
«Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς» για την ψυχολογία αναφέρεται στην περίοδο αυτή κατά την οποία οι γονείς αποχωρίζονται τα παιδιά τους. Είναι μια περίοδο έντονης συναισθηματικής σύγχυσης αφού κατά την φάση του αποχωρισμού ορδές αρνητικών συναισθημάτων βιώνονται από τους γονείς όπως αυτά της απώλειας, δυσφορίας και ματαίωσης της γονικής ταυτότητας
Ο Φίλιππος αγωνίζεται να σπάσει τους οικογενειακούς δεσμούς και να φύγει μακριά από το σπίτι-κελί στο οποίο μεγάλωσε, όπου η κόντρα με τον πατέρα του είναι συνεχής. Ο Κωνσταντίνος Δημητρίου, αυστηρή και επιβλητική φιγούρα, τείνει να ελέγχει τις ζωές των παιδιών του, ενώ είναι υπερπροστατευτικός με την κόρη του. Η Νεφέλη έχει μια σπάνια ασθένεια που κάνει τα κόκαλά της να σπάνε με το παραμικρό, γεγονός που προήλθε από την εγκατάλειψη της μητέρα της και που καθιστά τον πατέρα της μοναδικό στήριγμα. Όταν εμφανίζεται στη ζωή τους ο Γιώργος, οι ισορροπίες μεταξύ των τριών αλλάζουν. Ο έρωτάς του με τη Νεφέλη και ο τρόπος που θα τον διαχειριστεί ο πατέρας της, κάνει το σπίτι όλο και πιο εύθραυστο.

Στην παράσταση «Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς» που παρακολουθήσαμε στο θέατρο “Olvio” πραγματικά τίποτα δεν πάει χαμένο. Μέσα από τα λιτά σκηνικά και με δύο ηθοποιούς σε πολλαπλούς ρόλους πηγάζει και αναπτύσσεται όμορφα και σταδιακά αυτή η πολυπλοκότητα των συναισθημάτων της «άδειας φωλιάς» όπου μεταδίδεται και παρασύρει στο έπακρο τον θεατή στην δική του συναισθηματική πολυπλοκότητα . Άλλωστε δεν είναι και λίγοι οι γονείς που έχουν βιώσει αυτό το σύνδρομο.
Η υποκριτική εμπειρία και ωριμότητα καθώς και το ταλέντο του Παναγιώτη Μπουγιούρη είναι διάχυτα καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης. Εναλλάσσεται με ιδιαίτερη ευκολία και αμεσότητα χωρίς να κουράζει ανάμεσα στους ρόλους του καταπιεσμένου συναισθηματικά γιου και του δυνάστη πατέρα που θέλει να έχει τον έλεγχο στα πάντα, δημιουργώντας έτσι την βάση της δυσλειτουργικότητας της οικογένειας που ηγείται.
Η Ηρώ Πεκτέση ξετυλίγει το δικό της υποκριτικό ταλέντο και εναλλάσσεται εξίσου αποτελεσματικά στους δικούς της ρόλους : της ευαίσθητης και άρρωστης κόρης της οικογένειας και του επίδοξου γαμπρού που έρχεται να ταράξει την ευαίσθητη συναισθηματική της χώρα. Εξισορροπεί όμορφα ανάμεσα στο θηλυκό και το αρσενικό πείθοντας μας ότι η αγάπη γίνεται καταλύτης αλλαγής στις ανθρώπινες ζωές.
Η σκηνοθετική προσπάθεια της Ζαχαρούλας Χρόνη και της Κωνσταντίνας Καλλιβωκά στέφεται με ιδιαίτερη επιτυχία αφού κατάφεραν και δημιούργησαν έναν ευαίσθητο γυάλινο κόσμο που περιβάλει την δυσλειτουργική οικογένεια αυτής της παράστασης όπως ακριβώς θα την ξαναέγραφε ο ίδιος ο Τενεσσί Ουίλιαμς εδώ στο σήμερα
«Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς» είναι μια ξεχωριστή ανατρεπτική παρασταση με ιδιαίτερη συναισθηματική χροιά που φέρνει στο φως συναισθηματικούς δεσμούς, που συνήθως δένουν γονείς και παιδιά. Δεν παύει να μας ενδιαφέρει όλους για αυτό και την συνιστούμε ανεπιφύλακτα.
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο, Σκηνοθεσία: Ζαχαρούλα Χρόνη, Κωνσταντίνα Καλλιβωκά
Κίνηση – Χορογραφία: Ελεάνα Νικολοπούλου
Σχεδιασμός φώτων: Πάνος Κουκουρουβλής
Πρωτότυπη μουσική: Βασίλης Λάμπρου
Φωτογραφίες παράστασης: Νίκος Πανταζάρας
Σκηνογραφία: Δήμητρα Χατζηγιάνγκου
Ηθοποιοί: Παναγιώτης Μπουγιούρης, Ηρώ Πεκτέση
Εισιτήρια