Η Κοραλία Ανδρειάδη είναι σύγχρονη Ελληνίδα ποιήτρια. Η γραφή της στάθηκε μόνη στην ποιητική της διαδρομή χωρίς να εντάσσεται σε συγκεκριμένη σχολή. Η ίδια έγινε γνωστή κυρίως ως Κοραλία Θεοτοκά έχοντας ζήσει τον απόλυτο έρωτα με τον νομικό, λογοτέχνη και στοχαστή Γιώργο Θεοτοκά. Σε κάποιο στίχο της μας συστήθηκε ως η Κοραλία των τάφων. Η ίδια έλεγε πως ποτέ δεν μπόρεσε να ενταχτεί στην πραγματικότητα λόγω του άκρατου συναισθηματισμού της. Στα ποιήματά της αποδεικνύει αυτή της την πεποίθηση.
Η ζωή της
Η Κοραλία Ανδρειάδη Θεοτοκά γεννήθηκε στο Νέο Φάληρο στις 5 Μαΐου του 1935. Κόρη του Δημήτρη Ανδρειάδη, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, θα μεγαλώσει στην κατοχική Αθήνα. Θα σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και θα εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση που έχει σαν αντικείμενο την εισαγωγή ινδικών ταινιών στην Ελλάδα. Θα ταξιδέψει μάλιστα δύο φορές στην Ινδία, τη δεύτερη ως καλεσμένη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νέου Δελχί. Το 1962 θα πάρει το δίπλωμα του ξεναγού και θα εργαστεί για μικρό χρονικό διάστημα ως ξεναγός. Από το 1969 ως το 1973 παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης στη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Παντελή Πρεβελάκη. Υπήρξε μέλος πολλών συλλόγων και ενώσεων και η κοινωνική της προσφορά και δραστηριότητα ήταν μεγάλη.
-Θα ‘ρθει ένας κόσμος χλόης αγόρι
και θα δουλεύουμε στη μοιρασιά των λουλουδιών.
(Αντί στεφάνου)
Η σχέση με τον Γιώργο Θεοτοκά
Το 1963 η Κοραλία Ανδρειάδη θα γνωρίσει τον Γιώργο Θεοτοκά στο δικηγορικό του γραφείο. Και όπως η ίδια θα περιγράψει, στην χειραψία εκείνης της γνωριμίας θα αισθανθεί μέσα της έναν κραδασμό. Δεν τον ονομάζει αμέσως έρωτα αλλά θεωρεί πως είναι η ανάγκη της και μεγάλη της επιθυμία να συναναστραφεί έναν μεγάλο πνευματικό άνθρωπο. Ο Γιώργος Θεοτοκάς, ένας μοναδικός στοχαστής και λογοτέχνης της γενιάς του τριάντα, ήταν ένας άνθρωπος που εξέπεμπε το φως και τη γοητεία του δημιουργικού πνεύματος. Θα γνωριστούν την εποχή που ο λογοτέχνης χάνει την πρώτη του γυναίκα.
Θα παντρευτούν τον Ιούλιο του 1966 και ο Θεοτοκάς θα υποβληθεί σε εξονυχιστικές εξετάσεις στο Παρίσι πριν το γάμο του. Θέλει να είναι σίγουρος πως θα ζήσει ανεμπόδιστα τον μεγάλο του έρωτα με την Κοραλία Ανδρειάδη. Μετά τον γάμο τους θα ζήσουν τις ωραιότερες διακοπές του στην Κρήτη (κατά την ομολογία του ίδιου του Θεοτοκά μετά την επιστροφή τους). Στις 30 Οκτώβριου όμως ο Γιώργος Θεοτοκάς πεθαίνει. Η Κοραλία Ανδρειάδη παλεύει από τότε να ζήσει. Θα παλέψει ως τον Δεκέμβρη του ’76 που αποχαιρετώντας με ένα σημείωμα, θα πηδήξει στο κενό από το σπίτι της στην Αθήνα. Ήταν 41 ετών.
«…Δεν είμαι η μόνη, αλλά είμαι μόνη. Γεια. Ο κόσμος ελπίζω να καλυτερέψει. Για όλους. Για τους άλλους.
