Η ζωή της Ειρήνης Αμανατίδου είναι ταγμένη στην υποκριτική, τη συγγραφή και τη διδασκαλία θεατρικής αγωγής σε παιδιά, ενώ με το ταλέντο της έχει καταφέρει επάξια να κερδίσει μοναδικές συνεργασίες στη μικρή οθόνη και το θέατρο. Μερικές εξ αυτών είναι οι θεατρικές παραστάσεις: «Kuro» από την ομάδα Αkatsuki , «Η συμμορία των πέντε» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα , «Πρίγκιπας Λεμόνης» σε σκηνοθεσία της Μπίλλιως Κωνσταντοπούλου και «Θέλει Τέχνη ο Έρωτας» σε σκηνοθεσία του Γιώργου Ματαράγκα. Τηλεοπτικά έχει συμμετάσχει σε διάφορες παραγωγές. Πέρισυ την απολαύσαμε στη σειρά «Ψέματα» στον Alpha ως σύζυγο του Χρήστου Λούλη, φέτος την είδαμε στο σίριαλ «Παράδεισος των Κυριών» στον Alpha στον ρόλο της Ριρίκας και πρόσφατα στο «Μαύρο Ρόδο» του MEGA ως Στέφη. Πιστεύει στη δια βίου μάθηση και την αναζητά, ενώ στον ελεύθερο της χρόνο θα την βρεις στους δρόμους των Εξαρχείων να βγάζει βόλτα τη γάτα της Λούλου, με το λουράκι της.
Με την Ειρήνη μάς έχουν φέρει κοντά κοινοί αγαπημένοι – όμορφα πρόσωπα με καθαρές ψυχές, η αγάπη μας για τα κατοικίδια και ο ατελείωτος έρωτας για την τέχνη. Με αφορμή όλων αυτών, αλλά και της πρόσφατης συμμετοχής της στη σειρά «Μαύρο Ρόδο» στο MEGA, κανονίσαμε συνάντηση ένα βροχερό απόγευμα της περασμένης εβδομάδας για να συζητήσουμε τι σημαίνει ευτυχία αλλά και σε ποια χώρα θα είναι η επόμενη συνάντησή μας.
Ειρήνη, πες μου σε τι φάση σε πιάνω στη ζωή σου αυτή τη στιγμή.
Με πιάνεις σε μια ωραία μεταβατική φάση, σε μια προσπάθεια να συνδυάσω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές με την υποκριτική και την υποκριτική με τη ζωή που ξεκινάω σε μια άλλη χώρα. Τρέλα!
Μιας και έξω βρέχει, εσύ αγαπάς τη βροχή;
Λατρεύω τη βροχή! Της γράφω ποιήματα. Το πιο πρόσφατο μου ποίημα το αφιέρωσα στις βροχερές νύχτες και θα χαρώ να μοιραστώ μαζί σου κάποιους στίχους :
Τους δράκους μας ξυπνάνε οι βροντές
Τις νύχτες μας τις τόσο βροχερές.
Advertising
Τον Δία μας θυμίζουνε οι φόβιες αστραπές.
Στα σπίτια τρεμοπαίζει ο ηλεκτρισμός,
Οι κεραυνοί μας λούζουνε στο φως.
Τις βροχερές τις νύχτες αγαπώ
Advertising
Τα θαύματά τους μοιάζουν με χορό.
Τις βροχερές τις νύχτες αγαπώ
Μια τέτοια νύχτα γνώρισα εσένα.
Ειρήνη Αμανατίδου, εξήγησε μου τι σημαίνει ευτυχία για σένα.
Ευτυχία για μένα σημαίνει να αντλεί κανείς χαρά από τις μικρές καθημερινές στιγμές. Να ταξιδεύει με το χαμόγελο ενός αγνώστου στους δρόμους. Να απολαμβάνει το πέταγμα ενός μικρού πουλιού. Να γεύεται την κάθε στιγμή, αυτό είναι ευτυχία.
Πως συνδυάζεις τις σπουδές σου σε θεατρολογία, υποκριτική, θετική ψυχολογία και δημιουργική γραφή;
Τα πάντα είναι αλληλένδετα. Σπούδασα όλα αυτά τα αντικείμενα προσπαθώντας να εξερευνήσω τον άνθρωπο για να υπηρετήσω το θέατρο που αγαπώ, το θέατρο που αγαπά τη ζωή.
