Διαβάζεις την υπόθεση του Old, βλέπεις και το τρέιλερ. Φαντάζεσαι τον Μ. Νάιτ Σιάμαλαν να κάθεται σε μια σεζλόνγκ, έξω από κάποιο θερινό σινεμά, με ένα κοκτέιλ στο χέρι, και να ρωτάει τους θεατές “Feeling old yet?”. Ε, γίνεται να μην τρέξεις να βγάλεις εισιτήριο για να δεις τη νέα ταινία του σκηνοθέτη που έχει διχάσει κόσμο και κοσμάκη στο 10ο Ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι, η οποία βασίζεται στο Sandcstle, ένα κόμικ των Πιέρ Όσκατ Λέβι και Φρέντρικ Πίτερς; Δεν γίνεται. Και αν θες δεν την είδες, don’t worry, δεν έχασες την ευκαιρία, θα παίξει από 29.07 σε αρκετά θερινά. Γιέι!
Το Old…
Ο Γκάι και η Πρίσκα πηγαίνουν μαζί με τα δύο *μικρά* παιδιά τους, τον Τρεντ και τη Μάντοξ, σε ένα ωραίο resort, λίγο πριν χωρίσουν. Ο μάνατζερ του resort τούς παρακινεί να πάνε σε μια παραλία – επίγειο παράδεισο, την οποία προτείνει σε επιλεγμένους επισκέπτες. Εννοείται δέχονται και εκεί θα συναντήσουν τον ράπερ Mid-Size Sedan, τον χειρούργο Κρις, τη γυναίκα του Κριστάλ, τη *μικρή* κόρη τους Κάρα, και τη μητέρα του Άγκνες, καθώς και ένα παντρεμένο ζευγάρι, τον Τζάριν και την Πατρίσια. Άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους που όμως έχουν ένα κοινό: κρύβουν μυστικά και ψέματα, είναι ευάλωτοι και βρίσκονται σε ένα οριακό σημείο της ζωής τους. Συγκεκριμένα, λίγο πριν πάρουν κάποια σημαντική απόφαση που θα τους αλλάξει τη ζωή.
Στην αρχή, όλα κυλάνε όμορφα και κανείς τους δεν μπορεί να φανταστεί την τρομακτική συνέχεια. Σταδιακά, εμφανίζεται το πτώμα μιας γυναίκας, βρίσκουν αντικείμενα από προηγούμενους επισκέπτες, ενώ συνειδητοποιούν ότι μεγαλώνουν με αφύσικα γρήγορο ρυθμό. Η ειδυλιακή παραλία από παράδεισος μετατρέπεται σε κόλαση, ενώ ο χρόνος αποδεικνύεται πως είναι ένας αμείλικτος εχθρός.
…είναι μια απολαυστική ταινία που προκαλεί chills
Ο Σιάμαλαν, γνωστός για τα plot twists, με το Old καταφέρνει να μας εκπλήξει. Εδώ αποκαλύπτει το plot twist, “ξεδιπλώνοντάς” το σταδιακά κατά τη διάρκεια της ταινίας, ενώ αφήνει τον θεατή να μπει στη θέση των ηρώων και να καταλάβει ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ γίνεται. Ωραίος, καθόλου δεν μας χάλασε αυτή η αλλαγή.
Το Old είναι -αντικειμενικά- μια ταινία που έχει αρκετές αδυναμίες, κυρίως σεναριακές. Αναληθοφανείς σκηνές (πολλοί θα πουν και ότι ο Σιάμαλαν δεν προσφέρει καμία εξήγηση για το πώς και γιατί, λες και γυρίζει sci-fi ταινία), και διάλογοι που πολλές φορές είναι απλά…αστείοι. Ή και αμήχανοι. Επίσης, η συνεχής δράση και οι πολλαπλές ανατριχίλες δεν βοηθάνε και πολύ την ανάπτυξη των χαρακτήρων.
Αν μείνεις εκεί, όμως, κινδυνεύεις να παραβλέψεις όλα τα καλά στοιχεία της ταινίας, που δεν είναι λίγα. Ο Σιάμαλαν στήνει μια απολαυστική ταινία για το αναπόφευκτο του θανάτου (οι ήρωες περικυκλώνονται από αυτόν και δεν μπορούν να του ξεφύγουν), ενώ δείχνει πώς ένα ειδυλιακό και ανοιχτό μέρος, μαζί με τον χρόνο, μπορεί να είναι κλειστοφοβικό και να δημιουργεί εφιάλτες. Το δε τέλος, δίνει τροφή για σκέψη (όχι πολλή, μην φανταστείς) για το αιώνιο δίλημμα “ατέλεια της ανθρώπινης φύσης ή αγώνας για το τέλειο;”. Συν ότι ο Σιάμαλαν φαίνεται ότι διασκεδάζει (με) όλες του τις αναφορές και μας παραδίδει μία απολαυστική και *πλήρως* απενοχοποιημένη ταινία.
Με λίγα λόγια, πολλοί θα μισήσουν το Old. Όμως, αν αγαπάς τα jump scares, τα b-movies, το Twilight Zone και τα θρίλερ των 50s, εδώ είσαι. Αν σου αρέσει ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ (ΑΧΝΕ), εδώ είσαι. Αν σου αρέσει ο Σιάμαλαν όταν κινείται ανάμεσα στο δράμα και την παρωδία, το σοβαρό και το γκροτέσκο, και το διασκεδάζει, εδώ είσαι. Αν σου αρέσουν οι καλοκαιρινές ταινίες, ακόμα και αν δεν είναι ανέμελες, εδώ είσαι.
Άντε, καλές βουτιές, και προσοχή. Ποτέ δεν ξέρεις.
