Η αποτύπωση της γυναικείας φύσης είναι ένα περιεχόμενο που αποζητούμε διακαώς στο σινεμά, και ταινίες οι οποίες το καταφέρνουν και το εντάσσουν σε ένα ψυχοκοινωνικό πλαίσιο, όπως το «Portrait of a lady on fire» της Céline Sciamma, είναι σαφώς αξιοθαύμαστες.
Υπόθεση
Μια κυρία της υψηλής κοινωνίας στη Βρετάνη του 1770 καλεί τη νεαρή και φιλόδοξη ζωγράφο Μαριάν, ώστε να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο της κόρης της, Ελοϊζ, με σκοπό να το αποστείλουν στον μέλλοντα σύζυγό της, όπως απαιτεί η παράδοση. Η Ελοϊζ, αρνείται πεισματικά αυτόν τον γάμο όπως και κάθε προσπάθεια πορτρέτου από προηγούμενους ζωγράφους. Σκοπός της Μαριάν είναι να την ζωγραφίσει χωρίς να γίνει αντιληπτή, βασιζόμενη στην μνήμη της, παριστάνοντας ταυτοχρόνως την συνοδό στους περιπάτους της. Η σχέση των δύο γυναικών εντείνεται μέρα με την μέρα, κάτι που θα οδηγήσει σε ένα καταπιεσμένο φλεγόμενο πάθος.
Κριτική
Η σχέση της Μαριάν και της Ελοϊζ μας προϊδέασε από τα πρώτα λεπτά της συνάντησής τους. Η δεύτερη εμφανίστηκε ερμητικά καλυμμένη και έτρεξε αγανακτισμένα προς τον γκρεμό που οδηγεί στην θάλασσα. Η καταπίεση που είχε υποστεί από την μητέρα της, η οποία της απαγόρευε να βγει έξω από το σπίτι, έκανε την εμφάνισή της δημιουργώντας ανησυχία στην Μαριάν που γνώριζε για το περιστατικό αυτοκτονίας της μεγαλύτερης αδερφής της, στους ίδιους γκρεμούς. Η Ελοϊζ είναι συνεχώς απότομη και έχει μια έκφραση θυμού και οργής, κάτι που εμποδίζει την Μαριάν από το να την ξεδιπλώσει συναισθηματικά και να αποτυπώσει με ακρίβεια την μορφή της στον καμβά.
Κάθε βλέμμα που ανταλλάζουν μεταξύ τους οι δύο γυναίκες εκπέμπει τον βαθμό της καταπίεσης, η οποία τις ταλανίζει. Ο φεμινιστικός χαρακτήρας του «Portrait of a lady on fire», κάνει αισθητή την παρουσία του, και η σκηνοθέτις καλλιτεχνεί επάνω σε κάθε γυναικείο χαρακτήρα. Η Ελοϊζ στέκεται ανήμπορη στην θέληση της μητέρας της και του κοινωνικού πρέπει της εποχής. Ο σύζυγός της έχει ήδη αποφασιστεί για εκείνη χωρίς την δική της γνώμη, περιορίζοντάς την ακόμη και στο να ξεδιπλώσει την σεξουαλική της προτίμηση. Στην Μαριάν βρίσκει το πάθος που καταπίεζε, την ανάγκη να ζήσει μέχρι τέλους μια στιγμιαία σχέση που θα κρατήσει αιώνια στις καρδιές τους, οδηγώντας την ακόμη και στην αποδοχή να ποζάρει για το πορτρέτο, όταν μαθαίνει για αυτό , ώστε να κερδίσει περισσότερο χρόνο με την καλλιτέχνιδα.
Η Μαριάν είναι πιο ώριμη και συνειδητοποιημένη, κουβαλώντας όμως και εκείνη την δική της κοινωνική καταπίεση, καλλιτεχνικά. Το φύλο της στέκεται συχνά εμπόδιο στην μεγιστοποίηση της καριέρας της, αλλά και στην ενασχόλησή της με το ανδρικό γυμνό σώμα. Στο πρόσωπο της Ελοϊζ βρίσκει έναν στόχο, όχι μόνο να διεκπεραιώσει το πορτρέτο αλλά και να διεισδύσει στον συναισθηματικό της κόσμο, αφού δεν καταφέρνει να την δει ποτέ χαμογελαστή.
Ακόμη, στην ταινία σημαντική είναι η εξίσωση των κοινωνικών ιεραρχικών τάξεων, βλέποντας την ισότητα μεταξύ κυρίας και υπηρέτριας, όταν η Ελοϊζ και η Μαριάν συμπαραστέκονται και βοηθούν την μικρή υπηρέτρια, στην άμβλωσή της, σκηνή αξιοσημείωτη στην ταινία.
Η σκηνοθεσία του «Portrait of a lady on fire» , είναι εκπληκτικά ταιριαστή στην αισθητική της εποχής, τα χρώματα είναι γλυκά και αναδεικνύουν τόσο τα τοπία όσο και τα πρόσωπα της ταινίας. Τέλος, οι ερμηνείες είναι ο βασικός πυρήνας εκτόξευσης συναισθημάτων και κατανόησης της γυναικείας φύσης και ψυχοσύνθεσης. Οι φλεγόμενες από το πάθος είτε την αβάσταχτη καταπίεση γυναίκες, δεν σβήνουν ποτέ.
Trailer of «Portrait of a lady on fire»: