Είχανε που λέτε και μια μικρή αποθηκούλα δίπλα στο σπίτι τους, μη φανταστείτε τίποτα της προκοπής. Ένα γκρεμούλι ήταν που από στιγμή σε στιγμή κινδύνευε να πέσει. Η μόνη έννοια της βέβαια ήταν τα παιδιά της. Δεν την ένοιαζε αν έπεφτε το γκρεμούλι, την ένοιαζε μόνο να μην είναι κοντά τα παιδιά της.
_ Θα το φτιάξω πριγκιπέσσα μου της έλεγε, μόλις εκείνη του έκανε τα παράπονα της….μη μου στεναχωριέσαι! Λίγο να ξεμπερδέψω με τις δουλειές των χωραφιών και θα το περιλάβω..
Του είχε εμπιστοσύνη. Ήξερε ότι όταν το έπιανε στα χέρια του θα το έκανε τόσο γερό που δεν θα έπεφτε μετά με τίποτα, όμως όσο αυτός αργούσε τόσο ο φόβος της γινότανε θεριό.
Ώσπου μια μέρα κατέφθασε στο σπίτι τους ένα κάρο με πέτρες… πολλές πέτρες…. Και μετά και άλλο κάρο και άλλες πέτρες.. Σίγουρα κάποιο λάθος θα έχει γίνει σκέφτηκε… Σκούπισε βιαστικά τα χέρια της σε μια πετσέτα και ετοιμάστηκε να βγει για να διορθώσει την απροσεξία των οδηγών…
_ Όχι κυρά μου… για εδώ είναι οι πέτρες, της μολόγησε ο ένας οδηγός. Έρχονται και κεραμίδια, ξωπίσω έρχεται ακόμα ένα κάρο με δαύτα !
Και γέμισε η αυλή πέτρες και κεραμίδια! Ξύλα και εργαλεία! Κάθε μέρα ο άντρας της κολλούσε, στοκάριζε, μετρούσε, έκοβε και κάρφωνε! Το αναστύλωσε πρώτα και μετά κόλλησε τις πέτρες του ποταμιού στους τοίχους του, για να το κάνει πιο γερό και πιο όμορφο! Και έβαλε και κεραμίδια, καινούρια για να το προστατεύουν από την βροχή και το αγιάζι! Έκανε και το πλακόστρωτο όμορφο και χρωματιστό για να δίνει χαρά σε όποιον το βλέπει.
Ήταν μεγάλος μάστορας. Σε όλα έπιαναν τα χέρια του. Σιγά σιγά έφτιαξε και τα παράθυρα, έφτιαξε και την πόρτα. Μια μεγάλη ξύλινη πόρτα, ωραιότερη και από αυτή που είχαν στο σπιτικό τους. Είχε γίνει πολύ όμορφο πλέον, τόσο που δεν ήθελε να το έχει άλλο για αποθηκούλα.
_ Είναι έτοιμο της είπε μια μέρα και εκείνη καθάρισε με μεγάλο μεράκι τα πάντα. Πήγε και αγόρασε καινούριες κουρτίνες και στόλισε τα παράθυρα. Φύτεψε και τα λουλούδια της και μοσχοβόλισε ο τόπος! Τους άρεζε πολύ να κάθονται έξω με μόνο φως αυτό του φεγγαριού άντε και του φανοστάτη πότε πότε όταν δεν είχε φεγγάρι και να συζητούν με τις ώρες. Μόνο η σκάλα του άντρα της στον πίσω τοίχο, μαρτυρούσε ότι κάποτε εκεί έγιναν πολλές δουλειές. Όλα ήταν όμορφα και καθαρά πλέον.
Τόσο πολύ της άρεσε που δεν το ήθελε άλλο για αποθήκη. Δεν ήταν μεγάλο αλλά ήταν αρκετό για να φιλοξενήσει τις δραστηριότητες της… Γιατί της άρεζε πολύ να δημιουργεί, να πλέκει , να κεντάει, να ζωγραφίζει, να γράφει… Ήταν πλέον το ησυχαστήριο της και ο χώρος που δημιουργούσε! Ήταν ένα μεγάλο δώρο από τον άντρα της.
Που να φανταζότανε η δόλια ότι όλο το σπίτι πλέον θα ήταν το ησυχαστήριο της, τώρα που φύγαν και τα παιδιά… Έκατσε να ξεκουραστεί στην ξύλινη καρέκλα και ακούμπησε με τα χέρια της τα γόνατα της… Κοίταξε με δάκρυα στα μάτια το πετρόχτιστο…
Αχ αυτός ο άντρας της… Πόσο της έλειπε….
Το κείμενο γράφτηκε γιατί ήθελα μια όμορφη ιστορία να συνοδέψει την χειροποίητη αυτή κατασκευή μου! Είναι όλα φτιαγμένα στο χέρι από χαρτόκουτα, χάρτινες αυγοθήκες και χειροποίητο πηλό.
Αν θέλετε να μάθετε τον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησα την κατασκευή του δείτε το παρακάτω βίντεο https://youtu.be/m7oEEiE6Fps
Για να μάθετε πως το έκανα να μοιάζει με πετρόχτιστο δείτε αυτό το βίντεο https://youtu.be/1cJaPxJxacA
Τον τρόπο για να δείτε πως έκανα την σκεπή του θα τον βρείτε σε αυτό το βίντεο https://youtu.be/i2XqHAiVxr4
Για περισσότερες ιδέες και κατασκευές επισκεφτείτε το προφίλ μου στο instagram https://www.instagram.com/xeirotexnasmata/?hl=el
