Γιοί και κόρες του Γιάννη Καλαβριανού
Το θεατρικό έργο “ Γιοί και κόρες ” του Γιάννη Καλαβριανού είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα και διηγήσεις ανθρώπων, σημερινών παππούδων και γιαγιάδων που αφηγούνται ιστορίες από τη ζωή τους. Πέντε ηθοποιοί παίρνουν συνεντεύξεις από ηλικιωμένους ανθρώπους σε Ελλάδα και Κύπρο και τους ζητούν να ξαναθυμηθούν και να μοιραστούν μαζί τους κάποιο γεγονός που σημάδεψε τη ζωή τους. Μέσα από συνολικά τουλάχιστον 80 συνεντεύξεις, επιλέχθηκαν για το έργο οι ιστορίες που διαδραματίστηκαν με φόντο τα πιο σημαντικά ιστορικά γεγονότα από το 1940 μέχρι και το 2004. Δηλαδή από τον ‘Β Παγκόσμιο πόλεμο μέχρι και τους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας. Γεγονότα που υπήρξαν καθοριστικά στη ζωή των Ελλήνων και όχι μόνο. Στις σελίδες του βιβλίου θα συναντήσουμε ιστορίες από τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, από τον Εμφύλιο, τους μεγάλους σεισμούς της Κεφαλλονιάς, τη μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό, το τείχος του Βερολίνου, την άνοδο του ΠΑΣΟΚ το 1981 κ.α.
Κάπως έτσι περνά από μπροστά μας λίγο πολύ όλη η ιστορία του Ελληνισμού κατά τα τελευταία 80 χρόνια, όπως θα τη δούμε μέσα από τα μάτια των καθημερινών ανθρώπων, των αφανών ηρώων που γι’ αυτούς δεν έγραψε τίποτα η ιστορία, υπήρξαν όμως οι αυτόπτες μάρτυρες των συγκλονιστικών γεγονότων που σημάδεψαν μια για πάντα όχι μόνο τη χώρα μας ως σύνολο αλλά και τη ζωή του καθενός ξεχωριστά. Ίσως να είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε καμιά φορά πως ο παππούς μας και η γιαγιά μας υπήρξαν κάποτε κι αυτοί νέοι, γεμάτοι με όνειρα, προσδοκίες, με τους έρωτες τους, τα λάθη τους, τα πάθη τους, τις περιπέτειές τους… Κι όμως, η τρίτη ηλικία του σήμερα είναι η νεολαία του χτες. Πως επηρέασαν λοιπόν όλα αυτά τα φοβερά γεγονότα την προσωπική τους ζωή; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ;
Ο Γιώργος Καλαβριανός εμπνεύστηκε το project μετά το θάνατο του παππού του ο οποίος είχε χάσει την ακοή του μετά τον τορπιλισμό της «Έλλης» όπου και υπηρετούσε ως ναύτης. Ο ίδιος είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του «για εμένα η Έλλη είναι ένα πιθανό διαγώνισμα ιστορίας, για εκείνον ήταν η στιγμή που άλλαξε τη ζωή του, η οποία δεν ήταν πάντα όπως τη γνώρισα εγώ.»
Κοινός άξονας του θεατρικού έργου και των ιστοριών που επιλέχτηκαν, είναι επίσης -εκτός από τα ιστορικά γεγονότα- και η αναζήτηση της αγάπης και της ευτυχίας. Οι ήρωες, κάπου ανάμεσα στους πολέμους, τους σεισμούς και τους βομβαρδισμούς δεν παύουν να ερωτεύονται, να επαναστατούν, να ελπίζουν και να αναζητούν την ευτυχία όπως κάθε γενιά. Ακόμα λοιπόν και αν τα κοινωνικοπολιτικά πλαίσια και οι εποχές αλλάζουν, οι άνθρωποι τελικά αποζητούν πάντα τα ίδια. Να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, να ταξιδέψουν, να δημιουργήσουν, να ευτυχήσουν… ενώ έστω και μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες, η ζωή συνεχίζεται και αυτό είναι τελικά και το πιο αισιόδοξο μήνυμα του έργου.
Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών το 2012 και από τότε παίχτηκε πολλές φορές με μεγάλη επιτυχία. Το βιβλίο κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Σοκόλη – Κουλεδάκη.
Λίγα λόγια για τον Γιάννη Καλαβριανό:
Ο Γιάννης Καλαβριανός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1974. Είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής και του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, υποψήφιος διδάκτωρ του ίδιου Τμήματος και εκ των ιδρυτών της Εταιρείας Θεάτρου Sforaris. Έχει εργαστεί ως γιατρός, ως ηθοποιός για 6 χρόνια στην Πειραματική Σκηνή της Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, ως βοηθός του Βασίλη Παπαβασιλείου και του Γιάννη Μόσχου, ενώ έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις: Η Τσερλίνε και το σπίτι των κυνηγών, του Χ. Μπροχ (Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας), Who wants to be agreeable? / The Lost Ring, (Deutsches Theater Berlin), Αβελάρδος και Ελοΐζα (Φεστιβάλ Αθηνών, Θέατρο του Νέου Κόσμου), David’s Formidable Speech on Europe (Deutsches Theater Berlin-Autorentheatertage, Kunstfestspiele Herrenhausen Hannover), Γιοι και κόρες, μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας (Φεστιβάλ Αθηνών, Bios, Θέατρο του Νέου Κόσμου, Sarajevo Winter Festival-Βοσνία/Ερζεγοβίνη, Ουντίνε, Λευκωσία, Centro Dramático Nacional-Μαδρίτη), Άουστρας ή η αγριάδα της Λένας Κιτσοπούλου (Εθνικό Θέατρο, Θησείον, Theater Tri-bühne-Στουτγάρδη, Piccolo Teatro-Μιλάνο, Heidelberger Stückemarkt), Παραλογές ή Μικρές καθημερινές τραγωδίες (Φεστιβάλ Αθηνών, Bios, Θέατρο Πορεία, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης), Μήδειας Υλικό του Χάινερ Μύλλερ (Θέατρο Κλειώ-Θεσσαλονίκη, Χοροροές), Ποιος είναι δίπλα μου; της Πένυς Φυλακτάκη (Θέατρο Αμαλία-Θεσσαλονίκη), Πρακτόρισσες (Θέατρο του Ήλιου), Πάσχα (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης), Εγώ είμαι το Θείο βρέφος! (Θέατρο του Νέου Κόσμου).
Το Αβελάρδος και Ελοΐζα έχει μεταφραστεί στα Γερμανικά, Γαλλικά και Ιταλικά.
Τιμήθηκε με το «Βραβείο Κουν Καλύτερου Θεατρικού Έργου 2013-2014», το «International Prize Il Teatro Nudo, di Teresa Pomodoro, Milan 2014-2015» και το «Βραβείο Νίκος Ζακόπουλος 2014», για το έργο του Γιοι και κόρες, το οποίο έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Ισπανικά και τα Βοσνιακά.
