Ήταν αρχές Μαρτίου και στην 13η εκπομπή μου φιλοξενούσα την πρώτη μου συνέντευξη. Ήταν με τον Γιάννη τον Σαρρή, τον κιθαρίστα των Clamor of Existence, που τότε τον γνώριζα μόνο έναν μήνα, και που προσφέρθηκε να μου βρει και άλλους για συνέντευξη. Έτσι και έκανε. Σε ένα κρασάδικο της Πάτρας μου γνώρισε, την Άννα και τον Νίκο, ωστόσο δεν τόλμησα να θίξω το θέμα της συνέντευξης. Σχεδόν μισό χρόνο μετά ξανασυστηθήκαμε σε μία ακόμα μάζωξη. Εκεί αυτή την φορά ήταν και ο τρίτος της παρέας ο Τρύφωνας. Τον Φάνη, τον αδερφό του Τρύφωνα, τον γνώρισα πρώτη φορά σε αυτήν εδώ τη συνέντευξη.
Οι Blue Veil, λοιπόν, είναι τέσσερις: Άννα Παππά στη φωνή, Νίκος Κατσάκος στο μπάσο, Τρύφωνας Αραβανής στα drums και Φάνης Αραβανής στην κιθάρα, κατά σειρά γνωριμίας. Είναι ένα συγκρότημα που ξεκίνησε από την Πάτρα και εμένει Πάτρα. Στην αρχή μαζεύονταν και έπαιζαν διασκευές γνωστών ροκ κομματιών, όμως από ένα σημείο και πέρα αποφάσισαν να φτιάξουν κάτι δικό τους. Έτσι και έγινε. Χρειάστηκαν περίπου 8 χρόνια παρατήρησης, οργάνωσης και έμπνευσης για να τεθεί σε κυκλοφορία το παρθενικό τους άλμπουμ 6 Degrees of Separation, αλλά στέκονται μπροστά μας περήφανοι και έτοιμοι για νέες δημιουργίες.
Επιμέλεια συνέντευξης: Ζαννίνα Μαργαρίτη
- Πώς ξεκίνησαν οι Blue Veil και πώς θα περιγράφατε τον ήχο σας σε κάποιον που πρώτη φορά ακούει τ’ όνομα σας;
Τρύφωνας: Ξεκινήσαμε με concept να παίζουμε ροκ μουσική, ερασιτεχνικά. Φοιτητές τότε. Αρχίσαμε με διασκευές ροκ κομματιών που μας άρεσαν. Μετά επεκταθήκαμε στα δικά μας και ωριμάσαμε πάνω σε αυτό δημιουργώντας δικές μας συνθέσεις. Όσον αφορά στον ήχο θα έλεγα πως είναι μία μίξη ακουσμάτων, με βάση τη ροκ, την ψυχεδέλεια και την progressive, ροκ μουσικά και πιο κλασικής προσέγγισης φωνητικά. Αλλά, η μουσική δεν χωράει σε κουτάκια. Στηριζόμαστε στις επιρροές του καθενός, φέρνουμε τα ακούσματα μας στην πρόβα και αυτά ενώνονται σε μια συνισταμένη που επηρεάζει το πώς θα παίζουμε. Υπάρχει, δηλαδή, μια κοινή βάση, αλλά είμαστε ανοιχτοί σε ιδέες. Αλλιώς περιορίζεσαι ως προς το ποια όργανα μπορείς να προσθέσεις και μέχρι που θες να φτάσεις.
Φάνης: Γενικά, δεν προκαθορίζεις τι παίζεις. Πρώτα παίζουμε κ μετά βαφτίζουμε. Η ταμπέλα μπαίνει στην πορεία. Στην πρόβα επικρατεί το ελεύθερο τζαμάρισμα, ακολουθεί ο καθένας το δικό του μονοπάτι που όμως όλα επικοινωνούνται σε μια κοινή κατεύθυνση. Η δική μου ερμηνεία του ήχου των Blue Veil είναι ότι παίζουμε ατμοσφαιρικό ροκ με στοιχεία φανκ και μπλουζ.
Νίκος: Στον ήχο, επίσης, βοηθάει ο frontman. Αν έχεις ένα πολύ καλό πρόσωπο μπροστά, σε ανεβάζει επίπεδο μουσικά.
