Μη με μπλοκάρεις θα φαρμακωθώ. Έλα τώρα, πες την αλήθεια. Πολλοί από μας πετάξαμε αυτήν την ατάκα, τη στιγμή που καταλάβαμε ότι κάποιος φίλος/ φίλη μας, μας μπλόκαρε. Ω Θεέ μου μεγαλοδύναμε, δώσε μου δύναμη, να καταφέρω να ξεπεράσω το μεγάλο κακό που με βρήκε.
Αυτό που κάνουμε οι περισσότεροι από μας είναι, να μιλήσουμε σε συγκεκριμένους κοινούς γνωστούς μας για αυτό. Όχι μόνο γιατί βρήκαμε τον λόγο γελοίο, αλλά γιατί θέλουμε να πάρουμε και μια δεύτερη γνώμη. Ότι δεν είμαστε τρελοί. Μήπως ήμασταν άδικοι, απότομοι, υπερβολικοί; Όχι τελικά μια χαρά είμαστε. Άλλοι έχουν το πρόβλημα τελικά. Και είναι μεγάλο.
Όταν κάποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται λέει μια παροιμία. Και δυστυχώς η ευτυχώς, δεν είμαι ένας άνθρωπος, που κρατάει το στόμα του κλειστό. Είναι αδύνατον δεν μπορώ. Το προσπάθησα. Το πάλεψα να μη μιλήσω, να κάνω για μια ακόμη φορά την ηλίθια, αλλά δε μου πάει βλέπεις. Και μόλις μου δοθεί η ευκαιρία, αδειάζω από μέσα μου, ό,τι αισθανόμουν μήνες τώρα.
Γιατί ξέρεις τι; Δεν αντέχω να με περνάνε για ηλίθια. Δε γουστάρω να κάνω τα στραβά μάτια. Δεν μπορώ αυτό το ύφος της ντίβας, στην προκειμένη περίπτωση, η οποία νομίζει ότι είναι υπεράνω όλων. Θα ήμουν αρεστή σε πολλούς, αν δεν άνοιγα το στόμα μου. Αλλά δε με ενδιαφέρει να είμαι αρεστή, με νοιάζει να είμαι αληθινή. Και ας μετράω τις αληθινές φιλίες μου, στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Και ξέρεις κάτι; Μου αρέσει. Μου αρέσει να λέω αλήθειες κατάμουτρα. Ακόμα και αν εσύ δε θες να τις δεις. Γιατί έχετε πρόβλημα όλοι με την αλήθεια; Ειλικρινά τώρα; Μόλις κάποιος την ξεστομίζει, κάνετε λες και πέταξαν σε βρικόλακα αγιασμό. Γιατί αντιδράτε έτσι; Στον εαυτό σας κάνετε κακό το ξέρετε; Μου θυμίζετε τη στρουμφοκάμηλο, που χώνει το κεφάλι της μέσα στο χώμα, και νομίζει ότι κανένας δεν τη βλέπει.
Το ξέρεις ότι δεν είναι φυσιολογικό έτσι; Σε εσένα μιλάω, που επειδή σου είπα αλήθειες, το βρήκες σωστό και ώριμο, να με μπλοκάρεις. Ξέρεις μου θύμησες το νηπιαγωγείο, τότε που αν ένα παιδάκι μας τσάτιζε, το κλείναμε έξω από το σπιτάκι, και του λέγαμε δε θέλουμε να παίξουμε μαζί σου.
Ανθρώποι με τους οποίους κάποτε, φάγατε μαζί ψωμί και αλάτι. Που είπατε και είπατε και ανοίξατε τις καρδιές σας, και είχατε μια φιλία βρε αδερφέ. Κάποια στιγμή για χαζούς λόγους κατά τη γνώμη μου, έτσι απλά να σε μπλοκάρει. Σε τσατίζει, σου τη δίνει στα νεύρα. Ποιο πολύ τα βάζεις με τον εαυτό σου, που έχασες τόσο χρόνο με έναν άνθρωπο, που τελικά δεν άξιζε. Ρε γατάκια, οι αληθινοί φίλοι λένε αλήθειες, και δεν χαϊδεύουν τα αφτιά, λέγοντας αυτό που εσύ θες να ακούσεις.
