Αγαπητοί αναγνώστες, έχω εδώ δίπλα μου, μια ταξιδιάρα ψυχή, η οποία μας έχει πρήξει κάθε που μας βλέπει, στο να μας περιγράφει πως αισθάνεται και μόνο στην ιδέα ότι θα πάρει τα μπογαλάκια της και θα αποδράσει για κάποιες μέρες. Λες και την πνιγούμε ένα πράγμα βρε, παιδί μου, άλλα όπως λέει κι εκείνη «Όταν φεύγω, απλευθερώνομαι και αναγεννιέμαι».
Αν είσαι κι εσύ ταξιδιάρης/α, θα ταυτιστείς με το περιπλανώμενο πνεύμα αυτής εδώ της κοπέλας. Τι είναι για σένα τα ταξίδια; Για τη φίλη μας είναι τρόπος ζωής, δε θα μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό της χωρίς δυο- τρεις περιπέτειες σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Αν θες να την τιμωρήσεις για κάτι, απλά φυλάκισε τη για ένα χρόνο, σε ένα συγκεκριμένο μέρος ή δώσε της ένα εισιτήριο για κάπου- οπουδήποτε-, αλλά με τη χειρότερη παρέα! Θα σε μισήσει απλά και θα δεις σε αυτό το γλυκύτατο προσωπάκι (την καλοπιάνουμε εδώ, για να μας τα πει όλα), την απογοήτευση προσωποποιημένη.
Όταν τη ρωτάς για τα ταξίδια, σκαλώνει για λίγο και περιπλανιέται στο δικό της κόσμο. Συλλογίζεται από Hollywood, μέχρι Bollywood. Όνειρο της, να πάρει ένα αμάξι, έστω και σαραβαλάκι και να διασχίζει τα σύνορα κάθε χώρας, γνωρίζοντας τον τρόπο ζωής και την κουλτούρα των ανθρώπων. Με ένα σακίδιο στην πλάτη και ένα πλατύ χαμόγελο, με δυο μάτια κουμπότρυπες, που λαχταρούν για δράση και αδρεναλίνη, επιδιώκει να γευτεί κάθε εμπειρία που απλόχερα θα της χαρίσει η εξερεύνηση του κόσμου. Όπως τονίζει και η ίδια, δεν αναζητά την πολυτέλεια στα ταξίδια της, καθώς η γνήσια ταξιδιάρα ψυχή, νιώθει την πληρότητα μέσα από την απλότητα της στιγμής.
Και μιας και μας έκανε τη χάρη να μας μεταδώσει τα όσα αισθάνεται στο ήχημα λέξης «ταξίδι», την πείσαμε να μας περιγράψει κάποιες από τις εμπειρίες της (δεν ήθελε και πολύ!). Σε ένα μικρο χωριό της Κρήτης που ακούει στο όνομα «Απεσωκάρι», η φίλη μας, μια υπέροχη βραδιά, πάνω σε μια ταράτσα με άλλα εφτά άτομα, κοιτάζοντας τα αστέρια, άρχισε να ονειρεύεται να γνωρίσει όλο τον κόσμο! Έπειτα, βρέθηκε στο Κουρταλιώτικο φαράγγι, όπου με μια θεότρελη φίλη της (δεν είμαι εγώ!), χάθηκαν και κατέληξαν μαζί με ένα ζευγάρι να αναζητούν το δρόμο, διασχίζοντας ποτάμια και καταλήγοντας στην εθνική οδό, μέχρι που ένας γέροντας τους καθοδήγησε σωστά. Δεν της έφτανε η Κρήτη και είπε να πεταχτεί και μια Σκιάθο, παραλίες, κοκτέιλ, καλό φαΐ και όλα τα συναφή, προσέδωσαν μια νότα ξεγνοιασιάς στο καλοκαίρι της (έφαγε και ντανοπιτάκια παιδιά!). Ωστόσο, δεν ήταν όλα ρόδινα, από αναταράξεις αεροπλάνου και αποβίβαση πλοίου, μέχρι εξοντωτικό τρέξιμο παραλιακά του Βόλου, για να προφτάσουν το τρένο. Μα την ταξιδιάρα ψυχή, δεν τη σκιάζει φοβέρα καμιά, γι ‘αυτό θέλησε να απεγκλωβιστεί από τα σύνορα της χώρας και να αφουγκραστεί τον αέρα της Τσεχίας. Βρέθηκε λοιπόν το κορίτσι μας, να τραγουδάει Μαζώ (όσο ζω, Μαζωώ) με μια Τσέχα και έναν Έλληνα, τριγυρνώντας στους καταπράσινους δρόμους της Τσεχίας και πηγαίνοντας από μέρος σε μέρος. Από το Μπρνο στην Πράγα και από εκεί, στο Τσέσκυ Κρούμλοβ και στο Λίπνο. Τέλος, αφού περιπλανήθηκε στις περισσότερες χώρες των Βαλκανίων, έχει να θυμάται, από τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, τη σοκαριστική εικόνα των τρυπημένων από σφαίρες πολυκατοικιών, λόγω του πολέμου που προκλήθηκε το 1992.
Καθώς μου περιέγραφε τις εμπειρίες της, όλα αυτά, τα ονειροπόλησα κι εγώ. Λαχταρώ λοιπόν, να μοιραστώ ένα από τα ταξίδια μου, μαζί με αυτήν τη γνήσια ταξιδιάρα ψυχή. Τι σου είναι τελικά τα ταξίδια; Πιστεύω πως χωρίς αυτά, οι λαοί δε θα έρχονταν σε επαφή και δε θα μοιράζονταν κάτι από αυτό που τους διακρίνει με τους υπόλοιπους, μαγεία, ρε φίλε! Μια ζωή την έχουμε, ας ταξιδέψουμε χωρίς φόβους και αναστολές.
Εμπνευσμένο από μια γνήσια ταξιδιάρα ψυχή που όσο ζει θα ταξιδεύει!
