Ανταπόκριση// Οι City of the Sun γέμισαν χρώμα την σκηνή του Ghetto

Βροχερή Κυριακή και το ρολόι έδειχνε 20:00. Η Πάτρα έχει ξεσηκωθεί για το live των Αμερικανών, ωστόσο αν κρίνουμε από την ανταπόκριση δεν διαχωρίζεται ακριβώς αν το hype το έκλεβαν αποκλειστικά τα αγόρια από το Brooklyn. Κυριακή 24/11, λοιπόν, στην τρίτη μεγαλύτερη φοιτητούπολη ήρθαν να παίξουν οι City of the Sun με, όχι ένα όχι δύο, με τρία opening acts. Την ψυχεδελική μουσική τους πλαισίωναν το ντουέτο των Δημήτρη Ράμμου – Μάριου Καρμαλη, το blues rock συγκρότημα των Blue Veil και η “αδερφή” μπάντα τους Deadbeat Escapement. Όλα τα opening αφορούσαν τοπικούς καλλιτέχνες, που ήταν από μόνο του μια έξυπνη κίνηση από την πλευρά της διοργανώτριας GG Events.

O ΧΩΡΟΣ

Η συναυλία εκτυλίχθηκε στο Ghetto, σε έναν χώρο artistic και underground λίγο πιο έξω από το κέντρο της πόλης. Από άποψη ύφους, ταίριαζε απόλυτα, ειδικά στις σκοτεινές ιστορίες που είχαν να διηγηθούν οι πρώτες μπάντες. Η σκηνή υπερυψωμένη ώστε να βολεύει στην καλύτερη θέαση ενώ ανοιχτός ήταν και ο ημιόροφος του κτηρίου για όσους ήθελαν να βλέπουν τους καλλιτέχνες αλα όπερα σε θεωρίο. Προσωπικά, το θεωρώ από τα “συν” του μέρους μιας και εξυπηρετεί το σημείο για φωτογραφίες και για πιο χαλαρή κατάσταση μακριά από τον συνωστισμό.

Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΩΝ CITY OF THE SUN ΑΡΧΙΣΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΙΣ 20:30

Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως υπήρχε μία σύγχυση με την ώρα. Κάποιοι λέγανε πως στα εισιτήρια έγραφε την έναρξη στις 21:00, ενώ στο event του Facebook η αναγραφόμενη ώρα ήταν 20:00. Αυτό φάνηκε να μπερδεύει και το κοινό, που το πρώτο μισάωρο καθόταν έξω, και τους καλλιτέχνες. Δεν θα καθόμουν να αναλωθώ στην ώρα αν δεν πίστευα ότι το opening Ραμμου – Καρμαλη θα μπορούσε να είχε καλύτερη απήχηση αν ξεκινούσε τουλάχιστον μια από τις δύο αναγραφόμενες ώρες και όχι στο ενδιάμεσο.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Ραμμος - Καρμαλης

Τέλος πάντων, τα παιδιά μας διηγήθηκαν για το “ζέσταμα” τρία κομμάτια σε στίχο Δημήτρη Ράμμου και μπήκαν δυναμικά στο stage καλώντας τον κόσμο να δώσει τον παλμό.  Όσοι είχαν την τύχει να βρεθούν +δετήρα στο live της Πέμπτης είχαν ήδη προετοιμαστεί ακόμα και για τα νέα κομμάτια που εκεί ακούστηκαν για πρώτη φορά. White Dolphin και Far Away για την αρχή. Ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται μέσα σιγά σιγά και το μαγαζί άρχιζε να γεμίζει ακριβώς στην ‘Ode’. Είναι από τα τραγούδια που κυκλοφορούν στο κανάλι του στο You Tube και ήταν έξυπνη προσθήκη στην playlist του live μιας και στο τραγούδι συνεργάζεται με την τραγουδίστρια των Blue Veil. Η καταλληλότερη πάσα με το καταλληλότερο vibe. Όχι μόνο τράβηξε τα βλέμματα πάνω στον Ράμμο αλλά συνέβαλε στη συνοχή του live μιας και τρία λεπτά πριν τις 21:00 η Άννα και τα αγόρια της πήραν τη σκυτάλη

