Γιάννης Αδάμος: “Ο Έλληνας τον πόνο του τον χορεύει”

Ο Γιάννης Αδάμος γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1986 στην Καρδίτσα. Τα παραδοσιακά τραγούδια που τραγουδούσε ο παππούς του στα χωράφια της Σέκλιζας καθώς και το πάθος του πατέρα του για τα ρεμπέτικα και τον Μάρκο είναι η σημαντικότερες αναμνήσης του σήμερα. Στην Καλαμάτα σπούδασε στη Σχολή Διοίκησης κ Οικονομίας ενώ στην συνέχεια χάνει ένα χρόνο από την ζωή του όπως λέει ο ίδιος υπηρετώντας στον Έβρο την στρατιωτική του θητεία όπου έγραψε πάρα πολλούς στίχους.

Ξεκίνησε γράφοντας στιχάκια σε ηλικία 12 ετών όταν σε μια εργασία για το σχολείο έγραψε ένα παιδικό ποίημά για την άνοιξη. Από τότε όσο θυμάται τον εαυτό του σχεδόν κάθε βράδυ γράφει στίχους. Στα 13 του ξεκίνησε να μελετάει μουσική καθώς βρίσκει ένα τρίχορδο μπουζούκι του πατέρα του στην αποθήκη της γιαγιάς του. Αμέσως ξεκινάει μαθήματα σε Ωδείο της Καρδίτσας όπου δύο χρόνια αργότερα το εγκαταλείπει λόγο οικονομικών δυσκολιών. Αυτοδίδακτος από τότε μελετάει ακόμη και σήμερα μουσική καθώς όπως λέει η μουσική είναι ατελείωτη σαν τον γαλαξία μας , όσο μελετάς τόσο θες να μάθεις. Παίζει τζούρα , μπαγλαμαδάκι , μεσομπούζουκο και κιθάρα.

Το 2012 αποφασίζει με δύο φίλους του να δημιουργήσουν το μουσικό σχήμα Ροζ Πένες παίζοντας τραγούδια του Γιώργο Μιχαήλ , Θανάση Παπακωνσταντίνου , Σωκράτη Μάλαμα και πολλά ρεμπέτικα σε μαγαζιά της πόλης.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Τον Απρίλιο του 2014 υπογράφει τον πρώτο ανεπίσημο δίσκο του σχήματος ” Στο παραπέτασμα του κόσμου” σε στίχους και μουσική δικούς του σχεδόν σε όλο το album.

Ένα χρόνο αργότερα κάνοντας μια μικρή ανασύνταξη του σχήματος έρχεται ο δεύτερος δίσκος ” Οι χαρακιές της γης” όπου υπογράφει τους στίχους σε όλο το album καθώς και την μουσική στα περισσότερα τραγούδια.

Στους στίχους του προσπαθεί να δείξει τον εξευτελισμό του άνθρωπου και της φύσης. Υποστηρίζοντας την αρμονία κ την ισότητα.

Μέχρι και σήμερα παίζει και τραγουδάει στο μουσικό σχήμα Ροζ Πένες.

Advertising

Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου

Τρέχω μονάχος στον αφρό

Της παγωμένης μπύρας
Μ όλα τα παρασάνταλα
Τις σκέψεις και της μοίρας”

Διαβάστε επίσης  Λίνα Μουσιώνη: «Το πάρτι» μας μιλά για τη χαρά της ζωής

Τι είναι για σένα τα παρασάνταλα;

Τα παρασάνταλα για μένα είναι  όλα αυτά που σε βαραίνουν και δεν σ αφήνουν να προχωρήσεις παρακάτω και όλα τα κακοφτιαγμένα η αλλιώς άσχημα μεράκια-πόθοι που σε μπερδεύουν και αντί να σε βοηθήσουν σου βάζουν τρικλοποδιά.

Advertising

Βλέπεις διαφορά ανάμεσα στη ζωή στην επαρχία  και στη ζωή στην Αθήνα;

Υπάρχουν πολλές διαφορές. Γενικά είναι ένας διαφορετικός τρόπος ζωής η ζωή στην επαρχία, υπάρχει περισσότερος χρόνος και γενικά είναι μια ήσυχη ζωή για αυτό άλλωστε επέλεξα να μένω στην Καρδίτσα. Στο θέμα της μουσικής δεν υπάρχουν τόσες ευκαιρίες όπως στην πρωτεύουσα άλλα ακόμη και αυτό νομίζω βοηθάει στο να εξελίσσεσαι και να γίνεσαι καλύτερος, θέληση και πίστη στο έργο σου χρειάζεται αυτό πιστεύω και θα ανοιχτούν  δρόμοι ακόμη και από την επαρχία.

