Ο Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος υπήρξε δικηγόρος, βουλευτής και υπουργός της κεντροδεξιάς παρατάξεως (ΕΡΕ, ΝΔ), ιδρυτής και πρόεδρος της ΔΗ.ΑΝΑ και Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας (1995-2005). Το στοιχείο όμως που αναδεικνύεται μέσα από τον πολιτικό του βίο, δεν είναι άλλο παρά η βαθιά του πίστη στη δημοκρατία, στους θεσμούς που εκπορεύονται από αυτήν, στην ταπεινοφροσύνη, πραότητα και την ακεραιότητα του ως ο πρώτος πολίτης της χώρας. Σε αυτό το σημείο σκόπιμο κρίνω, να επισημάνω πως αυτό το άρθρο δεν είναι ακόμα μία αγιογραφία ενός ανθρώπου που έφυγε από τη ζωή (στις 20 Νοέμβρη 2016), αλλά μια προσωπική αντίληψη για έναν άνθρωπο που στάθηκε αγέρωχα στον Προεδρικό θώκο και τον αγκάλιασε με ταπεινότητα και σεβασμό.
Παραθέτω βιογραφικά στοιχεία, ως εργαλεία για να μας είναι πιο εύκολη η κατανόηση της πολιτικής διαδρομής του κ. Στεφανόπουλου και μετέπειτα κάποιες παρασκηνιακές εικόνες που έγιναν μετέπειτα γνωστές. Ο Κωστής Στεφανόπουλος έγινε βουλευτής Αχαΐας το 1964 σε ηλικία 38 χρονών, με την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση. Με την πτώση της δικτατορίας εντάσσεται στη Νέα Δημοκρατία και εκλέγεται βουλευτής, αναλαμβάνοντας και το υφυπουργείο Εμπορίου. Στους μετέπειτα κυβερνητικούς μετασχηματισμούς αναλαμβάνει Υπουργός Εσωτερικών (Νοέμβριος 1974 – Σεπτέμβριος 1976) και Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (Σεπτέμβριος 1976 – Νοέμβριος 1977). Το 1981 έρχεται ο τυφώνας της «Αλλαγής», με συνέπεια την παραίτηση του Ράλλη από την αρχηγία του κόμματος. Στη Βουλή που σχηματίστηκε από τις εκλογές διετέλεσε Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής ομάδας και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Ήταν υποψήφιος στις εσωκομματικές εκλογές για την προεδρία της ΝΔ αλλά ηττήθηκε από τον Ευάγγελο Αβέρωφ.
Στις ευρω-εκλογές του Ιουνίου 1984, η Νέα Δημοκρατία θα ηττηθεί ξανά, ο Αβέρωφ θα παραιτηθεί και υποψήφιοι αυτή τη φορά θα είναι οι: Κ. Μητσοτάκης και Κ. Στεφανόπουλος. Θα εκλεγεί τελικά πρόεδρος, από την κοινοβουλευτική ομάδα της παρατάξεως με ψήφους 70-40, ο κ. Μητσοτάκης.
