Ο Κουρτ Βάιλ (Kurt Julian Weill) ήταν Γερμανός συνθέτης, που δραστηριοποιήθηκε στην χώρα του κι αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, μέχρι το θάνατό του το 1950. Ήταν ένας από τους πιο ευπροσάρμοστους και επιδραστικούς θεατρικούς συνθέτες του εικοστού αιώνα με σπουδαίες συνεργασίες με μεγάλα ονόματα, όπως ο Μπρεχτ. Μαζί δημιούργησαν έργα όπως η «Όπερα της πεντάρας». Ο Κουρτ Βάιλ ήθελε να γράφει μουσική που ταυτόχρονα να εξυπηρετεί κι έναν κοινωνικό σκοπό.
Τα παιδικά χρόνια του Κουρτ Βάιλ
Ο Κουρτ Βάιλ γεννήθηκε στην εβραϊκή συνοικία «Sandvorstadt» του Ντεσάου της Γερμανίας στις 2 Μαρτίου 1900. Ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του Άλμπερτ και της Έμμα Βάιλ. Το μουσικό ταλέντο του Κουρτ Βάιλ φάνηκε από νωρίς. Σε ηλικία 12 ετών, άρχισε να μαθαίνει πιάνο και έκανε τις πρώτες του προσπάθειες να συνθέσει μουσική, γράφοντας κάποια κονσέρτα και θεατρικά έργα. Η πρώτη του σύνθεση γράφτηκε το 1913 με τίτλο «Mi Addir: Jewish Wedding Song».
Το 1915 ο Κουρτ Βάιλ άρχισε να κάνει ιδιωτικά μαθήματα με τον Άλμπερτ Μπίνγκ Κάπελμαϊστερ στο «Herzogliches Hoftheater zu Dessau», μαθαίνοντας πιάνο, σύνθεση, μουσική θεωρία και διευθύνσεις. Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε για πρώτη φορά δημόσια στο πιάνο ως συνοδός και σολίστ. Τα επόμενα χρόνια θα συνθέσει σε στίχους ποιητών όπως οι Γιόζεφ Φον Άιχεντορφ, Άρνο Χόλτζ και Άννα Ρίττερ καθώς και ένα σύνολο πέντε τραγουδιών με τίτλο «Ofrahs Lieder» σε μια γερμανική μετάφραση ενός κειμένου του Γιεχούντα Χαλεβί.
Το 1918 ο Κουρτ Βάιλ αποφοίτησε με Abitur από το Oberrealschule και γράφτηκε στη Μουσική Σχολή του Βερολίνου, όπου σπούδασε σύνθεση με τον Ένγκελμπερτ Χούμπερντινκ, διεξαγωγή με τον Ρούντολφ Κρασέλτ και αντίστιξη με τον Φρίντριχ Ε. Κοχ. Επίσης παρακολούθησε πολλές διαλέξεις φιλοσοφίας με τους Μαξ Ντεσουάρ και Έρνστ Κασιρέρ. Την ίδια χρονιά έγραψε και το πρώτο του κουαρτέτο εγχόρδων.
Οι πρώτες δουλειές του Κουρτ Βάιλ
Σε ηλικία 18 ετών ο Κουρτ Βάιλ μετακόμισε στο Βερολίνο για να σπουδάσει σύνθεση, διεύθυνση ορχήστρας και φιλοσοφία. Η δύσκολη οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του όμως τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να επιστρέψει στο Ντεσάου, όπου εργάστηκε ως δάσκαλος σύνθεσης και θεωρίας της μουσικής στο Friedrich – Theatre υπό τη διεύθυνση του Χανς Νάπερσμπους. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου συνέθεσε ένα συμφωνικό ποίημα για το «The Lay of the Love and Death of Cornet» του Ράινερ Μαρία Ρίλκε και το «Reed Songs», έναν κύκλο πέντε τραγουδιών σε ποιήματα του Νικολάου Λενάου.
