Οι γερμανικές εκλογές θα διεξαχθούν αυτήν την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου κι αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον (όχι τόσο για τον νικητή της αναμέτρησης, η Άνγκελα Μέρκελ πιθανότατα θα διατηρήσει την Καγκελαρία), όσο για το πώς θα διαμορφωθεί η νέα Μπούντεσταγκ και οι συνεργασίες των κομμάτων. Επίσης η σύνθεση της κυβερνήσεως και η πολιτική που θα διαμορφώσει, κρίνει και το μέλλον της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Η ταυτότητα των Γερμανικών Κομμάτων
Χριστιανική Δημοκρατική Ένωση
Χρώμα: Μαύρο
Πρόεδροι: Άγκελα Μέρκελ (CDU) και Χορστ Ζεεχόφερ (CSU)
Κεντρική υποψήφια: Άγκελα Μέρκελ
Αριθμός μελών: 420.000
Ποσοστό στις ομοσπονδιακές εκλογές 2013: 41,5%
Ιδιαιτερότητα: Το CDU και το CSU ανήκουν σε κοινή κοινοβουλευτική ομάδα στη Βουλή. Το CDU δεν βάζει υποψηφιότητα στη Βαυαρία (έδρα της CSU) και το CSU δεν είναι υποψήφιο σε όλα τα υπόλοιπα ομοσπονδιακά κρατίδια εκτός Βαυαρίας.
Μετά τoν Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όλες οι κυβερνήσεις στη Δυτική Γερμανία και στη συνέχεια στην ενωμένη Γερμανία είχαν επικεφαλής το κόμμα Χριστιανική Δημοκρατική Ένωση (CDU), σε συμμαχία με τους Βαυαρούς συντηρητικούς της Χριστιανικής Κοινωνικής Ένωσης (CSU) ή, σπανιότερα, με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας (SPD). Τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα υπήρξαν μάλιστα εταίροι σε τρεις «μεγάλους συνασπισμούς», από τους οποίους οι δύο υπό την ηγεσία της Άνγκελα Μέρκελ, μεταξύ 2005 – 2009 και μεταξύ 2013 – 2017. Επικεφαλής με μεγάλη διαφορά στις δημοσκοπήσεις, οι κεντροδεξιοί της κ. Μέρκελ φαίνονται έτοιμοι να διατηρήσουν την καγκελαρία (ομοσπονδιακή πρωθυπουργία), με μια πολιτική γραμμή που κινείται προς το κέντρο του πολιτικού φάσματος, ωστόσο θα πρέπει να βρουν έναν ή περισσότερους εταίρους.
Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας
Χρώμα: Κόκκινο
Πρόεδρος και βασικός υποψήφιος: Μάρτιν Σουλτς
Αριθμός μελών: 440.000
Ποσοστό στις ομοσπονδιακές εκλογές 2013: 25,7%
Η κοινωνική δικαιοσύνη και η εκπαίδευση είναι βασικοί πυλώνες της πολιτικής ατζέντας του SPD. Οι Σοσιαλδημοκράτες συνέβαλαν καθοριστικά στην θέσπιση κατώτατου ωρομισθίου στη Γερμανία. Με τη λεγόμενη Ατζέντα 2010 του Γκέρχαρντ Σρέντερ, που περιελάμβανε ευρείες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, το κόμμα απώλεσε τη στήριξη παραδοσιακών ψηφοφόρων του. Αυτό εξηγεί και τη σημερινή προσεκτική αποστασιοποίησή του Μάρτιν Σουλτς από τη συγκεκριμένη πολιτική. Το κύριο βάρος πέφτει τώρα στα σημεία της κοινωνικής δικαιοσύνης και της φορολογικής αναδιανομής από τα πάνω προς τα κάτω. Το πιο παλιό κόμμα στη Γερμανία διέρχεται τόσο μια κρίση στρατηγικής όσο και μια κρίση ταυτότητας. Από την άλλη, το SPD έχασε ένα μέρος της λαϊκής βάσης του, μεταρρυθμίζοντας την αγορά εργασίας και το σύστημα χορήγησης κοινωνικών επιδομάτων από το 2003 έως το 2005 – μεταρρύθμιση, όμως, στην οποία πιστεύεται ότι οφείλεται η σημερινή οικονομική ευημερία της Γερμανίας, η οποία πιστώνεται, ωστόσο, στην Καγκελάριο.
