
Πρόκειται κατά γενική ομολογία για έναν από τους πιο πολυγραφότατους Έλληνες συγγραφείς. Ο Μενέλαος Λουντέμης θεωρείται ως ο δεύτερος περισσότερο διαβασμένος Έλληνας συγγραφέας, μετά τον Καζαντζάκη. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του είναι η απλή γλώσσα που χρησιμοποιεί. Για κάποιους επικριτές, αυτό ξεφεύγει από την οικονομία της σωστής λογοτεχνίας, ενώ για άλλους αυτό είναι το δυνατό του σημείο. Εκφράζει μέσα από τα κείμενά του, Λουντέμης, την απλή καθημερινή ζωή της φτωχολογιάς και γίνει έμφαση στα λόγια του περιθωριοποιημένου κόσμου. Αυτού που δεν έχει τις δυνατότητες που έχουν οι υπόλοιποι.
Μέσα από τα λόγια των κεντρικών του προσώπων διακρίνουμε κάποιες φράσεις που έχουν χαρακτεί στη μνήμη της ελληνικής πεζογραφίας. Άλλωστε, και ο ίδιος ήταν υπέρμαχος του ρεαλιστικού πραγματισμού της τέχνης, και όχι του ρεύματος τέχνη για την τέχνη. Εκφράζει και εξετάζει πρόσωπα, προβληματισμούς και ιδέες χωρίς να ενδιαφέρεται για το λόγιο ή κατάλληλο ύφος που χρησιμοποιεί. Οι πιο καίριες και διαχρονικές φράσεις που έχουν γραφτεί στα λόγια των ηρώων του είναι οι ακόλουθες:

«Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ… Το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά». Μια τόσο απλή έκφραση που χρόνια μετά έχει επιβεβαιωθεί από την επιστήμη της Ψυχολογίας και διακατέχεται από το πνεύμα της απλής, άνευ σκοπιμότητας και ανταλλάγματος αγάπης.
«Αν είσαι καλός, πού ‘ναι οι οχτροί σου;». Τόσο ζωντανή και αφοπλιστική πρόταση που δίνει το στίγμα της Ελλάδας πολλές φορές. Εκεί όπου πολύ πολεμούν ακόμα και καλούς με γνώμονα τα προσωπικά συμφέροντα. Ο καλός γινόταν και γίνεται αντικείμενο ζήλειας και φθόνου, αποκτώντας έτσι πληθώρα εχθρών.
«Φτηνά τη Λευτεριά δε την πουλούν πουθενά. Ούτε και την χαρίζουν. Όσοι την πήραν χάρισμα τη χαράμισαν». Πρόκειται για μια φράση που συνδέεται με κάθε είδους ελευθερία: εθνική, αρχών, προσωπική κ.ο.κ. Εκεί όπου κάτι σου δίδεται απλόχερα πολλές φορές, δε γίνεται αντικείμενο σεβασμού.
«Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι το κλάμα. Από εκεί και πέρα είτε παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε, είτε γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να κλαίνε». Εδώ ο Λουντέμης τοποθετεί τους ανθρώπους σε δύο κάστες, δηλώνοντας ότι είτε θα είσαι ευαίσθητος είτε θα γίνεις κακός. Μέση λύση δεν αναγνωρίζει. Είτε θα σε πληγώνουν είτε θα πληγώνεις.
Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα λόγια του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα, Μενέλαου Λουντέμη, ωστόσο αυτά αποτελούν ένα απλώς ενδεικτικό τμήμα. Εκείνο που θα αφοπλίσει τον αναγνώστη είναι το νόημά τους όταν μπαίνουν στο στόμα του πρωταγωνιστή του κάθε έργου.