Ο Μιχάλης Λεμπιδάκης, απήχθη στις 30 Μαρτίου 2017 και τρεις μήνες μετά βρίσκεται ακόμη στα χέρια των απαγωγέων του, με ελάχιστη πρόοδο να έχει σημειωθεί στις διαπραγματεύσεις. Οι απαγωγές θεωρούνται από τα πλέον σκληρά κακουργήματα. Ανεξαρτήτως της κατάληξης που θα έχουν, «τραυματίζουν» ανεπανόρθωτα τον ψυχισμό των θυμάτων, αλλά και των οικείων τους. Αν ανατρέξει κανείς στο πρόσφατο παρελθόν, θα διαπιστώσει πως δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις απαγωγών που συγκλόνισαν το πανελλήνιο. Τουλάχιστον 20 τα τελευταία 25 χρόνια. Ας θυμηθούμε ορισμένες από αυτές.
[punica-heading-pattern style=”h4″]Μερικές από τις Απαγωγές των τελευταίων ετών [/punica-heading-pattern]
Το 2005 ο επιχειρηματίας Διαμαντής Μασούτης, ιδιοκτήτης της ομώνυμης αλυσίδας, βρίσκεται σε κατάσταση ομηρίας και αναγκάζεται να καταθέσει λύτρα για την απελευθέρωσή του. Το 2008, άλλος ένας επιχειρηματίας της Θεσσαλονίκης, ο Γιώργος Μυλωνάς, πέφτει θύμα απαγωγής την ώρα που επέστρεφε στην πολυτελή κατοικία του στο Πανόραμα. «Εγκέφαλος» της απαγωγής που είχε λεία 13 εκατομμύρια ευρώ, ήταν ο διαβόητος Βασίλης Παλαιοκώστας, ο οποίος συστήθηκε στο βιομήχανο με το αμίμητο: «εσύ μπορεί να είσαι ο Μυλωνάς του αλουμινίου, εμείς όμως είμαστε οι Βαρδινογιάννηδες των απαγωγών».
Έτος 2009, κι άλλος ένας ιδιοκτήτης εργοστασίου, ο Γιάννης Κυπριωτάκης θα απαχθεί. Η κατάληξη αυτής της υπόθεσης είναι τραγική. Θα δολοφονηθεί και θα βρεθεί απανθρακωμένος λίγες μέρες μετά, χωρίς καν οι απαγωγείς να έχουν παραλάβει τα λύτρα. Φοβήθηκαν ότι το θύμα τους είχε αναγνωρίσει. Μία υπόθεση που εξιχνιάστηκε το επόμενο διάστημα.
Τον ίδιο χρόνο, λαμβάνει χώρα και η απαγωγή του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου στο Καβούρι. Θα διαρκέσει οκτώ ημέρες και θα αποφέρει στους δράστες 30 εκατομμύρια ευρώ. Λίγους μήνες μετά, θα ξετυλιχθεί το κουβάρι και αυτής της υπόθεσης και οι υπαίτιοι θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη.
Άλλη μία απαγωγή, ήταν αυτή του αρτοβιομήχανου Μανώλη Καραμολέγκου, το 2014. Μια υπόθεση που είχε αίσιο τέλος και διαλευκάνθηκε άμεσα, καθώς οι δράστες αποδείχθηκαν «ερασιτέχνες».
Αυτές είναι μόνος μερικές από τις πολύκροτες υποθέσεις απαγωγών. Το κοινό τους χαρακτηριστικό, είναι ότι εν τέλει εξιχνιάστηκαν και κατά το μάλλον ή ήττον είχαν σύντομη χρονική διάρκεια. Τώρα, εν έτει 2017 οι αρχές βρίσκονται αντιμέτωπες με μία διαφορετική υπόθεση απαγωγής. Αυτή του Μιχάλη Λεμπιδάκη. Οι ειδικοί κάνουν λόγο για «επιχειρησιακή αναβάθμιση» των απαγωγέων, που προσπαθούν να αποφύγουν λάθη που έκαναν στο παρελθόν άλλοι «συνάδελφοί τους».
[punica-heading-pattern style=”h4″]Ποιος είναι ο Μιχάλης Λεμπιδάκης[/punica-heading-pattern]
Ο 54χρονος Μιχάλης Λεμπιδάκης, είναι ο ένας από τους δύο γιους του Γιάννη Λεμπιδάκη, ενός αυτοδημιούργητου επιχειρηματία, ιδρυτή της εταιρείας «Πλαστικά Κρήτης» αλλά και της Παγκρήτιας Τράπεζας. Είναι Χημικός Μηχανικός και κάτοχος MBA. Ως διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, κατέχει μετοχές, η αξία των οποίων εκτιμάται στα 52,6 εκατομμύρια ευρώ.
