Αν ρωτήσεις έναν φτωχό πως έγινε φτωχός θα ακούσεις πολλές διαφορετικές ιστορίες. Κάποιοι γεννήθηκαν έχοντας πολύ λίγα, κάποιοι άλλοι οδηγήθηκαν στα λίγα από μία κακοδιαχείριση. Αν όμως ρωτήσεις ένα αδέσποτο πως κατέληξε στο δρόμο θα ανακαλύψεις πως η φτώχεια, η πείνα και τα «λίγα» δεν είναι το μοναδικό τους πρόβλημα. Κάποια αδέσποτα γεννήθηκαν στο δρόμο. Αν έχουν φτάσει τον πρώτο χρόνο της ζωής τους θεωρούνται ήδη πολύ τυχερά. Αυτό σημαίνει αυτόματα πως επιβίωσαν από μια καλά σφιγμένη σακούλα, ως νεογέννητα, πεταμένα στα σκουπίδια.
Αμέσως μετά επιβίωσαν από τους δρόμους της πόλης και τα αυτοκίνητα ή από τις φόλες των ανθρώπων. Αν βρήκαν φαγητό και νερό εδραίωσαν μια γειτονιά για σπίτι τους και πλέον περιφέρονται εκεί γύρω. Ίσως βρήκαν κάποιο φίλο παράλληλα για να κάνουν παρέα. Βρήκαν επίσης τρόπο να επιβιώσουν από τις κακοκαιρίες και τους αφόρητους καύσωνες. Αυτό βέβαια είναι εξαιρετικά δύσκολο καθώς κανείς δε θέλει αδέσποτα σε ένα απάγκιο έξω από το μαγαζί ή το σπίτι του. Αν αρρώστησε και τα έβγαλε πέρα, συνέβη ένα ακόμα μικρό θαύμα. Με λίγα λόγια ένα αδέσποτο ενός έτους είναι ένας σπουδαίος μαχητής της κοινωνίας μας. Της κοινωνίας των ανθρώπων.
Η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στα αδέσποτα
Εφόσον λοιπόν το μικρό κουτάβι μεγάλωσε, πρέπει πλέον να προσαρμοστεί στις ανθρώπινες συνήθειες. Κυρίως στο «ξουτ» και τις κλωτσιές. Ακόμα και στη γειτονιά που συχνάζουν θα συναντήσουν σχεδόν κάθε μέρα κάποιον που θα τα διώξει με βία. Η βία είναι κομμάτι της καθημερινότητάς τους και ως διά μαγείας τα ίδια δεν την ανταποδίδουν. Σκύβουν το κεφάλι και απομακρύνονται δειλά. Ίσως μέσα τους η αγάπη για τους ανθρώπους που κάποτε τους έδωσαν λίγο φαγητό, νικά το μίσος που δέχονται από κάποιους άλλους. Άλλωστε τα περισσότερα αδέσποτα είναι θλιμμένα και φοβικά, ακριβώς γιατί οι κακουχίες που έχουν βιώσει είναι πολλές. Και δυστυχώς ανείπωτες.
Σε κάποιες γειτονιές υπάρχει ο γείτονας που ταΐζει τα αδέσποτα. Εκείνος που τα μαζεύει στη γειτονιά και «βρωμάνε, και είναι άρρωστα, και θα κολλήσουν τίποτα τα παιδιά μας». Είναι όλα γνωστά. Αυτός που μαζεύει τα αδέσποτα όμως είναι συνήθως τόσο ενεργός με τη φιλοζωία που αν κάποιο αρρωστήσει θα φροντίσει να ενημερώσει το σύλλογο για την περίθαλψή του ή θα το πάει ο ίδιος στο γιατρό. Είναι εκείνος που ταΐζοντάς τα, αρχικά τα βοηθά να μην αρρωστήσουν. Είναι εκείνος που τα ίδια τα σκυλάκια θα προστατέψουν αν βρεθεί σε κίνδυνο. Είναι εκείνος που δίνει λίγο φαγητό και παίρνει άπειρη αγάπη. Αυτό άραγε το συνυπολόγισε κανείς; Την αγάπη; Ίσως κάποιες καρδιές να μην είναι τόσο μεγάλες για να τη χωρέσουν.