- Τι πραγματεύεται το ντεμπούτο άλμπουμ των Blue Veil; Ποιοι είναι οι 6 κρίκοι που συνδέουν τους ανθρώπους και που αν σπάσουν έχουμε 6 Degrees of separation?
Φ: Κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2017 και είναι μια αφήγηση με συνοχή, αρχή μέση και τέλος. Δεν έχει νόημα να αποκόψεις ένα κομμάτι. Επίσης, έχει μια φιλοσοφική χροιά ο δίσκος, στοχάζεται σε μεγάλα ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο σε θέματα όπως ο έρωτας, ο θάνατος, η νοσταλγία, η ελευθερία, γενικά η ζωή. Αυτοί οι 6 κρίκοι δεν συνδέουν μόνο φυσικές οντότητες. Εκφράζουν την αλληλεπίδραση με καθετί με βασικό στοιχείο τον κύκλο. Τα πάντα στη φύση ανακυκλώνονται, πεθαίνει κάτι γεννιέται κάτι καινούριο σε άλλη μορφή. Η ζωή δεν είναι ευθεία, είναι κύκλος. Έτσι και ο δίσκος μουσικά, στιχουργικά και γραφιστικά (αρτιστικά) υπακούει σε αυτό το σχήμα.
Ν: Κυρίως στιχουργικά, θα συμπλήρωνα εγώ. Αντικατοπτρίζει τα στάδια της ζωής. Ακόμα και τα συναισθήματα που βγάζει κάθε τραγούδι έχει μια σύνδεση, μια συνέχεια, μια σειρά.
- Από πού πηγάζει η έμπνευσή σας;
Φ: Από τα πάντα γύρω. Κάποιος παρατηρεί λιγότερο, άλλος περισσότερο. Έμμεσα, όμως, όλοι συνεισφέρουν στον στίχο. Μπορεί στους στίχους να είναι άμεσα η Άννα και ο Τρύφωνας αλλά το αποτέλεσμα έχει προκύψει από τη μεταξύ μας αλληλεπίδραση, συνολικά απ’ τους Blue Veil .
- Ποιο είναι το δυσκολότερο κομμάτι να βρεις πάνω σε ένα τραγούδι; Τίτλος, μελωδία, στίχοι;
Ν: Δεν πέφτεις σε αυτήν την παγίδα. Πρέπει να βγαίνει φυσικά αυτό που θες να δείξεις. Κυρίως σου έρχεται στο μυαλό μια μελωδία και μετά τα υπόλοιπα.
- Που πιστεύετε ότι έχετε περιθώρια βελτίωσης;
Ν: Ο καθένας πιστεύω πως αυτό που βγάζει το θεωρεί τέλειο, αλλιώς δεν θα είχε δοθεί κανένας δίσκος στην κυκλοφορία. Χαίρεσαι γι αυτό που έφτιαξες και σε κάθε επόμενο θέλεις να εξελιχθείς. Είναι περισσότερο θέμα εξέλιξης και όχι βελτίωσης. Είμαστε 4 βασικά όργανα, μαζί με τη φωνή, και πρέπει προχωρώντας να δίνουμε στο κοινό κάτι νέο για να ακούσει. Πρέπει να παίξεις με τρόπο που δεν έχει ξαναπαιχτεί και πάντα μπορείς να βγάλεις κάτι καινούριο.
Τ: Σαφώς. Είμαστε δυναμικοί άνθρωποι, σίγουρα θα προκύψουν νέες ιδέες. Σκοπός είναι να μην αναλώνεσαι. Βελτίωση πρέπει να επιδιώκεις πάντα στα πάντα, ποτέ δεν φτάνεις το τέλειο. Να συμπληρώσω μόνο ότι οφείλεις να κάνεις κάτι που αποτελεί εξέλιξη για σένα ως γκρουπ, όχι απαραιτήτως για το είδος της μουσικής που παίζεις. Αν έρθουν και τα δύο είναι ευχής έργο.
