Τα τελευταία χρόνια, η συνεχιζόμενη κρίση και η ανάδειξη από τις επιμέρους κυβερνήσεις νεοφιλελεύθερων πολιτικών έχει ως αποτέλεσμα να ταλανίζεται και να απειλείται η δομή και η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συγκεκριμένα, στον πολιτικό στίβο των κρατών-μελών αναδεικνύονται δυνάμεις που διέπονται από έναν έντονο αντιευρωπαϊσμό που συνοδεύεται από άκρατο εθνικό φρόνημα. Διάφορες έγκυρες μελέτες δείχνουν την απογοήτευση των πολιτών της για τη συνεχιζόμενη νεοφιλελεύθερη πρακτική που διέπει όλες τις εκφάνσεις της κοινωνίας. Πρέπει να τονιστεί ότι η Ευρωπαϊκή Αριστερά και οι εκπρόσωποι της δείχνουν μετριοπάθεια και ένα πολιτικό συμβιβασμό στα πολιτικά τεκταινόμενα. Για αυτόν τον λόγο, το 2017 είναι έτος ορόσημο για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Βασικά, στο πέρας του 2017 διεξάγονται τρεις εκλογικές μάχες που θα κρίνουν το μέλλον της. Η εναρκτήρια εκλογική μάχη διεξάγεται σήμερα στην Ολλανδία, μετά ακολουθεί η Γαλλία και στον τέλος του χρόνου έχουμε τις εκλογές στη Γερμανία.
Το προφίλ των υποψηφίων στις Ολλανδικές εκλογές
Ο Γκερτ Βίλντερς είναι Ολλανδός πολιτικός, βουλευτής και αρχηγός του αντι-Ισλαμικού κόμματος “Partij voor de Vrijheid” (“Κόμμα για την Ελευθερία”, PVV).Ξεκίνησε την καριέρα του στο Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία από το οποίο αποχώρησε το 2004 για να ιδρύσει το τωρινό PVV. Διαφώνησε με το Λαϊκό Κόμμα, το οποίο υποστήριζε την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γενικά η πολιτική του στρέφεται ενάντια στο Ισλάμ, ενώ έχει σχολιάσει (αρνητικά) θέματα που αφορούν τη μετανάστευση, την ελευθερία του λόγου και τη συμπεριφορά των Μαροκινών νέων στις πόλεις. Ο Βίλντερς, ο Ολλανδός Τραμπ, υπόσχεται στον λαό της Ολλανδίας ότι θα διεξάγει δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επί του πρακτέου , ακολουθώντας τα βήματα συνοδοιπόρων του, πχ. Μαρίν Λεπέν και άλλων εθνικιστών, ο Βίλντερς κατηγορεί την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ανεκτικότητα της στους πρόσφυγες μεν και τις συνεχιζόμενες νεοφιλελεύθερες πρακτικές που ακολουθεί δε. Στο μεγαλύτερο διάστημα της προεκλογικής περιόδου, ο Βίλντερς αποτέλεσε το απόλυτο φαβορί. Όμως, μετά την κόντρα της Ολλανδίας με Τουρκία τα ποσοστά του έφτασαν στα ίδια επίπεδα με τον πολιτικό αντίπαλο του και νυν πρωθυπουργό, Μαρκ Ρούτε .
Ο Μαρκ Ρούτε είναι Ολλανδός πολιτικός του Λαϊκού Κόμματος για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία (VVD). Είναι ο εν ενεργεία πρωθυπουργός της Ολλανδίας από τις 14 Οκτωβρίου 2010. Στις 7 Οκτωβρίου σχημάτισε κυβερνητικό συνασπισμό μειοψηφίας με τους Σοσιαλδημοκράτες του Γιομπ Κόεν, με παράλληλη υποστήριξη του Γκερτ Βίλντερς. Είναι ο πρώτος πρωθυπουργός τον οποίο ανέδειξε το VVD. Το βασικότερο επιχείρημα του είναι ότι ισχυρίζεται πως η Ολλανδία θα έχει ανάπτυξη μεγαλύτερη από το μέσο όρο της Ε.Ε. Αυτό βέβαια διαπιστώνεται εύκολα και από πορίσματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που το επιβεβαιώνουν. Βέβαια, κάποιοι πολιτικοί αναλυτές αναφέρουν ότι η πολιτική ατζέντα καθορίζεται πλέον από τους ακροδεξιούς και, ως εκ τούτου, τα θέματα που παίζουν επί τάπητος είναι η τρομοκρατία, το ισλάμ και το μεταναστευτικό. Από την άλλη, υπάρχουν άλλοι αναλυτές που ισχυρίζονται πως η ανοδική πορεία της Ολλανδίας στην οικονομία είναι ένα ποσοτικό και όχι ποιοτικό γεγονός. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο νυν πρωθυπουργός είναι ο απόλυτα κερδισμένος από την διαμάχη της Ολλανδίας με την Τουρκία αφού ανέδειξε ηγετικό ανάστημα.
Οι ανερχόμενοι GroenLinks (Πράσινοι) , με επικεφαλής τον 30χρονο Τζέσε Κλάβερ, του οποίου οι γονείς κατάγονται από το Μαρόκο και την Ινδονησία, παρουσιάζουν μεγάλη δυναμική τις τελευταίες μέρες, έχουν δείξει μια ραγδαία δυναμική. Στα ίδια ποσοστά θα κυμανθούν οι ριζοσπάστες Σοσιαλιστές (SP), ενώ ο πάλαι ποτέ κυβερνητικό εταίρος, οι Εργατικοί (PvdA, Σοσιαλδημοκράτες), βλέπουν τα ποσοστά τους να κατρακυλάνε.
Οι αναποφάσιστοι και η πιθανή εκλογική αστάθεια
Σημαντικό είναι το ποσοστό των αναποφάσιστων στις Ολλανδικές εκλογές που κυμαίνεται στο 75 % των ψηφοφόρων. Αναντίρρητα, στην πολιτική σκακιέρα είναι και η κρυφή ψήφος που ευνοεί τον ακροδεξιό υποψήφιο. Ακόμα και αν νικήσει το ακροδεξιό κόμμα PVV, θα βγει με ισχνή πλειοψηφία, που αυτό συνεπάγεται με κοινοβουλευτικές συνεργασίες. Ουσιαστικά είναι ακατόρθωτο γιατί τα περισσότερα κόμματα είτε δεν επιθυμούν την συνεργασία με το PVV είτε επιθυμούν ως απαιτούμενα για συνεργασία την αποκαθήλωση της εθνικιστικής και αντι-ευρωπαϊκής ρητορικής του Βίλντερς.
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι θα χρειαστούν πολλές εβδομάδες για να επιτευχθεί μια σταθερή κυβέρνηση. Βέβαια, η παρουσία τόσο του Βίλντερς όσο και η ισχνή ανοδική του πορεία δημιουργεί πονοκεφάλους στις Βρυξέλλες που με κάθε τρόπο επιδιώκει να σταθεροποιήσει τον αριθμό των κρατών-μελών μετά το Brexit και να εκμηδενίσει τέτοιες αντι-ευρωπαϊκές ρητορικές που τρίζουν τα θεμέλια της Ε.Ε ολοκληρωτικά.
