Ένα τραγούδι ξύπνησε αναμνήσεις και προσπαθώντας να καταλάβω για ποιο λόγο έφυγες και με άφησες πίσω, κλείνω εκκρεμότητες με το παρελθόν.
Μια γνώριμη Ινδική μουσική παίζει και ο ήχος έχει απλωθεί σε όλο τον χώρο. Αναμνήσεις ξεπηδάνε μια μια μπροστά μου. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι και να νοσταλγώ.
Ένα τραγούδι γνώριμο, που μιλάει στην ψυχή μου, λέει για μια αγάπη που δεν ήταν γραφτό να είναι μαζί.
Μια αγάπη δυνατή που την χρωστούσε η ζωή και στους δύο μας. Μια αγάπη για να σου δώσει το όνειρό σου, λίγο πριν σε πάρει μακριά από αυτή την ζωή.
Μια αγάπη που περίμενες 40 χρόνια. Ήθελες να την ζήσεις, να την νιώσεις και να δώσεις όλη σου την ψυχή. Ήθελες απλά να ανήκεις κάπου, ήθελες να σε αγαπάνε όπως σου άξιζε,
Περιμένοντας τον χρόνο να μου φέρει αυτό που λαχταρώ κάπου άφησα τον εαυτό μου, ξεχασμένο σε ένα συρτάρι. Κάπου είπα στον εαυτό μου, δεν αξίζεις τίποτα καλύτερο.
Και τότε τα μάτια μας συναντήθηκαν για πρώτη φορά. Εσύ το ήξερες από την αρχή, εγώ δεν πίστευα πια σε παραμύθια.
Ήταν αυτό το ένστικτό σου που δεν τα παράτησε ποτέ. Ήξερες ότι είμαι η πρώτη και η τελευταία σου αγάπη. Το έλεγες πάντα με τόση σιγουριά. Σαν να ήξερες για μας χρόνια πριν, σαν να γνώριζες ακόμα και το τέλος μας.
Στο πρώτο μας άγγιγμα σαν γνώριμο από προηγούμενες ζωές, είδα κι εγώ μια αλήθεια που με τρόμαζε.
Λίγο πριν ενωθούν για πρώτη φορά τα χείλη μας, δεν ήξερα τι θα πει αγάπη και έρωτας μαζί. Μόλις ένιωσα τα απαλά σου χείλη, ήξερα ότι δεν υπάρχει γυρισμός. Η καρδιά μου καιγόταν και η ψυχή μου, σου παραδόθηκε χωρίς καν να αντισταθεί.
Μόλις με φίλησες, τα κορμιά μας ήξεραν ότι εσύ ήρθες για να με κάνεις τον άνθρωπο που θα ξέρει πλέον να αγαπάει αληθινά. Μια αγάπη που δεν χρειαζόταν εξηγήσεις, που ο καθένας που μας έβλεπε μαζί ήξερε ότι αυτή η αγάπη είναι πάνω από όλα, πάνω και από την ίδια μας την ζωή.
Μέσα από τα μάτια σου δεν αγάπησα εσένα και μόνο, έμαθα να αγαπάω έμενα περισσότερο, να φροντίζω έμενα και μέσα από αυτή την φροντίδα να την μεταφέρω στην ψυχή σου.
Μια αγκαλιά γνώριμη, μέσα της έμαθα να είμαι ο εαυτός μου, να νιώθω όμορφη. Ακόμα και όταν έπεσαν τα μαλλιά μου για σένα ήμουν η πιο όμορφη στον κόσμο.
Έβλεπα στα μάτια σου μια αγάπη διαφορετική από αυτές που είχα ζήσει. Έσβησες όλο το παρελθόν σαν μπήκες απρόσκλητος μέσα σε μια λαβωμένη καρδιά μου. Σε μια καρδιά που δεν πίστευε στα θαύματα.
Δύο κορμιά, μια ψυχή. Αυτό ήμασταν.
Δεν μπορούσε όμως αυτή η αγάπη να είναι όπως της άξιζε. Τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν της άξιζε. Το ήξερες, ήξερες ότι θα αναγκαστείς να με αφήσεις, δεν το άντεχες αυτό, ήξερες ότι μόνο με το θάνατό θα μπορέσεις να με αποχωριστείς, ήξερες από την αρχή ότι εγω είμαι πιο δυνατή από σένα. Θυσιάστηκες…
Αποφάσισες να αφήσεις την μοίρα να αποφασίσει, δεν πάλεψες για να μείνεις, απλά πάλεψες για να μου δώσεις στιγμές μαζί σου που είχα τόσο ανάγκη. Για να μας δώσεις χρόνο να πούμε το αντίο που μας άξιζε. Το αντίο σε μια αγάπη που δεν βρίσκεται τόσο απλά, που πολλοί μπορεί και να μην ζήσουν ποτέ.
Αυτό το Ινδικό τραγούδι καθόρισε την δική μας αγάπη, καθόρισε ακόμα και το τέλος μας. Όλη μας η αγάπη μέσα από ένα Ινδικό τραγούδι, ένα τραγούδι από την πατρίδα σου. Μια Ινδία που γνώρισα και αγάπησα μέσα από τα δικά σου μάτια. Μέσα από τα τραγούδια και τις ταινίες που βλέπαμε μαζί.
Δεν μπορώ να ξεχάσω το αντίο σου λίγες μέρες πριν αφήσεις την τελευταία πνοή σου μέσα στην ψυχή μου. Μου ζήτησες να έρθω κοντά σου, να δούμε μια ταινία μαζί, όπως παλιά, να την δούμε αγκαλιά, κι ας πονούσες. Ήθελες αυτή να είναι η τελευταία στιγμή μιας αγάπης που η τελευταία σκήνη θα ήταν μια ζεστή αγκαλιά, όπως ξεκίνησαν όλα έτσι και να τελειώσουν.
Λίγο πριν το τέλος… θέλω να ζήσεις, κάποιος άλλος έχει ανάγκη την αγάπη σου. Και έμεινα έδω να ζω για δύο, γνωρίζοντας πλέον να αγαπώ και να σέβομαι… έμεινα εδώ γιατί ήξερες ότι ήσουν για μένα η αρχή, μα όχι το τέλος.
Ήμουν η αρχή και το τέλος που ήθελες εσύ για σένα, για μένα είχες πίστη, είχες άλλα σχέδια. Ήθελες να μου στείλεις κάποιον που δεν θα με κάνει να κλάψω, κάποιον που θα αγαπάει όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί νιώθει.
