Στις 15 Οκτωβρίου κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΑΕΝΑΟΝ το πρώτο βιβλίο της κυρίας Χρύσας Μίσκου με τίτλο “Στη Βικοχώρα έχει πάντα ήλιο”. Η συγγραφέας του Βορειοελλαδίτισσα από την Κατερίνη, όπου ζει μέχρι σήμερα με τον σύζυγο, τα δίδυμα αγόρια της και ένα μικρό θηρίο, τον σκύλο τους, τον Έκτορα. Η κυρία Μίσκου, μίλησε στο MAXMAG και μας σύστησε την ηρωίδα του πρώτου της βιβλίου, την Βίκη. Η Βίκη, λοιπόν έχει πλάσει έναν κόσμο της φαντασίας της και ζει μέσα σε αυτόν, την “Βικοχώρα”. Όμως, ας δούμε, τι μας είπε η ίδια για το βιβλίο της αλλά και για την αγάπη της για την λογοτεχνία.
Επιμέλεια Συνέντευξης: Στέλλα Γιαννοπούλου
Το πρώτο σας βιβλίο “Στη Βικοχώρα έχει πάντα ήλιο” κυκλοφόρησε εδώ και λίγες ημέρες. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;
Είμαι τρομερά χαρούμενη και ενθουσιασμένη! Θεωρώ ότι είναι το όνειρο του κάθε συγγραφέα να δει το έργο του τυπωμένο, να πιάσει στα χέρια του και να μυρίσει το βιβλίο του! Για μένα ήταν όνειρο ζωής και χαίρομαι πολύ που πραγματοποιήθηκε!
Θα θέλατε να μας μιλήσετε για το περιεχόμενό του;
Πρόκειται για ένα ανάλαφρο, ρομαντικό βιβλίο με έντονα χιουμοριστικά στοιχεία. Η ηρωίδα μου η Βίκη ζει στη “Βικοχώρα”, στον δικό της κόσμο δηλαδή, και τα περνάει μια χαρά μέχρι που ένα λάθος φέρνει τα πάνω κάτω. Ενώ όλοι στη δουλειά της γνώριζαν ότι ήταν ελεύθερη, μια μέρα εκνευρίζεται και ξεφουρνίζει το ψέμα του αιώνα, πως έχει δεσμό! Η άσπονδη “εχθρός” της, η Μίνα, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και της ζητάει να τους γνωρίσει τον φίλο της στο Χριστουγεννιάτικο πάρτι της εταιρίας. Και κάπου εκεί ξεκινάει ο χαμός!
«Η Βίκη τα έχει όλα…»! Έτσι ξεκινάει η περίληψη του βιβλίου σας. Τι χρειάζεται, κατά την γνώμη σας, ένας άνθρωπος για να είναι χαρούμενος;
Υγεία, ανθρώπους να αγαπάει και να τον αγαπάνε και την ικανότητα να εκτιμάει αυτά που έχει. Αν λείπει αυτό από κάποιον, όσα και να έχει δεν πρόκειται να είναι ευτυχισμένος ποτέ.
Πιστεύετε ότι σήμερα (σε σχέση με μερικές δεκαετίες πριν) υπάρχουν περισσότερα άτομα σαν τη Βίκη, που φτιάχνουν δηλαδή έναν ψεύτικο κόσμο με σκοπό να δείξουν στους άλλους ότι είναι ευτυχισμένοι;
Σήμερα περισσότερο από ποτέ! Μέσω του ίντερνετ και της επαφής από απόσταση, μέσω φωτογραφιών και ψηφιακών διαλόγων, δίνεται η ευκαιρία σε όλο και περισσότερους ανθρώπους να παρουσιάζουν μια εικονική ευτυχία, μια ζωή που ίσως θα επιθυμούσαν αλλά δεν μπορούν να έχουν. Δυστυχώς στις μέρες μας είναι πιο σημαντικό να “δείχνει” κάποιος οτι είναι ευτυχισμένος παρά να είναι πραγματικά.
