Paths of glory: Το πρώτο αντιπολεμικό έργο του Kubrik

Ο Stanley Kubrik είναι ένας απο του πιο αναγνωρισμένους σκηνοθετες στην ιστορία του κινηματογράφου. Μια απο τις πιο σημαντικές ταινίες του είναι το Paths of glory του 1957. Χρονολογικά η πλοκή τοποθετείται στο έτος 1916 και τοπικά βρισκόμαστε στην Γαλλία. Οι στρατιώτες των δυο αντιμαχόμενων πλευρών έχουν εγκλωβιστεί στα χαρακώματα.

Οι Γάλλοι ανώτεροι αξιωματικοί αποφάσισαν να καταλάβουν ένα γερμανικό οχυρό χωρίς να ενδιαφερθούν για τις απώλειες. Η επίθεση ανατέθηκε στον συνταγματάρχη Dax (Kirk Douglas).  Κατά την επίθεση ένα μέρος του στρατεύματος που διοικούσε, στασίασε. Διατάχτηκε τρεις στρατιώτες να περάσουν στρατοδικείο για δειλία και ανυπακοή. Την υπεράσπισή τους ανέλαβε ο ίδιος ο συνταγματάρχης, αλλά η απόφαση ήταν καταδικαστική και εκτελέστηκαν.

Κριτική

Το Paths of glory είναι μια πολυεπίπεδη ταινία. Τα κυρίως θέματα που αγγίζει είναι το ηθικό ποιόν του κάθε ανθρώπου και πως αυτό μεταβάλλεται εν καιρώ πολέμου. Συνεχώς εξυφαίνονται πλεκτάνες τόσο ανάμεσα στους ανώτερους αξιωματικούς, όσο και μέσα στο ίδιο το στράτευμα. Οι αρχηγός του στρατεύματος παρουσιάζεται ανήθικος, χωρίς ηθικές αναστολές με την ιδέα της προαγωγής να τον έχει συνεπάρει. Ο αντιστράτηγος είναι ένας δολοπλόκος άνθρωπος,  που δεν ενδιαφέρεται για τις ζωές που θα χαθούν κατά την επίθεση.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Σε πλήρη αντιδιαστολή έρχεται ο συνταγματάρχης, ο οποίος  είναι ένας άνθρωπος με ηθικούς κανόνες και αρχές, αλλά και αφελής. Το κύριο μέλημά του ήταν η ζωή των ανδρών του και να μείνει ηθικά άσπιλος. Το σενάριο της ταινίας Paths of glory είναι λεπτοδουλεμένο. Μέσα απο αυτό γνωρίζουμε τον ψυχολογικό κόσμο των πρωταγωνιστών και τις ιδέες τους και με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να ταυτιστούμε με κάποιους απο αυτούς.

Ένα από τα δυνατά στοιχεία της ταινίας είναι η δουλειά που είχε γίνει στα σκηνικά. Από την μία ο Kubrik και οι συνεργάτες του προσπάθησαν με ρεαλισμό να αποδώσουν τα χαρακώματα και τη ζωή σε αυτά, όπου ο θάνατος και η καταστροφή είναι παρών παντού. Από την άλλη τονίζουν τον πλούτο και την ασφάλεια που υπάρχει στα καταλύματα των ανωτέρων αξιωματικών, έχοντας ως σκοπό να καταφανεί πόσο ασήμαντη είναι η ζωή των στρατιωτών για τους ανωτέρους τους. Τα πλάνα και το γρήγορο μοντάζ είναι οι κύριοι μοχλοί που δίνουν γρήγορο ρυθμό στην ταινία και έτσι δεν κουράζεται ο θεατής.

Η ταινία  έχει καθαρά αντιπολεμική χροιά, αφού τονίζεται το στοιχείο του θανάτου για να υμνηθεί η ίδια η ζωή. Τέλος, αν κάτι μπορεί να ξενίσει τον θεατή, είναι το γεγονός πως μερικές επιμέρους ιστορίες δεν ολοκληρώνονται και η απότομη αλλαγή μερικών σκηνών κυρίως προς το τέλος της ταινίας.

trailer:

Advertising

Η αγάπη μου για τον κινηματογράφο ξεκίνησε απο την παιδική μου ηλικία. Η πρώτη ταινία που είχα δει είναι το "Scarface" και αγαπημένος μου ηθοποιός ο Al Pacino. Μελλοντικά θα ήθελα να μπορέσω να ασχοληθώ με την σκηνοθεσία

Περισσότερα από τη στήλη: Κινηματογράφος

Κινηματογράφος

Taxi Driver – Το ψυχογράφημα της αποξένωσης μέσα από το βλέμμα του Σκορσέζε

«Taxi Driver» (1976) , η ταινία-καταβύθιση στην ψυχή ενός ανθρώπου που νιώθει αποκομμένος από τον…

Κινηματογράφος

50 Ξένες ταινίες για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Κάθε Οκτώβριο, το ίντερνετ γεμίζει από λίστες ταινιών τρόμου. Όλοι βλέπουν φαντάσματα, ζόμπι και κάνουν…

Κινηματογράφος

October Sky: Νοσταλγία και έμπνευση

Το October Sky είναι μία αμερικανική βιογραφική ταινία του 1999, σε σκηνοθεσία του Joe Johnston…

Κινηματογράφος

Ο Λύκος της Wall Street: Η αχαλίνωτη απληστία μέσα από το βλέμμα του Σκορσέζε

Ο «Λύκος της Wall Street» δεν είναι απλώς μια βιογραφική ταινία για έναν πολυεκατομμυριούχο απατεώνα·…

Κινηματογράφος

One Battle After Another – Όταν η επανάσταση αποτυγχάνει (?)

Το «One Battle After Another» σηματοδοτεί την πιο πολιτική και ίσως πιο ώριμη στιγμή του…

Κινηματογράφος

Καπερναούμ (2018) – Μια ταινία για την παιδική οργή σ’ έναν κόσμο χωρίς ελπίδα

H ταινία «Καπερναούμ» της Ναντίν Λαμπακί δεν είναι απλώς ένα κοινωνικό δράμα· είναι μια ωμή…

Κινηματογράφος

Dracula (1992): Ο ιδανικός Δράκουλας του Coppola

Σε μια εποχή ξεχασμένων remake και άτονων διασκευών, το Dracula του Coppola εξακολουθεί να αποτελεί…