- Πόσο εύκολο είναι να προωθήσεις τη δουλειά σου σήμερα; Πως καταφέρατε να χτίσετε το όνομά σας;
Φ: Κυρίως με live, που έχει έναν πιο άμεσο χαρακτήρα. Για να προωθήσει τη δουλειά σου πρέπει να τρέχεις όλη την ώρα. Ο,τι αφήνεις σε αφήνει. Η σχέση με το κοινό είναι σχέση εμπιστοσύνης χρειάζεται να είσαι ενεργός, να πάρεις άλλες μπάντες και να χτίσετε ένα live ή να συμμετέχεις σε φεστιβάλ. Η διαφήμιση ναι μεν φέρνει αποτέλεσμα αλλά βραχυπρόθεσμα. Σημασία έχει να αλληλεπιδράς με τον κόσμο. Σε αυτό βοηθάει πολύ και η οργάνωση. Ακόμα δεν έχουμε προσπαθήσει δυνατές εξόδους από την μητρόπολη αλλά έχουμε τα φόντα, θα γίνει εν καιρώ και το επιζητάμε. Και Αθήνα και Θεσσαλονίκη και Γιάννενα. Όπου υπάρχουν μουσικές σκηνές.
- Υπάρχει κάποιος ή κάτι στον/στο οποίο θεωρείτε ότι χρωστάτε αυτό που είστε σήμερα ως Blue Veil ;
Φ: Υπάρχει το κοινό που επιλέγει να μας ακούει και κάποια άτομα που δεν γνωρίζουν και δεν πρέπει να γνωρίζουν ότι τους χρωστάμε αυτό που είμαστε σήμερα. Η μούσα, που δεν είναι απαραίτητα γένους θηλυκού, πρέπει να μαθαίνει εκ των υστέρων το ρόλο της ως πηγή έμπνευσης. Μεγάλο ενδιαφέρον έχει όταν αναγνωρίζει η μούσα τον εαυτό της μέσα στα κομμάτια.
- Θεωρείτε ότι το διαδίκτυο δίνει τη δυνατότητα στους καλλιτέχνες να διαχειρίζονται οι ίδιοι τη δημόσια εικόνα τους; Tα social media είναι πλέον κομμάτι της προώθησης; Δίνουν ένα insight στον καλλιτέχνη;
Φ: Ζούμε στην εποχή των social media. Θέλουμε δεν θέλουμε αποτελούν κύριο δομικό λίθο. Οι Blue Veil δεν μπορούσαν να μείνουν στην απέξω. Όμως, αυτό από μόνο του δεν λέει τίποτα. Το κοινό βομβαρδίζεσαι από πληροφορία και θέλει φίλτρο. Πρέπει, μάλιστα, μέσα σε όλον αυτόν τον χαμό να ξεχωρίσει η δική σου πληροφορία και να κλέψει την προσοχή του κοινού.
- Τελικά το downloading σκοτώνει τη μουσική;
Τ: Η δική μου απάντηση κρύβεται στο Death on two legs του A night at the opera από τους Queen. Δεν νομίζω το downloading είναι αυτό που σκοτώνει τη μουσική. Το copyright είναι και θα είναι δικό σου. Από μία άλλη οπτική, επίσης, συνδέεται και με την οικονομική κρίση όλο αυτό. Το downloading δίνει τη δυνατότητα στον κόσμο να ακούει τη μουσική που του αρέσει και με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο ο κόσμος εξακολουθεί να στηρίζει την μπάντα. Μην ξεχνάμε πως στις αρχές κανείς δεν βιοπορίζεται από τα cd.
Φ: Ενδεχομένως, βραχυπρόθεσμα να κάνει ζημιά, αλλά υπάρχει στήριξη από τον κόσμο εκ των υστέρων. Ο κόσμος κατεβάζει τα τραγούδια σου, τα ακούει έρχεται στα live, σε προτείνει σε φίλους. Το cd ως φυσικό μέσο δεν είναι αναγκαίο. Υπάρχουν, όμως, άνθρωποι που κάνουν downloading και αγοράζουν το cd για να στηρίξουν και με αυτόν τον τρόπο.
Ν: Για πολλούς το cd είναι έργο. Υπάρχουν και οι συλλέκτες. Όσον αφορά, στο downloading έχω να πω πως είναι λογικό επακόλουθο. Η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία, τα δεδομένα αλλάζουν συνεχώς, η αγορά αλλάζει. Βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο με το οποίο καλούνται να συμφιλιωθούν οι δισκογραφικές εταιρείες.
