Δυστυχώς, αγαπητοί μου άνθρωποι έχουμε αποτύχει!
Μέρες τώρα προσπαθώ να πάρω την απόφαση να σου γράψω κάτι, όμως δεν μπορώ. Κάτι με κρατάει πίσω. Όλο κάνω την αρχή και όλο το αφήνω στην μέση. Κάποιες φορές ούτε καν στην μέση. Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Δεν μπορώ να βάλω τίποτα σε μια σειρά. Όλα είναι μέσα στο μυαλό μου τόσο μπερδεμένα, που δεν ξέρω από πού να το πιάσω και από πού να το αφήσω. Σκέψεις πολλές και διάφορες. Χωρίς καμία συνοχή! Σκόρπιες ιδέες! Σκόρπιες σκέψεις! Χωρίς ουσία! Χωρίς κάποια βάση. Τα ερεθίσματα από το εξωτερικό περιβάλλον είναι πολλά. Όμως εγώ, δεν έχω ουτε την όρεξη, ούτε και την έμπνευση να κάτσω να σου γράψω. Θέλω να πάρω τις αποστάσεις μου απ’ όλα. Θέλω να κλειστώ για λίγο στον μικρόκοσμό μου. Δεν μου φταις εσύ. Εγώ απλώς κουράστηκα να ζω μέσα στην πολλή ασάφεια και “βαβούρα” αυτού του κόσμου. Βαρέθηκα να ζω σε έναν κόσμο που είναι τόσο σαθρός.
Δεν θέλω να ζω σε έναν κόσμο που θέλει γκρέμισμα και χτίσιμο ξανά από την αρχή. Σε έναν κόσμο που τα πάντα έχουν καταρρεύσει. Σε έναν κόσμο που έχει χάσει όλες του τις αξίες. Σε έναν κόσμο που έχει χαθεί το αίσθημα της αιδούς. Σε έναν κόσμο που μητέρες σκοτώνουν τα παιδιά τους. Σε ποιανού τον βωμό; Με ποιο σκοπό; Σε έναν κόσμο που φλέγεται ολόκληρος, από πολέμους, από φτώχεια, από αδικία και από εγκλήματα. Και ερωτώ εγώ με το ταπεινό και φτωχό μυαλό μου…για ποιό λόγο γίνονται όλα αυτά; Ποιός είναι ο λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να νιώθω υπερήφανη που ανήκω στο ανώτερο είδος αυτού του πλανήτη; Έτσι είναι τα ανώτερα είδη; Τόσο διεστραμμένα; Χωρίς ίχνος αισχύνης; Χωρίς καμία ευαισθησία; Χωρίς καμία αξία; Ποιός είναι ο λόγος της ύπαρξης μας σ’ αυτόν τον πλανήτη; Άραγε, υπάρχουμε για να καταστρέφουμε ότι υπάρχει γύρω μας; Ειλικρινά, έχω χάσει την πίστη μου στην ανθρωπότητα εδώ και πολλά χρόνια!
Δυστυχώς, κάθε μέρα επιβεβαιώνεται η πεποίθηση μου, ότι αυτός ο κόσμος δεν έχει πια καμία σωτηρία. Είμαστε έρμαια των επιλογών μας και όχι της τύχης μας. Δεν είμαστε προϊόντα της τύχης μας, αλλά είμαστε οι επιλογές μας! Καθετί που επιλέγουμε να κάνουμε, έχει το ανάλογο αποτέλεσμα.
Δεν θέλω να σας σοκάρω μ’ αυτό που θα σας πω, αλλά δυστυχώς έχουμε αποτύχει! Μπορείτε πλέον να κοιμάστε ήσυχοι τα βράδια. Δεν έχει μείνει κάτι, το οποίο δεν έχουμε ήδη κάνει. Δεν έχουμε αφήσει τίποτα όρθιο. Έχουμε καταστρέψει τα πάντα! Ό,τι περνούσε από τα χέρια μας να το καταστρέψουμε, το έχουμε καταστρέψει! Δεν ξέρω, αλλά ίσως αυτό να μπορείς να το πεις και επιτυχία…Ποιο άλλο είδος σ’ αυτόν τον πλανήτη έχει καταφέρει να κάνει τόσο κακό; Άσε θα σου πω εγώ. Κανένα! Έχουμε κατακτήσει την πρώτη θέση με το σπαθί μας. Μπορώ να σου πω με βεβαιότητα, ότι κανένα άλλο είδος δεν μπορεί να μας την πάρει. Έχουμε κερδίσει αυτή την θέση με την αξία μας. Ναι,ναι με την αξία μας! Αν δεν είναι αυτό επιτυχία τότε τι είναι; Σας ρωτάω και περιμένω μια απάντηση. Θέλει μεγάλο ταλέντο για να καταφέρεις να καταστρέψεις τα πάντα! Δεν είναι κάτι απλό. Όχι, όχι εγώ μας συγχαίρω για τις δεξιότητες που έχουμε. Δεν είναι και εύκολο πράγμα να είσαι το ανώτερο είδος!
