Ο χρόνος αποτελεί ίσως ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του κόσμου μας. Από την στιγμή που γεννιόμαστε, έως τον θάνατο, η ζωή μας καθορίζεται από τον χρόνο, με τις ανθρώπινες επιστήμες, από την βιολογία και την φυσική ως την φιλοσοφία να προσπαθούν να λύσουν το αίνιγμα του, τόσο από καθαρά επιστημονική σκοπιά όσο και από πνευματική.
Οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο ως μία γραμμική κίνηση από το παρελθόν στο μέλλον, χωρίς την δυνατότητα να τον διακόψουμε ή να πραγματοποιήσουμε την αντίστροφη κίνησή του. Όπως ήταν φυσικό, η επιθυμία να ελέγξουμε τον χρόνο βρήκε πρόσφορο έδαφος για την διατύπωση διαφόρων σεναρίων επιστημονικής φαντασίας σε όλες τις μορφές της τέχνης.
Παρακάτω έχουμε συλλέξει 6 ταινίες για το ταξίδι στον χρόνο:
1. Επιστροφή στο μέλλον, (Back to the future, 1985)
Στην κλασσική αυτή ταινία του, ο Robert Zemeckis, προσφέρει ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο, το οποίο θα καταλήξει σε εφιάλτη. Από τύχη, αλλά και από την εφεύρεση ενός τρελού επιστήμονα, ο νεαρός Marty McFly, θα βρεθεί τριάντα χρόνια πίσω στο χρόνο. Αυτό που ξεκίνησε σαν ανέμελη περιπλάνηση σε ένα παράλληλο σύμπαν, θα χάσει την ξενοιασιά του όταν η έφηβη τότε, μητέρα του, θα ερωτευτεί τον επίσης έφηβο γιό της, Marty. Τώρα ο Marty, θα πρέπει να ρίξει τη μητέρα του στα δίχτυα του έρωτα του πατέρα του, έτσι ώστε να διασφαλίσει την ύπαρξη του στον κόσμο του 1985.

2. Ο Εξολοθρευτής, (The Terminator, 1984)
Ένα ανδροειδές, ταξιδεύει πίσω στο παρελθόν, το οποίο έχει έρθει από το ζοφερό μέλλον που κυριαρχούν οι μηχανές , για να δολοφονήσει τη Sarah Connor, μητέρα του αγέννητου και μελλοντικού ηγέτη της ανθρώπινης αντίστασης κατά της επικυριαρχίας των μηχανών. Σαν απάντηση, οι άνθρωποι θα στείλουν ένα στρατιώτη τους για να την προστατεύσει. Εδώ, ο James Cameron, παραδίδει ένα αριστουργηματικό σενάριο, αντιστρέφοντας τη γραμμικότητα του χρόνου, και δημιουργώντας το απόλυτο χρονικό παράδοξο. Τρόμος, δράση και χιούμορ άψογα συνδυασμένα, το Terminator, αποτελεί ορόσημο στο είδος του sci-fi, και είναι ένα από τα πιο δημοφιλή franchise της ποπ κουλτούρας.

3. Ντόνι Ντάρκο, (Donnie Darko, 2001)
Ο γολγοθάς της ταραγμένης εφηβείας, ή απλά μια κατάδυση στον κόσμο του Richard Kelly. Έχοντας ελάχιστο budget, ο 26χρονος τότε Richard, αποφάσισε με την ορμή και το θράσος της νεότητας, να αφηγηθεί την ιστορία ενός εφήβου, του Donnie Darko, ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με το όραμα ενός γιγάντιου λαγού, ο οποίος τον ενημερώνει για το τέλος του κόσμου, προτρέποντας τον να κάνει διάφορους βανδαλισμούς. Αντιμέτωπος με το επικείμενο τέλος του κόσμου, ο Donnie, αποφασίζει να εντρυφήσει σε θεωρίες για το ταξίδι στον χρόνο. Ο Richard, ανταμείφθηκε επάξια, διότι το Donnie Darko, ως κινηματογραφικός από μηχανής θεός κέρδισε δίκαια μια θέση στο πάνθεον των cult αριστουργημάτων.

