Κάντυ Κάντυ
Η Κάντυ Κάντυ είναι μια Ιαπωνική ρομαντική ιστορία. Δεν περιορίζεται όμως μόνο στον ρομαντισμό.
Η Κάντυ Κάντυ είναι ιαπωνικό ρομαντικό anime και νουβέλα. Πρωταγωνίστρια είναι η “Κάντυ” Γουάιτ Άρντλεϊ, μία κοπέλα με φακίδες, μεγάλα σμαραγδοπράσινα μάτια και μακριά σγουρά ξανθά μαλλιά, τα οποία κάνει κοτσίδες με κορδέλες. Η Κάντυ Κάντυ εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1975 σε μια νουβέλα της Γιαπωνέζας συγγραφέα Κέικο Νάγκιτα. Όταν η Μιζούκι συνεργάστηκε με την εικονογράφο Γιούμικο Ιγκαράσι, το ιαπωνικό περιοδικό Nakayoshi έδειξε ενδιαφέρον για την Κάντυ Κάντυ. Εκδιδόταν στο περιοδικό στη χρονική περίοδο των τεσσάρων ετών, και το 1977 κέρδισε το πρώτο βραβείο. Έγινε σειρά anime με εταιρεία παραγωγής την Toei Animation. Επίσης, υπάρχουν τέσσερις ταινίες μικρού μήκους κινουμένων σχεδίων (πληροφορίες wikipedia).
Στην Ελλάδα προβλήθηκε από το 1986 μέχρι το 1989.
Κινούμενα σχέδια
Τα κινούμενα σχέδια πολλές φορές μπορούν να δώσουν πολλά μηνύματα και να γίνουν πρότυπα.
Μπορούν να σου δώσουν αυτό που χρειάζεσαι για να βλέπεις την ζωή και κάθε πρόβλημα πιο θετικά.
Κάθε ιστορία παιδική, παραμύθι είτε σε έντυπη μορφή, είτε στην τηλεόραση, κάποια κινούμενα σχέδια μπορούν να δώσουν τόσα πολλά πράγματα σε μια παιδική ψυχή. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ξέρεις και να διαλέγεις τι θα δει το παιδί σου.
Ένα τέτοιο κινούμενο σχέδιο μου άλλαξε όλη την φιλοσοφία για την ζωή και μου έμαθε να βλέπω πάντα τα θετικά σε όλα.
Υπάρχουν πολλά, εγώ όμως θα επεκταθώ σε ένα, αυτό που με έκανε να χαμογελώ ακόμα και σήμερα.
Υπόθεση μέσα από τα μάτια μου
Η Κάντυ είναι ένα κορίτσι ορφανό. Την βρήκαν έξω από ένα ορφανοτροφείο στο Μίσιγκαν των Η.Π.Α.
Μεγάλωσε στο σπίτι της Πόνυ. Η ιστορία της ξεκινάει από τα παιδικά της χρόνια. Περιγράφει την ζωή στο ορφανοτροφείο, την έννοια της φιλίας. Μαζί της, την ημέρα που την βρήκαν, ήταν και η Άννυ. Από τότε ήταν σαν αδερφές.
Η Κάντυ ήταν ένας χαρακτήρας αισιόδοξος, ήθελε να κάνει τους γύρω της να χαμογελάνε. Πάντα μπροστά σε όλους χαμογελάει. Η συνέχεια δεν είναι ρόδινη για την ίδια. Το πρώτο χτύπημα έρχεται, όταν πρέπει να αποχωριστεί την αδερφή της και κολλητή της, την Άννυ.
Νιώθει προδοσία όταν η Άννυ θέλει να αποκτήσει οικογένεια. Υιοθετείται και έτσι χωρίζουν. Ακόμα και τότε η Κάντυ δεν μπορεί να κρατήσει κακία στην φίλη της. Όσο κι αν πονάει προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Αποφασίζει ότι πρέπει και η ίδια να φύγει. Να δει τον κόσμο, να σπουδάσει, να δει τι θα κάνει στην ζωή της. Πρέπει να πάει παρακάτω, να γνωρίσει καινούριους ανθρώπους και ορίζοντες.
Τίποτα δεν είναι εύκολό από εκεί και πέρα για την Κάντυ. Θα γνωρίσει τον ρατσισμό για την κοινωνική της τάξη, θα την μειώνουν και θα την εκμεταλλεύονται. Θα γνωρίσει την απώλεια της πρώτης της αγάπης. Θα φύγει από την χώρα και θα πάει στην Αγγλία για να πάει εσωτερική σε σχολείο. Θέλει να μορφωθεί και κάνει περήφανο τον άνθρωπο που την πήρε υπό την προστασία του. Στο τελευταίο επεισόδιο θα μάθουμε ποιος τελικά την προστάτευε τόσο καιρό.