Διαβάστε επίσης  Μουσική ατζέντα εβδομάδας 6/3 - 12/3

ΔΥΟ ΠΑΤΡΙΝΟΙ BACK TO BACK

  • Blue Veil

Blue Veil

Στις 21:00 για ένα μισάωρο ακριβώς εμφανίζονται οι Blue Veil με σύσταση: Άννα Χουλιαροπούλου στα φωνητικά, τα αδέρφια Αραβανή σε κιθάρα και ντραμς και τον Νίκο Κατσάκο στο μπάσο. Παραπάνω από έναν χρόνο είχαμε να τους δούμε on stage, περίπου δύο χρόνια έχουν περάσει από το τελευταίο album. Μάλλον, το χθεσινό live σήμαινε την επάνοδό τους; Δεν ξέρω. Προδόθηκαν πάντως και από το κομμάτι που επέλεξαν να ανοίξουν το gig τους. Οι νότες διαχέονται στο χώρο, όλα γύρω σκοτεινιάζουν και λευκός καπνός αναβλύζει. Μέσα από αυτόν ξεπροβάλει η Άννα, επιβλητική και μυστήρια, να τραγουδήσει το πιο μαγευτικό και εξωτικό cover του Arabian Nights. Κέρδισαν ομολογουμένως με την αύρα τους και τη θεατρικότητα τους το κοινό ήδη από το πρώτο τραγούδι. Σειρά είχαν τραγούδια του δίσκου που κυκλοφόρησαν το 2017 στο πλαίσιο των 6 Degrees of Seperation. Δεύτερο που επέλεξαν να ερμηνεύσουν, ήταν το Nostalgia, ένα συναισθηματικά δύσκολο κομμάτι όπως έχουν αποκαλύψει και οι ίδιοι στη συνέντευξή τους εδώ στο MAXMAG. Ακολούθησε το White, ενώ έκλεισαν με το κομμάτι Equalibrium αφιερωμένο σε όλους εμάς “που αναζητούμε πάντα αυτήν την ισορροπία στη ζωή και που δεν σταματάμε να παλεύουμε γι αυτήν”.

Advertising

  • Deadbeat Escapement

Our heart skips a bit, όταν ακούμε τη φωνή της Κωστάντζα. Γυναίκα στο τιμόνι και γι αυτήν την μπάντα και σύσταση ίσως λίγο πλουσιότερη από των Blue Veil με μία έξτρα κιθάρα. Ενίοτε πλαγιαστή… Ω, ναι. Αν ερχόσασταν θα βλέπατε και εσείς μια κιθάρα να “τραγουδάει” ξαπλωμένη και όχι στην κλασική όρθια στάση της.

Διαβάστε επίσης  CROSSON – single “Fallen From Grace” από το επερχόμενο άλμπουμ “Ready, Aim… Rock

Ιωάννης Κοψίνης  | Drums
Τρύφωνας Τρυφωνόπουλος | Κιθάρα 
Γιώργος Ζωγράφος | Μπάσο
Γιώργος Κωσταράς | Κιθάρα
Konstantja | Φωνή

Deadbeat Escapement

Λίγο πιο αισθαντικοί, λίγο πιο ατμοσφαιρικοί οι Deadbeat Escapement από τους Blue Veil, μπορώ να πω. Παρέλαβαν το κοινό ήδη ενθουδιώδες λόγω της έκρηξης των Veil. Ο κόσμος ήταν ήδη κάπου στο τριπλάσιο από την προσέλευση στο πρώτο opening περιμένοντας την δυναμική παρουσία του συγκροτήματος. Ωστόσο, ο δυναμισμός τους ίσως ελαφρώς να επισκιάστηκε από το γεγονός ότι εξαρχής υπήρξε μία μικρή ασυνεννοησία στον ήχο. Και για να πούμε την αλήθεια τα πράγματα δεν βελτιώθηκαν αισθητά στην πορεία μιας και οι ψηλές νότες της τραγουδίστριας χάνονταν μέσα στα όργανα. Δεν πτοήθηκαν όμως από αυτό. Συνέχισαν να παίζουν τα καλά τους χαρτιά. Ξεκινώντας με το album τους Contradiction και το M2 απέδειξαν πως είναι ασίγαστο machine gun. Τα υπόλοιπα κομμάτια που ακολούθησαν ήταν ένα pot-pourri που προσέφερε ξεκάθαρη εικόνα στο κοινό για το τι εστί Deadbeat Escapement. Perpetual Blink, Frog, Oblivion, Posterize, A God to take the blame. Αυτά τα κομμάτια επέλεξαν, πριν αποχαιρετήσουν με Post Mortem. Προσωπικό αγαπημένο τόσο τεχνικά όσο και στιχουργικά είναι το Oblivion που περίμενα πως και πως να το ακούσω live. Το κοινό απολάμβανε, εμφανώς πιο συγκεντρωμένο και παραδομένο στη μουσική.

Advertising

City of the Sun: ΦΙΝΑΛΕ, ΤΟ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΟ

Γεια σας, είναι οι City of the Sun εκ Brooklyn, και όχι εκ Παρισίου, ορμώμενοι.

Ξεκίνησαν ως μουσικοί του δρόμου οι τρεις τους, δυο ακουστικές κιθάρες και ένα καχόν. Έγιναν μπάντα με stage μπάσο και drums. Και πιστέψτε με καμία από τις δύο φύσεις τους δεν αμαυρώθηκε από την ύπαρξη της άλλης. Η σύσταση τους εναλλασσόταν, άλλοτε τρεις άλλοτε τέσσερις. Πάντα όμως με την ίδια αστείρευτη ενέργεια. Μου το έλεγαν και δεν το πίστευα. Όμως, κατάλαβα πως όλο το κοινό θα πηγαίνει σαν κύμα πάνω κάτω με το που χτυπήσουν το πόδι τους στη σκηνή. Ακόμα και αν κανένα (!) κομμάτι τους δεν είχε φωνή.

