Δεν μπορούν να είναι όλες οι μέρες ίδιες και δεν μπορούν να είναι όλες οι μέρες «καλές». Κι αυτό δεν είναι «κακό», παρά απόλυτα φυσιολογικό. Η ζωή δεν είναι μια ευθεία γραμμή, έχει τα πάνω και τα κάτω της. Κι εσύ- κι εγώ- δεν πρέπει να νιώθουμε άσχημα κάθε φορά που δεν είμαστε «καλά» .
Δεν υπάρχει ευτυχισμένη ζωή, μόνο ευτυχισμένες στιγμές
Όπως λέει ένας καλός μου φίλος, δεν υπάρχει ευτυχισμένη ζωή, μόνο ευτυχισμένες στιγμές. Στιγμές ευτυχίας που εναλλάσσονται με στιγμές δυστυχίας και σχηματίζουν ό,τι αποκαλούμε «καθημερινότητα», «ρουτίνα», «ζωή». Η ευτυχία δεν είναι- και δεν μπορεί να είναι- μια μόνιμη και απόλυτη κατάσταση. Τότε, δεν θα την αντιλαμβανόμασταν και δεν θα την νοούσαμε ως ευτυχία. Δεν θα μπορούσαμε να την διακρίνουμε από την δυστυχία. Δεν θα νιώθαμε «ευτυχισμένοι» που έχουμε να φάμε, αν δεν βλέπαμε ανθρώπους να πεινάνε. Που βλέπουμε, αν δεν υπήρχαν άνθρωποι τυφλοί. Που ζούμε, που αναπνέουμε, που στεκόμαστε όρθιοι. Είναι λύση να σκεφτόμαστε ότι υπάρχουν και χειρότερα; Θα σκεφτεί κανείς εύλογα. Δεν είναι λύση να παίρνεις χαρά και ικανοποίηση επειδή υπάρχουν άνθρωποι σε δυσμενέστερη θέση από την δική σου, θα σου απαντήσω. Είναι όμως καλές αφορμές για να παίρνεις δύναμη να πας την ζωή σου εκεί που επιθυμείς.
«Σήμερα είχα μια κακή μέρα»
Κάποιες μέρες, πάνε όλα τόσο στραβά που απλά θες να πατήσεις ένα pause- αν υπήρχε. Αλλά δεν υπάρχει και καλείσαι να τις αντιμετωπίσεις-αυτές και τα στραβά τους. Τις λίγες ώρες ύπνου, την κούραση, το πρόσωπο που αντικρίζεις στον καθρέφτη και θες να τον σπάσεις. Την κίνηση, τις κόρνες και το βρίσιμο στις 07:00 το πρώι, το στραβό αφεντικό ή την δουλειά που ούτε σήμερα βρήκες ή την δουλειά που καταναγκαστικά κάνεις κι αν μπορούσες θα έφευγες χθες. Την αγένεια, την αχαριστία των ανθρώπων, τον καβγά με τον σύντροφό σου, τα κιλά που δεν έχασες, την γυμναστική που δεν άρχισες, τον προσωπικό χρόνο που δεν είχες. Καταλήγεις σπίτι το βράδυ νεκρή, μέσα στα νεύρα, την απογοήτευση και την γκρίνια, να αναρωτιέσαι : «Τι κάνω τόσο λάθος;». Τίποτα δεν κάνεις λάθος. Απλά δεν μπορείς να είσαι κάθε μέρα «καλά» . Και αυτό πρέπει να το αποδεχτείς ως φυσιολογικό κι όχι να σε παίρνει από κάτω. Γιατί είσαι άνθρωπος, όχι μηχανή. Έχεις αντοχές και όρια και καμιά φορά τα πατάς.
Το παν είναι να βρίσκεις λόγους να συνεχίζεις
«Να πέφτεις 8 φορές και να σηκώνεσαι 9.» Έτσι να αντιμετωπίζεις και τις «κακές» σου μέρες. Μικρές λακκούβες στον δρόμο σου. Αλλά λακκούβες. Προσπελάσιμες κι ίσως αφυπνιστικά σκοντάμματα για να νιώσεις ευγνωμοσύνη και να πεισμώσεις. Στο roller coaster που καλείται «ζωή» να κοιτάς οι «καλές» μέρες να είναι περισσότερες από τις «κακές». Ίσως η ευτυχία να είναι τελικά αθροιστική.
