Η Κασσάνδρα είναι ένα ελληνόφωνο μουσικό project που κινείται στο φάσμα του ροκ ήχου και βαδίζει άλλες φορές σε πιο mainstream μονοπάτια και άλλες με πιο σκοτεινές διαθέσεις.
Είναι το προσωπικό project του Jester και το 2019 άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά όταν μαζί με τον K.C.Joe, που ενορχήστρωσε τα κομμάτια, ξεκίνησαν τα πρώτα demo.
Εκείνη την περίοδο μπήκε στην ομάδα και ο Γιώργος Μαργαριτόπουλος ο οποίος ανέλαβε την παραγωγή και σύστησε τον Κώστα Μάτη όπου έπαιξε τα τύμπανα στα κομμάτια.
Μετά από μια δύσκολη διετία, ολοκληρώθηκαν οι ηχογραφήσεις και μέσα στο 2022 θα κυκλοφορήσει ο πρώτος ομώνυμος δίσκος.
Στη συνέντευξη απαντά ο Jester.
Επιμέλεια συνέντευξης : Βασιλική Ευαγγέλου-Παπαθανασίου
Από πού ξεκίνησε αυτό το ταξίδι στη μουσική;
Από την εφηβεία. Η πρώτη μου κασέτα ήταν επιλογές από Ξύλινα Σπαθιά στη μία πλευρά και Βασίλη Παπακωνσταντίνου στην άλλη. Με μαγνήτισε απ ‘ το πρώτο κομμάτι. Εκεί κατάλαβα ότι το ροκ ήταν η μουσική μου. Αργότερα βέβαια άρχισα να εμπλουτίζω τη συλλογή μου με κασέτες Nirvana και Metallica μπαίνοντας ακόμα πιο βαθιά στο σκληρό ήχο και αρχίσαμε με τους κολλητούς να φτιάχνουμε τις πρώτες μπάντες. Πολύ ωραίες εποχές. Κοπάνα τις πρώτες ώρες στο σχολείο και τροχάδην στο studio για πρόβα.
Η μουσική τελικά είναι επάγγελμα, χόμπι ή ανάγκη;
Πολύ ωραία ερώτηση. Νομίζω ότι ξεκινάει σαν ανάγκη. Ανάγκη να εκφραστείς, να επικοινωνήσεις, να ξεδώσεις. Αυτή η ανάγκη γίνεται χόμπι και όπως σε όλα τα χόμπι προσπαθείς να βελτιωθείς όσο μπορείς για να έχεις και καλύτερο αποτέλεσμα. Οι πιο ταλαντούχοι βέβαια μπορεί κα να το ζήσουν και σαν επάγγελμα.
Ό μουσικός γεννιέται ή γίνεται;
Ο μουσικός, όπως και κάθε καλλιτέχνης, είναι ένα ανήσυχο πνεύμα που αναζητά τρόπους να εκφράσει αυτά που νιώθει. Οπότε νομίζω ότι γεννιέται, αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή. Μετά θέλει δουλειά και έπειτα λίγη περισσότερη δουλειά για να φτάσεις σε ένα ικανοποιητικό σημείο τουλάχιστον.
Υπάρχει κάποια συνεργασία που θα επιδίωκες στο μέλλον;
Η Κασσάνδρα είναι project και αυτό της δίνει μεγάλη ευελιξία όσον αφορά τους μουσικούς που μπορούν να συμμετάσχουν σ’ αυτό. Αν και στον πρώτο δίσκο είμαστε μικρή ομάδα, στο μέλλον υπάρχει η πρόθεση να προστεθούν και άλλα παιδιά να εμπλουτίσουν αυτή την προσπάθεια. Χωρίς να θέλω να προτρέξω, νομίζω η Κασσάνδρα θα μας εκπλήξει ευχάριστα στο μέλλον.