4. Η Μέρα της Μαρμότας, (Groundhog Day, 1993)
Ο Bill Murray, σε έναν από τους καλύτερους ρόλους του, υποδύεται τον Phil Connors, έναν κυνικό, σαρκαστικό και τελείως αντιπαθητικό δημοσιογράφο που για τέταρτη συνεχή χρονιά ταξιδεύει σε μια μικρή πόλη της Πενσυλβάνια για να καλύψει τη Μέρα της Μαρμότας, που σηματοδοτεί το ξεκίνημα της άνοιξης, σύμφωνα με την παράδοση των ντόπιων. Ο Phil, σιχαίνεται την μικρή πόλη και τους κατοίκους της, καθώς και τις παραδόσεις τους, και δεν κάνει καμιά προσπάθεια να το κρύψει. Παρόλο που το μόνο που θέλει είναι να τελειώνει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα με αυτή τη δουλειά, κατά ένα παράδοξο τρόπο, βρίσκει τον εαυτό του να ζει ξανά και ξανά την ίδια μέρα! Και σαν να μην φτάνει αυτό, είναι και η χειρότερη μέρα της ζωής του!

5. 12 Πίθηκοι, (12 Monkeys, 1995)
Ο σκηνοθέτης Terry Gilliam, διαλέγει δύο καλούς ηθοποιούς, τους Bruce Willis και Brad Pitt, η χημεία των οποίων αποδεικνύεται σαγηνευτική, για να στήσει μια περίπλοκη ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο κατάδικος James Cole (Bruce Willis) αποστέλλεται στο παρελθόν για να σώσει την ανθρωπότητα από μια αρρώστια που εκφύλισε το ανθρώπινο γένος. Λόγω λάθους όμως φτάνει ακόμη πιο πίσω απ ‘όσο πρέπει με αποτέλεσμα να τον περάσουν για τρελό και να τον κλείσουν σε ψυχιατρείο. Η σκηνοθεσία είναι ευρηματική και ανατρεπτική, η ανάπλαση των «κόσμων» ρεαλιστική και τολμηρή. Θυμίζει λίγο το «28 days later» του Danny Boil, το οποίο είναι 7 χρόνια μεταγενέστερο του.

6. Μεσάνυχτα στο Παρίσι, (Midnight in Paris, 2011)
Η απέραντη γοητεία του Παρισιού, ο έρωτας και η τέχνη μπλέκονται στο χωροχρονικό συνεχές σε μια από τις πιο νοσταλγικές ταινίες του Woody Allen. Ένας Αμερικανός συγγραφέας, ο Gil, επισκέπτεται με την αρραβωνιαστικιά του, Inez, το Παρίσι για μια εβδομάδα χλιδής και γαλλικού πολιτισμού. Σε μια προσπάθεια καλλιτεχνικής απομόνωσης, σε ένα παρισινό πεζούλι, στον Gil, θα συμβεί κάτι μαγικό. Θα μεταφερθεί ως δια μαγείας στη δεκαετία του 1920, και στο Παρίσι του Πικάσο, του Χέμινγουεϊ και του Φιτζέραλντ. Εδώ ο Woody Allen, καταθέτει τον δικό του ύμνο στο Παρίσι, με μια ταινία για τους ρομαντικούς, τους ονειροπόλους, κι όλους εμάς που δεν θέλουμε να αποδεχτούμε μια πεζή πραγματικότητα, το «Midnight In Paris» μας καλεί να αφήσουμε πίσω ότι μας απασχολεί και να περιηγηθούμε στον κόσμο που εμείς θέλουμε με τη δύναμη της φαντασίας. Ποιός ξέρει; ίσως να βρούμε κάτι που αξίζει να φέρουμε πίσω στην πραγματικότητα.
