Η έννοια «σχεσάκιας» όπως και όλα τα -άκιας , «εξυπνάκιας», «μαμάκιας», δίνουν μια αρνητική χροιά στην λέξη. Ο «σχεσάκιας» είναι διφορούμενη έννοια και μπορεί να σημαίνει κάποιον που δεν μπορεί να λειτουργήσει μόνος του, παρά μόνο μέσα από κάποια σχέση. Εκείνον που θέλει να κάνει τα πάντα με την σχέση του, και συνηθώς απομονώνει τόσο πολύ τα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής του, όπως φιλία, συνάδελφοι, οικογένεια, σε βαθμό που δεν μπορεί ν’ αυτοπροσδιοριστεί αν πιστεύει πως δεν ανήκει κάπου! Συγχέεται αρκετά συχνά, με την έννοια του ανθρώπου που θέλει να κάνει σχέσεις, δηλαδή να δένεται συναισθηματικά.
Φυσικά, δεν είναι άσχημο να υπάρχουμε και να νοιαζόμαστε την σχέση μας, αρκεί να μπορούμε σαν μονάδα, να λειτουργήσουμε και εκτός της. Στον αντίποδα, είναι πάντα ελκυστικό να μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, οποιαδήποτε στιγμή θέλεις, με ένα εργένικο αίσθημα ατομικής ελευθερίας. Να μπορείς ν ’αλλάζεις ερωτικούς συντρόφους, να μην δίνεσαι και πολύ συναισθηματικά όταν κρίνεις πως δεν θες, και το έχεις δηλώσει εξ αρχής, να είσαι εδώ και εκεί. Όπως είναι και όμορφο να είσαι σε σχέση. Να λειτουργείς μόνος και μαζί, χωρίς να είσαι καταπιεσμένος ή να καταπιέζεις τον σύντροφο σου, με ανούσιες ζήλιες και εγωιστικές κινήσεις.
«Κακό» δεν είναι τίποτα που δεν μας αφήνει πίσω. Είναι εξαιρετικό ν ’αγαπάς και θαυμάσιο ν ‘αγαπιέσαι! Αρχικά όμως θα πρέπει να δουλέψεις με τον εαυτό σου, να μπορείς να είσαι εντάξει, να μπορείς ν ‘αγαπάς πρώτα εσένα, να μπορείς να έχεις προτεραιότητες και στόχους τέτοιους που να είσαι ευτυχισμένος. Αν δέχεσαι για τον εαυτό σου το καλύτερο, τότε μπορείς να το δεχτείς σε όλες τις σχέσεις σου. Άλλωστε η ζωή δεν είναι όμορφη όταν τα ζεις όλα μόνος. Οι άλλοι άνθρωποι είτε φίλοι, είτε οικογένεια, είτε σύντροφοι είναι απαραίτητοι στην προσωπική ευτυχία όλων των πλασμάτων, και είμαστε «φτιαγμένοι» να ζούμε με άλλους, να είμαστε κοινωνικά όντα. Και που το πρόβλημα τότε;
Ο «σχεσάκιας» με την αρνητική έννοια , έχει να λύσει τα δικά του θεματάκια. Όλοι λίγο πολύ έχουμε βρεθεί με έναν τέτοιο «σχεσάκια». Έναν τύπο που ζήλευε όταν βγαίναμε με τους φίλους ή τους συναδέλφους και «έβλεπε» παντού ανταγωνιστές, έναν τύπο που δεν δεχόταν να βγεις με τις φίλες σου, για την χαρά του καφέ ή της παρέας χωρίς να στην «πει» ότι βγαίνεις γιατί «ψάχνεσαι». Έναν τύπο που δεν εγκρίνει τον τρόπο που ντυνόμαστε, τον τρόπο που κοινωνικοποιούμαστε, ακόμα και τον τρόπο που μιλάμε. Σας θυμίζει κάτι; Αν η απάντηση είναι θετική, ξανασκεφτείτε την σχέση σας.
Πώς νιώθετε όταν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω; Σίγουρα όχι καλά. Ο «σχεσάκιας» όμως με την καλή έννοια, είναι ο τύπος που δεν θέλει μόνο περιστασιακές ερωτικές στιγμές, αλλά σχέσεις, ζεστασιά και εγγύτητα. Πολλά εύγε και άλλα τόσα μπράβο! Το να ανήκεις σε μια σχέση είναι τόσο γλυκό! Ξυπνάς με έναν άνθρωπο δίπλα σου, έχεις μια αγκαλιά να φτιάχνει τα «μέσα σου», και έναν άνθρωπο δικό σου να επικοινωνείς, να διαφωνείς, να μοιράζεσαι, να αλληλοβοηθιέστε, να νιώθει! Άλλωστε αν δεν νιώθουμε δεν μπορούμε να απολαύσουμε καμία σχέση στον απόλυτο βαθμό!
Οι σχέσεις, έχουν ζωτική σημασία για την επιβίωσή μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να είμαστε πάντα ζευγάρι με κάποιον, αλλά ότι χρειαζόμαστε ουσιαστικές σχέσεις, είτε φίλων είτε για συγγενών είτε ερωτικών συντρόφων. Στο όνομα της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας χάσαμε την αισθηματική μας εγγύτητα, το συναισθηματικό δέσιμο κατηγορήθηκε ως προβληματικό και υποβιβάστηκε. Στην πραγματικότητα όμως όλοι έχουμε ανάγκη από φροντίδα, συντροφικότητα, μια καλή κουβέντα, έναν καφέ με παρέα, μια βόλτα να ξεσκάσουμε και ένα χάδι να μας απαλύνει τις έννοιες. Είναι αξιοθαύμαστο, πως βασικές ανάγκες που έχουμε σαν παιδιά, όταν μεγαλώνουμε τείνουμε να τις «πετάξουμε» από πάνω μας σαν δείγματα ανωριμότητας. Σας προτρέπω να ξανασκεφτείτε κάποια συναισθήματα που βιώσατε σαν παιδί, όπως εκείνη η οικειότητα και η ασφάλεια της οικογένειας, ο συναισθηματικός δεσμός που έμοιαζε άρρηκτος σε μικρότερες ηλικίες και η αποδοχή. Δεν υπάρχει άνθρωπος οποιαδήποτε ηλικίας, «σχεσάκιας» ή όχι που να μην επιθυμεί τα παραπάνω.
