Σήμερα θα μιλήσω για τους φίλους. Όχι για τους πολλούς, αλλά για αυτούς τους λίγους. Για αυτούς που ήταν πάντα εκεί, ανεξαρτήτως χρόνου, χώρου και αιτίας. Για αυτούς που με τα χρόνια, σας ενώνουν πολλά περισσότερα από αυτά που σας χωρίζουν. Για αυτούς που ήσουν προτεραιότητα τους ακόμα κι αν είχαν μόλις βρει τον έρωτα της ζωής τους, ακόμα κι αν ταξίδευαν την άλλη μέρα, ακόμα κι αν σας χώριζαν πολλά χιλιόμετρα. Ήταν πάντα εκεί για σένα! Πάντα!
Ε λοιπόν είναι σπάνιο να έχεις τέτοιους ανθρώπους. Και αν έχεις, τότε θα έχεις τόσους, όσους μπορείς να μετρήσεις στην παλάμη του ενός χεριού. Και να σου πω την αλήθεια δεν χρειάζεσαι περισσότερους. Είναι αυτοί οι λίγοι άνθρωποι που μπορείς να τους εκμυστηρευτείς τα πάντα. Να τους μιλήσεις για τους φόβους σου, για τις ανασφάλειες σου, για τα λάθη που έκανες, χωρίς να φοβάσαι την λογοκρισία στο βλέμμα ή ότι τα «μυστικά» σου θα βγούνε στην φόρα. Έχεις κλάψει μαζί τους, έχεις μεθύσει και έχεις κάνει οποιοδήποτε καραγκιοζιλίκι μπορείς να σκεφτείς μαζί τους. Έχεις καθίσει αμίλητος μαζί τους, με τον ήχο της θάλασσας και ακόμη κι έτσι επικοινώνησες μαζί τους τέλεια.
Να τους αγαπάς και να τους ευχαριστείς αυτούς τους φίλους. Να τους φροντίζεις και να τους δέχεσαι με τα ελαττώματα τους. Να τους στηρίζεις και να είσαι ασπίδα για αυτούς όποτε σε χρειάζονται. Να προσπαθείς να τους καταλάβεις ακόμη κι αν αυτό φαντάζει τόσο δύσκολο όσο και ο τετραγωνισμός του κύκλου μερικές φορές. Και να είσαι εκεί για αυτούς! Όχι μόνο στα εύκολα και τα χαρούμενα αλλά κυρίως στα δύσκολα και στα δυσάρεστα. Όπως ήταν και αυτοί.
Είναι δύσκολο να βρεις τέτοιους ανθρώπους, ειδικά στην εποχή που ζούμε. Γιατί υπάρχει αυτή η βαβούρα τριγύρω σου, που πολλές φορές σε μπερδεύει και σε γεμίζει με ανθρώπους που σε καμία περίπτωση δεν ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία ανθρώπων. Αυτοί όλοι είναι οι γνωστοί σου, είναι οι άνθρωποι που ευχαρίστως θα βγουν για καφέ, που θα έρθουν, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, στα γενέθλια σου αλλά δεν θα είναι ποτέ αυτοί που θα οργανώσουν το πάρτυ έκπληξη. Με πιάνεις; Νομίζω πως κατάλαβες για ποιους λέω..
Να έχεις και τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σου. Φυσικά και να έχεις. Είμαστε κοινωνικά όντα οι άνθρωποι και έχουμε ανάγκη την ανθρώπινη επαφή. Επομένως δεν μπορείς να είσαι μόνο με 4 ή 5 ανθρώπους, γιατί και αυτοί αντίστοιχα θα έχουν την δική τους ζωή και δεν θα είναι πάντα διαθέσιμοι. Και έτσι, έρχεται η ανάγκη των υπόλοιπων ανθρώπων που θα σε περιβάλλουν. Αλλά μην βασιστείς ποτέ πάνω τους ολοκληρωτικά. Ξέρεις και ξέρουν ποια είναι η σχέση σας. Που λήγει το συμβόλαιο μεταξύ σας.
Και ξέρω πως με αυτούς τους λίγους θα προτιμούσες να περνάς κάθε βράδυ και κάθε στιγμή σου. Θα σου ήταν αρκετό να είσαι με αυτούς. Με αυτούς που όλα είναι εύκολα, αβίαστα και κατανοητά. Χωρίς πολλά λόγια, χωρίς εξηγήσεις, χωρίς τον θόρυβο που καλύπτει την αμηχανία της σιωπής γιατί απλά δεν υπάρχει ποτέ αμηχανία με αυτούς. Είστε εσείς και ο κόσμος.
Σε αυτούς τους φίλους λοιπόν, λέμε σήμερα ένα μεγάλο ευχαριστώ. Για όλα αυτά που ζήσαμε, ζούμε και θα ζήσουμε μαζί τους. Για όλα όσα μας έχουν προσφέρει. Για τους καλύτερους ανθρώπους που μας έκαναν με το πέρασμα των χρόνων. Για τις στιγμές που μας σήκωσαν όταν πιάσαμε πάτο και εκείνες που μας προσγείωσαν όταν πιάσαμε στρατόσφαιρα.
Γιατί στην τελική, ποιοι θα ήμασταν εμείς αν δεν υπήρχαν αυτοί;!
Με αγάπη και ευγνωμοσύνη για σήμερα τα φιλιά μου!