Τον Δεκέμβριο του 1919 με τη βοήθεια του Χούμπερντινκ, ο Κουρτ Βάιλ διορίστηκε στο νεοσύστατο Stadttheater στο Lüdenscheid. Εκεί σκηνοθέτησε όπερα και τραγούδι για 5 περίπου μήνες.
Από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1920 ο Κουρτ Βάιλ πήγε στην Λειψία για μερικούς μήνες, όταν ο πατέρας του έγινε διευθυντής ενός εβραϊκού ορφανοτροφείου. Λίγο πριν επιστρέψει στο Βερολίνο, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του, τον Σεπτέμβριο του 1920 συνέθεσε το «Sulamith», ένα έργο για σοπράνο, γυναικεία χορωδία και ορχήστρα.
Οι σπουδές με τον Φερούτσιο Μπουσόνι
Όταν ο Κουρτ Βάιλ επέστρεψε στο Βερολίνο, τον Δεκέμβριο του 1920 είχε μια συνέντευξη με τον Φερούτσιο Μπουσόνι για την εισαγωγή του ως μεταπτυχιακός φοιτητής στην σύνθεση στο «Preussische Akademie der Künste» στο Βερολίνο. Ο Μπουσόνι εξέτασε συνθέσεις του Βάιλ και τελικά τον δέχτηκε ως έναν από του 5 μεταπτυχιακούς φοιτητές. Από του Ιανουάριο του 1921 μέχρι τον Δεκέμβριο του 1923 ο Κουρτ Βάιλ σπούδασε σύνθεση μαζί με τον Μπουσόνι. Κατά το 1ο έτος των σπουδών του αυτών συνέθεσε μεταξύ άλλων και την πρώτη του συμφωνία. Όμως συνέχιζε να στηρίζει την οικογένειά του στην Λειψία, εργαζόμενος ως πιανίστας σε μια ταβέρνα.
Ο Μπουσόνι ήταν μια σημαντική επιρροή για τον Κουρτ Βάιλ. Φαίνεται ιδιαίτερα στα φωνητικά και σκηνικά έργα του Βάιλ, που απομακρύνονται σταθερά από το ότι η μουσική αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα των χαρακτήρων και λειτουργεί πια ως σχόλιο, συχνά ειρωνικό.
Το 1922 θα μπει στην ομάδα «Novembergruppe», μια επανασυσταθείσα ομάδα αριστερών καλλιτεχνών, όπως μουσικοί, αρχιτέκτονες και ζωγράφοι, που περιλάμβανε τους Χανς Άισλερ και Στέφαν Βόλπε. Η πρώτη δημόσια παράσταση έργου του Κουρτ Βάιλ στο μουσικό θέατρο έγινε στις 18 Νοεμβρίου 1922 με το έργο «The Magic Night» στο Theatre am Kurfürstendamm.
Ο Κουρτ Βάιλ δίδαξε μουσική θεωρία και σύνθεση και σε ιδιώτες μαθητές από το 1923 μέχρι το 1925. Ανάμεσα στους μαθητές του ήταν οι Καλούντιο Αράου, Μαουρίς Αμπραβανέλ, Χάινζ Ζολλέ, γνωστός αργότερα ως Ανρί Ζολλέ και ο Νίκος Σκαλκώτας. Με τους Αράου, Αμπραβανέλ και Ζολλέ παρέμειναν φίλοι και μετά από τα μαθήματα. Μάλιστα η μόνη σύνθεση του Ζολλέ που επέζησε του ναζιστικού καθεστώτος το 1933, είναι ένα κομμάτι από το έργο για 4 πιάνα που έγραψαν από κοινού με τον Κουρτ Βάιλ.