Die Linke
Χρώμα: Κόκκινο
Πρόεδροι: Κάτια Κίπινγκ, Μπερντ Ρίξινγκερ
Βασικοί υποψήφιοι: Ζάρα Βάγκενκνεχτ, Ντίτμαρ Μπαρτς
Αριθμός μελών: 60.000
Ποσοστό στις ομοσπονδιακές εκλογές 2013: 8,6%
Το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς Die Linke, το οποίο ιδρύθηκε το 2007 από τον διάδοχο του κυβερνώντος επί υπαρκτού σοσιαλισμού κόμματος της Ανατολικής Γερμανίας, Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (PDS) και απογοητευμένους σοσιαλδημοκράτες του SPD, είναι εταίρος σε συνασπισμούς πολλών περιφερειακών κυβερνήσεων, μεταξύ των οποίων και εκείνη του Βερολίνου. Όμως η είσοδός του σε κυβέρνηση υπό το SPD σε ομοσπονδιακό επίπεδο θεωρείται για την ώρα πολύ απίθανο σενάριο. Ο σοσιαλιστικός λόγος του στην οικονομία, η απαίτησή του να βγει η Γερμανία από το ΝΑΤΟ και να σταματήσει να στέλνει στρατεύματα στο εξωτερικό είναι ανυπέρβλητες γραμμές για τους Σοσιαλδημοκράτες του Μάρτιν Σουλτς.
Συμμαχία ’90 / Πράσινοι
Χρώμα: Πράσινο
Πρόεδροι: Ζιμόνε Πέτερ, Τζεμ Έτζντεμιρ
Επικεφαλής υποψήφιοι: Τζεμ Έτζντεμιρ, Κάτριν Γκέρινγκ-Έκαρντ
Αριθμός μελών: 60.000
Ποσοστό στις ομοσπονδιακές εκλογές 2013: 8,4%
Πολιτικοί επιστήμονες διαχωρίζουν τα στελέχη των Πρασίνων σε «πραγματιστές», που προτίθενται να κάνουν συμβιβασμούς προκειμένου να αναλάβουν κυβερνητική εξουσία και εκπροσώπους των θεμελιωδών αξιών του κόμματος, που εξακολουθούν να υποστηρίζουν ριζοσπαστικότερες θέσεις.
Κόμμα Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP)
Χρώμα: Κίτρινο
Πρόεδρος και κεντρικός υποψήφιος: Κρίστιαν Λίντνερ
Αριθμός μελών: 54.000
Ποσοστό στις ομοσπονδιακές εκλογές 2013: 4,8% (Λόγω του εκλογικού ορίου του 5% έμεινε εκτός ομοσπονδιακής Βουλής)
Το FDP υποστηρίζει την αρχή της ατομικής ελευθερίας και πρωτοβουλίας, καθώς και των δικαιωμάτων των πολιτών. Κεντρικά αιτήματά του είναι η μείωση των φόρων και των ρυθμιστικών διατάξεων για τις χρηματαγορές στη βάση της αρχής «λιγότερο κράτος».
Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD)
Χρώμα: Γαλάζιο
Πρόεδροι: Φράουκε Πέτρι, Γεργκ Μόιτεν
Βασικοί υποψήφιοι: Αλεξάντερ Γκάουλαντ, Άλις Βάιντερ
Αριθμός μελών: 27.000
Ποσοστό στις ομοσπονδιακές εκλογές 2013: 4,7% (Λόγω του εκλογικού ορίου του 5% έμεινε εκτός ομοσπονδιακής Βουλής)
Θέλει να κλείσει τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε., να επιβάλει αυστηρούς ελέγχους στα γερμανικά σύνορα και να κατασκευάζει στρατόπεδα μεταναστών στο εξωτερικό με στόχο να αποτρέψει την είσοδό τους στη Γερμανία. Τάσσεται υπέρ της ταχύτατης απέλασης απορριφθέντων αιτούντων άσυλο και της παροχής οικονομικών κινήτρων σε αλλοδαπούς που ζουν στη Γερμανία ώστε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους.
