Η Θεοδώρα Γκουντούρα είναι αθλήτρια της ξιφασκίας με πολλές διακρίσεις στο ενεργητικό της. Τίποτα δεν την σταμάτησε να προοδεύει και να γίνεται κάθε φορά και καλύτερη στους αγώνες. Η ξιφασκία αποτελεί άθλημα χειρισμού (εκπαιδευτικού) ξίφους, που ασκείται με τρία διαφορετικά μέσα: το ξίφος ασκήσεως, το ξίφος μονομαχίας και τη σπάθη. Κάθε μέσο από τα παραπάνω έχει το δικό του στυλ και ένα σύνολο κανόνων αποκλειστικά δικό του. Ο στόχος κάθε αθλητή είναι ο ίδιος για όλα τα ασκούμενα μέσα, να χτυπήσει κάποιος τον αντίπαλο χωρίς να χτυπηθεί. Σημειώνεται ότι η ξιφασκία είναι διαφορετική της ξιφομαχίας. Η μεν πρώτη είναι εξάσκηση χειρισμού ξίφους, από τον ξιφιστή, η δε δεύτερη είδος μονομαχίας ξιφομάχων όπου κάθε κτύπημα μπορεί να επιφέρει τραυματισμό, ακρωτηριασμό μέχρι και θάνατο. Σήμερα το είδος αυτό σε πολεμικές συγκρούσεις έχει εκλείψει, αλλά και η ιδιωτική αναμέτρηση μονομαχία αποτελεί ποινικό αδίκημα. Συνέπεια αυτών είναι οι όροι αυτοί να συγχέονται.Όπως δηλώνει η Θεοδώρα Γκουντούρα στο MAXMAG «είμαι μολυσμένη από το μικρόβιο της ξιφασκίας». Ας δούμε τι μας είπε σχετικά με τη ξιφασκία και τους αγώνες.
Επιμέλεια συνέντευξης: Βασιλική Ευαγγέλου Παπαθανασίου

Πώς ξεκίνησε η ξιφασκία στη ζωή σας;Είναι ένα μικρόβιο που υπήρχε από νεαρή ηλικία ή μπορεί να καλλιεργηθεί αργότερα;
Η ξιφασκία για εμένα ξεκίνησε στην ηλικία των 12 ετών, όταν είχα πάει εκδρομή με το σχολείο μου στο άλσος της περιοχής μου και εκείνη την μέρα είχε παρουσίαση μη διαδεδομένων αθλημάτων. Ο έφορος της ομάδας ο οποίος έκανε την παρουσίαση του αθλήματος με είδε και μου πρότεινε από την νέα χρονιά να πάω να γνωρίσω το άθλημα στον σύλλογο της Α.Ε.Κ. Και έτσι έγινε. Δεν μπορώ να πω ότι το μικρόβιο της ξιφασκίας υπήρχε από τόσο νεαρή ηλικία καθώς είναι ένα άθλημα το οποίο έχει τις βάσεις του στην στρατηγική και στην τακτική κάτι το οποίο ένα παιδί στην αρχή του είναι δύσκολο να το αντιληφθεί. Αυτό που με κράτησε όμως ηταν το κλίμα και φυσικά ο προπονητής μου Θανάσης Δελενίκας που πάντα έβρισκε τρόπους να μας κάνει να περνάμε καλά στην προπόνηση. Και αυτό είναι νομίζω το κλειδί για να φέρνεις ένα μικρό παιδί στην προπόνηση χωρίς να παραπονιέται. Φυσικά αργότερα όσο γνώριζα το άθλημα με ιντρίγκαρε όλο και περισσότερο και με μεγάλη επίγνωση δηλώνω ότι είμαι 100% μολυσμένη με το μικρόβιο που λέγεται ξιφασκία.
Είναι ένα ακριβό σπορ ; Χρειάζεται να υπάρχει απαραίτητα ακριβός εξοπλισμός;
Δυστυχώς αυτός είναι και ένας από τους λόγους που πολλά παιδιά δεν ξεκινάνε ξιφασκία. Όταν ένα νεαρό παιδί ξεκινήσει ξιφασκία για τα πρώτα χρόνια ο σύλλογος του, του παρέχει εξοπλισμό για να μπορεί να κατεβαίνει στους αγώνες. Αργότερα όταν το παιδί μεγαλώσει αρχίζει σιγά σιγά και αγοράζει τον δικό του εξοπλισμό. Στην αρχή μια μάσκα έπειτα ένα σπαθί και σιγά σιγά έχει ολοκληρώσει την στολή χωρίς να του φανεί τεράστιο το κόστος. Αλλά και πάλι επισημαίνω ότι αν δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα οι σύλλογοι βοηθάνε όσο μπορούνε.