Κατά την διάρκεια του τελευταίου έτους των σπουδών του ο Βάιλ συνέθεσε το «Quodlibet», επτά μεσαιωνικά ποιήματα για σοπράνο, φλάουτο, βιόλα, κλαρινέτο, γαλλικό κόρνο και για χορωδία και παιδική χορωδία από το «Βιβλίο των Θρήνων».
Οι επιτυχίες την δεκαετία του ’20
Τον Φεβρουάριο του 1924 ο μαέστρος Φρίτς γνώρισε στον Κουρτ Βάιλ τον δραματουργό Γκέοργκ Κάιζερ. Οι δυο τους ξεκίνησαν μια μακρόχρονη δημιουργική συνεργασία με αποτέλεσμα πολλές μονόπρακτες όπερες. Στα πλαίσια αυτής της συνεργασίας ο Κουρτ Βάιλ επισκεπτόταν συχνά το σπίτι του Κάιζερ στο Grünheide. Εκεί συναντήθηκε για πρώτη φορά με την ηθοποιό και τραγουδίστρια Λόττε Λένια το καλοκαίρι του 1924. Το ζευγάρι παντρεύτηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1926.
Από τον Νοέμβριο του 1924 μέχρι τον Μάιο του 1929 ο Κουρτ Βάιλ έγραψε πολλές κριτικές για τον οδηγό ραδιοφωνικών προγραμμάτων «Der deutsche Rundfunk». Ο Χανς Σίμπερτ Φον Χάιστερ, που είχε ήδη συνεργαστεί με τον Βάιλ στο «Novembergruppe», του πρόσφερε λίγο μετά την δουλειά του αρχισυντάκτη.
Τα πρώτα ώριμα μη σκηνικά έργα του Κουρτ Βάιλ, που επηρεάστηκαν από τους Γκούσταβ Μάλερ, Άρνολντ Σένμπεργκ και Ιγκόρ Στραβίνσκι, είχαν κάποια επιτυχία. Ο Βάιλ όμως στρεφόταν πιο πολύ στο μουσικό θέατρο και το τραγούδι. Αυτά του τα έργα ήταν εξαιρετικά δημοφιλή στην Γερμανία στα τέλη της δεκαετίας του ’20 και αρχές δεκαετίας ’30. Επικρίθηκε όμως και από πολλούς, όπως ο Άντον Βέμπερν και ο Σένμπεργκ, που αργότερα άλλαξε γνώμη. Το θεατρικό ντεμπούτο του Κουρτ Βάιλ έγινε με την όπερα «Πρωταγωνιστής», που έγραψε μαζί με τον Κάιζερ, το 1926.
Η συνεργασία Κουρτ Βάιλ και Μπέρτολτ Μπρεχτ
Το 1927 ξεκίνησε η συνεργασία του Βάιλ με τον Μπρεχτ. Μαζί δημιούργησαν την όπερα «Άνοδος και πτώση της πόλης του Μαχαγκόνυ». Πρόκειται για μια όπερα πρωτοποριακή ακόμη και σήμερα για το είδος της, καθώς μιλάει για την απληστία, τη διαφθορά, την κατάκτηση της εξουσίας με κάθε τρόπο, τον ατομικισμό, τον εγωισμό και την εκμετάλλευση του αδύναμου. Βάιλ και Μπρεχτ πίστευαν ότι οι όπερες είναι γεμάτες από στερεότυπα και έχουν χάσει την ουσία τους.
