Η Eunice Rathleen Waymon, πριν αλλάξει το όνομα σε Nina Simone, αρνούταν να ονομάσει τη μουσική της jazz, παρόλο που όλος ο κόσμος την αποκαλούσε jazz. Πίστευε ότι ήταν όρος που είχαν εφεύρει οι λευκοί για να προσδιορίζουν τους μαύρους. Ο πατέρας της της είχε αδυναμία και είχε την ικανότητα να σφυρίζει τόσο δυνατά που να τον ακούν από ένα μίλι μακριά. Οι γυναίκες τότε μεγάλωναν τα παιδιά τους με την μελαγχολική μουσική των blues και της gospel. Η μητέρα της Mary-Kate Waymon, έλεγε πως όταν ήταν μωρό και τραγουδούσε ορισμένες νότες που ήταν τόσο δυνατές και η μουσική πήγαζε από μέσα της. Στην λειτουργία της Κυριακής, στην εκκλησία του Βαπτιστή στο forest city της North Carolina, ήταν μέλος της gospel χορωδίας και ο κόσμος ερχόταν απλώς για να την δει να παίζει.
Η μητέρα της όταν είπε σε μια δασκάλα να την μάθει μουσική, αφού την άκουσε της είπε ότι είναι γεννημένη γι’ αυτό και ότι έχει τέλειο τόνο. Προσπάθησε πάρα πολύ να παρακάμψει τις προκαταλήψεις των λευκών. Αυτό επέτρεψε στην Eunice να προετοιμαστεί για την είσοδο της στο ωδείο Curtis Institute of music. Απορρίφθηκε και ο λόγος ήταν ότι ήταν μια νέα μαύρη γυναίκα. Για την Nina η απόρριψη ήταν έντονη και ξεκάθαρα λανθασμένη που ακόμη και όταν βίωσε την επιτυχία, δεν την είχε ξεπεράσει. Η μητέρα της θυμάται να προετοιμάζεται επτά ώρες, να μαθαίνει απ’ έξω 19 σελίδες και να κλαίει από την κούραση. Άλλαξε το όνομά της σε Nina Simone, επειδή δεν ήθελε η μητέρα της να ξέρει ότι έπαιζε την ‘μουσική του διάβολου’. Ο δίσκος ‘I love you Porgy’ έγινε αμέσως επιτυχία σε όλη την Αμερική και τελικά σε όλο τον κόσμο, γεγονός που την έκανε celebrity.
Στην σκηνή της Νέας Υόρκης, Village Von Gong, η Nina Simone μόνη της στην σκηνή και γνωρίζοντας απολύτως τίποτα για την βιομηχανία. ‘My baby just cares for me’, ‘I love you Porgy’ ήταν ανάμεσα στα 14 τραγούδια στον πρώτο της δίσκο που πούλησε τα δικαιώματα της για 13χιλιάδες και έχασε πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια. Και όλα αυτά σε ηλικία 24 ετών. Ο Art D’ Lugoff ιδιοκτήτης του village gate jazz club έλεγε ότι ήταν σχεδόν πάντα απρόβλεπτη, συναρπαστική και είχε τις πιο ασυνήθιστες φωνητικές ικανότητες. Η Nina Simone αποκαλούσε την μουσική της black classical music που ήταν μείξη από ποπ, γκόσπελ, κλασική, τζαζ και φολκ. Ισχυρίζεται πως οι λευκοί δεν ήταν ικανοί να την αποκαλέσουν bad jazz κι έτσι κατέληξε στο προηγούμενο όνομα.