Από μικρός έχεις ασχοληθεί με τη μουσική;

Advertising

Ναι από τα 12 μου και ακόμη και σήμερα μελετάω μουσική. Όπως έχω πει η μουσική είναι ατελείωτη όπως  ο έναστρος ουρανός.

Είναι αλήθεια πως ένας τραγουδιστής θα πρέπει να κάνει σε όλη του την ζωή φωνητική;

Ναι πιστεύω πρέπει να δουλεύει την φωνή του σε όλη του την καριέρα μέχρι να έρθει η στιγμή να εγκαταλείψει γιατί όλοι οι τραγουδιστές πρέπει σε κάποιο σημείο και μετά να σταματάνε όσο δλδ τους επιτρέπει η φωνή τους κάτι που έκανε τελευταία η κ Χάρις Αλεξίου αυτή η τεράστια τραγουδίστρια.

Πώς αποφάσισε να ασχοληθεί ο Γιάννης Αδάμος με τη μουσική;

Advertising

Δεν μπορώ να πω ότι πήρα ποτέ αυτή την απόφαση. Η ενασχόληση μου με την μουσική ήρθε μόνη και έμεινε και δεν νομίζω να φύγει ποτέ. Είναι κάτι που με συμπληρώνει άλλα και τρόπος ζωής τώρα πια.

-Τι είναι τα «τραπεζιάτικα» ή αλλιώς της τάβλας;

Είναι όλα όσα βγαίνουν από μέσα σου όταν βρίσκεσαι σε ένα τραπέζι γεμάτο φίλους καλό φαγητό και καλό κρασί.  Αυτά δηλαδή που σου τρώνε τα σωθικά και με την ψυχοσύνθεση της παρέας βγαίνουν στα χείλη και σε αναγκάζουν  να τα τραγουδήσεις για να φύγουν από μέσα σου είτε είναι συναισθήματα χαράς είτε λύπης. Εύχομαι αν δεν έχετε βρεθεί να βρεθείτε σύντομα σε ένα τέτοιο τραπέζι που θα ανοίξει την ψυχή σας.

Διαβάστε επίσης  Φαίη Χατζηαντωνίου: "Ο συγγραφέας γίνεται κοινωνός του εαυτού του"

Advertising

Αγαπά ο Γιάννης Αδάμος τον ήχο του κλαρίνου;

Τον αγαπώ και είναι τα πρώτα μου ακούσματα από τους παππούδες μου οι οποίοι στην συνέχεια μου διδάξανε την δημοτική μουσική. Σαν ήχος είναι αγαπημένος και από τους ελάχιστους που σκαλίζουν συναισθήματα μέσα μου.

Με ποια μουσικά πρότυπα μεγάλωσε ο Γιάννης Αδάμος;

Μεγάλωσα με την Δημοτική μας μουσική και με τα προπολεμικά ρεμπέτικα. Κάτι που προσπαθώ να αποτυπώσω και στην μουσική μου.

Advertising

Τι είναι η μουσική για εσένα;

Είναι τρόπος έκφρασης και ένας τρελός χορός συναισθημάτων.

Στη σύγχρονη κοινωνία, με όλα τα προβλήματα που ζούμε, με αυτό το τεράστιο προσφυγικό ζήτημα και με δεδομένο πως η μουσική είναι παγκόσμια, πώς πιστεύει ο Γιάννης Αδάμος  ότι μπορεί να συμβάλλει η μουσική;

Advertising

Δύστυχος η κυβέρνηση μας, αντιμετωπίζει την μουσική και τους μουσικούς γενικότερα σαν ζητιάνους. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθώ καν στο πως μπορεί να συμβάλει όταν το ίδιο το κράτος πολεμάει την ίδια του την τέχνη φανταστείτε τότε τι κάνει για το προσφυγικό. Θα παραθέσω μόνο ένα ιστορικό γεγονός : «Όταν ζητήθηκε από τον Τσώρτσιλ να κόψει την χρηματοδότηση στις τέχνες λόγω αναγκών του πολέμου, απάντησε ‘τότε γιατί πολεμάμε;’»  Άρα όταν το ίδιο το κράτος πολεμάει την τέχνη του πώς μπορούμε να πούμε ότι η τέχνη και ειδικότερα η μουσική μπορεί να συμβάλλει στα κοινωνικά μας προβλήματα εννοείται ότι μπορεί να συμβάλει με πολλούς τρόπους όπως συναυλίες αλληλεγγύης  η και με μαθήματα στα προσφυγόπουλα με βάσει την μουσική άλλα καλό είναι να πούμε ότι πρώτα πρέπει  να γίνει δεκτή σαν λειτούργημα από το ίδιο το κράτος και μετά όλα τα ‘άλλα.