Γεια,
Κ. Θεοτοκά
Δεκ 76»
Η ποιήτρια
Η Κοραλία Ανδρειάδη θα εκδώσει την πρώτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο απόπειρες το 1963. Ο λυρισμός, η ζωντάνια και η ποίηση που ρέει χαρακτηρίζουν τη γραφή της. Οι τρεις επόμενες συλλογές της θα εκδοθούν μετά τον θάνατο του Γ. Θεοτοκά και θα κουβαλούν όλο το φορτίο του σπαραγμού και του μάταιου. Η συλλογή Σε άλλο φως, το 1967, μοιράζεται από την ίδια την ποιήτρια σε φίλους και γνωστούς. Αρνείται να την εκδώσει αντιστεκόμενη στην δικτατορία των συνταγματαρχών.
Το βιβλίο είναι φυσικά αφιερωμένο στον Γιώργο Θεοτοκά και στο αίσθημα του αποχωρισμού και του ανεκπλήρωτου έρωτα. Με τη συλλογή η Ταυτότητα, το 1971, η ποιήτριά θα εκφραστεί για τα τεράστια και προβληματικά κοινωνικά και πολιτικά θέματα της περιόδου. Η τελευταία της συλλογή, Οι Μεγάλες Διαδικασίες, θα εκδοθεί το 1975. Γι’ αυτή την τελευταία της ποιητική δουλειά, η ίδια η Κοραλία Ανδρειάδη θα πει πως πρόκειται για ένα ποίημα παραληρηματικό που ισορροπεί ανάμεσα στο απόλυτο και στην έννοια των ορίων.
Είμαι γυμνή σαν πέτρα, μόνη σαν πέτρα.
Ραγίζω ακούγοντας τα βήματά σου,
ασάλευτη στη γη ραγίζω. Δε βρέχει….
(«Το μανιτάρι», συλλογή Απόπειρες)
Η μυθιστορηματική μορφή
Η Κοραλία Ανδρειάδη έζησε μια ζωή σαν ηρωίδα μυθιστορήματος. Η ίδια χαρακτήριζε τον εαυτό της υπέρμετρα συναισθηματική κι ευαίσθητη. Ο παράφορος έρωτας με τον Γ. Θεοτοκά και η τραγική κατάληξή του μοιάζουν να συμπυκνώνουν τον λόγο της ύπαρξής της. Γίνεται το επίκεντρο της ποίησής της. Της ποίησης που ξεχώρισαν ο Ν. Καρούζος, ο Α. Φωστιέρης, η Κ. Δημουλά.
Πάντα μοναχική και ιδιαίτερα απομονωμένη μετά τον θάνατο του αγαπημένου της, υπήρξε ένας άνθρωπος που πόνεσε σπαρακτικά. Που αγωνίσθηκε να μείνει ζωντανή και που εμπνεύσθηκε από τον πόνο της αλλά και από τον πόνο των άλλων γύρω της. Αφοσιώθηκε στη επιμέλεια και έκδοση του έργου του Θεοτοκά. Αντιστάθηκε παραδειγματικά και προσπάθησε να ξεπεράσει τη μοίρα της γράφοντας για τη ζωή, που δεν είναι ζωή, όχι μόνο τη δική της αλλά και όσων κακοποιούνται, δολοφονούνται, διώκονται.
Η Κοραλία Ανδρειάδη αυτοκτόνησε στις 18 Δεκεμβρίου 1976, πέφτοντας από την ταράτσα του σπιτιού της, στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας 90, στην Αθήνα.
Ακολουθεί Βίντεο με απαγγελία ποιημάτων της Κοραλίας Ανδρειάδη:
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
Ο έρως και ο πόνος της ποιήτριας Κοραλίας Ανδρειάδη Θεοτοκά για τον λογοτέχνη και διανοητή Γιώργο Θεοτοκά, Φ. Τρούσας, Ανακτήθηκε από: www.lifo.gr. (Τελευταία Σύνδεση 5/5/2021)
Κοραλία Ανδρειάδη – Θεοτοκά, η ποιήτρια του απόλυτου έρωτα. Ανακτήθηκε από: www.catisart.gr. (Τελευταία Σύνδεση 5/5/2021)
