Αν ερχόσουν…

18 Φεβρουαρίου 2018

Αν ερχόσουνΑν ερχόσουν, θα ήμαστε ξαπλωμένοι στο ξύλινο πάτωμά σου. Στο δυάρι σου. Στο δυάρι που γέμιζε με λίγο καφέ, λίγο αλκοόλ και πολύ από εμένα.

Θέλαμε να το βάψουμε. Σε χρώμα που δεν θα αποφασίζαμε ποτέ. Θα χαζεύαμε το ταβάνι και τους τέσσερις τοίχους και θα σου έλεγα «λιλά και σομόν» και θα αναρωτιόσουν αν τα κατεβάζω από το μυαλό μου.

Αν ερχόσουν, θα ξεκινούσαμε τον Απρίλη και θα περνούσαμε από όσα μέρη φανταζόμασταν, ένα σακίδιο και όλη η Ευρώπη βόλτα με τρένο. Θα διαλέγαμε προορισμούς παίζοντας ξερή. Τόσοι και τόσοι το λένε. Εμείς θα το καταστρώναμε με εγκληματική ακρίβεια. Αλλά το τέλειο έγκλημα δεν υπάρχει. Κι εσύ μάλλον δεν ήρθες.

Κάθε φορά που ταξιδεύω μόνη μου σαν σήμερα, για λίγο βυθίζομαι στην ιδέα πως θα με περιμένεις στο σταθμό να γυρίσουμε μαζί. Και δε θα γέρνει πάνω μου ο 60χρονος παππούλης που ροχαλίζει αλλά θα γέρνω πάνω σου εγώ που ροχαλίζω.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Αν ερχόσουν θα σε έβλεπα στα κάστρα που θα περπατούσαμε μαζί και τελικά γκρεμίσαμε.

Δε θα με ένοιαζε ακόμη κι αν δεν κάναμε τίποτα. Εγώ στο δυάρι μας τον έζησα τον κόσμο. Εγώ τον γύρισα ξαπλωμένη στο πάτωμα μαζί σου. Κι ας μη γύρισες.

Αν ερχόσουν, το νερό θα είχε τη μορφή σου κι εγώ θα βούλιαζα σε θάλασσες, θα βουτούσα τα πόδια μου στα παγωμένα νερά των ποταμών, θα σε συναντούσα κάθε που έλουζα τα μαλλιά μου.

Διαβάστε επίσης  Γυναικεία κακοποίηση: Είναι η σιωπή χρυσός;

Θα έβλεπες τα μάτια μου να γυαλίζουν τώρα που μαθαίνω από μακριά να σε αγαπώ, αν ήσουν εδώ.

Advertising

Αν έρθεις ή μάλλον καλύτερα αν ερχόσουν. Αλλά δεν είσαι εδώ. Και δε θα ερχόσουν ποτέ. Μα λένε αν η ελπίδα πέθαινε πρώτη, θα κάναμε καλύτερες επιλογές.

Θα σου έλεγα για τους αστερισμούς και θα μου έλεγες για τα σύννεφα.

Όπως έλεγες, όσο παράτολμη κι αν το παίζω, κατά βάθος είμαι κότα. Και σαν κότα τις εξομολογήσεις μου τις κάνω περπατώντας το αλφάβητο. Μάθε λοιπόν πως σήμερα πέρασε κάποιος που φορούσε το άρωμά σου και στεκόμουν σαν ηλίθια, ψάχνοντας ένα λόγο να μη σου τηλεφωνήσω. Να ένας, λείπεις. Μου. Λείπεις.

Αν το διαβάσεις, αν ποτέ, θα καταλάβεις. Αν καταλάβεις, να με καταλάβεις. Και τότε, να έρθεις. Απόψε ήθελα να σου μιλήσω, θέλω πολύ να σου μιλάω, όμως απόψε δε θα μου έφτανε.

Advertising

Εκείνο το φαναράκι τρεμοπαίζει και σβήνει. Είχα φροντίσει να βρεις το δρόμο σου και να μη χαθείς στο σκοτάδι αλλά πια φωτίζει για να με κοροιδεύει. Φου.

Κι έπειτα έκλεισα τον ουρανό σε ένα μήνυμα, κοίταξα το μισοφέγγαρο και ήλπιζα να φανείς με το υπόλοιπο μισό.

Είναι δύο οι ζωές. Είναι δύο οι άνθρωποι και μία μονάχα η κατάληξη.

 

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Twin Lynch

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ένας από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς
πώς να παραιτηθείς από τη δουλειά σου και να ακολουθήσεις τα όνειρα σου

Πώς να παραιτηθείς από τη δουλειά σου και να ακολουθήσεις τα όνειρα σου

Όλοι έχουμε κληθεί να κάνουμε δουλειές που δεν είναι ιδανικές,