Είμαι ο τύπος ακροατή που συχνά πυκνά θα μπει σε διάφορες διαδικτυακές πλατφόρμες να ακούσει καινούργια δισκογραφική δουλειά. Δυστυχώς δεν βρίσκω εύκολα κάτι που να με καλύπτει… Υπάρχουν όμως φορές που ακούγοντας κάποιες δουλειές τραντάζομαι! Είναι κάτι δίσκοι που ριζώνουν μέσα σου και σε εγκλωβίζουν ισχυρά στους ήχους τους. Μια από αυτές τις φορές είναι όταν ανακάλυψα το Vive la Liberté από τον ‘’Δια Μαγείας’’.
Διά μαγείας: τα γενικά
Ο Μπάμπης Νίκου είναι το σχήμα Δια Μαγείας και συνεργάζεται με διάφορους άλλους καλλιτέχνες για την παραγωγή της δουλειάς του. Το Vive la Liberté είναι ένας αριστουργηματικός δίσκος, γρονθοκοπήματα στον εγκέφαλο, σκέτη ανατριχίλα. Υπάρχουν πολλά τραγούδια και δίσκοι στο είδος αυτό αλλά όχι με αυτό το ύφος και τη μουσική. Το Vive la Liberté ντύνει, μουσικά, αρκετά ποιήματα και αποσπάσματα βιβλίων με εκστασιακή διάθεση και ατμοσφαιρική αισθητική. Κανένα εκκωφαντικό μπιτ δεν κλέβει την προσοχή. Η σύνθεση είναι του Μπάμπη Νίκου όπως και η ηχογράφηση – μίξη. Το έργο του εξωφύλλου είναι του Κώστα Καλογερά και του Alex Lalovic. Το δεύτερο άλμπουμ δεν θα έλεγα πως ξεχωρίζει από το πρώτο του (Υπναγωγία, 2017), αποτελώντας και αυτό μία από τις όμορφες πειραματικές και πειραγμένες μουσικές που κυκλοφορούν εκεί έξω.
Τα κομμάτια
Τα τέσσερα πρώτα τραγούδια είναι καθηλωτικά! Αν ήταν αντικείμενα θα ήταν σκληρές και βαριές πέτρες που σπάνε κάθε είδους τζάμια. Στο σύνολό τους και τα τέσσερα δίνουν μια αίσθηση μαγική και αυτό φαίνεται από τους τίτλους τους μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια στο τελευταίο τους δευτερόλεπτο.
Πρώτο θα έρθει το Απροέλευτοι στον ουρανό συστήνοντάς μας τον Ρένο Αποστολίδη με το κείμενό του και τη φωνή του. Επιτίθεται σχεδόν ξεκάθαρα με έναν κοινωνικοπολιτικό μονόλογο την ώρα που ο Μπάμπης Νίκου δίνει πόνο στην σύνθεση. Στα μαύρα βράχια των ηφαιστείων μας πετάει το δεύτερο κατά σειρά κομμάτι του δίσκου και μας “κατακρεουργεί”. Ο Ανδρέας Ταρνανάς μας χαρίζει το κείμενο ενώ η Λένα Πλάτωνος, αφού η ίδια ξέρει από καλή και τέτοιου είδους μουσική, απαγγέλλει πάνω στη μελωδία. Είναι ίσως το πιο επιβλητικό κομμάτι του δίσκου, το διαμάντι του! Δύσκολα θα ξεχωρίσεις κάτι αρνητικό μέσα του, η μουσική σύνθεση είναι καλοδουλεμένη, το βιολί του Κώστα Κοκκαλίαρη τσιμπάει τα νεύρα των αισθήσεων και η ερμηνεία της Πλάτωνος χρωματίζει όπως του αρμόζει αυτό το κείμενο.