Το 1928 ο Κουρτ Βάιλ γράφει την μουσική στο πιο γνωστό έργο του, την «Όπερα της Πεντάρας», πάνω στο αριστουργηματικό κείμενο του Μπρεχτ. Το μουσικό μέρος συνδυάζει την τζαζ και την ελαφρά μουσική με εκκλησιαστικές και λυρικές μελωδίες. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου γράφτηκε στην Γαλλική Ριβιέρα, όπου ο Βάιλ ταξίδεψε με την σύζυγό του. Το έργο έκανε πρεμιέρα στις 31 Αυγούστου 1928 στο Θέατρο του Βερολίνου. Στόχος της όπερας αυτής ήταν η σατιρική αποδόμηση της αστικής κοινωνίας εκείνης της εποχή και από την αρχή προκάλεσε αίσθηση στο κοινό. Μεταφράστηκε σε 18 γλώσσες και εξακολουθεί να παίζεται ακόμα και σήμερα, ενώ έχουν γίνει και πολλές κινηματογραφικές παραλλαγές. Η συνεργασία του Βάιλ με τον Μπρεχτ είχε μεγάλη επιτυχία. Έληξε όμως το 1930 όταν ο Βάιλ στράφηκε στον σοσιαλισμό και ο Μπρεχτ κατευθύνθηκε με το έργο του ακόμα πιο αριστερά.
Ο Κουρτ Βάιλ στο Παρίσι
Η ναζιστική Γερμανία της δεκαετίας του ’30 δεν μπορούσε να ανεχτεί κάποιον σαν τον Εβραίο Κουρτ Βάιλ. Τον καταδίκασε επίσημα για τις λαϊκιστικές απόψεις και τις συμπάθειές του και τον στοχοποίησε, αρχίζοντας παρεμβάσεις και στις παραστάσεις του. Η μόνη λοιπόν λύση να φύγει από την Γερμανία. Τον Μάρτιο του 1933 εγκαταλείπει την χώρα μαζί με την Λένια αρχικά για το Παρίσι. Εκεί συνεργάστηκε για άλλη μια φορά με τον Μπρεχτ στο μπαλέτο «Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα». Την ίδια χρονιά χωρίζει με την Λόττε Λένια.
Η ζωή στην Αμερική
Στις 10 Σεπτεμβρίου 1935 ο Κουρτ Βάιλ και η Λόττε Λένια μετακομίζουν στην Νέα Υόρκη. Αρχικά έμειναν στο ξενοδοχείο «St. Moritz» και ύστερα σε ένα διαμέρισμα στην 231 East 62nd Street μεταξύ 2ης και 3ης Λεωφόρου. Κατά το καλοκαίρι του 1936, μαζί με τον Πολ Γκρίν, νοίκιασαν ένα παλιό σπίτι κοντά στο Pine Brook Country Club στο Νίκολς του Κοννέκτικατ. Ήταν το καλοκαιρινό σπίτι του «Group Theatre», όπου μαζευόταν καλλιτέχνες όπως Ελία Καζάν, Χάρυ Μόργκαν, Τζον Γκάρφιλντ, Ίρβιν Σο κ.α.
Ο Κουρτ Βάιλ μελέτησε την αμερικανική μουσική. Τα έργα αυτής της περιόδου του Βάιλ θεωρήθηκαν οι ρίζες της ανάπτυξης του αμερικανικού μιούζικαλ. Το 1937 ο Κουρτ Βάιλ ξαναπαντρεύεται την Λόττε Λένια. Συνεργάστηκε με πολλούς συγγραφείς όπως οι Μάξγουελ Άντερσον και Ira Gershwin. Το 1938 έγραψε την μουσική για την ταινία «You and Me» του Φρίτς Λάνγκ. Το 1939 έγραψε την μουσική για το «Railroads on Parade», που μπήκε στην Παγκόσμια Έκθεση εκείνης της χρονιάς για να την αμερικανική σιδηροδρομική βιομηχανία.
Ο Κουρτ Βάιλ εκείνη την εποχή προσπάθησε να βρει έναν καινούριο τρόπο δημιουργίας της αμερικανικής όπερας, εμπορικό μεν αλλά χωρίς να χάνει το καλλιτεχνικό στοιχείο. Η πιο ενδιαφέρουσα προσπάθεια προς αυτό είναι η «Street Scene», βασισμένη σε έργο του Έλμερ Ράις, με στίχους του Λάνγκστον Χιούγκς. Γι’ αυτό το έργο ο Κουρτ Βάιλ κέρδισε το βραβείο Tony για την καλύτερη πρωτότυπη δημιουργία.