Αυτή τη περίοδο, πόσο εύκολο είναι για ένα νέο καλλιτέχνη να προωθήσει την δουλειά του;

Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να προωθηθεί μια δουλειά και γενικά η μουσική βιομηχανία της χώρας μας δεν δίνει και πολλές ευκαιρίες σε νέους, άλλα με σωστή δουλειά και πίστη ότι είναι να ακουστεί θα ακουστεί. Τα τραγούδια δηλαδή θα βρουν τον δρόμο τους.

Διαβάστε επίσης  Γιάννης Ρουμπούλιας: «Είχα την τύχη και την ευλογία να ξέρω ήδη από πολύ μικρός τι θα ήθελα να κάνω όταν θα μεγάλωνα και αυτό δεν άλλαξε ούτε μια στιγμή από τότε!»

Advertising

Θα πήγαινε σε talent show ο Γιάννης Αδάμος;

Όχι δεν νομίζω ότι θα το έκανα ποτέ, μιας και δεν το έκανα στην αρχή της πορείας μου δεν νομίζω ότι θα γίνει τώρα.

Πώς θα ήθελες να εξελιχτεί η μουσική σου;

Πιστεύω ότι στον νέο μου δίσκο που θα κυκλοφορήσει μετά το Πάσχα του 2021 τον Κόσμε Γλέντα!  έχουμε αυτή την εξέλιξη που επιδίωκα από την αρχή της πορείας μου, βέβαια ήδη προγραμματίζω τον επόμενο όπου θα είναι σίγουρα κάτι ξεχωριστώ και πιο ψυχεδελικό.

Advertising

 

Στα πλαίσια της κρίσης, έχει αλλάξει ποιοτικά ο Έλληνας στα ακούσματά του; Οι νέοι ακούν τραγούδια με κλαρίνο;

Δεν νομίζω ότι έχει αλλάξει , γενικά οι Έλληνες πιστεύω ακούνε τα πάντα, είμαστε ένας λαός που του αρέσει να γλεντάει και επίσης είμαστε ο μοναδικός λαός που ακόμη και τον πόνο του τον χορεύει, το ζεϊμπέκικο για παράδειγμα, έτσι αναλόγως την διάθεση του πάνε και τα ακούσματα του. Ναι οι νέοι ακούνε αρκετά κλαρίνο παραδοσιακά δηλαδή τραγούδια όπως και αρκετά ρεμπέτικα.

Μελλοντικά σχέδια;

Advertising

 Μελλοντικά σχέδια, η κυκλοφορία του νέου δίσκου με τίτλο ‘’ΚΟΣΜΕ ΓΛΕΝΤΑ!’’ ετοιμάζω και μια σειρά για το κανάλι μου στο youtube όπου θα λέγεται ‘’Στο καθιστικό ’’ όπου θα είναι μαζί μου ο Χρήστος Κολοβός και η Λεμονιά Μπέζα σε τραγούδια που αγαπήθηκαν στις live εμφανίσεις μου και πολλές εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα αν το επιτρέψει ο κορονοιος και όταν το επιτρέψει.

Ποιος στίχος εκφράζει τον Γιάννη Αδάμο;

Από το νέο μας τραγούδι τον Φακίρη

Πατώ στο χιόνι καίγομαι

Advertising

Στην ζεστασιά κρυώνω

Απ το φεγγάρι τρέφομαι

Τις νύχτες παλαβώνω

 Βρείτε τον Γιάννη Αδάμο στο Facebook εδώ

Advertising

Ευχαριστούμε πολύ τον Γιάννη Αδάμο για το φωτογραφικό υλικό.

 

Βασιλική Ευαγγέλου- Παπαθανασίου
Γεννήθηκα ένα φθινόπωρο στην πιο καυτή πόλη της Κεντρικής Ελλάδας. Πρώτος μου έρωτας ήταν τα 24 γράμματα της αλφαβήτας. Από τότε, δε σταμάτησα να σχηματίζω μ' αυτά λέξεις, προτάσεις, δίνοντας δύναμη και ψυχή στο άδειο χαρτί. Τη γλώσσα μου δώσανε ελληνική κι αυτή θα κρατήσω.
Φιλόλογος και αρθρογράφος σε ηλεκτρονικά περιοδικά στην πραγματική ζωή, αλλά στα όνειρα μου ζωγράφος στη Μονμάρτη.
Σε ένα καλό βιβλίο και στη θέα της θάλασσας βρίσκω την απόλυτη γαλήνη.

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

horror remakes

Τέσσερα «horror remakes» που «άγγιξαν» τη σπουδαιότητα των αυθεντικών τους

Η συνήθης ανησυχία των πιστών και αμετάκλητων φαν του κλασικού

Κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο και ανατομία εγκεφάλου

Tο παρόν άρθρο Γνωρίζουμε ότι οι γνωστικές ικανότητες και οι