Η εταιρεία, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς πλαστικών προϊόντων στη χώρα μας. Αναπτύσσει σημαντικές εξαγωγικές δραστηριότητες σε περισσότερες από 60 χώρες. Θυγατρικές εταιρείες και εγκαταστάσεις, διατηρούνται σε Γαλλία, Ρουμανία, Πολωνία, Ρωσία, Τουρκία και Κίνα.
Ο Μιχάλης Λεμπιδάκης, παρά τη μεγάλη ευρωστία και την ισχυρή κοινωνική του θέση, παρουσιάζεται από όσους τον έχουν ζήσει από κοντά, ως ένας απλός οικογενειάρχης, ιδιαίτερα χαμηλών τόνων. Έχει μάλιστα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό, τόσο τους συντοπίτες του, όντας εξάλλου και εργοδότης πολλών εξ’ αυτών, αλλά και γενικότερα στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής.
[punica-heading-pattern style=”h4″]Το Χρονικό της Απαγωγής[/punica-heading-pattern]
Ο Μιχάλης Λεμπιδάκης απήχθη στις 30 Μαρτίου, στα Καλέσσα Ηρακλείου, 300 μόλις μέτρα μακριά από το σπίτι του κι ενώ επέστρεφε από το αεροδρόμιο. Σήμερα συμπληρώνονται 92 ημέρες ομηρίας. Αυτό καθιστά την απαγωγή Λεμπιδάκη, τη μεγαλύτερη σε διάρκεια από οποιαδήποτε άλλη παρόμοια υπόθεση. Το αυτοκίνητό του επιχειρηματία βρέθηκε εγκαταλελειμμένο, τρακαρισμένο και με ανοιχτές τις πόρτες. Μέσα σε αυτό, βρέθηκε το κινητό και προσωπικά έγγραφα του επιχειρηματία.
Αργότερα, εντοπίστηκαν και άλλα δύο καμμένα αυτοκίνητα. Μία BMW και ένα αγροτικό όχημα. Η εκτίμηση της αστυνομίας, είναι ότι το ένα όχημα ανέκοψε την πορεία του θύματος, οι δράστες τον απήγαγαν και τον επιβίβασαν στο δεύτερο. Εν συνεχεία, έκαψαν και τα δύο αυτοκίνητα για να εξαφανίσουν τυχόν ενοχοποιητικά στοιχεία.
Οι απαγωγείς φαίνονται σκληροί και αποφασισμένοι. Δείχνουν να έχουν «αναλύσει» άλλες απαγωγές και προσπαθούν να αποφύγουν παραλείψεις και λάθη στα οποία είχαν υποπέσει οι προηγούμενοι κακοποιοί. Η πρώτη τους επικοινωνία με την οικογένεια έγινε 20 μέρες μετά την απαγωγή με γραπτό SMS. Ζήτησαν το ιλιγγιώδες ποσό των 100 εκατομμυρίων ευρώ. Απαίτησαν μάλιστα να είναι σε χρησιμοποιημένα χαρτονομίσματα των 10, 20 και 50 €.
Στην πορεία και ενώ είχαν πετύχει τον αρχικό τους στόχο, που ήταν η ψυχολογική κατάρρευση της οικογένειας, «έριξαν» τις αξιώσεις τους για τα λύτρα, στο χρηματικό ποσό των 70 εκατομμυρίων ευρώ. Πλέον, φαίνεται να είναι ικανοποιημένοι και με το ποσό – μαμούθ των 50 εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό το ποσό προσπαθεί πλέον η οικογένεια Λεμπιδάκη να εξασφαλίσει με κάθε τρόπο και μέσο.
