Το Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια της Harper Lee, κυκλοφορεί εικονογραφημένο πλέον από τις Εκδόσεις Οξύ και έρχεται να μας προσφέρει μία διαφορετική εμπειρία πάνω σε αυτήν την τόσο διαχρονική υπόθεση. Πριν καν σας αναφέρω τις σκέψεις μου πάνω στο συγκεκριμένο εικονογραφημένο μυθιστόρημα, θα σας προτρέψω να το διαβάσετε με μεγάλη σιγουριά. Είτε εικονογραφημένο, είτε το αρχικό μυθιστόρημα. Είναι μία συγκλονιστική ιστορία που πρέπει να διαβαστεί απ’ όλους. Ιστορίες όπως αυτήν και άλλα γνωστά παραδείγματα, που έχουμε την επιλογή να τα διαβάσουμε ή να τα δούμε έστω στην μεγάλη οθόνη. Είναι μία επιλογή γαλούχησης της νέας γενιάς, δίνοντάς τους εφόδια και οπτικές που μπορεί να μην αποκτήσουν απ’ αλλού στη ζωή τους.
Λίγα Λόγια για την υπόθεση
- Εκδοτικός: Εκδόσεις Οξύ
- Μετάφραση: Τάσος Νικογιάννης
- Ημ. Έκδοσης: 0711/2022
- Σελίδες: 280
Η graphic novel εκδοχή του αγαπημένου κλασικού μυθιστορήματος Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια που δεν θα σταματήσει ποτέ να μαγεύει κάθε νέο αναγνώστη.
Για πρώτη φορά το διαχρονικό Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια σε έκδοση graphic novel, διατηρώντας αναλλοίωτη όλη τη μαγεία του πρωτότυπου! Η Σκάουτ, ο Τζεμ, ο Μπου Ράντλεϊ, ο Άτικους Φιντς και η κωμόπολη του Μέικομπ της Αλαμπάμα παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από τα ευφάνταστα καρέ του Βρετανού Fred Fordham.
Χαρακτηρίστηκε σχεδόν αμέσως μόλις κυκλοφόρησε, το 1960, κλασικό. Βραβεύτηκε με Πούλιτζερ έναν χρόνο αργότερα, έγινε οσκαρική ταινία το 1962 και απέφερε στη συγγραφέα τρεις τιμητικές διακρίσεις από τρεις Αμερικανούς Προέδρους (Τζόνσον-Μπους-Ομπάμα) για την προσφορά της στη λογοτεχνία! Μια συγκινητική ιστορία για την αθωότητα και την αδικία, την υποκρισία και τον ηρωισμό, το φυλετικό ζήτημα και τη σκληρή πραγματικότητα στον αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του 1930.
Το διαχρονικό αριστούργημα της σπουδαίας Χάρπερ Λι φωτίζει με χιούμορ, ειλικρίνεια και μια γλυκιά νοσταλγική τρυφερότητα την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης και το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής, σε μια συλλεκτική έκδοση για αναγνώστες κάθε εποχής και ηλικίας.
Αναλυτικό Βιογραφικό Σημείωμα Συγγραφέα
Σκέψεις για το βιβλίο Όταν Σκοτώνουν Τα Κοτσύφια
Και περνάμε στο εικονογραφημένο μυθιστόρημα που μας έρχεται από τις Εκδόσεις Οξύ σε υπέροχη εικονογράφηση από τον Fred Fordham. Και προσαρμοσμένο για την έκδοση αυτή. Είναι σε χοντρό χαρτί, με καλή εκτύπωση και σε μέγεθος που σε κάνει να το διαβάζεις με άνεση. Τελειώνει πολύ γρήγορα και σε αφήνει με το συναίσθημα ότι η κοινωνία που ζούμε ή ζούσαμε είναι όντως αυτή.
Δεν ξέρω αν πιο πολύ σε πληγώνει ότι όσα βλέπεις και μαθαίνεις είναι από την οπτική ενός μικρού παιδιού ή αν είναι επειδή η τότε κοινωνία φερόταν και μερικές φορές συνεχίζει να φέρεται με τον ίδιο άσχημο τρόπο. Το Όταν Σκοτώνουν Τα Κοτσύφια δεν έρχεται να μιλήσει μονάχα για τον φυλετικό ρατσισμό. Έρχεται να μας δείξει την διαφορά σε οικογένειες σύμφωνα με το οικονομικό τους εισόδημα, το παρελθόν τους. Οι φήμες οργιάζουν για το οτιδήποτε. Και πως τελικά η ανθρωπιά κρύβεται εκεί που δεν το περιμένεις. Μας δείχνει ότι όλα αυτά περνάνε στα παιδιά παρά την ηλικία τους. Και έρχονται να συνδυαστούν και να μας δώσουν την τελική εικόνα της κοινωνίας που μπορεί να κάνει ένα βήμα μπροστά, μα μόνο αυτό δεν είναι αρκετό.
Πολλές φορές και στην σήμερον ημέρα βλέπουμε υποθέσεις κακοποίησης με θύματα γυναίκες. Πολλές από αυτές είναι πραγματικές και δεν φτάνουν ποτέ στο φως της δημοσιότητας, ώστε να προστατευτεί το θύμα. Και άλλες τόσες είναι απλά ψεύτικες που το αυτοαποκαλούμενο θύμα τις κάνει γνωρίζοντας πως θα κερδίσει την υπόθεση, σε βάρος ενός άντρα επειδή θεωρείτε το ισχυρό φύλο και εκείνη χρειάζεται προστασία. Δεν είναι κάτι που υπήρχε εκείνη την εποχή και δεν το συναντάμε πλέον. Δεν είναι κάτι που δεν συμβαίνει γύρω μας. Πολλοί κλείνουν τα μάτια σε ενδοοικογενειακή βία που συμβαίνει κοντά τους. Πολλοί δεν μιλάνε ποτέ. Είτε το θύμα είναι γυναίκα, είτε άντρας, είτε παιδί. Πρέπει να έχουμε γνώση ότι συγκαλύπτουμε κάτι με την στάση μας αυτή. Και ότι πρέπει να αλλάξει η κοινωνία μας. Και για να γίνει αυτό πρέπει να βοηθήσουμε όλοι μας.
Η πρόζα της συγγραφέως δεν είναι τόσο εμφανής στο συγκεκριμένο κείμενο, καθώς είναι μία εικονογραφημένη μορφή. Όμως εδώ παίρνει ζωή μπροστά στα μάτια μας μέσα από τα χρώματα και τις εικόνες. Πολλές φορές η εικόνα έχει την δύναμη χιλίων λέξεων. Και εδώ αυτό αποδεικνύεται τρανά. Προσωπικά πιστεύω ότι η εικονογράφηση και η επιλογή στυλ και χρωματικής παλέτας που έχουν γίνει είναι πολύ στοχευμένα για να εκφράσουν την κοινωνία και όλα όσα χρειάζεται, εκείνης της εποχής.
Εδώ κάπου θα ήθελα να συνοψίσω και να αναφέρω ότι αξίζει πραγματικά αν δεν μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το μυθιστόρημα να επενδύσετε σε αυτήν την εκδοχή. Και αν έχετε ήδη διαβάσει το μυθιστόρημα, τότε σίγουρα να δείτε και την εικονογραφημένη εκδοχή του. Μην αφήνετε τέτοιες μοναδικές ιστορίες αδιάβαστες!