Στις βουλευτικές εκλογές του 1985 ο κ. Στεφανόπουλος εκλέγεται βουλευτής, παραιτείται όμως από το κόμμα μαζί με 9 άλλους βουλευτές και ιδρύει τη Δημοκρατική Ανανέωση (ΔΗ.ΑΝΑ). Το 1989 εισέρχεται στη Βουλή, ως βουλευτής Α’ Αθηνών και τα χρόνια που επακολουθούν, αποδεικνύουν ξανά την βαθιά του πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς και την εμπιστοσύνη του σε αυτούς. Ενώ ήταν εν εξελίξει το σκάνδαλο Κοσκωτά και η Νέα Δημοκρατία (με ελάχιστες εξαιρέσεις) ζητούσε την κεφαλή επί πίνακα του Α. Παπανδρέου, ο Στεφανόπουλος απλά διατυπώνει την άποψη πως πρέπει να εφαρμοστεί η Δικαιοσύνη και η νομιμότητα σχετικά με τον Ανδρέα. Εδώ να σημειώσουμε πως, στις εκλογές του 1990 η ΔΗ.ΑΝΑ εκλέγει έναν βουλευτή και δεν είναι ο Στεφανόπουλος, αλλά ο Θ. Κατσίκης. Τότε ο Στεφανόπουλος δίνει το πράσινο φως στον διαχρονικό του αντίπαλο Κ. Μητσοτάκη συμπράττοντας στην κυβέρνησή του για να εξασφαλίσει η ΝΔ τις 151 έδρες. Η ΔΗ.ΑΝΑ παραμένει ενεργή μέχρι το 1994, όπου αναστέλλει τη δράση της, μετά την αποτυχία εκπροσώπησης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Το 1995 προτάσσεται από τον Α. Σαμαρά (τότε αρχηγό της Πολιτικής Άνοιξης) ως υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εκλέγεται με 181 ψήφους (με τη στήριξη και του ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου) και διαδέχεται τον Κ. Καραμανλή στις 10 Μαρτίου του 1995. Στο ύπατο αξίωμα της χώρας, επανεκλέγεται και το 2000 με 269 ψήφους (161 από το ΠΑΣΟΚ, 101 από τη ΝΔ και 7 από ανεξάρτητους βουλευτές) και παραδίδει το 2005 στον κ. Παπούλια, απολαμβάνοντας καθολική αποδοχή ως ένας εκ των πλέον αγαπητών πολιτικών.
Στιγμές αυτού του μεγάλου πολιτικού ανδρός αποτελούν: η επιμονή του πως όποιος φοιτά αριστεύων στο ελληνικό σχολείο δικαιούται να σηκώνει την ελληνική σημαία (μετά τις έντονες αντιδράσεις μερίδας του κόσμου όταν ένας Αλβανικής καταγωγής μαθητής έγινε σημαιοφόρος), η άρνηση του να αποδεχθεί ως νόμιμες τις υπογραφές που συλλέχθηκαν με τρόπο μη προβλεπόμενο από το Σύνταγμα (υπογραφές που συνέλεξε ο μακαριστός Χριστόδουλος για την αναγραφή ή όχι του θρησκεύματος στις ταυτότητες) και η πάλαι ποτέ αμφισβήτηση -ως υπουργός -της ατμοσφαιρικής ρύπανσης κι η αλλαγή ως πρόεδρος όπου κυκλοφορούσε με ποδήλατο. Σημείο αναφοράς βεβαίως και η υποδοχή που επιφύλαξε στον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον και ο περίφημος λόγος του.
Αποχαιρετήσαμε λοιπόν με 21 κανονιοβολισμούς (έθιμο παρμένο από το Βρετανικό ναυτικό, του οποίου τα πλοία διέθεταν 7 κανόνια με maximum δυνατότητα 3 βλημάτων ανά κανόνι) τιμητικά, για τον σεβαστό και αγαπητό Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η κληρονομιά που μας αφήνει είναι πλούσια σε εικόνες, συμπεριφορές, ταύτιση λόγων και πράξεων και ευθύτητας. Ίσως να μην τον χωρούσε η άγρια πολιτική ζωή ενός τόπου που ψάχνει για εικόνες υπουργών σε F-16, αλλά να χρειαζόμαστε τελικά ανθρώπους που καβαλούν το ποδήλατό τους και αγέρωχα προχωρούν.
Υ.Γ.: το Αρχαιολογικό Μουσείο της Πάτρας, για να αποτίσει φόρο τιμής στον εκλιπόντα πρώην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εκθέτει το ποδήλατο με το οποίο πήγαινε και άφηνε στον εξωτερικό χώρο. Παράλληλα, η σημαία θα κυματίζει μεσίστια ως ελάχιστος φόρος τιμής στον πατρινό Κωστή Στεφανόπουλο.