Άραγε μετά από το Κασσάνδρα ο πήχης ανεβαίνει επικίνδυνα;
Τώρα που ολοκληρώσαμε τον πρώτο δίσκο νιώθουμε χαρούμενοι απ’ το αποτέλεσμα. Κοιτάμε να τον απολαύσουμε αλλά δεν επαναπαυόμαστε. Ατενίζουμε την επόμενη μέρα με μεγαλύτερους στόχους και μεράκι για δουλειά. Το στοίχημα είναι να εξελιχθούμε τόσο μουσικά όσο και σε προσωπικό επίπεδο.
Οι θέσεις εξουσίας στη μουσική βιομηχανία δημιουργούν εμπόδια σε νέους ταλαντούχους καλλιτέχνες;
Η αλήθεια είναι ότι επειδή για εμάς είναι το παρθενικό μας ταξίδι στον κόσμο της μουσικής, μέχρι στιγμής το τρέχουμε μόνοι μας το project και έτσι δεν έχουμε έρθει σε άμεση επαφή με την “οργανωμένη μουσική βιομηχανία”. Γενικά τα πράγματα όμως έχουν δυσκολέψει πολύ στο χώρο και θέλει συνέχεια αλλά και συνέπεια για να μπορέσει κάποιος καλλιτέχνης να υπερπηδήσει τα εμπόδια και να ξεχωρίσει.
Υπάρχουν έργα μουσικών που αδικούνται και αν ναι ποιος τα αδικεί; Το κοινό, η βιομηχανία ή οι συνθήκες;
Σαφώς και υπάρχουν έργα που αδικούνται. Υπάρχει πληθώρα μουσικών εκεί έξω με δουλειές που θα ζήλευαν πρωτοκλασάτα ονόματα. Εγώ τους καλύτερους δίσκους στην εποχή μας τους έχω ακούσει από “underground” καλλιτέχνες. Τώρα ποιος φταίει γι’ αυτήν την κατάσταση; Σίγουρα όχι το κοινό, αρκεί να φτάσει στ’ αυτιά του η μουσική, γιατί το κοινό είναι στο τέλος ο καλύτερος κριτής. Η βιομηχανία ακολουθεί και τις συνθήκες της κάθε εποχής. Εμείς σήμερα ζούμε στον κόσμο της γρήγορης πληροφορίας, της εύκολης πρόσβασης παντού και η “mainstream”μουσική έχει ακολουθήσει αυτούς τους φρενήρεις ρυθμούς με αποτέλεσμα, κατά τη γνώμη μου, η μουσική βιομηχανία να έχει μετατραπεί σε ένα εργοστάσιο «εύκολων» hit με σκοπό το κέρδος φυσικά. Ένα μέρος που όπως είπε και ο Blackie Lawless “where the music comes to die”.
Τι νέο ετοιμάζεις;
Αν και μόλις τελειώσαμε με την πρώτη μας δουλειά, έχουμε ξεκινήσει με το Γιώργο το Μαργαριτόπουλο να δουλεύουμε ήδη πάνω στα κομμάτια του επόμενου δίσκου. Βέβαια κρατάμε μικρό καλάθι ακόμα γιατί οι καιροί είναι πονηροί. Στον πρώτο δίσκο είχαμε την πανδημία. Ποιός ξέρει τι μας περιμένει τώρα(γέλια).
«Πάρε καρδιά» Μίλησε μας για το τραγούδι αυτό.
Είναι το πρώτο μας single απ’ τον δίσκο που έρχεται. Είναι ένα δυναμικό ροκ κομμάτι που, τουλάχιστον εμείς, το είχαμε ανάγκη γιατί μας ξεσηκώνει και μας κάνει να θέλουμε να φωνάξουμε «Πάρε καρδιά, πάρε μυαλό και σήκω φύγε από ‘δω, βάλε τα λάθη σου οδηγό και κοίταξε το δρόμο». Ελπίζουμε να σας αρέσει!
Ευχαριστούμε πολύ την Κασσάνδρα για το φωτογραφικό υλικό
Κασσάνδρα στο Facebook εδώ
Κασσάνδρα you tube εδώ
