Το 2016 από όπου κι αν το πιάσεις, θα σου μαυρίσει την ψυχή καταλήγοντας στην αιώνια ερώτηση τι είναι ο άνθρωπος. Και ενώ οι λέξεις εξαντλούνται και η σκέψη στερεύει, η μουσική είναι πάντα εκεί για να σε συντροφεύσει. Για να σου κρατήσει παρέα, για να σε ηρεμήσει και για να σε ταξιδέψει.
«Το 2016 με αφήνει μπερδεμένη σε όλα τα επίπεδα, πόσο μάλλον στη μουσική. Αρχικά οι μουσικοί θρύλοι που έφυγαν από τη ζωή άφησαν τον κόσμο μας φτωχότερο. Έπειτα η δημοτικότητα που κέρδισαν ”τραγουδιστές” με κομμάτια αμφιβόλου περιεχομένου μόνο και μόνο για κέρδος είναι ένα λυπηρό γεγονός. Παρ’όλα αυτά χάρη στο γεγονός ότι ελληνικά συγκροτήματα έχουν αποκτήσει κοινό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ παράλληλα η ελληνόφωνη rock σκηνή ανασυγκροτεί τις δυνάμεις της, αισθάνομαι αισιόδοξη ότι τα πράγματα μπορούν να στραφούν προς το καλύτερο».
«Αν ρίξει κανείς μια ματιά στη λίστα με τις κυκλοφορίες του 2016, περήφανα θα διαπιστώσει ότι οι δίσκοι συνεχίζουν να πουλούν. Μάλιστα, σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα, φέτος οι πωλήσεις των βινυλίων υπήρξαν υψηλές όσο ποτέ άλλοτε τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτά, εν γένει, είναι καλά νέα! Αφενός η βιομηχανία της μουσικής καλά κρατεί και υφίστανται καλλιτέχνες με απήχηση και αφετέρου η τάση σε vintage προτιμήσεις μας κάνει να είμαστε αισιόδοξοι ότι η σύγχρονη εποχή της τεχνολογικής εξέλιξης δεν θα εξαφανίσει και το παραμικρό ιχνοστοιχείο της πρωτόπλαστης μουσικής υπόστασης.
Ωστόσο, μετά από δύο δεκαετίες ποια από τα κομμάτια αυτής της εποχής θα δύνανται να υποστηρίξουν μια θέση τους σε κάποια all time classic λίστα; Ιδού η απορία. Μπορεί ο David Bowie, οι Rolling Stones και άλλα σπουδαία ονόματα να έκαναν την εμφάνισή τους στα παγκόσμια δισκοπωλεία το 2016, άλλα δεν νομίζω πως αυτά είναι που χαρακτηρίζουν τη μουσική προσωπικότητα της εποχής. Βλέπε τα τραγούδα της Eurovision, τις δεκάδες με τα charts σε πωλήσεις, τις δεκάδες με views στο YouTube. Κάτι γλύκοπικρο μας αφήνει αυτή η χρονιά».
«Πλησιάζει το τέλος του 2016 και σκεπτόμενος το πως ήταν, κατέληξα στο ότι δεν φέρθηκε καλά στην μουσική. Δεν είναι ότι δεν υπήρξαν και καλά ή ενδιαφέροντα πράγματα, όπως η επιστροφή των Metallica και της Lady Gaga, αλλά στο σύνολο του, αφήνει μια πικρή γεύση. Από ένα ανεξήγητο αλαλούμ που επικράτησε στα AMA και βρέθηκαν υποψήφιοι άνθρωποι που ουδεμία σχέση είχαν με την κατηγορία τους ή έστω το άξιζαν, μέχρι τα αρκετά συγχυσμένα φετινά Grammy, αλλά και το πιο σοβαρό και συνταρακτικό θέμα, που είναι οι θάνατοι.
Τι παίχτηκε φέτος; Είπε να τους πάρει όλους μαζί ο Χάρος για να μην κάνει πολλά δρομολόγια; Μέσα σε έναν χρόνο, έχει αφανισθεί το μισό μουσικό στερέωμα. Σε σημείο, που ξεκινάς κουβέντα και ο κόσμος δεν θυμάται ποιος έχει πεθάνει και ποιος κατάφερε να την σκαπουλάρει. Ας μαζευτούμε λοιπόν όλοι, να τραγουδήσουμε «και είμαστε ακόμα ζωντανοί…», ελπίζοντας πως το 2017 θα είναι λιγότερο θανατηφόρο και περισσότερο δημιουργικό».
«Για μένα το 2016 είχε πολλή μουσική αναζήτηση! Περιπλανήθηκα σε πολλά νέα άλλα σκοτεινά και άλλα φωτεινά σοκάκια της μουσικής βιομηχανίας, πολλές φορές απογοητεύτηκα και άλλες εντυπωσιάστηκα… Αυτό παρ’ όλα αυτά, είναι καλό να συμβαίνει διότι δηλώνει πως υπάρχει εξέλιξη και ποικιλία μουσικών επιλογών! Ελπίζω το 2017 να μας εντυπωσιάσει ακόμη περισσότερο και να δώσει τροφή σε πολλά νέα και ενδιαφέροντα άρθρα».
