«Φωτιές στην Εύβοια», η φράση με την οποία έχει συνδεθεί στην συνείδηση και το θυμικό του κοινού Έλληνα ο Αύγουστος του 2021. Ή απλά «φωτιές». Καταστροφή. Απόγνωση. Κι ένα μεγάλο «γιατί;». Γιατί κάηκε όλη η Ελλάδα μέσα σε μια βδομάδα; Γιατί δεν υπήρξε έγκαιρη και σωστή αντιμετώπιση; Γιατί δεν προϋπήρχε σχέδιο; Ή μήπως υπήρχε; Κι αν υπήρχε, γιατί δεν δούλεψε; Και γιατί τόσοι συνάνθρωποί μας είδαν κόπους μιας ζωής να εξανεμίζονται εν μια νυκτί; Και γιατί χάθηκαν τόσες ζωές; Και γιατί μπορώ να νιώθω ασφαλής στο σπίτι μου; Μπορώ;
Δεν μπορώ.
Ποιος έβαλε τις φωτιές;
Την ερώτηση αυτή δεν μπορώ και δεν ξέρω να την απαντήσω. Το αφελές μου μυαλό μου όμως, δεν μου επιτρέπει να δεχτώ ότι καήκαμε από μια γόπα. Από εκεί και πέρα κάθε σενάριο είναι ανοιχτό, αλλά δεν είναι προτεραιότητα να βρούμε το σενάριο. Προτεραιότητα είναι η ζωή- ανθρώπων και ζώων. Είναι η ανακούφιση των πληγέντων, η αποκατάσταση των καταστροφών- άμεση και μακροπρόθεσμη. Αν με ρωτάς και η διασφάλιση της κήρυξης των καμένων περιοχών ως αναδασωτέων. Προτεραιότητα είναι η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου που χαρακτηρίζει τον εμπρησμό πλημμέλημα. Τον εμπρησμό, πλημμέλημα! Τώρα θα μου πεις; Τώρα έγινε. Έγινε, ναι, αλλά σε 2-3 χρόνια θα ξαναγίνει και οφείλουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφευχθεί. Να εκσυγχρονίσουμε το πυροσβεστικό σώμα, να κατασκευάσουμε ζώνες πυρασφάλειας παντού, να έχουμε έτοιμο σχέδιο αντιμετώπισης της φωτιάς, πριν ξεσπάσει η φωτιά.
Γιατί πήγα διακοπές, ενώ η Ελλάδα καιγόταν;
Και γιατί θα ξαναπήγαινα. Στόχος αυτού του άρθρου δεν είναι να επιρρίψει ευθύνες για τις πυρκαγιές. Άλλωστε ο κάθε «ειδικός» των social έχει να πει και κάτι. Η άποψή μου θα ήταν απλά μια ακόμα – κατά πάσα πιθανότητα- ανυπόστατη κρίση μιας άσχετης με το θέμα, που απλά ήθελε κάτι να πει και για αυτό, μιας και όλοι έχουμε γνώμη για όλα σε αυτήν την χώρα. Έχουμε γνώμη χωρίς γνώση. Και δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι πιο επικίνδυνο από αυτό.
Είδα λοιπόν πολλά post και insta stories με «pray for Greece» και « Μην μας δείχνετε τις διακοπές σας, λίγη ενσυναίσθηση δεν βλάπτει». Post «αναμάρτητων» ινσταγκραμικών «αγίων» που το maximum περιβαλλοντικής συνείδησης που διαθέτουν είναι αυτά τα post. Και μόνο. Ενοχλήθηκαν λοιπόν που άνθρωποι έτυχε να είναι διακοπές την ίδια περίοδο με τις φωτιές. Λες και οι φωτιές είναι κάτι προγραμματισμένο και κανονίσαμε να συμπέσουν με τις διακοπές. Μη έχοντας την στοιχειώδη νοημοσύνη να σκεφτούν ότι πλην του εκκωφαντικού instagram, υπάρχει και κάτι που λέγεται «βοηθάω αθόρυβα».
Η πραγματική βοήθεια δεν κάνει θόρυβο
Θα συνέβαλα κάπως στην κατάσβεση της φωτιάς, εγώ και κάθε εγώ, αν δεν πήγαινα διακοπές; Θα βοηθούσα κάπως τους πυροσβέστες και εθελοντές- που θαυμάζω και σέβομαι απεριόριστα και επιτέλους σεβάστηκε και ο λαός εν γένει, γιατί -όχι- δεν είναι απλά δημόσιοι υπάλληλοι και δεν κάθονται 12/12- με τα δακρύβρεχτα story που δεν έβαλα; Ο πόνος κάνει θόρυβο; Έχει ανάγκη να δειχτεί στα social; Ή μήπως αυτός είναι ο ψεύτο-πόνος;
Η βοήθεια, είναι βοήθεια είτε την προβάλλει κανείς, είτε όχι. Αλλά εσύ, γιατί νιώθεις την ανάγκη να την προβάλλεις τόσο έντονα; Κι αν δεν υπήρχαν τα social, τότε τι θα έκανες; Πώς θα βοηθούσες χωρίς story; Και γιατί απλά δεν κάνεις ένα unfollow ή ένα delete όλους εκείνους, των οποίων οι δημοσιεύσεις προσβάλλουν την προσωπικότητά σου;
Κλείνοντας, θέλω να ευχηθώ υγεία και δύναμη στους πληγέντες, κάρμα σε όποιον άντεξε να προκαλέσει τόσο πόνο, καλημέρα στο κράτος και εγκέφαλο σε μερικούς.