Θαυμάζω το πάθος σου για ζωή και εξέλιξη. Έχεις όμως χρόνο για την Ειρήνη;
Αν δεν περνάει κανείς τον χρόνο του γεμάτος πάθος με όσα καταπιάνεται και προσπαθώντας να εξελιχθεί, τότε θα έλεγα πως δεν έχει χρόνο για τον εαυτό του.
«Μαύρο Ρόδο» της Ελένης Καπλάνη. Σε είδαμε σε έναν πολύ ανατρεπτικό ρόλο που δεν σε έχουμε ξαναδεί. Μίλησε μου για αυτό.
Η Στέφη είναι ένα κορίτσι με τσαγανό, ένα κορίτσι του δρόμου και της νύχτας. Δεν μασάει όταν πρόκειται να αναμετρηθεί με σκληρούς ανθρώπους, δεν τα παρατάει εύκολα, δεν δειλιάζει, δεν παραιτείται και είναι διατεθειμένη να πληρώσει τα τιμήματα των πράξεων της. Η πρώτη μου σκέψη όταν συνάντησα αυτόν τον χαρακτήρα ξέρεις ποια ήταν; Τιμή μου να ενσαρκώσω αυτό το αλάνι.
Στον «Παράδεισο των Κυριών» σε γνωρίσαμε ως μια γυναίκα femmefatale, στο «Μαύρο Ρόδο» εξελίσσεσαι σε Μόρτισσα. Πόσο εύκολη ήταν για ‘σένα αυτή η αλλαγή ρόλου;
Αυτό που με μαγεύει στην υποκριτική είναι αυτές οι υπέροχες προκλήσεις. Με τροφοδοτούν οι αντιφάσεις και αισθάνομαι τυχερή που μου εμπιστεύονται ρόλους εκ διαμέτρου αντίθετους.
Ποιο βιβλίο θα βρω τώρα στο κομοδίνο σου;
«Τρόποι να γυρίζεις σπίτι» του Αλεχάντρο Σάμπρα. Συχνά θα το βρεις στο κομοδίνο μου, ανατρέχω σε αυτό σαν να ‘ναι η προσωπική μου Βίβλος, το φυλαχτό των παιδικών μου αναμνήσεων.
Μίλησε μου λίγο για τις χώρες που έχεις ζήσει. Ξέρω, είναι πολλές… Θα ζούσες μόνιμα στο εξωτερικό;
Αν ένα πράγμα με τρομάζει σε αυτή τη ζωή, αυτό θα ήταν η λέξη ΜΟΝΙΜΑ. Συχνά μετακομίζω σε άγνωστες χώρες , ανοίγω έναν χάρτη και σκέφτομαι σε ποια πόλη θα ήθελα να ξεκινήσω απ’ το μηδέν. Φτιάχνω βαλίτσα και φεύγω. Ποτέ δεν σκέφτομαι για πόσο θα μείνω. Δεν είναι πολλές, μέχρι στιγμής έχω ζήσει στην παραμυθένια Πράγα και το βροχερό Δουβλίνο. Τώρα ετοιμάζομαι να μετακομίσω στο Βρότσλαβ.
Θα ερχόσουν πάλι στο Δουβλίνο; Θα μπορούσα να σε φανταστώ σαν νέα γειτόνισσα.
Θα μπορούσα να έρθω πίσω στο Δουβλίνο μόνο και μόνο για να σε έχω γείτονα. Νομίζω πως όποιος ζήσει μια φορά στην Ιρλανδία, ψάχνει πάντα τρόπους να γυρίσει σε αυτή.
Τα Χριστούγεννα σου τι άρωμα θα έχουν;
Θέλω να φανταστείς το πιο όμορφο άρωμα του κόσμου, ένα άρωμα γεμάτο τρυφερότητα, ενθουσιασμό , αγνότητα , σπίθα και χαρά. Αυτό είναι το άρωμα των Χριστουγέννων μου γιατί τα αφιερώνω πάντα στα παιδιά.
Και τέλος, τι να περιμένουμε από εσένα το νέο έτος;
Το νέο έτος θα περιμένω εγώ από εσάς. Ετοιμάστε βαλίτσες και ελάτε στην Πολωνία να συναντηθούμε.
Μια ανάμνηση από την καθόλου τυχαία συνάντησή μας…
