Όταν οι επιλογές σου αντανακλούν τις επιθυμίες σου και όχι τις ανάγκες σου τότε αποτελεί ένδειξη ότι βαδίζεις σε καλό δρόμο. Στον δρόμο της συνειδητότητας, της απενοχοποιήσης, της ισορροπίας, της γενναιοδωρίας. Τι σημαίνει επιλογή; Είναι το προνόμιο που διαθέτει ο καθένας μας ανάλογα με την κρίση του να λαμβάνει αποφάσεις, να ενστερνίζεται απόψεις, να υιοθετεί συμπεριφορές, να διαρθρώνει χαρακτήρα, να χαράζει την πορεία που τον εκφράζει, να ζει. Απορρέουν από το υπέρτατο δικαίωμα που όλοι μας απολαμβάνουμε απλόχερα. Την ελευθερία βούλησης.
Συχνά οι επιλογές μας περιορίζονται από ένα συνονθύλευμα παραμέτρων. Ανάμεσα σε αυτές είναι οι συγκυρίες, το σύστημα άξιων μας, η συναισθηματική μας αλλά και η σωματική μας κατάσταση τη δεδομένη χρονική στιγμή της επιλογής, διάφορα εξωτερικά ερεθίσματα, συνθήκες περιβάλλοντος, κ.ο.κ. Όλοι αυτοί οι παράμετροι συμβάλλουν στην μοναδικότητα των επιλογών.
Υπάρχουν φορές που οι επιλογές μας δεν εκκρίνονται από την ψυχή μας. Δεν ταυτίζονται με το υπαρξιακό μας σύστημα. Δεν αγγίζουν τις αισθήσεις μας. Δεν μας ικανοποιούν. Δεν τέρπουν τα όνειρα μας. Πραγματώνονται βίαια, υπό πίεση, με έντονο συναισθηματικό φορτίο που εμπεριέχει δίλημμα. Θαρρείς και τις εκβιάζουν τα πρέπει μας, οι ανάγκες μας. Οι οποίες κάθε φορά μετουσιώνονται ανάλογα με την ζήτηση και την παρουσία της έλλειψης, πότε σε ανάγκη βιοπορισμού, πότε σε ανάγκη συναισθηματικής εκτόνωσης-έκφρασης, πότε σε ανάγκη κοινωνικοποίησης, ανάγκη για καταξίωση κ.α. Είναι οι κατ ’ανάγκη επιλογές. Αυτές που αναγκαζόμαστε να ακολουθήσουμε όχι γιατί επιθυμούμε, αλλά γιατί μας το υπαγορεύουν με σπουδαιότητα εκείνες.
Δεν υφίστανται καλές και κακές επιλογές. Όλες οι επιλογές που ορίζουμε πάντα κοστίζουν. Επιφέρουν συνέπειες στην ζωή μας. Ο διαχωρισμός είναι πιο ουσιαστικός, δεν μένει εκεί. Έγκειται στην προέλευση της κάθε επιλογής. Ακουμπάει την ψύχη μας άρα εκπληρώνει επιθυμίες μας, ή λειτουργεί με πρέπει οπότε αναγκαζόμαστε να την διαλέξουμε; Κάθε επιλογή μας αποκαλύπτει και διαφορετικό μονοπάτι ζωής. Το θέμα είναι οι κατ ’ανάγκη επιλογές να μην ξεπερνάνε στο ζύγι της ζωής τις καθαρές, τις αυθόρμητες και τις πιο αθώες επιλογές. Αυτές που εκπροσωπούν τα όνειρα μας. Αυτές που προέρχονται από ένα θέλω που διψάει για συναίσθημα, για ρίσκο, για επιθυμίες, για ζωή. Γιατί τότε δεν ζούμε απλά συνυπάρχουμε, συμβιώνουμε. Μίζερα, δειλά, συγκαταβατικά. Πορευόμαστε με αγκαλιά την μετριότητα. Απουσιάζει η θέληση, η όρεξη για ζωή. Γινόμαστε οι κομπάρσοι στην δίκη μας ζωή, αφήνοντας πρωταγωνιστή την υποχρέωση να μας καθηλώνει, να μας καθίζει.
Θα υπάρχουν συχνά φορές που θα χρήζει να επιλέξουμε με ένα βάρος που προσδιορίζει μια βαθύτερη, σημαντική ανάγκη μας. Θα υπάρχουν φορές που θα νοιώσουμε πιεσμένοι, διερωτώμενοι αν πράξαμε την βέλτιστη επιλογή. Θα βρεθούμε εκτεθειμένοι και δυσαρεστημένοι με κάποια αποτελέσματα αυτών. Θα αισθανθούμε προδομένοι με την κρίση μας και θα φουρκιζόμαστε με το ένστικτο μας που δεν μας αντάμειψαν με την εμπιστοσύνη τους. Όμως δεν θα πρέπει αφενός να εγκλωβιστούμε στον κυκεώνα όλων αυτών των συναισθημάτων και αφετέρου να μάθουμε από τις δαπανηρές μας επιλογές. Το πρόβλημα μεγεθύνεται με την επανάληψη των ίδιων ατελέσφορων επιλογών. Όταν συνειδητά πια και με μια αντίδραση ίσως και εμμονή αψηφούμε τα μαθήματα που μας έχουν διδάξει και θέλουμε να επιμένουμε από ανασφάλεια, από φόβο, από αδυναμία, από χαμηλή αυτοεκτίμηση στις ίδιες αδιέξοδες κατ ’ανάγκη επιλογές μας.
Ακόμη και όταν όλα δείχνουν πως δεν άπτονται της δικής μας επιλογής, ακόμη και τότε εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε. Επιλέγουμε τις πράξεις μας, επιλέγουμε τις σκέψεις μας, επιλέγουμε την στάση μας, επιλέγουμε τον τρόπο αξιοποίησης του χρόνου μας, επιλέγουμε τον τρόπο κατανάλωσης της ενέργειά μας, επιλέγουμε τους ανθρώπους που επιθυμούμε να μας συνοδεύσουν στο μακρινό μα συναρπαστικό ταξίδι της ζωής μας, επιλέγουμε την ευτυχία μας. Δεν αφήνουμε ποτέ τα πράγματα να συμβούν, τα κάνουμε εμείς να συμβαίνουν. Φτάνει οι ίδιες να πηγάζουν συνειδητά, με γνώμονα το θέλω μας . Αυτό το ξεχασμένο, τις περισσότερες φορές δεύτερο, αφού το προλαβαίνουν οι ευθύνες τις καθημερινότητας. Ας γιατρέψουμε τους φόβους μας, ας αντικαταστήσουμε τις σκοτεινές, γεμάτο ενοχές σκέψεις μας με φωτεινές, γεμάτες αισιοδοξία και ελπίδα. Ας εξαγνίσουμε τις ανασφάλειες μας ώστε να προκαλέσουμε το ντόμινο των επιλογών της ζωής μας να ρίχνει ζαριές που θα μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στην ευτυχία.