Πρέπει να κάνεις συνεχώς πράγματα τα οποία θα συνεχίσουν να σου εξασφαλίζουν την πρώτη θέση στην κατάταξη των ειδών που υπάρχουν σ’ αυτό τον πλανήτη. Για παράδειγμα, μητέρες που σκοτώνουν τα παιδιά τους. Ας μου εξηγήσει κάποιος, πώς γίνεται να στερείς την ζωή, από ένα πλάσμα, που εσύ η ίδια δημιούργησες; Από ένα πλάσμα, που εσύ η ίδια έφερες στην ζωή; Από μια ψυχή, που αποτελεί κομμάτι σου; Πώς είναι δυνατόν να σκοτώνεις ένα κομμάτι σου, δίχως τύψεις, δίχως κανένα συναίσθημα ενοχής; Πώς είναι δυνατόν να συνεχίζεις την ζωή σου, λες και αυτό δεν το έκανες εσύ; Λες και δεν ήταν παιδί σου; Τι γίνεται τώρα; Πού βαδίζουμε; Έχουμε χάσει κάθε αξία! Έχουμε καταρρίψει τα πάντα! Είμαστε με διαφορά, ό,τι χειρότερο έχει περάσει από αυτόν τον πλανήτη.
Αντί να προσπαθούμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο, μοχθούμε για το αντίθετο. Συμβάλλουμε όλοι με τον τρόπο μας, στο να συνεχίζει να είναι αυτός ο κόσμος όλο και πιο σαθρός. Αντί να πηγαίνουμε μπροστά σαν κοινωνία και σαν ανθρωπότητα, βαδίζουμε διαρκώς προς τα πίσω. Διανύουμε την εποχή που καίμε τις “μάγισσες”. Ωστόσο αυτό γίνεται με έναν σύγχρονο τρόπο. Αντί να βγαίνουμε στους δρόμους με τους πυρσούς και τις τσουγκράνες, βγαίνουμε με τα κινητά στα χέρια. Έχουμε πάρει τον ρόλο της “δικαιοσύνης” στο χέρια μας.
Η ανθρωποφαγία έχει καταλήξει να είναι το αγαπημένο μας “χόμπι”. Είναι πολύ εύκολο να καταδικάζουμε ανθρώπους και καταστάσεις εκ του ασφαλούς. Είναι πολύ εύκολο να κρίνουμε τους άλλους, αλλά ποτέ τους εαυτούς μας. Τί παράδειγμα θα δώσετε όλοι εσείς οι σύγχρονοι κυνηγοί μαγισσών με τα κινητά στα χέρια, αντί για τους πυρσούς και τις τσουγκράνες στα παιδιά σας; Τί ακριβώς προσπαθείτε να τα μάθετε; Ότι το να παίρνουμε τον νόμο στα χέρια μας είναι καλό πράγμα; Ότι η ανθρωποφαγία κάνει καλό; Τί κόσμο ακριβώς θέλετε να φτιάξετε; Πώς οραματίζεστε την συνέχειά σας; Συγγνώμη που θα σας το χαλάσω, αλλά δεν πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε στον μεσαίωνα! Καλό θα ήταν εσείς οι γονείς, να δημιουργήσετε ανθρώπους όχι σαν εσάς, αλλά καλύτερους από εσάς.
Σκοπός, δεν είναι να κάνετε αντίγραφά σας, αλλά να διαμορφώσετε ξεχωριστές προσωπικότητες. Προσωπικότητες, που δεν θα είναι σαθρές σαν εσάς. Έχουμε την τάση, να καταστρέφουμε οτιδήποτε καλό πάει να δημιουργηθεί. Μας τρομάζει το καλό. Δεν το θέλουμε. Δεν έχουμε μάθει σ’ αυτό. Έχουμε μάθει να ζούμε με το κακό. Μ’ αυτό νιώθουμε καλά. Εξάλλου, είναι πολύ δύσκολο να μην γίνει σαθρό και το υγιές, από την στιγμή που μεγαλώνει σε ένα τέτοιο αισχρό και μολυσματικό περιβάλλον.
Δεν θέλω να σας τρομάξω, αλλά δεν κάνουμε για τίποτα καλό. Βασικά, τώρα που το σκέφτομαι λίγο καλύτερα…δεν κάνουμε για τίποτα γενικώς. Ντρέπομαι που είμαι άνθρωπος. Ντρέπομαι που υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω που συνεχίζουν να ντροπιάζουν το είδος μου. Απορώ πως έχουμε καταφέρει να κυριαρχήσουμε σ’ αυτόν τον πλανήτη τόσα χρόνια. Απορώ γιατί δεν έχουμε εξαφανιστεί ακόμα. Απορώ πώς μας έχουμε ξεφύγει. Δεν θα έπρεπε να μας έχουμε γλιτώσει. Πρέπει να αφήσουμε επιτέλους αυτόν τον δύσμοιρο τον κόσμο να “ανασάνει “. Πρέπει ν’ αλλάξει η “εξουσία” αυτού του πλανήτη, μπας και δει άσπρη μέρα. Θα σας το πω για ακόμα μία φορά, δυστυχώς αγαπητοί μου άνθρωποι έχουμε αποτύχει ολοσχερώς!
