε να γίνει κρυφά η κηδεία. Ανακτήθηκε από: https://www.mixanitouxronou.gr/i-anexichniasti-dolofonia-tou-diefthinti-tis-efimeridas-vradini-tzortzi-athanasiadi-allilokatigories-metaxi-tromokratikon-organoseon-ke-mistikon-ipiresion-giati-o-karamanlis-zitise-na-gini-krifa/ (τελευταία πρόσβαση 19.3.2019)
Πασαλάρης Χ. (1994). Οι βαρόνοι των Media. Χθεσινοί και Σημερινοί. Εκδόσεις Λιβάνη.