Οι προβληματισμοί
Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν νίκη της Μέρκελ αλλά όχι παντοδυναμία, το θέμα που ανακύπτει είναι τα κόμματα που θα θέλουν να μπουν στον κυβερνητικό συνασπισμό. Ένα από αυτά τα κόμματα είναι και οι Ελεύθεροι Δημοκράτες. Ψηλά στην ατζέντα για τους Ελεύθερους Δημοκράτες όμως, βρίσκεται η συζήτηση για το μέλλον της Ευρωζώνης. Ο ηγέτης του FDP, Κρίστιαν Λίντνερ, τόνισε την Κυριακή (17/09/2017) ότι το σημαντικότερο ζήτημα για το κόμμα του είναι η ατζέντα της Ευρώπης και αυτό θα είναι κυρίαρχο στις διαπραγματεύσεις που αναμένει ότι θα διεξαχθούν με τους συντηρητικούς της Μέρκελ μετά τις εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου. «Φοβάμαι ότι η κυρία Μέρκελ έχει ήδη συμφωνήσει σε νέους μηχανισμούς χρηματοδότησης (της Ε.Ε.) με τον Μακρόν», δήλωσε ο Λίντνερ στην εφημερίδα Welt am Sonntag.
Η Μέρκελ έχει διαβεβαιώσει πως θα συνεργαστεί με τον Μακρόν για να ενισχυθεί η Ένωση, αλλά ταυτόχρονα το Βερολίνο επιμένει ότι είναι τα κράτη μέλη αυτά που θα πρέπει να αναλαμβάνουν πρωτίστως την ευθύνη για την αντιμετώπιση των οικονομικών τους προβλημάτων. Υπενθυμίζεται ότι το FDP ήταν ο ήσσων εταίρος στη δεύτερη κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ (2009-2013), όμως δεν είχε καταφέρει να πιάσει το όριο (5%) για την είσοδο στην Ομοσπονδιακή Βουλή, στις προηγούμενες εκλογές.
Ένας ακόμη προβληματισμός είναι αυτός που αναπτύχθηκε σε πρόσφατο άρθρο εδώ στο MaxMag κι αφορά την άνοδο του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού και κατ’ επέκταση το άνοιγμα των ψηφοφόρων και της Γερμανίας προς τους ακροδεξιούς ιδεαλισμούς.
Οι Έλληνες της Γερμανίας
Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία, στα τέλη του 2016 οι Έλληνες της Γερμανίας υπολογίζονταν (πρόκειται για ετήσια εκτίμηση βάσει έρευνας και όχι απογραφή) στις 443.000 από 412.000 το 2015. Από τα στοιχεία αυτά, προκύπτει ότι ο αριθμός των Ελλήνων που έχουν εκτός από την ελληνική και τη γερμανική υπηκοότητα ανέρχεται στις 60.000. Το 13% περίπου δηλαδή των Ελλήνων που ζουν στη Γερμανία έχουν σήμερα και τη γερμανική υπηκοότητα. Δεδομένου όμως ότι στα σχετικά στατιστικά στοιχεία της ομοσπονδιακής υπηρεσίας δεν γίνεται διαφοροποίηση, βάσει ηλικιακών ομάδων, δεν μπορεί να απαντηθεί το ερώτημα πόσοι από αυτούς είναι άνω των 18 ετών και συνεπώς έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στη Γερμανία.
Στις 60.000 που υπολογίζεται ότι έχουν διπλή υπηκοότητα θα πρέπει να προστεθούν και τα παιδιά μεικτών γάμων που κατά περίπτωση καταγράφονται από τις γερμανικές Αρχές μόνον ως Γερμανοί πολίτες και όχι ως Γερμανοί με μεταναστευτική βιογραφία. Για παράδειγμα, το παιδί μιας Γερμανίδας και ενός Έλληνα με διπλή υπηκοότητα, ο οποίος όμως δεν έχει γεννηθεί στη Γερμανία και συνεπώς δεν έχει τη γερμανική υπηκοότητα εκ γενετής, καταγράφεται ως Γερμανός με μεταναστευτικό υπόβαθρο. Αντίθετα, σε περιπτώσεις γάμων μεταξύ μιας Γερμανίδας και ενός Έλληνα ο οποίος γεννήθηκε στη Γερμανία και απέκτησε αυτομάτως και τη γερμανική ιθαγένεια, το παιδί τους καταγράφεται από τις Αρχές μόνον ως Γερμανός.
Πάντως ακόμη κι αν θεωρείται ότι το σύνολο των 60.000 Ελληνογερμανών είναι όλοι ανεξαιρέτως άνω των 18 ετών και μπορούν να ψηφίσουν, θα ήταν μια αμελητέα δύναμη, αφού το ποσοστό τους επί του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων δεν ξεπερνά το 0,01%.