Πώς ξεκίνησε η αγάπη σας για την λογοτεχνία και πώς αποφασίσατε να γράψετε και να εκδώσετε το βιβλίο σας;
Η αγάπη μου για τη λογοτεχνία ξεκινάει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Από μικρή γράφω. Ποιηματάκια, μικρές ιστορίες, διηγήματα. Το πρώτο μου μυθιστόρημα το έγραψα σε μια περίοδο της ζωής μου που είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο και για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα ποτέ ότι θα εκδοθεί κάποιο από τα έργα μου. Όταν άρχισα να το κυνηγάω δυσκολεύτηκα πολύ, είναι δύσκολη εποχή για ονειροπόλους και ρομαντικούς. Φάνηκα τυχερή όμως που βρέθηκαν στον δρόμο μου οι άνθρωποι του Αέναον, ενός εκδοτικού οίκου που αγαπάει τους νέους συγγραφείς και τους στηρίζει. Έτσι πραγματοποιήθηκε το μεγαλύτερο όνειρο μου και είμαι ευγνώμων για το ότι πίστεψαν σε εμένα!
Δεν είστε μόνο συγγραφέας αλλά είστε και μητέρα. Προσπαθείτε να παροτρύνετε τα παιδιά σας στο διάβασμα;
Προσπαθώ, αν και θα ομολογήσω ότι με τον ένα μου γιο δεν έχω κάνει και μεγάλη πρόοδο! Φαντάζομαι πως έχει να κάνει και με τον χαρακτήρα του παιδιού, αλλά δεν θα κρύψω ότι θα ήθελα πολύ τα παιδιά μου να διαβάζουν λογοτεχνία, όχι μόνο επειδή θεωρώ ότι ανοίγει το μυαλό, αλλά και επειδή είναι τρόπος να ξεφεύγεις, να χαλαρώνεις, να ταξιδεύεις.
Κατά την γνώμη σας σήμερα οι Έλληνες διαβάζουν λογοτεχνία;
Διαβάζουν, ναι. Όχι όλοι και κάποιοι λιγότερο από άλλους, όμως οι Έλληνες σήμερα διαβάζουν περισσότερο από ότι πριν από δέκα ή είκοσι χρόνια. Εύχομαι όσο περνούν τα χρόνια οι άνθρωποι που διαβάζουν να αυξάνονται όλο και περισσότερο.
Θυμάστε τι ώθησε εσάς να αγαπήσετε το διάβασμα;
Για εμένα το διάβασμα είναι ανάγκη. Διαβάζω καθημερινά έστω και λίγες σελίδες. Όπως είπα και πριν, είναι χαλάρωση. Ταξιδεύεις με ένα βιβλίο, ηρεμείς. Για λίγες ώρες μπορείς να ξεχάσεις τα προβλήματά σου, να ασχοληθείς με τις ανησυχίες, τα βάσανα, τους έρωτες, τις γκάφες, τις επιτυχίες κάποιου άλλου. Ένα βιβλίο είναι παρέα, είναι συντροφιά. Ποτέ δεν νιώθεις μόνος όταν είσαι τριγυρισμένος από βιβλία.
Όταν ξεκινάτε ένα βιβλίο και δε σας αρέσει το παρατάτε ή πιέζετε τον εαυτό σας για να το διαβάσει;
Παλιότερα το έκανα, πιεζόμουν να το τελειώσω και το έκανα με το ζόρι. Πλέον θεωρώ οτι υπάρχουν πολλά βιβλία και λίγος χρόνος, ότι δεν μου αρέσει το αφήνω, χωρίς να αποκλείω οτι δεν θα το πιάσω κάποια στιγμή αργότερα ξανά. Πολλές φορές θεωρούμε οτι ένα βιβλίο δεν μας αρέσει ενώ δεν ταιριάζει στην ψυχική μας κατάσταση εκείνη την περίοδο.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο που εκδόθηκε τους τελευταίους μήνες και ξεχωρίσατε;
Πολλά βιβλία, πάρα πολλά. Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να ξεχωρίσω μόνο ένα.
Το πρώτο σας βιβλίο είναι γεγονός … και τώρα; Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερή που κατάφερα να πιάσω το πρώτο μου βιβλίο στα χέρια μου. Θα ήθελα πολύ να αγαπήσει ο κόσμος τη Βίκη μου, όσο την αγάπησα και εγώ. Από εκεί και πέρα, το συρτάρι μου κρύβει πολλές εκπλήξεις…
Για το τέλος, θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες μας ένα quote από το βιβλίο σας;
Θα μοιραστώ μια σκέψη της Βίκης.
“Δεν ξέρω τι ήταν χειρότερο… Το ότι δεν είχα απογόνους για να τους αφήσω την περιουσία μου ή το ότι δεν είχα ούτε δεύτερο βρακί για να κληρονομήσουν!”
Θεωρώ ότι ταιριάζει σε πολλούς από εμάς αυτό τον καιρό! Σας ευχαριστώ πολύ!
