Εξετάσεις, εξετάσεις, εξετάσεις…πόσες δώσαμε και πόσες θα δώσουμε ακόμα;
Και μόνο στο άκουσμα των εξετάσεων, όποιων εξετάσεων αγχώνομαι. Δεν μπορώ… η λέξη μου προκαλεί πανικό, σύγχυση, αποδιοργάνωση.
Καλέστηκα πολλές φορές στην ζωή μου να δώσω εξετάσεις. Στις περισσότερες παταγωδώς απέτυχα, και όσες έμειναν, οριακά τα κατάφερα. Συναισθηματικά ανέτοιμη και υπαρξιακά (μονίμως) σε εσωτερική μάχη, οι εξετάσεις με φόρτιζαν σε απίστευτο βαθμό. Στην περίοδο των εξετάσεων, έκανα τα πάντα να αποφύγω το διάβασμα από τακτοποίηση του χώρου μου, έως ταξίδια σε μέρη κοντινά αλλά μακριά από την καθημερινότητα. Και όταν καθάριζαν τα τσάκρα μου (που λέει και μια ψυχή) επέστρεφα πιο χαμένη από πριν, αλλά ήρεμη να αντιμετωπίσω εμένα, και το θηρίο των εξετάσεων.
Τον καιρό εκείνο, τον προηγούμενο αιώνα, των δεινοσαύρων (χαχαχα), δεν πήγαιναν όλα τα παιδιά φροντιστήριο, ούτε καν στο Λύκειο. Κάποιοι δώσαμε εξετάσεις χωρίς φροντιστήριο, και οι περισσότεροι φυσικά αποτύχαμε. Αποτύχαμε διότι δεν είχαμε πρόγραμμα μελέτης, σύστημα και οργάνωση. Όχι γιατί ήμασταν χαζοί ή δεν αξίζαμε!
Όμως, υπήρξαν πολλοί δρόμοι μετά στην ζωή μας. Οι καλύτεροι τους συστήματος, οι πιο οργανωμένοι, πέρασαν στις σχολές που μάλλον επιθυμούσαν και οι υπόλοιποι αναμείναμε να κοιταζόμαστε – Τι γίνεται τώρα ρε παιδιά;–
Οι προύχοντες, επιλέξαν ιδιωτικά κολέγια και έφυγαν εκτός χώρας, σε μια ζωή άλλη, αλλά τόσο μακρινή στα δικά μου δεδομένα.
Έμεινα μαζί με άλλα παιδιά και παλέψαμε με μετριότητες και πτυχία μη αναγνωρισμένα, σε ένα εργασιακό περιβάλλον που καθημερινά γιγαντωνόταν και μας κατάπινε. Άλλοι μπήκαν σε ΙΕΚ, δημόσια ή ιδιωτικά, άλλοι ξεκίνησαν να δουλεύουν και βλέπουμε… Παρόλα αυτά επιβιώσαμε, ίσως αναλωθήκαμε και παιδευτήκαμε λίγο παραπάνω, αλλά όλη η εμπειρία που αποκομίσαμε στην διαδρομή ήταν πολύτιμη. Κάποιοι από εμάς άλλαξαν ειδικότητα, άλλοι ανέπτυξαν το πολυπόθητο «επιχειρείν» κάποιοι τα βρήκαν δύσκολα, άλλοι απλά κάνουν δουλειές προς επιβίωση και άλλοι προσέγγισαν το θέμα της εργασίας πιο ελεύθερα, δουλεύοντας σε συμβάσεις μερικών μηνών, και πάλι από την αρχή.
Εξετάσεις να μπεις στην σχολή, εξετάσεις να πάρεις πτυχίο, εξετάσεις πιστοποίησης, εξετάσεις ξένων γλωσσών, εξετάσεις δίπλωμα οδηγών, μεταπτυχιακό, εξετάσεις συνέχεια και παντού. Και τελικά όταν υπάρχει δυσκολία, ένα πρόβλημα, πρόβλημα ζωής, όχι αυτό που λύνεται στα χαρτιά, κατά πόσο οι εξετάσεις και η εκπαίδευση, μας βοηθάει να το λύσουμε;
Με ποια εξίσωση θα λύσω τα προσωπικά αδιέξοδα; Ποια πράξη θα αυξήσει το εισόδημα και θα μειώσει την ακρίβεια; Τι κάνω όταν στην έκθεση της προσωπικής ζωής και ελευθερίας είμαι εκτός θέματος; Με πόσα μαθήματα χημείας, θα φτιάξω την χημεία των ανθρώπων; Πόσα φυσικά φαινόμενα να αναλύσω έτσι ώστε όλοι να καταλάβουμε τα αυτονόητα, και να σταματήσουμε να ρυπαίνουμε χωρίς λόγο; Ποια στατιστική θα λύσει την πείνα και την δίψα; Ποιος κώδικας, ποιου προγράμματος θα δώσει μάχη στις αρρώστιες του κόσμου μας; Ποιό μάθημα διδάσκει την συμπόνοια και με ποιες εξετάσεις θεωρήσε επιτυχών σε όλα τα παραπάνω;
Η δια – βίου εκπαίδευση η αποστασιοποίηση όταν πρέπει, ο προσωπικός χρόνος αυτοβελτίωσης η εν συναίσθηση και το νοιάξιμο για τον πόνο του άλλου είναι η βασική εκπαίδευση του ανθρώπινου γένους. Όσες εξετάσεις και αν δώσουμε, όλοι το ίδιο αγαπάμε, τον ίδιο πληγωνόμαστε, το ίδιο κλαίμε και γελάμε. Με πτυχία και μη, όλοι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με φόβους και υπερβάσεις που θα διστάσουμε να πάρουμε ή να πιστέψουμε.
Γι’ αυτό γλυκό μου παιδί μην στεναχωριέσαι αν θα περάσεις ή όχι. Είσαι ακόμα στην αρχή και ο δρόμος σου μεγάλος. Το μέλλον σου δεν ορίζεται μόνο από μια παράπλευρο. Βάλε στην εξίσωση σου, τον άγνωστο Χ και πολλαπλασίασε με το άπειρο. Η εξίσωση λύνεται μόνο με το δική σου λύση. Αυτή που σου ταιριάζει! Που σε κάνει να νιώθεις! Και αν μια φορά έδωσες λάθος απαντήσεις, ξανακάνε την ερώτηση από τη αρχή και μην φοβάσαι ακόμα και να χρειαστεί να σχίσεις το κεφάλαιο της διδακτέας ύλης.
Όταν βρεθείς σε τοίχο, απλά στρίψε και αν χρειαστεί στρίψε ξανά όσες φορές χρειαστεί. Κανείς δεν σε κρίνει αν θα περάσεις ή όχι, αρκεί να προσπαθήσεις… Η ζωή δεν τελειώνει στις εξετάσεις. Η επιτυχία δεν ορίζεται με έναν όρο. Η ευτυχία δεν εξαρτάται από τον βαθμό σου.