- Πόσο έχει επηρεάσει τη μουσική αλλά και το μουσικό κοινό η κρίση;
Τ: Όλους μας επηρεάζει η κρίση και, μάλιστα, πολυποίκιλα. Για παράδειγμα, παλιά υπήρχαν 5 στούντιο πρόβας στην Πάτρα, τώρα ζήτημα είναι να υπάρχουν δυο. Και η πρόβα επηρεάζει τη μουσική, η εξάσκηση επηρεάζει την έμπνευση. Ωστόσο, η κρίση λειτούργησε και ευεργετικά. Η πρόβα στο σπίτι συμβάλλει στην καλύτερη κοινωνικοποίηση και αλληλεπίδραση των μελών μιας μπάντας. Ούτε την ποιότητα μειώνει. Ίσα ίσα, βρισκόμαστε όλοι μαζί σε έναν χώρο χωρίς ρολόι και έχουμε τον χρόνο να δούμε τη μουσική μας πιο σφαιρικά.
Ν: Θέλω να αναφέρω πως εν μέσω κρίσης διεξάγονται περισσότερα live. Δεν ξέρω, όμως, αν υπάρχει αιτιώδης συσχέτιση ή αν είναι απλά δύο τυχαία γεγονότα.
Τ: Στην κρίση ο κόσμος ψάχνει χρήματα, υπάρχουν άνθρωποι που βιοπορίζονται από αυτό. Μπορεί να μην καλοπληρώνονται αλλά πληρώνονται. Ίσως αυτό να είναι μια εξήγηση.
- Πώς σχολιάζετε την αλληλεπίδραση που έχετε με τον κόσμο και την αλληλεπίδραση που έχει ο κόσμος με τη μουσική σας;
Τ: Η αλληλεπίδραση κοινού και Blue Veil θεωρώ πως είναι τέλεια, μάλλον αυτό που τους προσφέρουμε το δέχονται, το απορροφούν με πολύ καλό τρόπο και το ενστερνίζονται. Αυτό θέλουμε, να τους αγγίζει, να το νιώθουν και να το επεξεργάζονται. Έχουμε απήχηση στα live, εκεί καταλαβαίνεις αν έχεις κοινό, και προσπαθούμε να περάσουμε το feeling του δίσκου και πάνω στη σκηνή
Ν: Το ενθαρρυντικό είναι ότι βλέπουμε καινούρια πρόσωπα. Δεν έρχονται μόνο τα ίδια άτομα που μας στήριζαν από ανάγκη. Τα live που θυμάμαι είχαν πάντα κόσμο
Τ: Βέβαια, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι το κοινό της Πάτρας είναι δύσκολο. Υπάρχουν πάρα πολλές μπάντες στην Πάτρα, όμως τα live τους δεν υποστηρίζονται. Είμαστε τυχεροί που έχουμε κοινό γιατί μάλλον ο κόσμος πάει προς την άλλη πλευρά, του club και του μπουζουκιού. Υπάρχει η τάση και η μόδα, ειδικά τώρα με την stoner, αλλά δεν αρκεί για να φέρει κόσμο στα live.
Φ: Είναι θέμα παιδείας. Το live δεν είναι μόνο ροκ, είναι και funk και jazz, είναι concept. Υπάρχουν, όμως, σχήματα που στήνονται για τα χρήματα και μόνο γιατί το σκυλοποπ πουλάει. Σαφώς, έχεις τα έξοδά σου, πρέπει να πληρώσεις στούντιο, χορδές, πετάλια αλλά το live θέλει ψυχή, θέλει να σου αρέσει αυτό που παίζεις, όχι μόνο επειδή πιάνει. Πάρτε παράδειγμα αυτά των Blues Wire στη Θεσσαλονίκη.
- Αν η ζωή σας ήταν ταινία ποιο από τα τραγούδια σας θα επιλέγατε να την ντύσει ως soundtrack?
Ν: Νιώθουμε λίγο περισσότερο το κομμάτι Νοσταλγία. Οπότε αυτό θα επιλέγαμε. Σε αυτό το τραγούδι είμαστε όλοι εκεί. Μπορεί να είναι μουσικά απλό αλλά βγάζει ψυχούλα. Έχει αντίδραση, είναι με τον τρόπο του βίαιο ενεργειακά.
