Ξεκίνησε ως μια απλή σκέψη, η οποία πλέον κατοικεί σαν στοιχειό μες το μυαλό σου και δεν λέει να σε αφήσει σε ησυχία. Σκέφτεσαι υπερβολικά και υπεραναλύεις. Είμαι η πρώτη επιλογή; Είμαι προτεραιότητα ή καβάντζα; Είμαι ένα πρόσωπο δεδομένο ή μια συνήθεια πλέον; Πίσω απ’ οποιαδήποτε μορφή ανθρώπινης σχέσης, είτε μιλάμε για έναν ερωτικό σύντροφο, είτε για ένα φίλο, είτε για ένα συγγενή – τη στιγμή που θα βρεθούμε πνιγμένοι απ’ αυτό το ερώτημα δε θα έπρεπε ποτέ να υπομένουμε, μιας και σίγουρα υπάρχει λόγος που νιώθουμε ό,τι νιώθουμε. Να μην είσαι επιλογή, να είσαι προτεραιότητα…
Αν δεν είσαι προτεραιότητα, να μην είσαι τίποτα
Όλοι μας έχουμε τα κάτω και τα πάνω μας. Όλοι μας όσο μεγαλώνουμε έχουμε γεμάτο πρόγραμμα και πολλές υποχρεώσεις. Ωστόσο, το να βάζεις πιο πάνω τον σύντροφο από την οικογένειά, το να βάζεις πιο πάνω ένα φίλο από την οικογένεια ή να βάζεις τον σύντροφο πάνω από ένα φίλο όπως φυσικά και το αντίστροφο δεν έχει να κάνει με κανένα χρόνο, με καμία δουλειά, με κανένα πρόγραμμα. Προφανώς και οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν θέλουν το χώρο τους αλλά πρέπει μέσα σε όλα… να θέλουν και εσένα. Κανείς δεν είναι ποτέ υπερβολικά απασχολημένος, όλα έχουν να κάνουν με προτεραιότητες, με το αν είσαι γι’αυτούς… προτεραιότητα. Αν για κάποιον σημαίνεις κάτι, θα βρει πάντα έστω λίγο χρόνο για μια συνάντηση, για ένα τηλεφώνημα, για ένα μήνυμα αργά ή γρήγορα. Αν για κάποιον σημαίνεις κάτι, δε θα σε έβαζε ποτέ στην ριψοκίνδυνη θέση να σε χάσει…
Κι αν δεν είσαι ούτε η πρώτη επιλογή, να μην είσαι επιλογή
Ένας άνθρωπος ο οποίος αγαπά και σέβεται τον εαυτό του, τον βάζει πρώτος εκείνος ως προτεραιότητα, τον προστατεύει και τον φροντίζει. Αναγνωρίζοντας την αξία σου θα αρχίσεις να καταλαβαίνεις πως κάτω απ’ οποιαδήποτε συνθήκη επιβάλλεται να είσαι μονάχα η πρώτη επιλογή, κι αν δεν είσαι, να μην είσαι καν επιλογή. Όλοι μας έχουμε βρεθεί σε αυτήν τη θέση και ποτέ δεν είναι αργά να το καταλάβουμε αλλά ούτε και να αλλάξουμε την κατάσταση. Δεν αξίζει σε κανέναν να νιώθει αόρατος, περιττός, ανεπιθύμητος. Είναι δύσκολο να μην σκέφτεσαι τις καλές στιγμές που πέρασες με διάφορους ανθρώπους και να μην πιστεύεις ότι θα έρθουν καλύτερες, αλλά κάποιες φορές, όντως με κάποιους δεν είναι γραφτό να έρθουν τα καλύτερα. Μάθε να αφήνεις και να αφήνεσαι. Μάθε να φεύγεις από εκεί που δε σου δίνουν αυτά που χρειάζεσαι, από εκεί που ποτέ πραγματικά δεν υπήρξες.
Όσο δοτικός άνθρωπος κι αν είσαι, θα δεις πως η αξία μας ανεβαίνει και νιώθουμε ακόμη πιο πολύτιμοι όταν επενδύουμε σε αξιόλογους ανθρώπους που κάνουν πολλά για εμάς, δίνουν πολλά, δεν λένε μονάχα αλλά και πράττουν, μας επιλέγουν, μας γεμίζουν με αγάπη – οποιουδήποτε είδους. Να κρατάς το καλό και τα συναισθήματα σου για κάποιον ο οποίος πραγματικά νοιάζεται ή θα ενδιαφερθεί για εσένα. Να μη συμβιβάζεσαι με τα θέλω κάποιου. Να μη συμβιβάζεσαι με το να είσαι το “κάποιες φορές” κάποιου. Να έχεις δίπλα σου ανθρώπους για τους οποίους δεν αποτελείς εναλλακτική λύση, αλλά ανθρώπους που θέλουν κάθε μέρα να σε γνωρίζουν σε βάθος ακόμη κι αν σε ξέρουν πολλά ή λίγα χρόνια, ανθρώπους που θέλουν να κάνουν χρόνο για εσένα και να τον απολαμβάνουν επενδύοντας στο μεταξύ σας.
Είναι πολύ απλό και είναι η ωμή αλήθεια… Δεν μιλώ για όσες περιπτώσεις χάνουμε λίγο τον εαυτό μας, παίρνουμε το χρόνο μας και ξεφεύγουμε από το καθημερινό – για όσες θα χρειαστεί να δώσουμε εμείς μονάχα το παραπάνω ή να μας δοθεί το κάτι παραπάνω. Μιλώ για όλες εκείνες τις φορές που χάθηκε η ισορροπία της ζωής και του χρόνου, γιατί απλούστατα πλέον δεν υπάρχει άλλο θέση για εμάς στη ζωή κάποιου. Οι άνθρωποι βρίσκουν χρόνο για όσους σημαίνουν κάτι γι’ αυτούς, για όσους ενδιαφέρονται, για όσους τους λείπουν, για όσους νοιάζονται. Παίρνουν τηλέφωνο, απαντούν και στέλνουν μηνύματα σε όσους έχουν ως προτεραιότητα. Δεν χάνουν ποτέ επικοινωνία με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Εάν σε ήθελαν δίπλα τους, θα σε είχαν. Σκέψου πως το να μη λαμβάνεις μήνυμα είναι κι αυτό ένα μήνυμα. Σκέψου πως δεν ήσουν η πρώτη σκέψη τους αλλά σε αγνόησαν, αφήνοντας τους ήρθε η ώρα επιτέλους να τους αγνοήσεις κι εσύ. Για το καλό σου, για το καλύτερο που θα έρθει. Πάρε το μάθημα και συνέχισε… Λένε πως η ζωή κάνει κύκλους, ποιος ξέρει;