Την δεκαετία του ’40 ο Κουρτ Βάιλ έμενε στο Downstate της Νέας Υόρκης, κοντά στα σύνορα με το Νιου Τζέρσεϊ και ταξίδευε συχνά σε Νέα Υόρκη και Χόλιγουντ για τα θεατρικά και κινηματογραφικά του έργα. Παράλληλα ήταν ενεργός υποστηρικτής της εισόδου των Αμερικανών στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν αυτό συνέβη, το 1941, συνεργάστηκε σε πολλά καλλιτεχνικά έργα που υποστήριζαν την πολεμική προσπάθεια, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Μαζί με τον Μάξγουελ Άντερσον εργάστηκαν και εθελοντικά ως φύλακες αεροπορικών επιδρομών στο High Tor Mountain.
Ο Κουρτ Βάιλ το 1942 θα συναντηθεί καλλιτεχνικά ξανά με τον Μπρεχτ, συνθέτοντας το τραγούδι «Και τι απέγινε η γυναίκα του στρατιώτη;», που προορίζεται να μεταδοθεί στην Γερμανία. Το τραγούδι παρουσιάζει την ναζιστική πολεμική μηχανή μέσα από τα δώρα που έφταναν στην υπερήφανη σύζυγο ενός στρατιώτη, που στο τέλος έλαβε και την είδηση του θανάτου του.
Το 1943 Βάιλ και Μπρεχτ άρχισαν να εργάζονται για τη μετατροπή σε όπερα του δράματος «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν», μια προσπάθεια δεν ολοκληρώθηκε. Στις 27 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς ο Κουρτ Βάιλ γίνεται πολίτης των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο θάνατος του Κουρτ Βάιλ
Ο Κουρτ Βάιλ, λίγο μετά τα 50ά του γενέθλια, υπέστη καρδιακή ανακοπή και πέθανε στις 3 Απριλίου 1950 στο Flower Hospital της Nέας Υόρκης. Θάφτηκε στο νεκροταφείο Mount Repose στο Haverstraw της Νέας Υόρκης. Στην ταφόπετρά του υπάρχουν στίχοι του Μάξγουελ Άντερσον από το τραγούδι «A Bird of Passage» του «Lost in the Stars».
«Αυτή είναι η ζωή των ανθρώπων στη γη:
Από το σκοτάδι μπαίνουμε στη γέννηση
σε ένα δωμάτιο με λάμπες και μετά –
Προχωρήστε ξανά στο σκοτάδι».
Η επιρροή του Κουρτ Βάιλ
Ο Κουρτ Βάιλ έγραφε ακούραστα. Προσπάθησε να γεφυρώσει την κλασική με την μοντέρνα μουσική, την Ευρώπη με την Αμερική. Το έργο του συσχετίστηκε περισσότερο με την φωνή της συζύγου του, Λόττε Λένια, η οποία μετά την απόσυρσή της από τα καλλιτεχνικά δρώμενα μετά το μιούζικαλ «The firebrand of Florence», αφοσιώθηκε στον σύζυγό της και το έργο του.
Η μουσική του Βάιλ ηχογραφήθηκε από πολλούς ερμηνευτές, όπως Νίνα Σιμόνε, Τζούντι Γκάρλαντ, Φρανκ Σινάτρα, Έλλα Φιτζέραλντ, Ντέιβιντ Μπόουι, Ρόμπι Γουίλιαμς, The Doors στο «Alabama song» κ.α. Τραγουδιστές όπως οι Τερέζα Στράτας, Ούτε Λέμπερ, Μαριάν Φέιθφουλ και πολλοί άλλοι ηχογράφησαν ολόκληρα άλμπουμ με την μουσική του.