Καλωσόρισαν στην αρχή και μας συστήθηκαν με το πρώτο τους κομμάτι. Αφού ο κιθαρίστας και πήδηξε και σύρθηκε και γονάτισε παίζοντας, λίγο πριν το δεύτερο τραγούδι τους προσκάλεσαν το κοινό να έρθει πιο κοντά για να καλυφθεί το “κενό”. Μπορεί να μην ανήκουν πια στους δρόμους, όμως ο δρόμος δεν έφυγε στιγμή από πάνω τους. Αν έπρεπε να τους περιγράψω θα τους ονόμαζα “κεντρικός πεζόδρομος μεγαλούπολης σε ώρα αιχμής”. Η ενέργεια τους μαρτυράει το “παρελθόν” τους, η οικειότητα τους με το κοινό επίσης. Μέσα στον ίδιο χώρο συνυπήρχαν άνθρωποι που άκουγαν πρώτη φορά το συγκρότημα και άλλοι που περίμεναν καιρό να τους ακούσουν live. Όλοι στο τέλος, όμως, φύγαμε από το Ghetto σαν τυφλοί που είδαν το φως τους.

Διαβάστε επίσης  To Kulning των Grande Fox πάει τη Stoner ένα βήμα παραπέρα

Η σκηνική παρουσία των City of the Sun …

Οι City of the Sun “χόρευαν” αδιάκοπα από τις 10:50 και για μία ώρα έχοντας ιδρώσει από την ίδια τους την ενέργεια. Η προσέλευση χτύπησε γύρω στους 250, η ατμόσφαιρα κάπου ελαφρώς αποπνικτική, αλλά κανέναν δεν ένοιαζε. Άλλοι έκλειναν τα μάτια τους και άφηναν το κορμί τους ελεύθερο στους ψυχεδελικούς ρυθμούς, άλλοι έκαναν ακόμα και headbanging τις στιγμές των μελωδικών εξάρσεων. Κάπου στα μισά μας έκαναν την τιμή να μας παρουσιάσουν κομμάτι που έπαιζαν πρώτη φορά ζωντανά, γιατί ξέρουν από engagement. Το κοινό χτυπούσε παλαμάκια ρυθμικά για να τους δείξει ότι πορώνονται με τις συνθέσεις τους, άλλοι φώναζαν “Είστε θεοί”.

Advertising

City of the Sun

Στο πέρας της μίας ώρας, κάποιοι φώναζαν “κι άλλο”. Παρότι έπρεπε να κατέβουν την καθορισμένη ώρα, οι City of the Sun δεν μπόρεσαν να πουν όχι στους θαυμαστές τους. Ανέβηκαν ξανά, συνέδεσαν μπάσο, πιάσανε μπαγκέτες και …

Ποιο είναι αυτό; Κάπου το ξέρω; Έλα πες το είναι γνωστό… Είναι αυτό με το σφύριγμα…

Έπαιξαν για encore τη διασκευή τους στο Young Folks, μάλιστα ο drummer το αφιέρωσε στη μητέρα του που είναι το αγαπημένο της κομμάτι και της χρωστάει την ελληνική του φλέβα.

Advertising

Τελικά, θα μπορούσε να πει κανείς ότι επέστρεψαν και δεν ήθελαν να φύγουν. Μας χάρισαν ακόμα τρεις συνθέσεις τους πριν μας αποχαιρετήσουν για τα καλά και κατέφυγαν στο πίσω μέρος της αίθουσας για συζήτηση και φωτογραφίες με το κοινο…

 

 

Ονομάζομαι Ζαννίνα και είμαι φοιτήτρια φαρμακευτικής, ραδιοφωνική παραγωγός, αθλήτρια, ταξιδιάρα ψυχή, αρθρογράφος και... πολυμίξερ. Το motto μου είναι "Manners maketh man" και ατού μου η φαντασία και η αγάπη στο ξεχωριστό. Λατρεύω τα χρώματα του Eduardo Cobra, την μαγεία της Mary Poppins και την αγνότητα του Winnie the Pooh

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

μυστικά για πηχτές σούπες

Μυστικά για πηχτές σούπες

Τα μυστικά για πηχτές σούπες ξεκινούν με μια βασική αρχή,
Τι κι αν δεν υπάρχει τίποτα κακό σε εσένα;

Τι κι αν δεν υπάρχει τίποτα κακό σε εσένα;

Τι κι αν δεν υπάρχει τίποτα κακό σε εσένα; Διαφορετικές