Φ: Έχει ιδιαίτερο στίχο. Ανατριχιαστικό είναι το σημείο που υπάρχει εμφωλευμένο ένα απόσπασμα από το «από μέσα πεθαμένος» του Αττίκ. Το τραγούδι πραγματεύεται ένα αντιφατικό συναίσθημα. Νοσταλγία νιώθεις όταν σ’ αρέσει κάτι που δεν έχεις τώρα πια. Είναι χαρμολύπη. Δεν ξέρεις τι να κάνεις, να χαρείς ή να κλάψεις. Τελικά απλά σκας ένα χαμόγελο, γιατί είχες τουλάχιστον την ευκαιρία να ζήσεις τις στιγμές που νοσταλγείς. Η υπερβολική είναι η απάρνηση του παρόντος.
- Συνήθως μετά το τέλος ενός project για το οποίο έχουμε δουλέψει πολύ, όπως στην περίπτωση σας το 6 Degrees of separation,νιώθουμε ένα κενό. Πως αντιμετώπισαν οι Blue Veil το μετα-κυκλοφοριακό depression;
Ν: Μετά υπήρχε στο πρόγραμμα χαλάρωση. Θέλαμε χρόνο να ακούσουμε τον δίσκο, να τον χωνέψουμε. Τον ακούμε ακόμα και μας αρέσει. Είναι βασικό αυτό. Και θέλουμε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε χωρίς να βιαζόμαστε. Θέλουμε χρόνο γιατί μπαίνουμε στο στούντιο, βγάζουμε 10 τραγούδια, αλλά μπορεί να μην μας αρέσει κανένα. Και από όλο αυτό κρατάμε κομμάτια και τα εξελίσσουμε σε ένα σύνολο πολύ δημιουργικό. Τώρα είμαστε στο στούντιο και δημιουργούμε αλλά δεν είμαστε έτοιμοι για δεύτερο δίσκο, οι ιδέες μας είναι ωμές ακόμα. Είμαστε στο ψαξιμο. Θέλουμε να κάνουμε έργο και όχι βιαστικά πράγματα. Όταν γυρνάς πίσω, στη μουσική και τα τραγούδια που έγραψες σε αυτό το πειραματικό στάδιο, και αναρωτιέσαι «με εκφράζει ή δεν με εκφράζει;» και κλείνεις περισσότερο στο «δεν με εκφράζει», τότε δεν θες να μείνει για πάντα και να έχει το όνομα σου από κάτω.
Φ: Το θέμα είναι το κυνήγι της ιδέας. Ο δίσκος προκύπτει. Πρέπει να έχεις να πεις κάτι. Είναι εύκολο να γραφεί ένα τραγούδι, με έτοιμη φόρμα και έτοιμες συνταγές, δεν είναι, όμως, το δημιούργημα που θέλουμε. Συνηθίζω να λέω πως τέχνη και επαγγελματισμός δεν πάνε μαζί.
- Ηχογραφείτε κάτι αυτή την περίοδο;
Τ: Κυκλοφορήσαμε ένα single, μια διασκευή του Arabian Nights. Είμαστε κοντά στο να τελειοποιήσουμε μια ιδέα για δεύτερο single.
Φ: To Arabian Nights από το ‘13 το δουλεύαμε σαν ιδέα. Δεν βγάζουμε τραγούδια για να βγάλουμε τραγούδια. Αρκετές φορές «πάμε πάσο».
Ν: Βγάλαμε κάποια κομμάτια τώρα, αλλά δεν είναι Blue Veil. Σε κάποιους αρέσουν, σε άλλους δεν αρέσουν. Δεν υπάρχει ομοφωνία. Χωρίς ομοφωνία δεν υπάρχει μπάντα.
- Πού θα βρει το – όχι πολύ μακρινό- μέλλον τους BlueVeil;
Τ: Δεν έχουμε κάποιο live προγραμματισμένο ακόμα, αλλά το κυνηγάμε. Ότι προκύψει, είτε στην Πάτρα είτε Θεσσαλονίκη είτε αλλού.
Τους Blue Veil μπορείτε να βρείτε στο:
