Η Μελίνα Μερκούρη είναι μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που έχει εμφανιστεί στη χώρα μας και το έργο που έχει αφήσει πίσω της τεράστιο. Έχει υπάρξει μεγαλειώδης σε διάφορους τομείς. Ηθοποιός, ερμηνεύτρια, υπουργός και πάει λέγοντας. Σε αυτή τη προσωπικότητα λοιπόν θα αναφερθούμε σήμερα, από την ημέρα της γέννησης της, μέχρι την ημέρα του θανάτου της.
Η Μερκούρη γεννήθηκε στις 18 Οκτώβρη του 1920 και προέρχεται από πολύ γνωστή οικογένεια. Ο παππούς της, Σπυρίδων Μερκούρης, ήταν για κάποια χρόνια δήμαρχος της Αθήνας .Ενώ ο πατέρας της, υπήρξε βουλευτής, αξιωματικός του ιππικού και μέλλος της διοίκησης του Παναθηναϊκού.
Η καλλιτεχνική ιστορία της ξεκινάει τον Σεπτέμβριο του 1938, όπου γίνεται δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Έναν χρόνο αργότερα παντρεύτηκε τον Παναγή Χαροκόπο, στον οποίο κατά τη διάρκεια της κατοχής ήταν άπιστη, καθώς είχε σχέση με τον Φειδία Γιαδικιάρογλου, ο οποίος ήταν δοσίλογος.
Κατηγορήθηκε έντονα τα επόμενα χρόνια, για αυτή της την πράξη η οποία την οδήγησε στο να ζει μια πολυτελή ζωή εν μέσω κατοχής, όπου ο λαός λιμοκτονούσε, παρότι αρκετοί αναφέρουν πως βοηθούσε και φιλοξενούσε πολλούς ανθρώπους. Η ίδια έχει δηλώσει στον δημοσιογράφο Γιώργο Δουατζή για το θέμα, το εξής: Εγώ δεν είμαι περήφανη για το τι έκανα μέσα στη Κατοχή. Αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, που κάποτε θα εξηγηθεί. Θέλω να σου πω, ότι στην Κατοχή, αυτά τα παιδιά που ήμασταν εμείς, ήταν σκληρά και ευαίσθητα μαζί. Και αυτό έχει γίνει συνείδηση ζωής, για ό,τι συνέβη και παραπέρα. H Ελλάδα που γνωρίσαμε εμείς, είναι τρομακτική, είναι κατοχές, είναι τρεις κατοχές. Έβλεπες τους ανθρώπους μέσα στα κάρα, τα πτώματα των ανθρώπων και περνούσες. Σου λέω, ότι ήμουνα τολμηρή, ήμουνα ιδιωτικά τολμηρή. Δεν ήμουνα για την Ελλάδα, δεν έκανα αντίσταση και ίσως είναι η μόνη τύψη που έχω στη ζωή μου.
Τελειώνοντας η δεκαετία του 40, η Μελίνα Μερκούρη υπήρξε ζευγάρια με τον Πύρρο Σπυρομήλιο και η σχέση τους διήρκησε εφτά χρόνια, πριν την γνωριμία της και τον έρωτά της το 1955, με τον Ζυλ Ντασέν, με τον οποίο έμεινε παντρεύτηκαν το 1966 και έμειναν μαζί ως το τέλος της ζωής της. Το 1955, ήταν χρονιά σταθμός για εκείνη και επειδή πρωταγωνίστησε στην πρώτη κινηματογραφική της ταινία, την “Στέλλα”.
ΘΕΑΤΡΟ
Στον χώρο του θεάτρου, οι επιτυχίες της και οι συνεργασίες της αμέτρητες. Κάποια από τα χαρακτηριστικότερα έργα στα οποία έχει πρωταγωνιστήσει είναι : το “Λεωφορείον ο Πόθος”, “Η Άννα των Χιλίων Ημερών”, “Ο Θάνατος του Εμποράκου”,” Το χαμόγελο της Τζοκόντα”, η “Λυσιστράτη”, η “Μήδεια”, το “ Συντροφιά με τον Μπρέχτ” και άλλα πολλά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πρωταγωνίστησε και στη γαλλική θεατρική σκηνή, κυρίως σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Μαρσέλ Ασάρ, αλλά και στην αμρικάνικη θεατρική σκηνή με το “Illya Darling” που είχε τεράστια εμπορική επιτυχία.
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
Οι επιτυχίες για την Μελίνα Μερκούρη δεν έλειψαν, βέβαια και από τον κινηματογράφο. Χαρακτηριστικότερες ταινίες της ίσως, το “Ποτέ την Κυριακή” και η “Στέλλα” , αλλά και εδώ οι επιτυχίες της είναι αναρίθμητες και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο. Δεν είναι, άλλωστε τυχαίο, πως έχει υπάρξει τρεις φορές υποψήφια για Χρυσή σφαίρα, δύο για τα βραβεία BAFTA και μία φορά υποψήφια για όσκαρ. Ενώ έχει βραβευτεί με το ιταλικό βραβείο Ντονατέλλο, για τη παρουσία της στην ταινία “Τοπ Καπί” και έχει κερδίσει το βραβείο πρώτης γυναικείας ερμηνείας στο φεστιβάλ των Καννών, για το “Ποτέ την Κυριακή”. Ένα βραβείο, για το οποίο είχε υπάρξει υποψήφια και πέντε χρόνια νωρίτερα για την ερμηνεία της στην ταινία “ Στέλλα”.
https://www.youtube.com/watch?v=CNJJntI06NY
ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
Ούτε ως ερμηνεύτρια, βέβαια η Μελίνα Μερκούρη πήγε πίσω, καθώς κυκλοφόρησε περισσότερους από δεκαπέντε δίσκους και έχει παρουσίες τόσο σε soundtracks θεατρικών παραστάσεων, όσο και κινηματογραφικών δουλειών. Έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους μουσικούς της χώρας, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Βασίλη Τσιτσάνη και άλλους, αλλά έχει ερμηνεύσει και έργα κορυφαίων ξένων δημιουργών, όπως του Κουρτ Βάιλ και του Μπέρτολτ Μπρέχτ.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Η στάση της Μελίνας Μερκούρη τα χρόνια της επταετίας της χούντας ήταν έντονη και αντιστασιακή, κάτι που κόντεψε να την οδηγήσει μέχρι τον θάνατο, καθώς είχαν γίνει κάποιες απόπειρες δολοφονίας της στο εξωτερικό. Αργότερα, έχοντας πέσει πια η χούντα εκλέχτηκε βουλευτής το 1977 και υπήρξε με το ΠΑΣΟΚ, υπουργός πολιτισμού για δύο θητείες συγκεκριμένα από το 1981 μέχρι το 1989 και από το 1993 μέχρι το 1994. Οι αγώνες της πολλοί, με σημαντικότερο τον αγώνα για επιστροφή των Ελγίνειων μαρμάρων της Ακρόπολης στη χώρα μας.
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας της και συγκεκριμένα στις 6 Μάρτη του 1994, φτάνει στο τέλος της ζωής της, καταβεβλημένη από την πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο. Οι αντιδράσεις του κόσμου για τον θάνατο της υπήρξαν πρωτόγνωρες. Για παράδειγμα την ώρα της κηδείας τα θέατρα και τα μαγαζιά στο Μπρόντγουει παρέμειναν κλειστά. Υπήρξε η πρώτη ελληνίδα που κηδεύτηκε με τιμές αρχηγού κράτους.