«Στενοχωρήθηκα για το θάνατο του George Michael την ημέρα των Χριστουγέννων. Άκουγα με πολύ θαυμασμό τον συνθέτη Joe Hisaishi. Και βραβεύτηκε και ο Bob Dylan, κάτι που νομίζω ότι άξιζε. Από την άλλη, δε θα κρύψω ότι χάρηκα που ακυρώθηκε τον Σεπτέμβρη η συναυλία της Lara Fabian, γιατί την λατρεύω και δεν είχα τη δυνατότητα να πάω. Δεν θα το άντεχα να έρθει και να μην την δω».
«Πικρή η γεύση που αφήνει το 2016 τώρα που ολοκληρώνεται. Αυτό ισχύει για κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Προσφυγική κρίση, συνέχειας της οικονομικής εξαθλίωσης, τρομοκρατικά χτυπήματα και διεθνής άνοδος εθνικιστικών κινημάτων συνδυάστηκαν με την απώλεια πολύ σημαντικών προσωπικοτήτων, και εδώ θέλω να σταθώ ως αρθρογράφος στη στήλη της μουσικής. Από νωρίς φάνηκε πως καλλιτεχνικά το 2016 θα ήταν μία κακή χρονιά, αφού τον Ιανουάριο ο μεγάλος David Bowie έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, για να ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες οι απώλειες των Prince, Leonard Cohen και πολλών ακόμη με πιο πρόσφατο τον George Michael. Με τη χρονιά που έρχεται λοιπόν να βρίσκει το παγκόσμιο καλλιτεχνικό στερέωμα φτωχότερο, θα ήθελα να ευχηθώ για ένα πολύ δημιουργικό έτος κατά το οποίο νέοι καλλιτέχνες με αγάπη για αυτό που κάνουν θα μπορέσουν να αναπληρώσουν επάξια τα κενά που η χρονιά αυτή μας άφησε».
«Το 2016 μέχρι και τις τελευταίες μέρες του συνεχίζει να παίρνει μουσικούς από κοντά μας, με αποκορύφωμα για μένα προσωπικά,τον θάνατο του Leonard Cohen,ένας απ’τους τελευταίους πραγματικούς ποιητές στη μουσική βιομηχανία. Τραγουδιστής,τραγουδοποιός,ζωγράφος,συγγραφέας… Θα περάσει πλέον στην αιωνιότητα ως ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες αυτού του αιώνα. “There is a crack in everything, that’s how the light gets in”».
«Η χρόνια που σχεδόν πέρασε, ηταν γεμάτη μουσικη… μουσικη απο ανθρώπους στους δρόμους, με μια κιθάρα, ενα ακορντεόν, μια μελωδική φωνή, μια ιδιαίτερη χροιά.. μουσικη σε σκηνές, με φώτα,μικρόφωνα, μουσικά όργανα, δυνατά ηχεία… μουσικη σε πολυκατάστημα, σε τηλεοράσεις, σε πορείες.. ίσως το κάθε κομμάτι είχε να μας πει μια δίκη του ιστορία.. ίσως κάθε ήχος ψιθύρισε κατι… ίσως μπόρεσα να ακούσω κατι απο ολα αυτα.. ίσως αν απλά παρατηρούμε γύρω μας, τα απλά μικρά καθημερινά ακούσματα.. ίσως ακούσουμε την πιο απίστευτη ιστορία που θα μπορούσαμε ποτε να φανταστούμε…».
«Και κάπου απορείς. Πώς γίνεται να έφυγαν εμβληματικοί εκπρόσωποι της μουσικής σε μια χρονιά; Prince; David Bowie; George Michael; Sharon Jones; Leonard Cohen; Και η λίστα συνεχίζεται βεβαίως. Σκέφτεσαι λοιπόν από τη μια πως ίσως ήταν στην ”κατάλληλη” ηλικία, αλλά από την άλλη το ζιζάνιο των θεωριών συνωμοσίας δε σε αφήνει σε ησυχία και σου τριβελίζει το μυαλό. Και έχεις και από την άλλη την Ariana Grande και τον Drake να σαρώνουν στα βραβεία καταλαμβάνοντας θέσεις ακόμα και σε κατηγορίες που δεν φανταζόντουσαν ούτε οι ίδιοι ότι εκπροσωπούν. Ο Κομφούκιος είχε πει πως όταν παραπονιέσαι για το κακό, το διπλασιάζεις, αλλά όταν το περιγελάς, το εξουδετερώνεις. Λέτε να τα καταφέρει το 2017; Μακάρι πάντως…»