Το 1985 ο Χαλ Γουίλνερ δημιούργησε ένα άλμπουμ αφιέρωμα, το «Lost in the Stars: The Music of Kurt Weill», όπου διάφοροι καλλιτέχνες ερμήνευσαν τραγούδια του Κουρτ Βάιλ, όπως οι Τόντ Ρούντγκρεν, Τομ Γουέιτς, Λου Ρήντ, Τσάρλι Χέιντεν και Sting. Η τραγουδίστρια-πιανίστρια του ντουέτου «The Dresden Dolls», Αμάντα Πάλμερ, έχει το όνομα του Κουρτ Βάιλ στο μπροστινό μέρος των πλήκτρων της, ως αφιέρωμα στον συνθέτη.
Το 1991 η ελβετική μπάντα «The Young Gods» κυκλοφόρησε το άλμπουμ «The Young Gods Play Kurt Weill» με τραγούδια του Κουρτ Βάιλ. Το 2008 τραγούδια του Κουρτ Βάιλ παρουσιάστηκαν από Καναδούς μουσικούς σε μια συναυλία αφιέρωμα στα πλαίσια του πρώτου ετήσιου Canwest Cabaret Festival στο Τορόντο. Το 2009 ο Ντιούκ Σπέσιαλ κυκλοφόρησε ένα ΕΡ με τίτλο «Huckleberry Finn», που περιλάμβανε 5 τραγούδια από ένα ημιτελές μιούζικαλ του Κουρτ Βάιλ βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μαρκ Τουέιν.
Από τα πιο διάσημα τραγούδια του είναι τα «Mack the Knife» και «Pirate Jenny» από την «Όπερα της πεντάρας». Άλλα πολύ γνωστά είναι το «Alabama Song» από το «Mahagonny», το «Surabaya Johnny» από το «Happy End», το «Speak Low» από το «One Touch of Venus», το «Lost in the Stars» από το ομώνυμο μιούζικαλ, το «My Ship» από την «Lady in the Dark» και το «September Song» από το «Knickerbocker Holiday». Ο Κουρτ Βάιλ επίσης είναι μέλος του Αμερικάνικου Θεάτρου Hall of Fame.
Ίδρυμα Μουσικής Κουρτ Βάιλ
Το Ίδρυμα Μουσικής Κουρτ Βάιλ ιδρύθηκε από την Λόττε Λένια το 1962. Είναι ένα μη κερδοσκοπικό ιδιωτικό ίδρυμα με στόχο την κατανόηση της ζωής και των έργων του Κουρτ Βάιλ και την διατήρηση της κληρονομιάς τους Κουρτ Βάιλ και της Λόττε Λένια. Το ίδρυμα διαχειρίζεται τον διεθνώς αναγνωρισμένο Διαγωνισμό Lotte Lenya, ένα πρόγραμμα επιχορηγήσεων, διάφορες χορηγίες και υποτροφίες, το Κέντρο Έρευνας Weill-Lenya και το Βραβείο Kurt Weill. Επίσης δημοσιεύει το Kurt Weill Edition και το Kurt Weill Newsletter. Η έδρα του ιδρύματος είναι στην Νέα Υόρκη και μεταξύ των διαχειριστών είναι οι Χάρολντ Πρινς, Βικτόρια Κλαρκ, Ζανίν Τεσόρι, Τέιζγουελ Τόμσον και Τερέζα Στράτας.
Κέντρο Κουρτ Βάιλ
Το Κέντρο Κουρτ Βάιλ ιδρύθηκε στο Ντεσάου, γενέτειρα του συνθέτη, το 1993. Περιέχει μουσείο, βιβλιοθήκη ένα αρχείο και κέντρο μέσων και διοργανώνει ένα ετήσιο φεστιβάλ με έργα του συνθέτη. Στεγάζεται στο σπίτι που αρχικά κατοικούσε ο καλλιτέχνης Λάινονελ Φάινινγκερ, που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Βάλτερ Γκρόπιους και είναι μέρος της Παγκόσμιας Κληρονομιάς του Μπαουχάουζ.
