Ένα βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ είναι η δυσκολία συγκέντρωσης σε αυτό που κάνουν καθώς η προσοχή τους αποσπάται αρκετά εύκολα. Πολλές φορές, αυτή η δυσκολία ενισχύεται από τη δόμηση του περιβάλλοντος της τάξης καθώς δεν είναι σαφώς διευκρινισμένο, χωρικά, τι είναι σημαντικό, για να επικεντρωθούν εκεί. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι ορισμένες ανακατατάξεις στον χώρο διδασκαλίας είναι αναγκαίες προκειμένου να διευκολυνθούν αυτά τα παιδιά. Είναι σημαντικό η μάθηση να απευθύνεται σε όλους τους μαθητές εξίσου.
Που πρέπει να κάθεται το παιδί με ΔΕΠ-Υ στην τάξη;
Κάτι απλό αλλά ταυτόχρονα και αρκετά σημαντικό είναι να τοποθετήσουμε το παιδί με ΔΕΠ-Υ στην καλύτερη, για αυτό, θέση μέσα στην τάξη.
–Βάλτε το παιδί να καθίσει όσο πιο κοντά γίνεται στον δάσκαλο. Συγκεκριμένα, καλό θα ήταν το παιδί μου ΔΕΠ-Υ να κάθεται στα πρώτα θρανία και όσο γίνεται πιο κοντά στην έδρα. Έτσι, ο δάσκαλος θα μπορεί πιο εύκολα να το επιβλέπει και να παρεμβαίνει στην περίπτωση εκδήλωσης ανεπιθύμητης συμπεριφοράς.
–Βάλτε το παιδί να κάτσει μαζί με έναν μαθητή-υπόδειγμα. Η αλληλεπίδραση με έναν ήσυχο συμμαθητή του θα βοηθήσει το παιδί με ΔΕΠ-Υ καθώς θα έχει τη δυνατότητα να μάθει από έναν συμμαθητή του μέσω της μίμησης.
–Καθίστε το παιδί μακριά από χώρους με διάφορα οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα. Όπως για παράδειγμα, φωτογραφίες, πόστερ, παράθυρα, διάδρομο κ.λπ. Με αυτόν τον τρόπο, θα αποφευχθεί η διάσπαση της προσοχής του.
–Δημιουργήστε χώρους ησυχίας, ηρεμίας και συγκέντρωσης μέσα στην τάξη. Αυτό βέβαια, εφόσον το επιτρέπει ο χώρος της τάξης. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ο μαθητής που θα βρίσκεται εκεί να νιώθει ότι είναι τιμωρία.
–Δώστε στο παιδί χώρο και ελευθερία κινήσεων υπό όρους. Ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ δεν μπορεί να μείνει για πολλή ώρα ακίνητο. Καλό θα είναι να μην είναι στρυμωγμένο στη θέση του αλλά να έχει ελευθερία στις κινήσεις του με σαφή, πάντα, όρια (π.χ. για να φτιάχνει άνετα την τσάντα του). Δώστε στο παιδί τη δυνατότητα να κινηθεί (π.χ. για να γράψει στον πίνακα ή να δείξει κάτι) κατόπιν συμφωνίας.
Μαθησιακά εργαλεία και ο χώρος της μάθησης
Υπάρχουν κάποια διδακτικά εργαλεία και τεχνικές που έχουν φανεί αρκετά βοηθητικά για τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ. Συγκεκριμένα:
-Οι δείκτες, όπως, για παράδειγμα, ένας χάρακας. Οι δείκτες βοηθούν το παιδί την ώρα που διαβάζει να μην χάνετε μέσα στο κείμενο, τόσο όταν διαβάζει το ίδιο όσο και όταν διαβάζει κάποιος άλλος.
-Ένα χρονόμετρο μπορεί να τοποθετηθεί σε σημείο που να το βλέπουν όλοι οι μαθητές. Ο δάσκαλος μπορεί να το ρυθμίσει με τέτοιο τρόπο ώστε τα παιδία να γνωρίζουν πόσος χρόνος μένει για να ολοκληρωθεί το μάθημα.
-Χρήσιμοι είναι και οι κανόνες της τάξης. Δημιουργήστε τους μαζί με τα παιδία, αναφέροντας τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του καθενός στην τάξη, και κολλήστε τους σε εμφανές σημείο. Έτσι, το κάθε παιδί θα γνωρίζει τα όριά του στην τάξη.
-Ένα μηνιαίο ημερολόγιο με σημειωμένες τις σημαντικές ημέρες του μήνα (π.χ. σχολική εκδρομή, διαγώνισμα, κ.λπ.) είναι αρκετά βοηθητικό.
-Το να αναβοσβήσει ο δάσκαλος το φως όταν υπάρχει πολλή φασαρία στην τάξη. Τα παιδία μπορούν να καταλάβουν με αυτό το σημάδι ότι κάνουν πολλή φασαρία και αυτό πρέπει να σταματήσει.
-Η μουσική είναι ένας ακόμη τρόπος για να δείξουμε στα παιδία ότι κάνουν φασαρία. Μπορούμε, παραδείγματος χάριν, να πατήσουμε κάποιες νότες στο πιάνο ή να ανοίξουμε το ραδιόφωνο όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει.
-Το σωστό μέγεθος του θρανίου είναι κάτι που παίζει ρόλο στη συγκέντρωση. Αν το παιδί δεν κάθεται σε θρανίο με σωστό μέγεθος είναι πιο πιθανό να δυσανασχετεί και να κινείται πέρα δώθε. Το κατάλληλο θρανίο για ένα παιδί είναι αυτό, πάνω στο οποίο μπορεί να τοποθετήσει τους αγκώνες του και πάνω τους να στηρίξει το σαγόνι του.
-Μία συζήτηση για την οργάνωση και την καθαριότητα του χώρου της τάξης (π.χ. οι τσάντες πρέπει να είναι κρεμασμένες στην καρέκλα και όχι πεταμένες στο πάτωμα). Με αυτόν τον τρόπο το παιδί με ΔΕΠ-Υ οριοθετείται και μαθαίνει να οργανώνει τον χώρο του στην τάξη.
Εν κατακλείδι
Αυτές είναι μερικές τεχνικές και προσαρμογές, που μπορούν να γίνουν στην τάξη, για να διευκολυνθούν ο δάσκαλος, ο μαθητής με ΔΕΠ-Υ αλλά και οι συμμαθητές του κατά την διεξαγωγή του μαθήματος. Σε κάθε περίπτωση αν δεν είναι για κάτι σίγουρος ο δάσκαλος και δεν ξέρει πως να το διαχειριστεί καλό θα ήταν να πάρει και μια γνώμη από έναν ειδικό. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό ο δάσκαλος να παραπέμπει σε ειδικούς και τα παιδία που τον προβληματίζει η συμπεριφορά τους.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο αυτό:
https: adhdhellas.org
kesy.dra.sch.gr
add-adhd.org.cy