Λοιπόν κοπελιά. Καταρχάς ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από σένα. Να στο ξεκαθαρίσω αυτό, γιατί έχεις και πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Όλοι μας έχουμε ζωές, υποχρεώσεις, σπίτια, οικογένειες, δουλείες, παιδιά, και πάει λέγοντας. Και που ενδιαφέρθηκα και έκλεψα λίγο από τον χρόνο μου, ώστε να σου στείλω ένα μήνυμα από ενδιαφέρον, κανονικά θα έπρεπε να το εκτιμήσεις και όχι να βγάλεις νύχια.
Με το να με μπλοκάρεις, δεν κατάφερες τίποτα άλλο, πέρα από αυτό που πίστευα χρόνια τώρα. Ότι έχεις σοβαρά θέματα μέσα σου, που θέλουν πολύ πολύ δουλειά. Και εννοώ από ειδικό, για να είμαι ξεκάθαρη. Οπότε κανε μας τη χάρη και πάρε την κατάσταση στα χέρια σου, για σένα. Όχι για μένα, τον άλλον, η τον παρά άλλον. Για σένα.
Νομίζεις ότι μου έκανες κακό που με μπλόκαρες; Όχι χρυσό μου. Με πρόλαβες. Η δική μου η ζωή θα συνεχίσει ακριβώς όπως συνεχιζόταν και πριν. Πίστεψε με δε θα αλλάξει τίποτα. Δε θα χάσω τον ύπνο μου, αλήθεια σου λέω. Η δική σου όμως;
Η επιλογή του block, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, συμφωνώ απόλυτα. Δεν υπάρχει λόγος να ανέχεσαι κάποιο, ο οποίος σου τη δίνει στα νεύρα, η κάποιο τον οποίο δε γουστάρεις να βλέπεις. Και φυσικά το χρησιμοποιουμε όλοι μας. Τι γίνεται όμως όταν το χρησιμοποιείς λάθος; Το καταλαβαίνεις άραγε; Η μήπως χτίζεις έναν τοίχο γύρω σου, με τον οποίο νομίζεις, ότι κανένας δε σε αγγίζει;
Η αληθινή ζωή είναι εκεί έξω ξέρεις. Όχι μέσα από ένα προφίλ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αναρωτιέμαι εκεί έξω στον αληθινό κόσμο, οπού δεν έχεις τη δυνατότητα να μπλοκάρεις κανέναν, τι κάνεις άραγε; Η ανωριμότητα σε όλο της το μεγαλείο, λέω εγώ. Γιατί όσο πιο πολύ αρνείσαι να κοιτάξεις κατάματα αλήθειες, τόσο εσύ βουλιάζεις σε μια κινούμενη άμμο, η οποία λίγο λίγο σε καταπίνει όλο και περισσότερο.
Στα γράφω αυτά από καθαρό ενδιαφέρον, χωρίς ίχνος κουτσομπολιού. Ακόμα και αν εσύ δεν το πιστεύεις, και αλήθεια αδιαφορώ. Πρέπει κάποτε όλοι μας να κοιτάξουμε τα προβλήματα μας κατάματα. Μόνο έτσι θα τα ανακαλύψουμε, θα τα λύσουμε, θα γίνουμε εμείς καλύτεροι άνθρωποι. Αυτό είναι το σωστό. Το χρωστάμε στον εαυτό μας.
Τελειώνοντας αυτό το άρθρο έχω να πω ότι εμένα η συνείδηση μου είναι καθαρή. Ξέρεις τι ωραία είναι να ξαπλώνεις, το βράδυ και να είναι ήσυχη; Ανάλαφρη; Με μπλόκαρες επειδή σου είπα αλήθειες; Συγχαρητήρια και σε ευχαριστώ, γιατί μου έδωσες ένα ακόμη σπρώξιμο. Ώστε να είμαι ακόμα πιο αληθινή, να μη χαϊδεύω αφτιά, ώστε να είμαι γλυκούλα προς όλους. Ειλικρινά σε ευχαριστώ. Άραγε εσύ είσαι περήφανη για αυτό που είσαι;