Πού προπονείστε και πόσες ώρες προπόνηση κάνετε την ημέρα;
Προπονούμαι στο Ο.Α.Κ.Α μαζί με την εθνική ομάδα. Οι ώρες προπόνησης μου αλλάζουν ανάλογα με τους προπονητικούς μου κύκλους. Μπορούν να είναι από 5 έως 8 ώρες ανάλογα με το πόσο κοντά η πόσο μακριά βρίσκομαι από την ημερομηνία των αγώνων.
Αγωνίζεστε μόνο ατομικά ή και σαν ζευγάρι με άλλη αθλήτρια;
Οι αγώνες είναι πάντα ανάμεσα σε δύο αντιπάλους, παρόλα αυτά υπάρχει ατομική προπόνηση με τον προπονητή για βελτίωση της τεχνικής και της τακτικής
Από ποια ηλικία πρέπει να ξεκινήσει ένα παιδί την ξιφασκία;
Ένα παιδί θεωρητικά μπορεί να ξεκινήσει και από την ηλικία των 5-6 ετών αλλά όπως είπα είναι ένα άθλημα το οποίο έχει έντονα τα χαρακτηριστικά της στρατηγικής οπότε πιο κατάλληλη ηλικία για να μπορεί ένα παιδί να αντιληφθεί περισσότερα θα χαρακτήριζα το 9-10 ετών.
Τι προσφέρει η ξιφασκία στα παιδιά και γιατί ένα παιδί θα πρέπει να την ξεκινήσει;
Πιστεύω ότι ο αθλητισμός γενικά έχει να προσφέρει πολλά στα παιδιά αλλά μιλώντας για το δικό μου άθλημα θα πω ότι το σημαντικότερο που μαθαίνει η ξιφασκία είναι ο σεβασμός, η πειθαρχία και η ομαδική δουλειά. Αν και το άθλημα είναι ατομικό είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το επίπεδο του αντιπάλου, άρα βοηθάει ο ένας τον άλλον για να γίνουμε καλύτεροι και οι δύο μέσα από αυτό.
Τι αισθάνεστε όταν ακούγεται ο ήχος του ξίφους;
Όταν ακούω τον ήχο από τα σπαθιά θα έλεγα ότι δεν νιώθω κάτι ιδιαίτερο καθώς είναι ένας ήχος που ακούω συνεχώς στην καθημερινότητα μου. Άλλα ακούσματα όπως το όνομα μου και το όνομα της Ελλάδας κατά της εκφώνηση λίγο πριν τον αγώνα μου προκαλούν δεος και περηφάνια που εκπροσωπώ την χώρα μου.
Είναι ένα επικίνδυνο άθλημα και θέλει ιδιαίτερη προσοχή;
Καθόλου επικίνδυνο, ο εξοπλισμός είναι έτσι σχεδιασμένος ώστε το χειρότερο που μπορεί Να πάθει ένας ξιφομάχος είναι καμία μελανιά και καμιά γρατζουνιά
Έχετε πολλές διακρίσεις, ξεχωρίζετε κάποια ιδιαίτερα;
Ολες μου οι διακρίσεις ήταν έντονες συναισθηματικές στιγμές για εμένα αλλά θα ξεχώριζα την τελευταία μου διάκριση. Το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα γυναικών που με έφερε ένα βήμα πιο κοντά στην συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ονειρεύεστε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020;
Την συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες την ονειρεύομαι περίπου τα τελευταία 12 χρόνια.
Στην Ελλάδα πώς είναι η κατάσταση του αθλήματος; Υπάρχουν νέα παιδιά;
Δεν θα την χαρακτήριζα ιδιαίτερα καλή. Δεν υπάρχει οικονομική ενίσχυση από το κράτος. Όσο για την προβολή του αθλήματος για παρακίνηση ως προς τα νέα παιδιά πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχουν γίνει περισσότερες δράσεις.

Έχετε οικονομική υποστήριξη από την ελληνική ομοσπονδία ή βρίσκετε μόνοι σας χορηγούς;
Η ελληνική ομοσπονδία ξιφασκίας με βάση την οικονομική της κατάσταση με βοηθάει όσο μπορεί. Σημαντική όμως για εμένα ήταν η βοήθεια της ελληνικής ολυμπιακής επιτροπής η οποία μου βρήκε τον χορηγό μου την bwin και με βοηθάει σε αυτό το δύσκολο ταξίδι.
Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στον κόσμο που σας διαβάζει;
Να δοκιμάζουν νέα αθλήματα και ένα πράγματα γενικά. Καμία φορά αυτό που σου ταιριάζει ή για αυτό που είσαι γεννημένος βρίσκεται στα πιο απίθανα μέρη.
Ευχαριστούμε πολύ την Θεοδώρα Γκουντούρα για την παραχώρηση του φωτογραφικού υλικού.