Δεν ήταν εύκολος άνθρωπος, όπως είναι γνωστό. Ήταν όμως τόσο ενθουσιώδης και πειθαρχημένη στην δουλεία της που ερχόταν αργά το βράδυ για να ξεκινήσει το πρώτο show και συνέχιζε κουρασμένη το δεύτεροo. Οι εργαζόμενοι του club απορούσαν, γιατί υπήρχαν bodyguards, ώσπου μια βραδιά κατάλαβαν. Μια γυναίκα ζήτησε αυτόγραφο από την Nina, το υπέγραψε, της είπε ‘ευχαριστώ’. Η Nina της είπε ‘μόνο αυτό έχεις να πεις;’ και η γυναίκα της απάντησε ‘τι άλλο με θες να σου πω; Αν είναι αυτό που θέλεις να ακούσεις παρ’ το πίσω’ Η Nina κρατούσε ένα μπουκάλι και στράφηκε στον κόσμο και είπε: ‘γι’ αυτό είναι οι bodyguards, είναι για να προστατεύουν το κοινό από αυτή και όχι εκείνη από το κοινό’. Παντρεύτηκε ένα Αμερικανό detective, η Nina έλεγε ότι, δεν είχαν πάθος μεταξύ τους. Εκείνος μάλιστα την αποκαλούσε στους άλλους ‘sleeping pill’. Δεν μπορούσε να καταλάβει την πολυπλοκότητα και την τρέλα του καλλιτέχνη, το να αγαπάς την μια μέρα κάτι και την επόμενη να το μισείς.
Η μουσική της είναι κάτι παραπάνω από απλώς δυνατή κάτι περισσότερο από μουσική. Είναι φιλοσοφία και δόγμα, ότι παρόλα τα προβλήματα όχι μόνο θα τα ξεπεράσουμε, θα επιζήσουμε και θα νικήσουμε. Η Nina ήταν ενθουσιασμένη και ένιωθε ζωντανή καθώς τραγουδούσε για να βοηθήσει τους ανθρώπους της πράγμα το οποίο έγινε ο στυλοβάτης της ζωής της. Oχι η κλασική μουσική, το πιάνο, η jazz αλλά η μουσική για τα πολιτικά δικαιώματα των ανθρώπων. Το τραγούδι ‘To be young, gifted and black’ έγινε ο ύμνος για τους μαύρους της Αμερικής. Είναι αφιερωμένο σε εκείνους που μάχονται για τα δικαιώματα τους και έγινε το τραγούδι που ακουγόταν στις πορείες διαμαρτυρίας. Η μουσική της αντανακλούσε την ψυχή και τα συναισθήματα των ανθρώπων.
Πίστευε ότι οι μαύροι έπρεπε να έχουν την δικιά τους ξεχωριστή πολιτεία επειδή η Αμερική είναι γεμάτη με προκατάληψη και διακρίσεις. Η αλλαγή αυτή θα ερχόταν μόνο μετά από επανάσταση και πολύ αίμα. Κουβάλησε το βάρος μόνη της ενώ άλλοι κουράστηκαν και τα παράτησαν. Παρανοϊκά σκεπτόμενη νόμιζε ότι έξω υπήρχε κάποιος που προσπαθούσε να την σκοτώσει κάθε λεπτό της ζωής της. Μόλις το κίνημα δικαιωμάτων των πολιτών τελείωσε , δεν υπήρχε λόγος να μείνει. Άρχισε να έχει παραισθήσεις και σε αυτήν την δύσκολη φάση ο αδελφός της την βοήθησε. Παραδεχόταν ότι ήταν ιδιότροπη, συναισθηματική και αν δεν της άρεσε κάτι το έλεγε αμέσως. Ο κόσμος την χαρακτήριζε ως άνθρωπο με σκληρή ιδιοσυγκρασία.
Δυο γεγονότα της ζωής της ήταν αυτά που ένα τόσο άτεγκτο άνθρωπο λύγιζαν. Το ένα ήταν ότι μετά από ένα έντονο διαπληκτισμό με τον πατέρα της, τον οποίο κατηγόρησε πως δεν τους πρόσφερε τίποτα, ο πατέρας της πέθανε. Στην κηδεία δεν πήγε, διότι είχε συναυλία και αυτό την πόνεσε όσο τίποτα άλλο. Το δεύτερο ήταν πως δεν στάθηκε ικανή να μεγαλώσει την κόρη της και ήλπιζε να αναπληρώσει το χαμένο χρόνο. Πέρα από όλα όμως δεν παύει να ήταν η Nina που έδινε την ψυχή της σε κάθε τραγούδι και έγινε η φωνή κάθε μαύρου Αμερικανού πολίτη που πάσχιζε για ελευθερία και δικαίωση. ‘Και ποια είμαι; H μετενσάρκωση Αιγύπτιας βασίλισσας.’ όπως η ίδια πίστευε.
Πηγή: NinaSimonethelegend/youtube.com