Σκοτεινός ο Αναίσθητος Θάνατος από κάθε ακουστική γωνιά, κυκλικός και βαρύς. Έρχεται τρίτος και, εκτός από το Mastering του Γιώργου Δεληγιάννη, ο Μπάμπης Νίκου τον κουβαλάει όλον στις πλάτες του. Το τέταρτο καθηλωτικό κομμάτι είναι το Της ουτοπίας το σκίρτημα. Εξυμνεί διάφορους τύπους αγώνα στην ιστορία μας σε στίχους του Ελευθεριακού. Μάλιστα, όταν θα τελειώσουν οι στίχοι θα σου δώσει χρόνο να μπορέσεις να κατανοήσεις τι έγινε μέσα στο κεφάλι σου. Θα σου δώσει χρόνο να χωνέψεις την ένταση που σου έδωσε η φωνή της Ηλιάνας Τσακιράκη και ο καταιγισμός από αναφορές στις διάφορες επαναστάσεις, μικρές και μεγάλες, της ανθρώπινης ιστορίας. Θεωρείται, επίσης, ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, πολύ δυνατό…
…στους αιώνες θα αντηχούν
τις αλυσίδες που σπάνε
το νερό που παγώνει
όλη εκείνη η τεθλασμένη γραμμή
υπέροχα καμωμένη από ανθρώπινα χέρια
στης ιστορίας τις παρυφές
της ουτοπίας το σκίρτημα είναι…Advertising
Vive la Liberté: τα ιδιαίτερα
Με το προηγούμενο κομμάτι περάσαμε από τους διάφορους αιώνες της ιστορίας, γι’ αυτό ήρθε η σειρά του πέμπτου να μας πάει στους Αιώνες του μέλλοντος. Εκεί θα αλλάξει το κλίμα της μουσικής, θα γίνει πιο μελωδικό. Ο Ανδρέας Ταρνανάς χάρισε πάλι τα γραπτά του προς μελοποίηση και πάλι το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερο. Το Θεώρηση με λευκό κέντρο θα αποτελέσει μια ευχάριστη παύση κοντά στα μισά του άλμπουμ μιας και είναι ξεκούραστο, χωρίς στίχους και σύντομο σε διάρκεια. Ένα ακόμη πειραματικό έργο θα ακουστεί μετέπειτα: Η ενεργός πλευρά του απείρου. Όνομα που διχάζει τις σκέψεις… Άραγε είναι παρατραβηγμένο και πομπώδες ή μήπως κρύβει πολλά και οι προσδοκίες που δίνει θα καλυφθούν; Ευτυχώς συμβαίνει το δεύτερο, ένας τέτοιος τίτλος μόνο σε ένα διαστημικό κομμάτι με σουρεάλ ύφος θα μπορούσε να ταιριάξει. Χρήζει προσοχής το έβδομο κομμάτι γιατί είναι πραγματικά ιδιαίτερο και πειραματικό, καθόλου εύπεπτο. Πάλι ο Μπάμπης Νίκου φορτώνεται όλη σχεδόν την παραγωγή.
Δημιουργία βίντεο: Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου
Επιστροφή στους ρυθμούς των πρώτων έχει το όγδοο τραγούδι που πρόκειται για ένα ποίημα του Παπατσώνη. Βέβαια, δεν έχει την ίδια δυναμική και ζάλη αλλά δεν παύει να είναι καλοδουλεμένο και αυτό. Νωχελικό με λίγες αναταραχές το Απόψεις της θαλάσσης και κάπως ταξιδιάρικο. Επαναμάγευση του κόσμου προκαλεί το επόμενο με την συνεργία του Νίκου Ξυδάκη μιας και χαρακτηρίζεται ως ένα χαοτικό ηχο-συνονθύλευμα τρεισήμισι περίπου λεπτών που επίσης ένα από τα ξεχωριστά του άλμπουμ. Ο δίσκος θα κλείσει με 2 οργανικά κομμάτια, το Διαμάντι του Κρόνου και το ομώνυμο Vive la Liberté, και με ένα remix του Της ουτοπίας το σκίρτημα απότον Γιάννη Δελλαρόκα
Τελικά, λοιπόν, αυτό που κρατάμε είναι η εξαιρετική επιλογή των στίχων και τα χαώδη περιπαίγματα της μουσικής του Δια Μαγείας. Η χρονιά έχει μπει πραγματικά πάρα πολύ καλά με υπέροχα έργα κάθε είδους και είμαστε ακόμα στις αρχές του έτους. Πάντα τέτοια!
