
Καιρό έχω να γράψω. Και μου έλλειψε. Διανύοντας τη δεύτερη καραντίνα, συνειδητοποιώ καθημερινά όλο και πιο πολύ, πόσο σημαντική είναι η μουσική στη ζωή και στην καθημερινότητά μου. Είμαι εγώ, λοιπόν, αυτή που θα κλείσει τη σειρά των άρθρων αυτών και θα μοιραστώ με τη σειρά μου, τα τραγούδια που αυτό το διάστημα μου κρατούν συντροφιά. Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Ειρήνη, τη Θεοδώρα, το Γιώργο και το Θωμά που μοιράστηκαν μαζί μας τα τραγούδια τους και μαζί με αυτά και τις στιγμές τους.
You’ve got the love, Florence + The Machine
Το τραγούδι αυτό με συντροφεύει σε κάθε μετακίνηση 6. Κάθε σούρουπο, δίπλα στη λίμνη, εκεί που πάλλονται τα χρώματα στον ουρανό. Μαζί και οι σκέψεις μου. Αυτό το τραγούδι δίνει έναν ξεχωριστό ρυθμό και μία διαφορετική διάθεση στο απογευματινό μου τρέξιμο. Φεύγει όλη η πίεση και η νευρικότητα αυτών των ημερών που είναι εξαιρετικά στρεσογόνες και μουντές. Μέσα από τη φωνή της, θυμάμαι ότι I’ve got the love. Η Florence and the Machine (τυποποιημένη ως Florence + the Machine ) είναι μια αγγλική ανεξάρτητη ροκ μπάντα που σχηματίστηκε στο Λονδίνο το 2007, αποτελούμενη από την τραγουδίστρια Florence Welch , την πιανίστρια Isabella Summers , τον κιθαρίστα Rob Ackroyd, τον αρπικό Tom Monger και μια συνεργασία άλλων μουσικών. Η μουσική της μπάντας έλαβε έπαινο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ειδικά από το BBC , το οποίο έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εμφάνισή τους, προωθώντας τη Φλωρεντία και το Machine ως μέρος του BBC Introducing .
Παράξενη κοπέλα, Δημήτρης Μυστακίδης- Φοίβος Δεληβοριάς
Έχοντας μία ιδιαίτερη αγάπη στο ρεμπέτικο τραγούδι, αυτές τις μέρες τα μελωδικά γυρίσματα και οι παράξενες κλίμακες μου κρατούν συντροφιά. Μου θυμίζουν, τα όμορφα φθινοπωρινά βράδια που ένα ποτηράκι κρασί και ένα τραγούδι του Χιώτη ήταν αρκετά. Νοσταλγώ τις νύχτες αυτές που οι μουσικές με συνέπερναν και το κρασί με ζάλιζε γλυκά. Το ρεμπέτικο τραγούδι εξελίχθηκε στα λιμάνια ελληνικών πόλεων όπου ζούσε η εργατική τάξη και στη συνέχεια πέρασε και σε άλλα αστικά κέντρα. Πλέον, ανήκει επίσημα στον κατάλογο μνημείων άϋλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco.
Second Skin, The Chameleons
Το τραγούδι αυτό το ακούω κάθε μέρα μετά από κάθε μάθημα. Μία ανάσα και λίγη απόσταση από τη ρουτίνα που αυτόν τον καιρό με πνίγει. Οι Chameleons ήταν ένα αγγλικό post-punk συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο Middleton του Greater Manchester το 1981. Το συγκρότημα αποτελούνταν από τον τραγουδιστή και τον μπασίστα Mark Burgess , τους κιθαρίστες Reg Smithies και τον Dave Fielding, και τον ντράμερ John Lever. Ονομάστηκαν Chameleons UK στη Βόρεια Αμερική επειδή μια αμερικανική μπάντα είχε ισχυριστεί για το όνομα «The Chameleons».
To βαλς των χαμένων ονείρων, Μάνος Χατζιδάκης
Λατρεύω τις όμορφες μελωδίες και ακόμα πιο πολύ οι ωραίες φωνές που απαγγέλουν και λένε πράγματα που εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να πω. Το παρακάτω σας το αφήνω και πιστεύω ότι πρέπει να το ακούσετε και να ρουφήξετε αυτά τα λόγια.
“…Ερωτεύομαι θα πει Πηγαίνω. Προχωρώ. Διασχίζω και Διασχίζομαι. Και Ξεμακραίνω. Για ν’ αγγίξω κάποτε τον πάμφωτο προορισμό που αξιώθηκα. Θα πει Φτάνω. Ξυπόλητη, λουσμένη στον ιδρώτα, κατάκοπη, γδαρμένη, δίχως νύχια, δίχως δόντια, με βλέφαρα καμένα, πρησμένα γόνατα, με χέρια τρυπημένα και τη φωνή τριμμένη πάνω στις συλλαβές τού σ’ αγαπώ – έστω κι έτσι, μόνο έτσι Φτάνω. Γιατί ο έρωτας, Κύριε, άλλο δεν είναι από μια δυνατότητα. Ένα Μπορώ. Να γνωρίζω και να αγνοώ μαζί..”
Με το κρασί στο αίμα, Σωκράτης Μάλαμας
Δεν θα μπορούσα να κλέισω αυτό το άρθρο χωρίς να βάλω δημιουργία του Σωκράτη. Σε αυτό μας λέει “να’μαστε πάλι εδώ ξανά” και πιστεύω ότι θα το πούμε πολύ σύντομα ξανά. Θα βρεθούμε αγκαλιά σε κάποια συναυλία του και θα έχουμε κάπως ξεχάσει όλες τις δυσκολίες που τώρα περνάμε. Η μουσική πρέπει να είναι ο σύμμαχός μας και να μας δίνει δύναμη να προχωράμε.
Πηγή άρθρου:
- youtube.com
- wikipedia.com