Ένα ξεχασμένο κομμάτι
Ο Κουρτ Βάιλ έφυγε από την Γερμανία το 1933 κι έκτοτε τα περισσότερα χειρόγραφά του είτε κρύφτηκαν είτε καταστράφηκαν. Το 1983 ανακαλύφθηκαν κάποια πρώιμα έργα του. Ο Γιούκεμ ερευνούσε στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου το έργο του 1929 «Happy End», που ακολούθησε την «Όπερα της πεντάρας». Ο αρχειοφύλακας του έδειξε την παρτιτούρα του τραγουδιού «Το τραγούδι του άσπρου τυριού» κι έτσι ξεκίνησε η έρευνα για το πως γράφτηκε το τραγούδι.
Αρχικά αναζητήθηκε ο Γιόσεφ Βάισενμπεργκ, που την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ήταν ένας Ευαγγελικός με φανατικούς πιστούς, που υποσχόταν τη θεραπεία πολλών ασθενειών με τη χρήση της προσευχής και του τυριού. Σύμφωνα λοιπόν με τον Γιούκεμ, ο Βάισενμπεργκ είχε δημιουργήσει μια ολόκληρη σέχτα και συχνά εμφανιζόταν στα ταμπλόιντ της εποχής. Την ίδια περίοδο και ο Κουρτ Βάιλ έχτιζε την φήμη του στο Βερολίνο και φαίνεται πως τότε έγραψε το τραγούδι.
Το τραγούδι ερμήνευσε η Λόττε Λένια. Κάποτε μάλιστα το είχε αναφέρει με τον τίτλο «Το τραγούδι της τυφλής κόρης». Τη δεκαετία του ’60 προσπάθησε να το βρει χωρίς επιτυχία και θεώρησε πιθανότερο να ξεχάστηκε σε κάποιο υπόγειο. Δεν γνωρίζουμε όμως ακριβώς γιατί χάθηκε. Πάντως το τραγούδι αυτό δεν ηχογραφήθηκε ποτέ. Ο συνθέτης ήταν τόσο απασχολημένος που μερικές φορές δεν προλάβαινε να τα ηχογραφήσει όλα.
Ακολουθεί το τραγούδι «Youkali», από τα «September Songs» του Κουρτ Βάιλ, με την εκπληκτική ερμηνεία της Τερέζα Στράτας.
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Kurt Weill, Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 16/2/21
- Κουρτ Βάιλ (2 Μαρτίου 1900 – 3 Απριλίου 1950), Ανακτήθηκε από: https://athjcom.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 16/2/21
- Η έμπνευση της ημέρας (Τετάρτη 03-04-2019). (2019). Ανακτήθηκε από: https://www.empneusi.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 16/2/21
- Κουρτ Βάιλ-Το μουσικό άλτερ έγκο του Μπρεχτ. (2018). Ανακτηθηκε από: http://www.katiousa.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 16/2/21
- Μπέρτολτ Μπρεχτ – Κουρτ Βάιλ: Σταθμοί μιας μοναδικής συνεργασίας. (2020). Ανακτηθηκε από: http://www.katiousa.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 16/2/21
- KURT WEILL (1900-1950), Ανακτήθηκε από: https://www.kwf.org/ Τελευταία πρόσβαση: 16/2/21
- Τσάτσου, Στ. (2019). Jim Morrison: Ο εκκεντρικός, σκοτεινός σταρ που ταρακούνησε την ροκ σκηνή. Ανακτήθηκε από: https://www.rockvelvetradio.com/ Τελευταία πρόσβαση: 16/2/21
- Ακούστε ένα «εξαφανισμένο» τραγούδι του Κουρτ Βάιλ που μόλις ανακαλύφθηκε. (2017). Ανατήθηκε από: https://www.lifo.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 16/2/21