Στο σχολείο θα γνωρίσει και πάλι τον έρωτα, τον Τέρι. Μια αγάπη που και αυτή δεν είχε αίσιο τέλος. Ακόμα και σε αυτή την αγάπη η Κάντυ, έκρυψε τα συναισθήματα της. Ήταν μια αυτοθυσία όταν έμαθε ότι η Σουζάνα έμεινε παράλυτη βοηθώντας τον Τέρι. Αν και ήξερε ότι ο Τέρι την αγαπούσε πολύ, έφυγε για να μην πληγωθεί η Σουζάνα. Δεν μπορούσε να σκέφτεται ότι εξαιτίας της θα υποφέρει. Φορτώθηκε το βάρος και έφυγε μια κρύα νύχτα, μέσα στο χιόνι είπε το αντίο σε αυτή την αγάπη.
Η πρώτη μου γνωριμία
Γνώρισα την Κάντυ στην ηλικία των εφτά ετών. Μια ηλικία που η προσωπικότητα μου δεν είχε διαμορφωθεί.
Θυμάμαι ότι γύριζα από το σχολείο και πήγαινα αμέσως στην τηλεόραση. Κάθε μέρα ανυπομονούσα για το 20 λέπτο επεισόδιο. Η μητέρα μου ήξερε ότι μου αρέσει, έτσι με το που έμπαινα άκουγα αυτή την υπέροχη μουσική των τίτλων της αρχής.
Τελικά η Κάντυ μέσα από τα δικά της βιώματα με έκανε να δω την ζωή με μια πιο θετική ματιά. Να παλεύω για τα πιστεύω μου και όσο μπορώ να κοιτάω και τους γύρω μου.
Μέσα σε αυτήν την ιστορία η Κάντυ περνάει πολλές δύσκολες καταστάσεις, δεν χάνει όμως ποτέ το χαμόγελό της και την δύναμη της.
Βλέποντας την, κατάλαβα ότι θέλω να τις μοιάσω. Στην ηλικία των εφτά πήρα τα καλύτερα μαθήματα, όχι τόσο στο σχολείο, αλλά μέσα από ένα κινούμενο σχέδιο. Μια ιστορία ενός κοριτσιού που πάλεψε, γιατί είχε θέληση για ζωή. Όσο κι αν την πλήγωναν, ήταν πάντα εκεί να δώσει και την ψυχή της.
Θεραπεία σε μια δύσκολή στιγμή
Στα τριάντα πέντε μου χρόνια όταν νόσησα από καρκίνο και ξεκίνησα τις χημειοθεραπείες μου, ήθελα να νιώσω ξανά σαν εκείνο το κοριτσάκι. Το κοριτσάκι που η μόνη έγνοια του ήταν να τρέξει γρήγορα στο σπίτι μετά το σχολείο, να δει την Κάντυ.
Τώρα ήταν ο καιρός να δω ξανά την ιστορία της Κάντυ με άλλη ματιά, με μια ωριμότητα, που πλέον θα μπορούσα να καταλάβω περισσότερα πράγματα.
Έβαλα να δω ξανά όλα τα επεισόδιά, Χάθηκα σε έναν κόσμο, ξέχασα τους πόνους και ξανά γεννήθηκα. Θυμήθηκα τον εαυτό μου, ποια είμαι, τι κάνω και τι αγαπώ περισσότερο.
Για μένα η Κάντυ δεν ήταν μόνο ένα απλό κινούμενο σχέδιο. Ήταν το μάθημα που με έκανε να αντιμετωπίζω την ζωή με χαμόγελο…
Έτσι πέρασα την πρώτη φάση της ασθένειας παρέα με την καλύτερη φίλη της ζωής μου την Κάντυ.
Και αν με ρωτάτε, σε αυτή θα ήθελα να μοιάζω. Με βοήθησε να αντιμετωπίσω τα σκοτάδια με φως…
Μπορείτε να με πείτε ρομαντική, αλλά χωρίς να έχεις ένα κίνητρο δεν πας παρακάτω, η ασθένεια σε κατασπαράζει στο λεπτό. Κι εγώ μαζί με την Κάντυ να μου κρατάει το χέρι, θυμήθηκα τα παιδικά μου όνειρα και αγάπησα έμενα.