Τρόποι βοήθειας για τα αδέσποτα
Εθελοντισμός: Ένας σπουδαίος τρόπος που πρέπει να εμφυσούμε και στα παιδιά, θα ήταν να συμμετέχουμε ως εθελοντές σε κάποιο φιλοζωικό σύλλογο με όποιον τρόπο επιθυμούμε. Τα οφέλη μας; Θα δώσουμε λίγο χρόνο και θα πάρουμε το πιο όμορφο βλέμμα. Αυτό της ευγνωμοσύνης.
Φιλοξενία: Όσοι έχουν λίγο χώρο μπορούν να φιλοξενήσουν ένα ζωάκι μέχρι την ανάρρωση ή την υιοθεσία του. Σίγουρα υπάρχει η σκέψη πως θα δεθεί ο άνθρωπος μαζί του και δε θα μπορεί να το αποχωριστεί. Μπορεί ναι μπορεί και όχι. Αλλά αν συμβεί, σημαίνει πως ήταν ήδη έτοιμο το άτομο για να μεγαλώσει την οικογένειά του με ένα ζώο και απλά το κατάφερε.
Εικονική υιοθεσία: Μπορείτε να προσφερθεί ένα ποσό μηνιαίως για τα έξοδα ενός αδέσποτου χωρίς να το πάρει κάποιος στο σπίτι. Μπορεί επίσης να το επισκέπτεται, να το βγάζει βόλτα και να μαθαίνει νέα του ανά πάσα στιγμή. Αυτό κι αν είναι ένα σπουδαίο δώρο για τα παιδιά μιας οικογένειας. Ας σκεφτεί κανείς τι χαρά θα πάρει ένα παιδί αν συντρέχουν λόγοι που δε μπορεί να πάρει ένα ζωάκι στο σπίτι.
Όχι αγορά: Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγοραστεί γατάκι ή σκυλάκι όταν όλα τα καταφύγια είναι γεμάτα αδέσποτα. Επίσης το να υιοθετηθεί ένας μεγαλύτερος σε ηλικία σκύλος σημαίνει πως γλιτώνει κάποιος τα πολύ δύσκολα της εκπαίδευσης (βόλτα, λουρί, βιολογική ανάγκη εκτός σπιτιού). Να σημειωθεί εδώ πως τα μη καθαρόαιμα ζωάκια έχουν πολύ λιγότερες παθήσεις από αυτές που «κουβαλούν» τα καθαρόαιμα λόγω ράτσας (π.χ. δυσπλασίες, επιληψίες κτλπ).
Μια μικρή δωρεά: Αν τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς μας, όταν βρεθεί ένα κενό της τάξεως των 5 ευρώ στον προϋπολογισμό μας, μπορούμε να κάνουμε μία δωρεά σε έναν φιλοζωικό σύλλογο. Δεν είναι ένα μικρό ποσό. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για τους ανθρώπους που βοηθούν τα αδέσποτα τόσο στη σίτιση όσο και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Αν αυτά τα 5 ευρώ δε μπορούν να λείψουν από το σπιτικό μας, τότε αφήνουμε λίγα μακαρόνια, λίγο ρυζάκι και λίγο νερό σε κάποια ασφαλή γωνιά που ξέρουμε πως τρώνε ή ακόμα καλύτερα στις ποτίστρες και τις ταΐστρες του δήμου. Αν κάποιος τα κακομεταχειρίζεται, να ειδοποιηθεί η αστυνομία ή η αστυνομία ζώων. Αν κάποιος τα κλωτσήσει, τα υπερασπιζόμαστε. Αν κάποιο μας πλησιάσει ζητιανεύοντας, του δίνουμε λίγο από το κουλούρι μας. Και κάπως έτσι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.
Για όλα αυτά τα σημαντικά ζητήματα, μπορούμε να απευθυνθούμε σε φιλοζωικούς συλλόγους όπως ο Φιλοζωικός Σύλλογος Νέας Φιλαδέλφειας. Παρακάτω ακολουθεί η Roxy, μια ταινία μικρού μήκους, σχετική με την Παγκόσμια Ημέρα για τα αδέσποτα ζώα.
Πηγή που χρησιμοποιήθηκε σε αυτό το άρθρο:
Υιοθέτησε ένα ενήλικο σκυλί. Ανακτήθηκε από www.friendsofanimals-nf.com (τελευταία πρόσβαση 3/4/2021)