Ήταν μικρό αλλά μάλλον λειτουργικό, αυτό το γυάλινο κάστρο. Τις κουρτίνες τις κρέμασες εσύ, τις κουρτίνες που διάλεξα εγώ. Ήταν κάτασπρες για να φέρνουν μέσα όλο το φως του κόσμου.…
Οι αναμνήσεις είναι ύπουλο πράγμα. Πρώτον γιατί υπάρχουν στο κεφάλι σου, στο μυαλό σου και ό,τι κατοικεί εκεί είναι μάλλον επικίνδυνο, είναι ίσως ανεξέλεγκτο. Οι αναμνήσεις είναι ένα τεράστιο κεφάλι…
Θέλω τόσα πράγματα να σου πω απόψε. Γιαυτό σε κάλεσα εδώ. Έχω πολύ καιρό να σε δω, τόσο που έχω χάσει το μέτρημα. Είναι μέρες πολλές, είναι μήνες, ίσως χρόνος.…
Νόμιζα πως μου άρεσαν οι αλλαγές. Γιατί βαριέμαι εύκολα. Γιατί κουράζομαι με τις ρουτίνες. Γιατί το μυαλό μου ψάχνει συνεχώς διεξόδους, αναζητά συνεχώς καινούργιους δρόμους. Έτσι τουλάχιστον νόμιζα. πως θα…
Ανόητο παιχνίδι που καταλήγει να ανακατεύει το μυαλό με τον πιο παιδιάστικο και διαπεραστικό τρόπο. Αν θα φανείς αρκετά θαρραλέος για να τολμήσεις κάτι ή αρκετά ειλικρινής για να αποκαλύψεις…
Οι αποστάσεις που μαθαίναμε στο σχολείο ήταν για δυο σημεία. Το σημείο Α και το σημείο Β απέχουν τόσα εκατοστά. Μαθαίναμε πάντα τις αποστάσεις σα’ να είναι μόνο χωρικά θέματα.…
Άσε τους άλλους. Εσύ πώς αγαπάς τον εαυτό σου; Όπως είσαι τον αγαπάς και όπως θες να γίνεις. Με πέντε ή δέκα κιλά παραπάνω, με βαμμένα κόκκινα ή κατάξανθα μαλλιά,…
Αν ερχόσουν, θα ήμαστε ξαπλωμένοι στο ξύλινο πάτωμά σου. Στο δυάρι σου. Στο δυάρι που γέμιζε με λίγο καφέ, λίγο αλκοόλ και πολύ από εμένα. Θέλαμε να το βάψουμε. Σε…
Συμβιβασμοί μου είπαν κι εγώ σκέφτηκα. Ζήλευα πάντα τα πουλιά γιατί είναι ελεύθερα να ταξιδεύουν παντού. Ζήλευα όμως και τα δέντρα που έχουν ρίζες κι ανήκουν κάπου. Είμαστε όμως άνθρωποι…
Αν ήσουν επιτραπέζιο παιχνίδι, ποιο θα ήσουν; Κάποιοι είναι αραχτοί, φωνακλάδες, γκρινιάζουν για τα ασσάκια που φέρνει η ζωή, έχουν άποψη για τις ζαριές που έπαιξες λάθος στη ζωή σου.…
Λένε πως περνάει όλη η ζωή από μπροστά σου. Λένε πως όλα είναι ευκρινή και πεντακάθαρα. Λένε. Είναι δευτερόλεπτα που συνειδητοποιείς δεν μπορείς να αποφύγεις ότι πρόκειται να συμβεί. Σε…
Σε θυμόμουν κάτι βράδια σαν κι ετούτο. Δε ξέρω γιατί σαν αυτό, φαντάζομαι αυτά τα πράγματα δεν εξηγούνται, αλλά καταλαβαίνω όταν αποφασίζεις να έρθεις να με βρεις. Και ήθελα να ξαπλώσω…
Αγαπημένο 2017, σου γράφω αυτό το γράμμα για να σου πω ορισμένα πράγματα… Πρώτον, φύγε γρήγορα. Φυσικά και ο χρόνος δεν τεμαχίζεται σε έτη καθορισμένα από τον άνθρωπο και φυσικά…
Με δανική παρέα και ιδανικά απρόοπτα. Κανένα ταξίδι δεν ακολούθησε τον προγραμματισμό που προηγήθηκε και όλα τα ακολούθησε ο νόμος του Μέρφυ. Χάθηκαν, τα εισιτήρια, τα διαβατήρια, έσκασε το λάστιχο,…
Πρέπει να ήταν το προοίμιο των αιτημάτων φιλίας και ήταν ο πιο γλυκός τρόπος έκφρασης για να πεις πως θέλεις να παίξουμε μαζί. Είναι ανεκτίμητοι οι παιδικοί φίλοι. Γνωριστήκατε στο…
Ανοίγω τα χέρια μου, που όλο τον κόσμο χώρεσαν, και τώρα πια χωράνε μόνο εσένα. Εγώ ήμουν φοιτήτρια, κι ούτε θυμάμαι πως ξεκίνησα να ακούω τα τραγούδια του. Με θυμάμαι…
Κι αφού πάντοτε τον έλκυαν ετούτες οι λέξεις, οι λέξεις με το έψιλον και το λάμδα, θες η Ελλάδα, η ελπίδα, είτε μία Ελένη που ήταν τότε ερωτευμένος, η ελευθερία,…
Έχει χιλιοειπωθεί, σε ιστορίες, σε στίχους τραγουδιών, σε πεζά και ποιήματα. Είναι ανελέητα κυρίαρχος. Είναι ανελέητα ανελέητος. Δε διακρίνει παρά δύο είδη, τον εραστή και τον ερώμενο. Αυτόν που…
Ο «Σουπερχιούμαν» Λόρι (Hugh Laurie) είναι ένας -βρετανικής καταγωγής- ηθοποιός, συγγραφέας, μουσικός και σκηνοθέτης. Στους περισσότερους ηχεί με την ιδιότητα του τηλεοπτικού γιατρού, Γκρέγκορυ Χάουζ. Πρώτα χρόνια Γεννήθηκε στην Οξφόρδη, στις…
Θα ήθελα να δω το γκρίζο, το σκοτάδι, να δω τα δάκρυα στα μάτια σου. Θέλω να σε δω να τριγυρνάς στους δρόμους μεσάνυχτα, μεθυσμένος από θλίψη. Θέλω να σε…
Είχα μάθει να ζωγραφίζω χωρίς τα δικά σου χρώματα, είχω συνηθίσει να περπατάω χωρίς εσένα δίπλα μου, να ονειρεύομαι χωρίς την αύρα σου και να πορεύομαι χωρίς τη μορφή σου,…
Οι πικροδάφνες είναι δηλητηριώδη φυτά. Δεν ξέρω γιατί το είπα αυτό, δεν ξέρω. Τα ρομάντζα στο μυαλό μου δεν ήταν έτσι. Πρόσεχα να μην πατώ στις γραμμές των πεζοδρομίων,…
«Έχω αρκετό κουράγιο για να δίνω στ’ όνειρο τη θέση μονάχα του ονείρου». – Ναζίμ Χικμέτ. Τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμη. Κι είναι η ελπίδα και…