Δουλεύεις όλο το χρόνο, πιέζεσαι από λογής αγχωτικές καταστάσεις, και σαν τελευταίο καταφύγιο στο μυαλό σου, εναποθέτεις τις ελπίδες σου στο καλοκαίρι! Στο ελληνικό, κατά άλλα ατελείωτο καλοκαίρι, που για εσένα που δουλεύεις, τελειώνει σε δυο εβδομάδες, για τους τυχερούς σε τρεις, ή πολλές ακόμα, εναποθέτεις κάθε ελπίδα, πως θα βρεις χρόνο να χαλαρώσεις, να ξεκουραστείς, να διασκεδάσεις να κάνεις πράγματα που τις άλλες εποχές δεν μπορείς, δεν προλαβαίνεις…
Σε δυο λοιπόν εβδομάδες, συνήθως είναι τον Αύγουστο, όσοι δεν διαθέτουν εξοχικά, χωριά ή κάποιο σπίτι φίλου, θα πρέπει να βρουν που θα μείνουν…Όχι σκηνή και camping δεν μπορεί ο ένας, όχι μακριά από την θάλασσα, ζαλίζεται ο άλλος, μην είναι πολύ μακριά από φούρνο, να τρώμε και κάτι το πρωί, τονίζει ο τρίτος! Και αφού έχεις αναζητήσει κάθε λογής οικονομικό δωμάτιο και έχεις απορρίψει υπόγεια, ημιυπόγεια, διαμερίσματα στην άκρη του πουθενά, σου γυαλίζει εκείνο το όμορφο δωμάτιο του ξενοδοχείου που φυσικά, ξεφεύγει από το budget σου! Αλλά ξέρεις κάτι, το κλείνεις γιατί το αξίζεις, δουλεύεις όλο το χρόνο, δεν πειράζει να χαλάσεις και κάτι παραπάνω. Πατάς το κουμπάκι «Κράτηση» συμπληρώνεις και την κάρτα και όλα έτοιμα! Πάει το μεγαλύτερο μέρος από τα χρήματα του επιδόματος αδείας! Το μόνο που μένει είναι να ξεκινήσει επιτέλους η άδεια σου!
Κάνεις εικόνα καλοκαίρι, παραλίες και ξενύχτια, μπύρες, κοκτέηλ και γέλια. Μέχρι τότε φυσικά καλύπτεις τις άδειες των υπολοίπων συναδέλφων και είσαι ίσως οριακά να παραιτηθείς!
Και έρχεται εκείνη η ώρα, Παρασκευή απόγευμα, αύριο πλέεις σε ανοιχτή θάλασσα και σε πελάγη ευτυχίας! Μπορεί να πλήρωσες εξήντα να πας και άλλα τόσα (περίπου) να έρθεις στην νησάρα , αλλά δεν πειράζει, η ζωή είναι μικρή και η άδεια σου επίσης!
Και κάπου εκεί παραμονή της ευτυχίας, το όνειρο ξεφτίζει. Πας σπίτι και ο λογαριασμός του ρεύματος σε περιμένει! Πετάς τον φάκελο απαξιωτικά, σαν να μην σε απειλεί, πάνω στο τραπέζι, ξέρεις πως μετά τις διακοπές θα περάσεις δύσκολα, οπότε η ευτυχία των ονειρικών διακοπών, είναι προτεραιότητα σου.
Διώχνεις τις μαύρες σκέψεις, φτιάχνεις βαλίτσα, όχιιιιιι, πρέπει να πάω σούπερ μάρκετ, δεν έχω, γράφεις; αποσμητικό, μωρομάντηλα, αντιηλιακό, όχι δεν θα αγοράσω από εκεί, θα έχω καεί μέχρι τότε, σαμπουάν, αφρόλουτρο, τσιρότα, φυσικά και θα πάρω, αν βγάλω παρανυχιδα; conditioner, οδοντόκρεμα, βουρτσάκι και …εξήντα ευρώ στο σούπερ μαρκετ μην τα πολυλογώ! Επιστρέφοντας από το σούπερ μαρκετ, θυμάσαι πως δεν έχεις και τόσα ρούχα όσα θα ήθελες για την παραλία. Σορτσάκια, μπλουζάκια, παντοφλάκια και άλλα άχρηστα, με τα οποία κινούμε το εμπόριο, κυρίως εμείς οι γυναίκες. Άλλα εξήντα ευρώ και εκεί! Πας και ένα φαρμακείο, μην σε τσιμπήσουν τα τέρατα της θάλασσας, να έχεις κάτι να σωθείς, από τσούχτρες, μέδουσες, και ότι κρύβετε εκεί μέσα (δεν θέλω να ξέρω)
Τέλεια και τώρα έτοιμη να φύγουμε! Ε! που πας δεν θα αποχαιρετήσεις και τους υπόλοιπους που θα φύγουν μετά από εσένα; Μα στην νησάρα πάω, δεν θα αλλάξω χώρα, άντε να πάω, ένα ποτάκι, να τους δω να φύγω. Άλλωστε σε άδεια είμαι!
Ποτέ το ένα ποτάκι, δεν είναι ένα, όλοι το ξέρουμε αυτό!
Καταλήγεις στην νησάρα με 200 ευρω και κάνεις τα πάντα να μην χαλάσει το όνειρο! Πληρώνεις την ξαπλώστρα 20 ευρω και γίνεσαι ένα μαζί της, μέχρι το βράδυ, γελάς, πίνεις, χαλαρώνεις (;) και εύχεσαι η ζωή μας όλη, να ήταν καλοκαίρι και διακοπές, γιατί όταν επιστρέψεις ξέρεις τι σε περιμένει πάνω στο τραπέζι! Εκείνος ο απειλητικός φάκελος του λογαριασμού ρεύματος! Θα έχουν έρθει και οι φίλοι του, το νερό, τα κοινόχρηστα και φυσικά όσοι έχουν παιδιά, αθώοι μου που τώρα λιάζεται το κορμί σας…ετοιμαστείτε, φροντιστήρια, σχολεία, αθλήματα…
Αχ! Αθάνατο ελληνικό καλοκαίρι! Μπορεί να πληρώνω όλο τον χρόνο (αν έχω) σαν πολίτης άλλης χώρας, να ζω με διαλυμένη δημόσια παιδεία και υγεία, αλλά όταν έρθει το καλοκαίρι μου, καταλαβαίνω γιατί σ’αγαπώ τόσο πολύ! Γιατί είσαι μοναδική σε ομορφιά, θάλασσες βουνά και καλοκαίρια!
Καλές διακοπές σε όλους σε νησάρες και μη!