Ο Φερνάντο Πεσσόα γεννήθηκε στη Λισαβόνα το 1888 και πέθανε το 1935. Ήταν εξαιρετικά παραγωγικός συγγραφέας και χρησιμοποίησε πολλά ετερώνυμα όπως τα αποκαλούσε ο ίδιος και όχι ψευδώνυμα- αντί του δικού του ονόματος. Δημοσίευσε ελάχιστο μέρος του έργου του, ενός έργου ανολοκλήρωτου και πολλαπλού, το οποίο κληροδότησε στις μέλλουσες γενιές κλεισμένο στο περίφημο μπαούλο του, εξασφαλίζοντας έτσι την υστεροφημία του.
Το βιβλίο «Ο αναρχικός τραπεζίτης» έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου από τις εκδόσεις οξύ και με συνάρπασε τόσο που θέλησα να του κάνω αφιέρωμα.
Ο αναρχικός τραπεζίτης γράφτηκε το 1922. Το διήγημα με τον οξύμωρο και προκλητικό τίτλο καταπιάνεται με την τυραννία που ασκούν στον άνθρωπο οι ποικίλες «κοινωνικές επινοήσεις», μεταξύ των οποίων ισχυρότερη- και χειρότερη- είναι το χρήμα. Στον διάλογο του τραπεζίτη με τον ανώνυμο συνομιλητή του, ο δεύτερος ζητάει να διασαφηνιστεί η προφανής αντίφαση που προκύπτει από την συνύπαρξη των όρων «αναρχικός» και «τραπεζίτης».
Η συζήτηση μετατρέπεται σε καταγγελία των καθιερωμένων συμβάσεων που φράζουν τον δρόμο του ανθρώπου προς την ελευθερία και ο μεγάλος Πορτογάλος συγγραφέας δε χάνει την ευκαιρία να ανατρέψει βολικές αντιλήψεις και να επιτεθεί ευθέως στο κατεστημένο, προβληματίζοντας και προκαλώντας μας να τον διαβάσουμε.
Εμένα πάντως μόνο ο τίτλος με έπεισε και το αποτέλεσμα με δικαίωσε.
Το βιβλίο είναι ο διάλογος, κατά τη διάρκεια ενός γεύματος, ανάμεσα στον αφηγητή και τον φίλο του, πανίσχυρο και πάμπλουτο τραπεζίτη και έμπορο. Η συζήτηση αφορά το αν ισχύει η φήμη που ακούγεται, ότι ο τραπεζίτης διαλαλεί ότι παραμένει αναρχικός.
Ο ίδιος ο τραπεζίτης για να απαντήσει ξεκινάει την αφήγηση της ζωής του και την προσπάθειά του να αλλάξει τον κόσμο μέσω του μοντέλου της αναρχίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε ήταν αυτό που πραγματικά με συγκλόνισε.
Μέσα στην ομάδα των 40 ατόμων-επαναστατών , άρχισε να δημιουργείται κάποιου είδους ιεραρχία καθώς κάποιοι έδιναν εντολές σε άλλους. Αυτό από μόνο του κατέρριπτε την αναρχία. Έτσι αποφάσισε να ακολουθήσει δικό του δρόμο τηρώντας τα αναρχικά ιδανικά του. Δηλαδή : Να γίνει ελεύθερος.
Περιγράφει όλη την πορεία της «Επανάστασής» του και το πώς κατάφερε πραγματικά να γίνει ελεύθερος.
Ο Φερνάντο αναλύει την αναρχία εξονυχιστικά και απαντάει σε κάθε απορία που έχει δημιουργηθεί σε κάθε άνθρωπο σχετικά με την αναρχία και το αν είναι εφαρμόσιμη ή απλώς μια ακόμα ουτοπία.
Αν έχεις και εσύ τους προβληματισμούς σου , δε σου μένει παρά να πας στο πιο κοντινό βιβλιοπωλείο και να πείς « Έχετε το : Ο αναρχικός τραπεζίτης- του Φερνάντο Πεσσόα.» ;