Η συγκέντρωση αυτού του ποσού φαντάζει αδιανόητη, εν μέσω μάλιστα Capital Controls και περιορισμών στις κινήσεις κεφαλαίων. Αυτές, δεν προβλέπουν εξαιρέσεις, ακόμη κι όταν κυριολεκτικά εξαρτάται από αυτό μια ανθρώπινη ζωή. Έτσι, ζητήθηκε η παρέμβαση της Τράπεζας της Ελλάδας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
[punica-heading-pattern style=”h4″]Επικοινωνία Απαγωγέων και οικογένειας Λεμπιδάκη[/punica-heading-pattern]
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, στη δυσκολότερη θέση αυτή τη στιγμή, βρίσκεται η οικογένεια του επιχειρηματία. Πέρα από το γεγονός ότι δε λαμβάνουν σημεία ζωής από το αγαπημένο τους πρόσωπο, είναι αντιμέτωποι και με την άκρως ψυχοφθόρα διαδικασία της διαπραγμάτευσης, με σκληρούς και αδίστακτους κακοποιούς. Η επικοινωνία που είναι ιδιαίτερα αραιή, είναι πάντα σύντομη και πραγματοποιείται με την αποστολή SMS από καρτοκινητό «μιας χρήσης».
Για να αποδείξουν οι απαγωγείς ότι ο Μιχάλης Λεμπιδάκης βρίσκεται στη ζωή, είχαν τραβήξει ένα βίντεο διάρκειας 30 δευτερολέπτων. Το καταχώρησαν σε USB και το άφησαν στις 25 Απριλίου σε μια διασταύρωση της εθνικής οδού Ηρακλείου – Ρεθύμνου.
Στο βίντεο, ο επιχειρηματίας διαβεβαίωνε ότι είναι καλά, ενώ έκανε αναφορές και στις γαλλικές εκλογές και τον Εμμανουέλ Μακρόν. Αυτό έγινε, για να αποδεικνύεται η γνησιότητα του βίντεο και ότι πρόκειται περί πρόσφατης λήψης.
[punica-heading-pattern style=”h4″]Η Επιστολή της Οικογένειας[/punica-heading-pattern]
Υπήρξαν δύο μήνες σιωπής, για την ακρίβεια 53 ημέρες χωρίς καμία επικοινωνία με τους απαγωγείς. Αυτό οδήγησε την οικογένεια του επιχειρηματία στη δημοσίευση μιας επιστολής στις 22 Μαΐου:
«Ύστερα από 80 εφιαλτικές μέρες και παρ’ όλες τις ανθρωπίνως δυνατές προσπάθειες, ο Μιχάλης μας δεν επέστρεψε κοντά μας. Σήμερα, συμπληρώνονται 53 μέρες χωρίς νέα για την κατάστασή του και η οικογένειά μας βυθίζεται σε απόγνωση. Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε θερμά την κοινωνία του Ηρακλείου, για τη συμπαράσταση και τη διακριτικότητα που έχει επιδείξει όλο αυτό το διάστημα. Με το πέρας των διαπραγματεύσεων, ευχαριστούμε επίσης την Ελληνική Αστυνομία, η οποία κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες, προκειμένου να επιστρέψει πίσω στην οικογένειά μας ο Μιχάλης. Στις δύσκολες αυτές στιγμές, παρακαλούμε όλους να διατηρήσουν την ίδια διακριτική στάση, για να μην επιβαρύνεται περαιτέρω η ψυχολογική μας κατάσταση. Οικογένεια Μιχάλη Λεμπιδάκη».
Τέσσερις μέρες μετά, στάλθηκε SMS στον αδερφό του επιχειρηματία. Αυτό, χλεύαζε την ανακοίνωση της οικογένειας, χαρακτηρίζοντας τη γελοία, ενώ δε φάνηκαν διατεθειμένοι να δώσουν κάποιο σημάδι ζωής του επιχειρηματία, στέλνοντας το εξής απαξιωτικό μήνυμα «αν υποθέσουμε ότι ζει τι είστε διατεθειμένοι να κάνετε;»
Η τελευταία κίνηση των απαγωγέων έλαβε χώρα στις 27 Ιουνίου και δείχνει μια προσπάθεια επανεκκίνησης των συνομιλιών. Το μήνυμα που έλαβε η οικογένεια έγραφε: «Είμαστε εδώ».
Οι Αρχές λοιπόν και η οικογένεια του επιχειρηματία, βρίσκονται αντιμέτωπες με μία πολύ δύσκολη υπόθεση που δοκιμάζει τα όρια της ψυχικής αντοχής των οικείων του. Η εν λόγω απαγωγή, αποτελεί εξάλλου τη μεγαλύτερη σε διάρκεια από όλες όσες έχουν καταγραφεί μέχρι τώρα και βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Να πούμε τέλος, ότι εκφράζεται με βεβαιότητα ότι ο επιχειρηματίας βρίσκεται όμηρος σε κρησφύγετο εντός της Κρήτης και όχι απαραιτήτως σε κάποια ορεινή ή δύσβατη περιοχή.
